Μείζον απειλή και ένα δυσεπίλυτο πρόβλημα για την άμυνα -ειδικά των νησιών του Αιγαίου- αναδεικνύεται από την επιχειρησιακή ικανότητα αποφυγής των αντιαεροπορικών βλημάτων του συστήματος OSA AKM που επέδειξαν τα τουρκικά Bayraktar TB2 στη Συρία.
Σύμφωνα με πληροφορίες ρωσικών ΜΜΕ, τα τουρκικά Bayraktar TB2, απέκρουσαν με επιτυχία την εκτόξευση δύο Βλημάτων Α/Α από το ρωσικό αντιαεροπορικό σύστημα K/B “OSA-ΑΚ” στην Συρία που διαθέτει και η Ελλάδα.Τα τουρκικά drone Bayraktar TB2
πραγματοποιούν πλέον επιθέσεις έχοντας ενσωματωμένα συστήματα ηλεκτρονικών αντιμέτρων, γεγονός που δημιουργεί ανησυχίες για την αναχαίτηση τους από διάφορα αντιπυραυλικά συστήματα.Σύμφωνα με βίντεο, καταγράφεται η στιγμή της αποτυχημένης αναχαίτισης του τουρκικού drone από ρωσικό σύστημα OSA της συριακής αεράμυνας, και ειδικά της απόκλισης της πορείας των πυραύλων.
Στα πλάνα του βίντεο που παρουσιάζονται, φαίνεται πώς ο κατευθυνόμενος πύραυλος που εκτοξεύθηκε κατά του drone, (αφορούσε ρωσικό αντιπυραυλικό σύστημα πυραύλων K/B “OSA-ΑΚ”), διέρχεται ανεπιτυχώς κάτω από τον στόχο του, αν και το τουρκικό drone είχε «κλειδωθεί» από τα συστήματα παρακολούθησης του πυραύλου.
Ο δεύτερος πύραυλος που εκτοξεύτηκε, επίσης απέτυχε να χτυπήσει τον στόχο με ακρίβεια, αν και το τουρκικό drone έπαθε εν μέρει ζημιά, αλλά συνέχισε να πετάει.
Το γεγονός ότι κατά την προσέγγιση του τουρκικού drone, οι ρωσικοί πύραυλοι απέτυχαν τους στόχους τους, δείχνει ότι τα τουρκικά drone Bayraktar TB2 χρησιμοποιούν επιβεβαιωμένα πλέον ηλεκτρονικά αντίμετρα, εκτρέποντας τους αντιαεροπορικούς πυραύλους από συγκεκριμένη απόσταση.
Αυτό σημαίνει ότι η βασική αντιαεροπορική άμυνα των νησιών που εδράζεται στα παλαιά (σοβιετικής εποχής) ΟSA ΑΚΜ είναι διάτρητη όχι μόνο από αεροπορικές επιθέσεις από αεροσκάφη (ηττήθηκαν σε όλα τα επίπεδα από τα αεροσκάφη κρούσης σε όλους τους πολέμους από το 1991 και μετά) αλλά και από τα UAV.
Το defencenet.gr και η Στρατηγική είχαν κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου από την καθυστέρηση αντικατάστασης των SHORADS από τα τέλη της προ περασμένης δεκαετίας και οι πολεμικές συγκρούσεις που ακολούθησαν σε Λιβύη, Συρία και Ναγκόρνο-Καραμπάχ επιβεβαίωσαν και τις δυσοίωνες εκτιμήσεις μας. Τότε όμως αναφερόμασταν στην δράση των μαχητικών F-16 διαφόρων εκδόσεων της Τουρκίας και όχι στην πλημμυρίδα των UAV.
H ματαίωση λόγω επιδείνωσης των σχέσεων Ρωσίας-ΝΑΤΟ και το εμπάργκο που ακολούθησε στην πρώτη είχαν ως αποτέλεσμα να αδυνατήσει το ελληνικό οπλοστάσιο και να μην προχωρήσουν κρίσιμα προγράμματα.
Ούτε η αντικατάσταση των OSA AKM με Tor M-2 ή Pantsir/1.2 κατέστησε δυνατή, ούτε η αναβάθμιση των S-300, ούτε η προμήθεια των Κornet-2.
Η πικρή αλήθεια είναι ότι όσων αφορά το μείζον πρόβλημα που είναι η δράση των UAV είναι ότι η ελληνική επίγεια άμυνα είτε αντιαεροπορική είτε αντιαποβατική είναι κυριολεκτικά στον "αέρα" δεδομένος της απειλής του δόγματος χρήσεις και την εμπειρία που έχουν αποκτήσει οι τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις από τη χρήση των UAV πάσης χρήσεων.
