 |
| Πίσσα και πούπουλα και έξω από την Ελλάδα ΟΛΕΣ οι ΜΚΟ. Τέτοια κυβέρνηση χρειάζεται η Ελλάδα. Juan |
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ: Άλλη μία προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων εναντίον του Ελληνικού Κράτους επιδιώκει αποκατάσταση για μαζική επαναπροώθηση από τις Ελληνικές Αρχές στο Αιγαίο!
Στις 12 Απριλίου 2020, το Legal Center Lesvos (LCL) υπέβαλε νέα προσφυγή ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) σχετικά με επιχειρήσεις επαναπροωθήσεων στην περιοχή του Αιγαίου από την Ελληνική Ακτοφυλακή.
Στην παρούσα υπόθεση, δικηγόρος του LCL εκπροσωπεί 11 Σύριους υπηκόους που ήταν μέρος μιας ομάδας 180-200 ατόμων που επαναπροωθήθηκαν "βίαια" από την Ελλάδα στην Τουρκία στις 20-21 Οκτωβρίου 2020. (Αποκρύπτει ότι ξεκίνησαν από τη Τουρκία)Η υπόθεση παρουσιάστηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης εκείνη την εποχή συμπεριλαμβάνοντας εκτενές αποδεικτικό υλικό που επιβεβαιώνει τις μαρτυρίες των επιζώντων, όπως τοποθεσίες GPS, ρεπορτάζ στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, φωτογραφίες και βιντεοσκοπημένο υλικό. Οι 11 που διεξάγουν αυτόν τον δικαστικό αγώνα στο ΕΔΑΔ ήταν μέρος μιας ομάδας 180 έως 200 μεταναστών, συμπεριλαμβανομένων τουλάχιστον 40 παιδιών και μιας εγκύου γυναίκας, τoυς οποίους οι ελληνικές αρχές απέλασαν συλλογικά στην Τουρκία, σε μια βίαιη και μαζική επιχείρηση στη Μεσόγειο θάλασσα που διήρκεσε πάνω από 24 ώρες με τη συμμετοχή πολλαπλών σκαφών της Ελληνικής Ακτοφυλακής, συμπεριλαμβανομένου και ενός σκάφους Αναζήτησης και Διάσωσης.
Η ομάδα κατεύθυνε ένα αλιευτικό σκάφος, με την πρόθεση να ζητήσει άσυλο στην Ιταλία, όταν βρέθηκε σε κίνδυνο λόγω κακοκαιρίας στη θάλασσα το πρωί της 20ης Οκτωβρίου 2020, κοντά στο νησί της Κρήτης, γεγονός που την ώθησε να ζητήσει τη βοήθεια των ελληνικών αρχών και της Ύπατης Αρμοστείας. Ακολουθώντας τις οδηγίες της Ελληνικής Ακτοφυλακής, εισήλθαν στα ελληνικά χωρικά ύδατα και με την υπόσχεση της διάσωσης περίμεναν εκεί για πάνω από πέντε ώρες. Όπως φαίνεται σε βίντεο αντί για διάσωση ή παροχή τροφίμων, νερού ή ασφάλειας, η ομάδα των μεταναστών δέχθηκε αιφνιδιαστική και βίαιη επίθεση, το βράδυ, από μασκοφόρους «κομάντο» με μαύρη στολή χωρίς διακριτικά, που επιχειρούσαν από σκάφη της Ελληνικής Ακτοφυλακής και οι οποίοι τους επιτέθηκαν, ...έκλεψαν τα υπάρχοντά τους, και τους απείλησαν με περαιτέρω βία, αν τυχόν προσπαθούσαν να επιστρέψουν στην Ελλάδα. Στη συνέχεια τα μέλη της ομάδας μεταφέρθηκαν βίαια σε δύο πλοία της Ελληνικής Ακτοφυλακής, στα οποία αναγκάστηκαν να περάσουν τη νύχτα στο κατάστρωμα, χωρίς φαγητό, νερό ή οποιαδήποτε συνδρομή, μέχρι τελικά στις 21 Οκτωβρίου να εγκαταλειφθούν σε διάφορες αναξιόπλοες και στερούμενες μηχανής σωσίβιες λέμβους κοντά στην τουρκική ακτή.
Το LCL υποστήριξε εν προκειμένω ότι οι ελληνικές αρχές που διέπραξαν τη συλλογική απέλαση παραβίασαν το δικαίωμα των 11 ατόμων στη ζωή σύμφωνα με το άρθρο 2 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (ΕΣΔΑ), την απαγόρευση των βασανιστηρίων και της απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης ή τιμωρίας σύμφωνα με το άρθρο 3 της ΕΣΔΑ, το δικαίωμά τους στην ελευθερία και την ασφάλεια σύμφωνα με το άρθρο 5 της ΕΣΔΑ και του δικαιώματος τους για πραγματική προσφυγή και μη επαναπροώθησης βάσει των άρθρων 3 και 13 της ΕΣΔΑ.
Αυτή η υπόθεση είναι η πέμπτη κατά σειρά για την οποία προσφεύγει το LCL εναντίον της Ελλάδας ενώπιον του ΕΔΑΔ σχετικά με εκτενώς τεκμηριωμένα περιστατικά συλλογικών απελάσεων στην περιοχή του Αιγαίου. Σε κάθε μία από τις περιπτώσεις, οι μετανάστες που είχαν φτάσει στην Ελλάδα με την πρόθεση να ζητήσουν άσυλο, υπέστησαν βία, ταπείνωση και βασανιστήρια στα χέρια των ελληνικών αρχών και τελικά εγκαταλείφθηκαν στη θάλασσα χωρίς μέσα να παραμείνουν ασφαλείς ή να ζητήσουν βοήθεια.
Ιδιαίτερα εντυπωσιακή σε αυτήν την περίπτωση είναι η ύπουλη και προφανώς προσχεδιασμένη φύση της συλλογικής απέλασης. Οι ελληνικές αρχές λέγοντας επανειλημμένα ψέματα στους επιβάτες του αλιευτικού σκάφους – οι οποίοι βρίσκονταν σε ευάλωτη και αγωνιώδη κατάσταση, αφού είχαν μόλις επιβιώσει από μία καταιγίδα, κατά τη διάρκεια της οποίας όλες οι προμήθειες τους έπεσαν στη θάλασσα- σκόπιμα και επανειλημμένα τους παραπλανούσαν για να πιστέψουν ότι θα διασωθούν και αντίθετα τους επιτέθηκαν και τους επαναπροώθησαν συλλογικά στην Τουρκία.
O αριθμός του προσωπικού, των σκαφών και του εξοπλισμού που κινητοποιήθηκαν όπως και ο βαθμός συντονισμού που απαιτήθηκε όσο διάρκεσε το περιστατικό, είναι επίσης αξιοσημείωτος, καθώς τουλάχιστον 5 επίσημα σκάφη της Ελληνικής Ακτοφυλακής, 4 ή 5 ταχύπλοα σκάφη και ελαφριές φουσκωτές βάρκες υψηλών επιδόσεων (RHIBs) όπως και 7 σωσίβιες λέμβοι αναπτύχθηκαν κοντά στην Κρήτη και διεξήγαγαν την επιχείρηση επαναπροώθησης, στην οποία περίπου 200 άτομα μεταφέρθηκαν για πάνω από 200 χιλιόμετρα, από την ακτή της Κρήτης πίσω στα τουρκικά χωρικά ύδατα σε δύο ξεχωριστές επιχειρήσεις.
Όπως έχει ήδη επισημανθεί από το LCL και διάφορες άλλες ομάδες παρακολούθησης και ομάδες ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οι παράνομες πράξεις που διαπράχθηκαν από τις ελληνικές αρχές στην παρούσα υπόθεση δεν είναι μεμονωμένες αλλά τουναντίον αποτελούν μέρος μιας συνεχιζόμενης συστηματικής και διαδεδομένης πρακτικής που εφαρμόζουν οι ελληνικές αρχές τον τελευταίο χρόνο (ιδίως από τον Μάρτιο του 2020), η οποία ισοδυναμεί με εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Παρά τις εκτενείς αποδείξεις, τις εκθέσεις, τις έρευνες και τις καταγγελίες τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο, οι ελληνικές αρχές εξακολουθούν να αρνούνται ότι γίνονται επαναπροωθήσεις.
Η Ελλάδα είναι μία από τις λίγες ευρωπαϊκές χώρες που δεν έχει απαγορεύσει ρητά τις συλλογικές απελάσεις και το νομικό σύστημα της Ελλάδας δεν παρέχει επαρκή ένδικα μέσα για την αποκατάσταση της σοβαρότητας των διεθνών παραβιάσεων και παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που συνεπάγονται συλλογικές απελάσεις, πόσο μάλλον το πολιτικό ενδιαφέρον να διερευνηθούν σοβαρά αυτά τα εγκλήματα. Έτσι, το ΕΔΑΔ έχει καταστεί έσχατη λύση για έναν αυξανόμενο αριθμό επιζώντων.
Οι χρονικοί ορίζοντες του ΕΔΑΔ υποδεικνύουν ότι μπορεί να χρειαστούν χρόνια για να εξεταστούν τέτοιες αιτήσεις, ενώ ο εξατομικευμένος χαρακτήρας των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όπως εκδικάζεται στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ECtHR) συνήθως δεν αποτυπώνει τον συστηματικό χαρακτήρα των μαζικών απελάσεων. Ωστόσο, στο παρόν συγκείμενο απόλυτης ατιμωρησίας για τα φρικαλέα αυτά εγκλήματα αξίζει να ακολουθήσουμε όλα τα νομικά μέσα που διατίθενται για τους επιζώντες των επαναπροωθήσεων. Αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι η ουσιαστική δικαιοσύνη για τους επιζώντες των μαζικών απελάσεων θα πρέπει να περιλαμβάνει ασφαλείς και νόμιμες οδούς προς την Ευρώπη και να δώσει ένα αποφασιστικό τέλος στο συνοριακό καθεστώς της Ευρώπης- φρούριο, αυτό της αποτροπής με κάθε ανθρώπινο κόστος, και το οποίο έχει ως λογική κατάληξη τη θεαματική βία των επαναπροωθήσεων, όπως στην περίπτωση που εξετάζουμε.
Για συνεντεύξεις ή ερωτήσεις επικοινωνήστε με:
* Natassa Ntailiani +30 694 425 1704 (Ελληνικά, Αγγλικά, Γερμανικά)
* Marion Bouchetel +30 697 761 9003 (Γαλλικά, Αγγλικά, Ισπανικά).
_____________
Σχ. : Όλοι αυτοί οι καλοί άνθρωποι πως ακριβώς επιβιώνουν οικονομικά ;
Διότι καλή η φιλανθρωπία, αλλά κάποιος πρέπει να πληρώνει το φαγητό σου, το κινητό σου και την στέγη σου.
Τι έγινε με εκείνον τον περιβόητο οικονομικό έλεγχο των ΜΚΟ ;
Και φυσικά δεν ανησυχούν για τον εξισλαμισμό της Ελλάδας και της Ευρώπης.
Ούτε ενοχλούνται από το οτι ορισμένες περιοχές της Αθήνας μοιάζουν με την Ντάκα την πρωτεύουσα του Μπαγκλαντές…
Περιοχές στις οποίες αν είσαι γυναίκα με μίνι, φυσικά δεν περνάς ΠΟΤΕ…
