Η Γαλλία από γεωστρατηγική άποψη είναι παγκόσμια δύναμη με συμφέροντα σε όλη την υφήλιο. Είναι επίσης μια χώρα την οποία επανειλημμένως έχει απειλήσει φραστικά ο Ερντογάν, αλλά και με το γνωστό ναυτικό επεισόδιο ανοικτά της Λιβύης. Είναι γι’ αυτούς τους λόγους που η Γαλλία έχει σημασία για την Ελλάδα, δεδομένου, επίσης, ότι το Παρίσι θεωρεί αδιανόητο η Τουρκία να ελέγχει την Ανατολική Μεσόγειος.
Η Γαλλία είναι μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας και μετά τις ΗΠΑ και την Τουρκία διατηρεί τις μεγαλύτερες ένοπλες δυνάμεις στο ΝΑΤΟ. Διαθέτει τον έκτο πολεμικό στόλο παγκοσμίως και πυρηνικά όπλα όλων των επιπέδων και στους τρεις κλάδους. Όπως προαναφέραμε, τα γαλλικά συμφέροντα στην Μεσόγειο είναι αντίθετα με εκείνα της Άγκυρας. Στη σύγχρονη ιστορία, άλλωστε, οι δύο χώρες, πάλαι ποτέ αυτοκρατορίες, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων υπήρξαν αντίπαλοι.
Είναι για όλους αυτούς τους λόγους που η Γαλλία συγκλίνει με την Ελλάδα και την Κυπριακή Δημοκρατία. Τα τελευταία χρόνια, μάλιστα, επιχειρεί να οικοδομήσει στενότερες σχέσεις και στο στρατιωτικό επίπεδο, χωρίς, ωστόσο, η διμερής σχέση να έχει προσλάβει διαστάσεις συμμαχίας. Το Παρίσι, πάντως, έχει διοχετεύσει από το προηγούμενο καλοκαίρι την πληροφορία πως σε περίπτωση που η Ελλάδα αγοράσει τις φρεγάτες Belharra είναι διατεθειμένο να υπογράψει σύμφωνο αμυντικής συνδρομής.
Λεπτομέρειες για το πως οι Γάλλοι αντιλαμβάνονται αυτό το σύμφωνο δεν υπάρχουν, δεδομένου ότι η Αθήνα δεν άδραξε την ευκαιρία να διερευνήσει λεπτομερώς τις γαλλικές προθέσεις. Αντίθετα, έχει αφήσει το κρίσιμο για την εθνική μας ασφάλεια ζήτημα να αιωρείται, προφανώς επειδή μετά την αγορά των μαχητικών Rafale δεν ήθελε να δεσμευτεί και για την αγορά γαλλικών φρεγατών.
Οι γαλλικές ένοπλες δυνάμεις
Το μεγάλο πλεονέκτημα της Γαλλίας είναι ο στόλος της, στολίδι του οποίου είναι το πυρηνοκίνητο αεροπλανοφόρο Charles de Gaulle. Επίσης διαθέτει τρία ελικοπτεροφόρα, τέσσερα πυρηνικά υποβρύχια, έξι συμβατικά υποβρύχια, έντεκα αντιτορπιλικά και έντεκα φρεγάτες. Οι υπερπόντιες υποχρεώσεις της Γαλλίας υποχρεώνουν μέρος του στόλου της να βρίσκεται εκτός Μεσογείου για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Μετά από μήνες στην Ανατολική Μεσόγειο, η δύναμη κρούσης του Charles de Gaulle θα πλεύσει στον Ειρηνικό για να συμμετάσχει σε κοινές ασκήσεις με το ινδικό ναυτικό. Ας σημειωθεί ότι οι γαλλοϊνδικές σχέσεις είναι ιδιαίτερα θερμές και συνεχώς γίνονται στενότερες.
Η γαλλική αεροπορία είναι επίσης ισχυρή με 120 Mirage 2000 και πάνω από 100 Rafale (42 Rafale είναι στην υπηρεσία του γαλλικού ναυτικού). Το πλεονέκτημά της είναι ο μεγάλος αριθμός μεταγωγικών αεροσκαφών και ιπταμένων τάνκερ. Ο στρατός ξηράς, παρ’ όλο που είναι σχετικά μικρός (110.000 προσωπικό και 400 άρματα), αποτελείται από άριστα εκπαιδευμένους επαγγελματίες, οι οποίοι έχουν πολεμική εμπειρία σε διάφορες γωνιές του πλανήτη τα τελευταία χρόνια. Αιχμή του δόρατος είναι οι δυνάμεις πεζοναυτών, η Λεγεώνα των Ξένων και οι αλεξιπτωτιστές.
Γαλλία κατά Τουρκίας
Στην υποθετική περίπτωση που η Γαλλία δεσμευόταν με ένα ισχυρό σύμφωνο αμυντικής συνδρομής πως θα εμπλεκόταν σε περίπτωση ελληνοτουρκικής σύρραξης; Τα γαλλικά μαχητικά μπορούν να φτάσουν στο Αιγαίο σε μικρό χρονικό διάστημα με πλήρη φόρτο μάχης ανεφοδιαζόμενα εν πτήσει. Αυτά μπορούν να πλήξουν τουρκικούς στόχους είτε με βλήματα μακρού πλήγματος (π.χ. SCALP) είτε με άλλα όπλα, αναλόγως της φύσης της στόχου που θα κληθούν να πλήξουν (π.χ. πλοία με Exocet). Μετά την πρώτη αποστολή τους τα αεροσκάφη αυτά μπορούν να προσγειωθούν σε ελληνικά αεροδρόμια, όπου εδρεύουν ελληνικά Rafale για ανεφοδιασμό, ή για μακρότερη παραμονή και άλλες αποστολές.
Το γαλλικό Ναυτικό αν δεν έχει ήδη μονάδες ανεπτυγμένες στην ευρύτερη περιοχή, θα χρειαστεί κάποιο χρόνο για να φτάσει στην περιοχή, αλλά μπορεί να αρχίσει επιχειρήσεις εστιάζοντας στα ανοικτά της Λιβύης, όπου το τουρκικό Ναυτικό διατηρεί μονάδες. Μία τέτοια επέμβαση, που αφορά και πιο άμεσα τα γαλλικά συμφέροντα, θα διέκοπτε τις μετακινήσεις τουρκικών στρατευμάτων και μισθοφόρων από την Τουρκία προς τη Λιβύη και αντιστρόφως και κατ’ αυτόν τον τρόπο θα απομόνωνε τις όποιες τουρκικές δυνάμεις θα βρίσκονται στη Λιβύη. Αν μάλιστα το Charles de Gaulle βρίσκεται στη Μεσόγειο, τότε η μοίρα των Rafale του αεροπλανοφόρου μπορεί επίσης να πλήξει τουρκικούς ναυτικούς στόχους.
Η αποστολή γαλλικών χερσαίων δυνάμεων δεν πρέπει να αναμένεται, αν και μπορεί να γίνει σε μικρή κλίμακα, καθώς τα συστήματα, οχήματα και άλλα μέσα δεν είναι συμβατά με τα ελληνικά. Οι δύο στρατοί, εξάλλου, δεν έχουν παρελθόν συνασκήσεων. Θεωρητικά μια άμεση γαλλική επέμβαση κατά της Τουρκίας μπορεί να επιφέρει ένα πολύ σύντομο τέλος σε ελληνοτουρκική σύρραξη και να εκμηδενίσει το όποιο πλεονέκτημα έχουν σήμερα οι Τούρκοι.
Γαλλική στήριξη χωρίς άμεση εμπλοκή
Βέβαια, το σενάριο αυτό δεν είναι το πιθανότερο, αν και δεν μπορεί να αποκλειστεί. Κι αυτό, επειδή η Γαλλία δεν θα εμπλακεί για λόγους φιλελληνισμού, αλλά για να εξουδετερώσει τον γεωστρατηγικό ανταγωνιστή της στην Ανατολική Μεσόγειο και ως εκ τούτου να εδραιώσει μέσω Ελλάδας και Κύπρου μία δεσπόζουσα πολιτική και στρατιωτική παρουσία στην γεωπολιτικά κρίσιμη αυτή θάλασσα.
Έτσι όπως έχουν τα πράγματα σήμερα, το πιθανότερο είναι η Γαλλία να παραμείνει πίσω, ή στην καλύτερη περίπτωση να εμποδίσει με παρεμβολή δικών της ναυτικών μονάδων επιθετικές κινήσεις του τουρκικού στόλου. Σε μία τέτοια περίπτωση, όμως, υπάρχει το ενδεχόμενο ή ατυχήματος ή οι Τούρκοι να πλήξουν γαλλικό πλοίο. Ο πύραυλος, εξάλλου, δεν ξεχωρίζει ποιο πλοίο είναι εχθρικό αν δύο πλέουν κοντά. Ακόμα κι αν η Άγκυρα επικαλεστεί ατύχημα, θα είναι δύσκολο για το Παρίσι να μην αντιδράσει.
Σε περίπτωση που έχει υπογραφεί ελληνογαλλικό σύμφωνο αμυντικής συνδρομής, αυτό θα έχει πρακτικό νόημα μόνο εάν προβλέπει τη στάθμευση σε ελληνικές βάσεις τουλάχιστον μίας μοίρας γαλλικών μαχητικών και μίας γαλλικής φρεγάτας. Και μάλιστα με τη ρητή πρόβλεψη ότι γι’ αυτές τις γαλλικές μονάδες θα ισχύσουν οι κανόνες εμπλοκής που θα ισχύουν για τις ελληνικές δυνάμεις σε περίπτωση τουρκικής επίθεσης.
Η έμμεση βοήθεια
Εάν τα πράγματα είναι όπως σήμερα, το πιθανότερο είναι η Γαλλία να βοηθήσει την Ελλάδα, αλλά παρασκηνιακά και χωρίς να εκτεθεί σε άμεση σύγκρουση με την Τουρκία. Αυτό μπορεί να γίνει με την παροχή κρίσιμων στρατιωτικών πληροφορίες στις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις, τις οποίες οι Γάλλοι συλλέγουν με τα προηγμένα ηλεκτρονικά τους μέσα και τους δορυφόρους τους.
Επιπλέον, μπορεί να δανείσει μυστικά μαχητικά αεροσκάφη που ήδη έχει η ελληνική Πολεμική Αεροπορία (Mirage 2000 αλλά και Rafale), να εξασφαλίσει εναέριο ανεφοδιασμό, να προβεί σε ηλεκτρονικά αντίμετρα, ειδικότερα τύφλωση των τουρκικών ραντάρ, καθώς και σάρωση με σόναρ θαλασσίων περιοχών για εντοπισμό τουρκικών υποβρυχίων. Τέλος, κρίσιμο είναι να εξασφαλίσουν οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις τον ανεφοδιασμό τους σε πυρομαχικά και όπλα γαλλικής κατασκευής που υπάρχουν ήδη στο ελληνικό οπλοστάσιο. Αυτά βέβαια δεν θα είναι τσάμπα, αλλά οι πόλεμοι είναι δαπανηροί.
Μετά το πλήγμα εναντίον τουρκικής αεροπορικής βάσης στη δυτική Λιβύη από “αγνώστου ταυτότητας αεροσκάφη” δεν θα πρέπει να αποκλείσουμε μια παρόμοια επιχείρηση με την παρασκηνιακή συνεργασία Γάλλων. Ακόμα κι αν δεν συμβεί κάτι τέτοιο, πρέπει να θεωρείται δεδομένο πως η Ελλάδα θα έχει πλήρη διπλωματική υποστήριξη από τη Γαλλία και στην ΕΕ και στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.
Το σημαντικότερο, όμως, είναι η Αθήνα να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία για να διαπραγματευτεί με το Παρίσι ένα ισχυρό δεσμευτικό σύμφωνο αμυντικής συνδρομής, το οποίο θα οδηγούσε σχεδόν αυτόματα σε εμπλοκή των Γάλλων στην περίπτωση ελληνοτουρκικής σύρραξης. Ένα τέτοιο σύμφωνο, εξάλλου, θα πολλαπλασίαζε την αξιοπιστία της ελληνικής αποτρεπτικής στρατηγικής και κατ’ αυτόν τον τρόπο θα συρρίκνωνε τις πιθανότητες σύρραξης.
https://slpress.gr/
