 |
Ένα άρθρο του ψυχιάτρου Δημ. Σούρα, για τα τελευταία γεγονότα της εβδομάδος.
Πόσο ακόμα; Πόση θλίψη; Πόση οργή; Πόσα «γιατί»;
Καθημερινές περιπτώσεις διπλανών, δικών μας ανθρώπων. Πρωτεύουσες, πόλεις, χωριά και -πάνω απ’ αυτά- το μίσος, η αρρώστια, το άδικο και το απρόσμενο. Στόματα κλειστά, μάτια ορθάνοιχτα, καρδιές σφιγμένες και ψυχές βαλσαμωμένες.
Ατέλειωτα δάκρυα, φωνές, κατάρες, απειλές και -πάνω απ’ αυτά- καταρρακωμένοι άνθρωποι, σπίτια σφραγισμένα και βαμμένη με μαύρο ζωή.
Δυο ώρες, δυο μέρες, δυο μήνες. Και μετά, η σιωπή και η επανάληψη. Άλλες πρωτεύουσες, άλλες πόλεις, άλλα χωριά. Άτομα διαφορετικά, δικά μας ή ξένα, γνωστά ή άγνωστα, μα -πάνω απ’ όλα- ίδια με εμάς.
Πόσο ακόμα; Πόση θλίψη; Πόση οργή; Πόσα «γιατί»; Δώστε μου μια απάντηση σ’ αυτό το «γιατί»!
Υπάρχει, διότι κάποιοι έχουν: Αγνωσία, Ατολμία, Ανοχή και -μ’ αυτόν τον τρόπο- οπλίζουν το χέρι του φονιά.
