Το διεθνές δίκαιο προβλέπει τα ένδικα μέσα ώστε μια χώρα που σέβεται τον εαυτό της, να μπορεί να προσφεύγει στον αρμόδιο δικαιοδοτικό φορέα, ώστε να διεκδικεί την αποκατάσταση όποιας εδαφικής ή άλλης τάξης, όταν αυτή παραβιάζεται. Πόσο μάλλον όταν χαρτογραφείται και επίσης προβάλλεται ως μέρος της επικράτειας που όμως δεν ανήκει στο κράτος που κάνει τη χρήση. Και πόσο περισσότερο, όταν αποτελεί και προϊόν εκτεταμένης πλαστότητας.
Τέτοια ακριβώς περίπτωση είναι ο χάρτης της λεγομένης Γαλάζιας Πατρίδας {βλέπετε Χάρτη Α΄,}. Μια χαρτογράφηση αλλά και πλαστογραφία μετά χρήσεως και επέκεινα χαρτογραφική κατοχή του μισού και πλέον Αιγαίου. Επίσης και της μείζονος έκτασης της Ανατολικής Μεσογείου. Κάτι που επιβάλλει την Ελλάδα να προσφύγει, πέραν του διεθνούς ποινικού δικαστηρίου, και σε δύο άλλα πεδία. Τόσο στην Ε. Ε., όσο και στον ίδιο τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών.Ειδικά για το συγκεκριμένο χάρτη έχουμε ήδη αργήσει, αφού έχει δημοσιευτεί και παρουσιαστεί από τον Ερντογάν, εδώ και ενάμισι χρόνο. Οπότε εύκολα κανείς αντιλαμβάνεται το επείγον της υπόθεσης καθώς και την ανάγκη της άμεσης προσφυγής της Ελλάδας, αρχής γενομένης από την Ε. Ε. της 25ης Μαρτίου 2021.
Βέβαια ότι ισχύει για το Αιγαίο, ισχύει επίσης και για την Ανατολική Μεσόγειο. Γιατί η θάλασσα αυτή δεν εξαιρείται από το Τουρκικό πλιάτσικο, μια και η μείζων έκτασή της έχει συμπεριληφθεί και αυτή, στην “mavi vatan”. Και χωρίς να υπάρχει έστω μια διακρατική συμφωνία της Τουρκίας, με άλλη παράκτια χώρα, ως προς τις θαλάσσιες ζώνες, πλην της παράνομης με τη Λιβύη.
Οπότε στην Ελλάδα προστίθεται και η Κύπρος. Και επόμενα η από κοινού μήνυση, σε ότι αφορά τους παράνομους χάρτες της θαλάσσιας Τουρκίας, οφείλει να κατατεθεί από όλο τον πολιτικό και κυβερνητικό Ελληνισμό.
Όταν τώρα σε λίγες εβδομάδες πρόκειται να συζητηθούν στη Σύνοδο, οι σχέσεις της Ευρώπης με την Τουρκία, είναι η τελευταία ίσως ευκαιρία, να ζητηθεί από την Ε. Ε. να αναλάβει τις ευθύνες της και να παρατήσει τους, ελέω Γερμανίας, χαριεντισμούς με τον Τούρκο προκαθήμενο.
Και αν ακόμη η Ε. Ε. μπλοκάρει τις κυρώσεις που οι ίδιοι αξιωματούχοι της, έχουν δεσμευτεί για αυτές, ο Ελληνισμός το μόνο όπλο που έχει, τόσο απέναντι στην εφαρμογή των κυρώσεων, όσο και στην απόφαση για απαίτηση ακύρωσης του χάρτη που λέγαμε, είναι το Βέτο, που το χρεωστά από πολύ πριν.
Όμως έστω τώρα, να το στείλει στο Προεδρείο της Ε. Ε., μαζί με την κοινοποίηση της κατά της Τουρκίας μηνυτήριας αναφοράς, ώστε να γνωρίζουν τι πρόκειται να απαιτήσει και να επιβάλει ο Ελληνισμός. Ιδίως όταν τα κόκαλα όλων των Ευρωπαίων φιλελλήνων του ΄21, θα τρίζουν βλέποντας νέους Metternich. Συγνώμη, μπερδεύτηκα. Άλλο όνομα ήθελα να πω, που όμως αρχίζει πάλι από “Με”: Το όνομα “Merkel”.
Όπως τα κόκαλα των ίδιων φιλελλήνων θα τρίζουν και για τους ίδιους τους Έλληνες, αν μείνουν στο ίδιο μήκος κύματος με την από 25ετίας πολιτική στάση της χώρας τους. Αντίθετα θα έχουν μόνο να χαρούν, αν δουν ότι κάτι άλλο αρχίζει να γεννιέται στην κοινή Ευρωπαϊκή πατρίδα. Με αρχή φυσικά την πατρίδα της Δημοκρατίας και του Πολιτισμού.
Δεν έχουμε καμιά διάθεση να μιλήσουμε για το χρονικό μιας προαναγγελθείσας προδοσίας. Όμως τα πράγματα είναι εκείνα που θα δείξουν, περί τίνος πρόκειται. Ιδού οι Βρυξέλλες ιδού και το βέτο του Ελληνισμού αλλά και το πήδημα. Από την προδοσία και την αυτοχειρία, στην τιμή προς την 200η επέτειο της παλιγγενεσίας και την έναρξη της αναγέννησης. Και ας πάρουν όλη τη δόξα αυτοί.
Χάρτης Α΄,
