Γράφει ο
Προκόπης Μπίχτας
Να ζήσει ή να μην ζήσει η Ελλάδα; Ιδού το ερώτημα
“Βιώσιμο είναι το κράτος που διαθέτει επαρκή ισχύ για να εφαρμόσει τις πρόνοιες του Διεθνούς Δικαίου για την επικράτειά του”. – Hans Morgenthau
Τμήμα του ελληνικού μπλοκ εξουσίας και ολόκληρο το ελληνικό πολιτικό σύστημα, προσδεδεμένο στην ποδιά της Γερμανίας και υπηρετώντας απαρέγκλιτα τα συμφέροντα του γερμανοτουρκικού άξονα, οδηγεί την Ελλάδα σε ολοκληρωτική καταστροφή. Η Κύπρος, το Αιγαίο πέλαγος και η Θράκη θα είναι τα πρώτα θύματα.
Η κυβέρνηση, χειροκροτούμενη από όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα και την πλειοψηφία των εξωκοινοβουλευτικών κομμάτων, οργανώσεων και ομάδων έχει βάλει την χώρα στο στόμα του λύκου με διπλωματικά μέσα, έχει υποχωρήσει αμαχητί σε όλα τα θέματα που άπτονται του πεδίου της διπλωματίας και έχει αποδεχθεί όλες τις έκνομες απαιτήσεις της Τουρκίας:
- Δεν άσκησε το μονομερές δικαίωμα της χώρας για επέκταση των χωρικών υδάτων σε 12 μίλια.
- Δεν οριοθέτησε την υφαλοκρηπίδα της.
- Δεν ανακήρυξε ΑΟΖ.
- Δεν οριοθέτησε κοινή ΑΟΖ με την Κύπρο.
- Αντέδρασε υποτονικά και αναποτελεσματικά στις συνεχείς παραβιάσεις της υφαλοκρηπίδας της από τα τουρκικά ερευνητικά πλοία.
- Δεν αντιδρά στις συνεχείς παραβιάσεις του εναέριου χώρου των νησιών και τώρα και της Θράκης.
- Δεν αντιδρά στις παραβιάσεις των 6 μιλίων από τουρκικά αλιευτικά, δίνοντάς το δικαίωμα να επικαλεστούν χρήση και εκμετάλλευση ζώνης αλιείας, εις βάρος των ελληνικών υδάτων. Είναι γνωστή η κρατική πολιτική που ασκείται με την διπλωματία των αλιευτικών.
- Επιτρέπει στην τουρκική προπαγάνδα να μιλάει για ύπαρξη τουρκικής μειονότητας της Θράκης, και να καταφέρεται απροκάλυπτα εναντίον της συνθήκης της Λωζάνης.
- Ουσιαστικά έχει αποδεχθεί την αποστρατικοποίηση των νησιών.
- Δεν έκανε καμμία ουσιαστική κίνηση για την κατάργηση του παράνομου τουρκολιβυκού συμφώνου στην πράξη, αφού οι διπλωματικές προσπάθειες απέτυχαν.
- Έχει δεχθεί την δημιουργία διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας με “κυριαρχική ισότητα” στη Κύπρο, κατά παράβασιν των 2 κυπριακών δημοψηφισμάτων του 2004 εναντίον του αντιστοίχου και αναλόγου σχεδίου Ανάν, και αριθμού ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας και Γενικών Συνελεύσεων του ΟΗΕ. Το ελληνικό πολιτικό σύστημα θάβει το ανεξάρτητο κράτος της Δημοκρατίας της Κύπρου και τον κυπριακό Ελληνισμό, δηλαδή θάβει ολόκληρο τον Ελληνισμό!
Το ελληνικό πολιτικό σύστημα αδιαφορεί συστηματικά για τις κινήσεις ισχυρών ευρωπαϊκών και αραβικών χωρών που αποσκοπούν σε σταθερές συμμαχίες με την Ελλάδα στην βάση του κοινού εχθρού: της Τουρκίας. Αδιαφορεί πλήρως για το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι η Τουρκία είναι εχθρός του Ελληνισμού. Το ελληνικό πολιτικό σύστημα δεν θεωρεί εχθρό του τον γερμανοτουρκικό άξονα και έχει διαχωρίσει στην πράξη την θέση του από τα συμφέροντα της Ελλάδας και του Ελληνισμού.
Το ελληνικό πολιτικό σύστημα υποχωρώντας στις πιέσεις – κυρίως – της Γερμανίας απέρριψε την πρόταση της Γαλλίας για αγορά των φρεγατών Belharra και για αμοιβαία στρατιωτική συνδρομή. Δεν θέλει να αποκτήσει η χώρα υπεροπλία στο Αιγαίο ούτε να έχει ουσιαστική – στρατιωτική! – στήριξη σε έναν πόλεμο με την Τουρκία!
Το ελληνικό πολιτικό σύστημα διεξάγει πολυεπίπεδο υβριδικό πόλεμο εναντίον της Ελλάδας!
- Η Ελλάδα μπήκε στα μνημόνια με χρέος 120 δισ. ευρώ. Σήμερα το χρέος βρίσκεται στα 388,8 δισ., σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία του Υπ.Οικ. Είναι εύκολο να αντιληφθούμε το τι συνεπάγεται μια τέτοια κατάσταση.
- Το ελληνικό πολιτικό σύστημα αποδέχεται πλήρως και βοηθάει την διάδοση φιλοτουρκικών ή τουρκικών θέσεων σε θέματα ιστορίας και πολιτικής. Έχει διευκολύνει με όλους τους τρόπους την διαρκή και μόνιμη προπαγάνδιση δήθεν δικαίων(!) επιδιώξεων του γερμανικοτουρκικού άξονα σε βάρος του ελληνικού λαού. Αυτή η προπαγάνδα διαδίδεται στους χώρους των πανεπιστημίων, των σχολείων, από τα ΜΜΕ και με κάθε πρόσφορο τρόπο. Έχει αποτυπωθεί στα σχολικά βιβλία, σε πανεπιστημιακά συγγράμματα, προβάλλεται σε ντοκυμαντέρ της τηλεόρασης, σε εκδηλώσεις εθνικών επετείων και όπου αλλού βρίσκει την ευκαιρία.
Αυτές οι απόψεις, όχι μόνο δεν αντικρούονται από κρατικά χείλη και οργανισμούς, αλλά οι προπαγανδιστές επιβραβεύονται ποικιλοτρόπως. Ο πρωθυπουργός ανέθεσε το έργο της χάραξης της Στρατηγικής Εθνικής Ασφάλειας στον κ. Θάνο Ντόκο, πρώην Γενικό Διευθυντή του ΕΛΙΑΜΕΠ!
- Το πολιτικό σύστημα απολιγνιτοποίησε την Ελλάδα, δημιουργώντας ένα μεγάλο κενό στην Στρατηγική της Ασφάλειάς της, μειώνοντας την γεωπολιτική της υπόσταση και καθιστώντας τον εαυτό της ενεργειακά εξαρτημένο από εχθρικές χώρες. Την έχει βάλει στο περιθώριο όσον αφορά και στις ανακατατάξεις των ενεργειακών πηγών και οδών του παγκόσμιου στίβου.
- Με την πλήρη κάλυψη και συντονισμένες ενέργειες ολόκληρου του πολιτικού συστήματος έχουν εισρεύσει στα νησιά και την ενδοχώρα – και συνεχίζουν να εισρέουν – δεκάδες χιλιάδες λαθρομετανάστες βαφτιζόμενοι ψευδώς ως “πρόσφυγες”. Η συντριπτική τους πλειοψηφία είναι αγνώστου ταυτότητας, και, όπως έχει αποκαλυφθεί από έρευνες της ΕΛ.ΑΣ. και της Ε.Υ.Π., μεταξύ τους βρίσκονται πράκτορες εχθρικών δυνάμεων. Έχει, επίσης, αποκαλυφθεί ότι ομάδες τους(!) κατέχουν στρατιωτικό οπλισμό. Αυτό το φαινόμενο αποτελεί μια εξαιρετικά επικίνδυνη ασύμμετρη απειλή, πόσο μάλλον που πολλοί έχουν εγκατασταθεί σε περιοχές στρατηγικής στρατιωτικής σημασίας.
- Για την δήθεν αντιμετώπιση της – λεγόμενης – πανδημίας έχουν εφαρμοστεί και συνεχίζουν να εφαρμόζονται μέτρα απολύτως αστυνομικού και καθόλου υγειονομικού χαρακτήρα, τα οποία καταστρέφουν την ήδη παραπαίουσα οικονομία, πλήττουν βάναυσα τον πληθυσμό οικονομικά, πνευματικά, ηθικά και βιολογικά και τον διχάζουν, τινάζοντας στον αέρα οτιδήποτε είχε απομείνει από την συνοχή του κοινωνικού ιστού.
Το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας οξύνεται κι εντείνεται και η μοναδική προοπτική που δέχεται το πολιτικό σύστημα είναι η λύση του προβλήματος από αλλοδαπούς!!!
Η Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπη με μια απέραντη απειλή εντός κι εκτός των συνόρων από εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς.
Ο κόσμος υπόκειται σε δραματικές αλλαγές. Νέες μεγάλες δυνάμεις έχουν αναδυθεί δίπλα στις παλιές. Η γεωπολιτική αξία πολλών χωρών έχει αναβαθμιστεί, ενώ άλλων χωρών έχει υποβαθμιστεί. Οι γεωστρατηγικές μεγάλων και μικρών χωρών προσαρμόζονται στις νέες συνθήκες. Νέοι συνασπισμοί δυνάμεων τείνουν να δημιουργηθούν, ενώ οι σχέσεις στο εσωτερικό παλαιών συμμαχιών χαλαρώνουν. Τίποτα δεν είναι σταθερό και όλα μοιάζουν με ένα ποτάμι που δεν έχει βρει ακόμα την κοίτη του.
Σε αυτό το αβέβαιο τοπίο, οι χώρες προσπαθούν να βρούν την θέση τους. Στο τέλος πολλές χώρες θα βγουν ωφελημένες πολιτικά, οικονομικά, πληθυσμιακά και εδαφικά. Άλλες θα χάσουν πολλά και μερικές θα βρεθούν στο περιθώριο των εξελίξεων για πολλές δεκαετίες, ίσως για πάντα.
Η Ελλάδα πρέπει να αποφασίσει αν θα βρεθεί στην πλευρά των ωφελημένων ή αν θα χαθεί στην λήθη, διότι μόνο αυτές οι δυο εκδοχές υπάρχουν για αυτήν.
