Άρθρο Γνώμης του Ευάγγ. Αθανασιάδη
Ο Φίλιππος. Η Αγγλία. Ένα κράτος σοβαρό και με παράδοση.
Για να μαθαίνουμε κάτι «παρακρατίδια», «εκ των ενόντων», συμπτωματικά και συγκυριακά, του «και γιατί όχι;», και του «και τί έγινε;;», του «κάπως έτσι» και του «να ΄χαμε να λέγαμε»…
Για να μαθαίνουμε από πρωτόκολλο, δεοντολογία, συνέπεια, παραδεδομένο, παραδεκτό, «δέον γενέσθαι» και πρέπον…
Ο Φίλιππος παντρεύτηκε τη Βασίλισσα…, δεν έγινε ποτέ Βασιλιάς…;;;…!!! Έμεινε πάντα Πρίγκιπας.
Μάλιστα έχασε όλους τους τίτλους που είχε άλλων κρατών και του αποδόθηκαν νέοι τίτλοι της Αγγλίας.
Μέχρι που υποχρεώθηκε να αλλάξει και θρησκεία… Καλά για φούμαρα αθεϊσμών δεν συζητάμε καθόλου… Αυτά στα κράτη που σέβονται τους θεσμούς και τις παραδόσεις και δεν είναι «ότι να ΄ναι».
Για να το δούμε καλύτερα.
Συνήθως ένας Βασιλιάς νυμφεύεται μια πριγκίπισσα ή και μη πριγκίπισσα. Τότε η πριγκίπισσα γίνεται και ονομάζεται βασίλισσα.
Όταν όμως η Βασίλισσα υπανδρεύεται Πρίγκιπα, ο Πρίγκιπας δεν γίνεται Βασιλιάς, παραμένει Πρίγκιπας.
Έτσι και ο Φίλιππος έμενε αφανής, λίγο πίσω, χωρίς να εκφράζεται επισήμως ποτέ.
Αυτό για τις περιπτώσεις γυναικών Προέδρων Κρατών ή Κυβερνήσεων. Κατά την γνώμη μου, αν υπάρχει σύζυγος-σύντροφος με οποιονδήποτε προβλεπόμενο εγκεκριμένο νομικό τρόπο, το πρωτόκολλο, όπου αυτό προβλέπει αυστηρή εφαρμογή, δεν θα βρει εύκολα διαδικαστική λύση, αφού δεν θα μπορεί να προσδιορίσει κάποια θεσμική θέση.
Σε απλές χαλαρές κοινωνικές, φιλανθρωπικές εκδηλώσεις, όπου προβλέπονται εμφανίσεις του Προεδρικού, όπως και του Βασιλικού, ζεύγους, τότε υπάρχει χώρος.
Τώρα αν μιλούμε για κάποια περίπτωση συντρόφου, με την χαλαρή σύγχρονη κοινωνική έννοια, νομίζω τα πράγματα γίνονται δυσεπίλυτα…, άλυτα ή και απαγορευτικά… Βέβαια υπάρχουν και ειδικοί για αυτά… Πάντως υπάρχουν στεγανά και απαράβατα όρια.
Αν τώρα μιλάμε και για κάποιον που δραστηριοποιείται επαγγελματικά και στον χώρο τις δικαιοσύνης, ίσως να προσκρούουμε και στην ευαίσθητη δεοντολογία του χώρου…, την οποία οι δικαστικοί πρώην και εν ενεργεία έχουν εξαιρετική ευαισθησία….
Και όταν τα Κράτη, οι Θεσμοί και τα πρόσωπα, αλλά και όλοι μας δεν σεβόμαστε πρώτα εμείς τον εαυτό μας, τότε μη περιμένουμε να μας σεβαστούν οι άλλοι, σαν άτομα και σαν κρατικές οντότητες.
