Στα μέσα Απριλίου του 2005, ο τότε ΥΠΕΞ Π.Μολυβιάτης βρισκόταν σε επίσκεψη στην Τουρκία. Οι Τούρκοι “έστησαν” ένα ανόητο επεισόδιο στα Ίμια, όπου έστειλαν δύο ακταιωρούς τους για να διώξουν ένα αλιευτικό σκάφος. Το θέμα είχε προκαλέσει σάλο στον ελληνικό Τύπο, αν και στην πραγματικότητα δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια επικοινωνιακή μπαρούφα των Τούρκων. Κάποιοι είχαν απαιτήσει και τη διακοπή της επίσκεψης Μολυβιάτη. Ο πολύπειρος ΥΠΕΞ τότε, διαχειρίστηκε το θέμα
Δεν διαπιστώνουμε σε καμία περίπτωση τις ίδιες ή και εντονότερες αντιδράσεις σ΄ όσα συμβαίνουν τις τελευταίες ειδικά ημέρες στα ελληνοτουρκικά. Οι προκλήσεις των Τούρκων είναι ιταμές! Δε μπορεί η Ελλάδα να ΄χει κάνει πολλά βήματα πίσω , να δέχεται ακόμη και την επίσκεψη Τσαβούσογλου στη Θράκη -κακώς την ενέκρινε- να γίνεται δεκτός ο Τούρκος ΥΠΕΞ από τον ίδιο τον πρωθυπουργό και την ίδια ώρα να έχουμε:
•Τις προκλήσεις του Τσαβούσογλου στη Θράκη όπου μιλούσε διαρκώς για τουρκική μειονότητα
•Τις μαζικές παραβιάσεις στο Αιγαίο
•Την έξοδο στο Αιγαίο του σκάφους Tubitak Marmara
Τίποτα απ΄ όλα αυτά που συνέβησαν μέσα σε λίγες ώρες, λίγο πριν ή και κατά τη διάρκεια των επαφών Τσαβούσογλου με πρωθυπουργό και ΥΠΕΞ δε φαίνεται να ΄έχουν συγκινήσει ούτε τα ΜΜΕ, αλλά ούτε και τα κόμματα της αντιπολίτευσης.
Πόσα αποθέματα ανοχής έχει ακόμη η Ελλάδα; Και γιατί πρέπει διαρκώς να τα χρησιμοποιεί; Για να πάρει μια ημερομηνία συνάντησης με τον Ερντογάν ο πρωθυπουργός; Την πήρε…Τι θα κάνει στις 14 Ιουνίου που θα τον συναντήσει στο περιθώριο της Συνόδου του ΝΑΤΟ; Ποια είναι η στρατηγική μας; Η στόχευση μας; Ποιες είναι οι “κόκκινες γραμμές” μας; Υπάρχουν; Ή μήπως πάμε στη συνάντηση απλά για να πούμε ότι πήγαμε και “το προσπαθήσαμε”;
«Η Τουρκία, πιεσμένη οικονομικά και διπλωματικά, ήρθε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, χωρίς η Ελλάδα να υποχωρήσει από τις πάγιες θέσεις της, κι αυτό μας δίνει το περιθώριο να αισιοδοξούμε για την εξομάλυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων», δήλωσε ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης σε συνέντευξή του στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του STAR.
Θα μας επιτρέψει ο κ.Βαρβιτσιώτης να διαφωνήσουμε. Αν θυμόμαστε καλά, πριν από την έξοδο του τουρκικού στόλου πέρυσι τον Ιούλιο, η Ελλάδα ορθώς δεν είναι καμία πρεμούρα να ξεκινήσει διαδικασία διαλόγου με την Τουρκία. Αυτό προέκυψε αμέσως μετά από την κλιμάκωση της κρίσης και είμασταν εμείς αυτοί που επιδιώξαμε την έναρξη διαλόγου. Αυτά για να μη ξεχνάμε ,γιατί όταν δε θυμόμαστε είναι αδύνατον να καταλάβουμε τι συμβαίνει στο παρόντα χρόνο. Εμείς θελήσαμε διάλογο για να αποκλιμακωθεί η ένταση και ο Ερντογάν μας τον δίνει, αφού επί μήνες κάνει επίδειξη σημαίας σε περιοχές ελληνικών συμφερόντων.
Πάει ο πρωθυπουργός στη συνάντηση με τον Ερντογάν για να κερδίσουμε χρόνο, θα πουν κάποιοι. Το επόμενο ερώτημα είναι για να τον κάνουμε τι; Να προετοιμαστούμε καλύτερα; Πως; Τα εξοπλιστικά παρά τις βαρύγδουπες δηλώσεις και τα τηλεοπτικά ρεπορτάζ έχουν για τα καλά “κολλήσει”, με εξαίρεση ίσως τα Rafale. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η ιστορία των φρεγατών που αντί να ΄χει τελειώσει, την πάμε πιο πίσω, γιατί η απόφαση δε φαίνεται να λαμβάνεται με αμιγώς επιχειρησιακά κριτήρια αλλά με τον ποιον θα ικανοποιήσουμε και ποιον δεν πρέπει να δυσαρεστήσουμε! Αν δεχτούμε ότι όλη αυτή η υποχωρητική στάση έναντι της Τουρκίας οφείλεται στο να κερδίσουμε χρόνο ,τότε πρέπει κάτι να κάνουμε για να τον εκμεταλλευθούμε. Δεν προκύπτει κάτι τέτοιο.
Συνεπώς ποιος είναι ο λόγος της επιδίωξης μας να συναντήσει ο κ.Μητσοτάκης τον κ.Ερντογάν. Να υπενθυμίσουμε ότι στη τελευταία συνάντηση που είχαν Μητσοτάκης-Ερντογάν, τα πράγματα δεν πήγαν καθόλου καλά. Ας ελπίσουμε να μην επαναληφθεί.
