Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος
Δεν τολμώ να υποθέσω με ποιόν τρόπο και πως καθένας από τους 3 επιφανείς τραγωδούς προγόνους μας, σε αλφαβητική σειρά ο Αισχύλος, ο Ευριπίδης και ο Σοφοκλής θα περιέγραφε με το δικό του τρόπο την τραγωδία που λέγεται πανδημία του covid-19 αυτήν που βασανίζει εδώ και ένα χρόνο ολάκερη την Ανθρωπότητα και μαζί και εμάς τους Έλληνες, τις Ελληνίδες και τα παιδιά μας.
Επιλέγοντας στο σημερινό μου άρθρο να προσεγγίσω με Αριστοφανικό χιούμορ (χωρίς να υποτιμώ τους άλλους δύο επιφανείς αρχαίους μας κωμωδούς τον Εύπολη και τον Κρατίνο και χωρίς να πάρω την άδεια του Αριστοφάνη) όλα αυτά που βιώνουμε οφείλω να διευκρινίσω, με απόλυτη ειλικρίνεια, ότι δεν το κάνω για να «διακωμωδήσω» ανάλγητα το πανανθρώπινο δράμα αλλά για να δώσω μια νότα εύθυμης αισιοδοξίας και να απαλύνω τον αφόρητο πόνο όλων μας.
Ο τίτλος μου παραπέμπει στις διεθνώς γνωστές 3 φιγούρες ή 3 αγαλματίδια πιθήκων όπου ο πρώτος έχει ορθάνοιχτα τα μάτια και βλέπει ενώ οι παλάμες του κλείνουν τα αυτιά του και έτσι δεν ακούει, ο δεύτερος έχει κλείσει με τις παλάμες τα μάτια του αλλά με ορθάνοιχτα τα αυτιά ακούει και ο τρίτος με ορθάνοιχτα μάτια και αυτιά κλείνει με τις δυο παλάμες το στόμα του και σιωπαίνει…
ΒΛΕΠΩ την Ελληνική, τις Ευρωπαϊκές, τις υπόλοιπες κοινωνίες του πλανήτη (δεν γνωρίζουμε πολλά για την Κίνα) με lockdown και απαγορεύσεις κοινωνικών επαφών και επιβολή περιορισμών σε μετακινήσεις να λειτουργούν ως ένα κλασικό ΑΚΟΡΝΤΕΟΝ…
ΑΚΟΥΩ παράπονα, βογγητά, κλάματα, που και που «βρισιές»…
ΣΙΩΠΑΙΝΩ…
ΒΛΕΠΩ κλειστά καταστήματα, κλειστό το λιανεμπόριο, κλειστά ρεστοράν και ταβέρνες, κλειστά τα μπαρ και τα αποκαλούμενα «ορθάδικα», κλειστά κομμωτήρια, κουρεία και επιχειρήσεις φροντίδας νυχιών, γυμναστήρια και χώροι άθλησης και σπορ. Κλειστά σινεμά, κλειστά θέατρα, κλειστοί οι χώροι πολιτιστικών δραστηριοτήτων, κλειστά και τα περιώνυμα «πολιτιστικά κέντρα» (για να θυμηθούμε τον μακαρίτη Υπουργό Ευάγγελο Γιαννόπουλο).
ΑΚΟΥΩ παράπονα, βογγητά, κλάματα που και που «βρισιές» από «καθώς πρέπει» άτομα και μαζί από τους αποκαλούμενους «ξενύχτηδες και μπουζοκόβιους»…
ΣΙΩΠΑΙΝΩ…
ΒΛΕΠΩ κλειστές Εκκλησίες, Σχολεία που κλείνουν, ανοίγουν και κλείνουν ξανά, (εξαιρείται η «ειδική αγωγή» ακόμη και στις κόκκινες περιοχές), κλειστά φροντιστήρια, κλειστά Πανεπιστήμια…
ΑΚΟΥΩ αναφορές για επιβάρυνση της ψυχικής υγείας των παιδιών, για χαμένο πολύτιμο χρόνο από την έλλειψη της μυσταγωγίας της πρόσωπο-με-πρόσωπο Παιδείας αναφορές στην τιμωρία της «κρύας-απρόσωπης-τεχνητής επαφής με τηλεκπαίδευση», για Παιδευτική φτώχεια…
ΣΙΩΠΑΙΝΩ…
ΒΛΕΠΩ τον φόβο για το αύριο που φαίνεται αβέβαιο στα μάτια φίλων, γνωστών και αγνώστων (τελικά με την υποχρεωτική χρήση μάσκας παντού μόνο μάτια βλέπουμε και όχι πια πρόσωπα, γκριμάτσες και εκφράσεις) ενώ άδειασαν τα γραφεία Επιχειρήσεων και Οργανισμών με την επιβολή των καινοτόμων μοντέλων «εργασία από το σπίτι» και «τηλεργασία» …
ΑΚΟΥΩ για τηλεργασία, βογγητά, κλάματα και μόνιμο πλέον φόβο για μελλοντικές επιπτώσεις από χειρουργεία που ΔΕΝ γίνονται, από απαραίτητες θεραπείες και απαραίτητα διαγνωστικά τεστ που αναβάλλονται, ψιθύρους για αυξανόμενες με την εφαρμογή αυτού του συστήματος ΑΚΟΡΝΤΕΟΝ, ψυχικές επιβαρύνσεις…
ΣΙΩΠΑΙΝΩ…
ΒΛΕΠΩ τα δημοσιευμένα στοιχεία για τον οικονομικό κατήφορο τη Παγκόσμιας Οικονομίας που προκάλεσε και συνεχίζει να επιδεινώνει η πανδημία και μαζί για την καθίζηση στη δικιά μας Οικονομία όπως και στις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες…
ΑΚΟΥΩ ότι θα στενάξουν «μανάδες και παιδιά», καθώς ίσως και στην Πατρίδα μας όπως και διεθνώς να θρηνήσουμε πολλά περισσότερα θύματα από την πείνα, την ανεργία, τις ψυχικές διαταραχές όταν κάποια στιγμή επιστρέψουμε σε κάποιο κίβδηλο δείγμα της «κανονικότητας» πριν την πανδημία covid-19…
ΣΩΠΑΙΝΩ…
Αφήνω στην άκρη το Αριστοφανικό χιούμορ του μοντέλου ΑΚΟΡΝΤΕΟΝ, δανείζομαι λίγο από το τραγικό ύφος της ΑΝΤΙΓΟΝΗΣ του Σοφοκλέους ενώ αναλογίζομαι την παρομοίωση της καταστροφικής πανδημίας με το πεζοδρομιακό παράδειγμα που «σιωπηρά» υιοθέτησαν σχεδόν ΟΛΕΣ οι Κυβερνήσεις του Πλανήτη:
Σε σταματάει ένας ληστής στο δρόμο και σου θέτει το δίλημμα:
«Τη ζωή, ή τα λεφτά σου!!!»
Τι θα του απαντήσεις;
«Τη ΖΩΗ μου;»
ΒΛΕΠΩ τους αριθμούς που τρέχουν στο Παγκόσμιο «ρολόι» του γνωστού Αμερικανικού Πανεπιστημίου Johns Hopkins και διαπιστώνω ότι μέχρι στιγμής έχουν χάσει τη ζωή τους από επιπλοκές του κορονοϊού 6.126 συμπατριώτες μας και σε παγκόσμια κλίμακα 2.400.000 συνάνθρωποι μας …
https://coronavirus.jhu.edu/map.html
ΑΚΟΥΩ το μοιρολόι συγγενών και φίλων για αυτούς που έχασαν τη ζωή τους εξαιτίας επιπλοκών του covid-19 στη διάρκεια ΕΝΟΣ σχεδόν έτους της πανδημίας…
ΣΙΩΠΑΙΝΩ…
ΒΛΕΠΩ τον εκτιμώμενο αριθμό περισσότερων από 115.000 συμπατριωτών μας και σχεδόν 59.000.000 συνανθρώπων μας που έχασαν τη ζωή τους στο ΙΔΙΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ (πεθαίνουν περίπου 120,000 στην Ελλάδα και περισσότεροι από 59.000.000 διεθνώς) από γήρας, καρκίνους, καρδιοπάθειες, εγκεφαλικά, διαβήτη, πείνα, κάπνισμα, ναρκωτικά, οδικά & εργατικά ατυχήματα κλπ…
ΑΚΟΥΩ ένα περίεργο βουητό!.. Θυμίζει εκείνο που συνοδεύει τους σεισμούς (το έχετε ακούσει εάν βιώσατε έναν μεγάλο σεισμό) που παράγεται από σκεπτόμενα άτομα σε όλο τον Πλανήτη καθώς συγκρίνουν τους αριθμούς.
Έρχεται στο νου από τα εφηβικά χρόνια το ρητό του μακαρίτη μαθηματικού καθηγητή μου στο Β΄ Γυμνάσιο Αρρένων Θεσσαλονίκης που χωρίς να επικαλείται την πατρότητα επέμενε να μας το θυμίζει συχνά: «οι αριθμοί ΔΕΝ λένε ψέματα αλλά οι ψεύτες χρησιμοποιούν αριθμούς για να μας πείσουν…»
Μου έρχεται να φωνάξω, «ρε παιδιά κάτι δεν μου στέκεται καλά», αλλά ως νοήμων άνθρωπος σκέφτομαι ότι υπάρχουν στιγμές, υπάρχουν ημέρες και εποχές όπου «Η ΣΙΩΠΗ ΕΙΝΑΙ ΧΡΥΣΟΣ…»
Στην εποχή covid-19:
οποιαδήποτε έκφραση ΠΕΡΙΕΡΓΕΙΑΣ για την ασκούμενη πολιτική,
οποιαδήποτε αμφιβολία για διαπιστωμένους αριθμούς,
οποιαδήποτε αναφορά στην εμφανέστατα δραματική «Έλλειψη Συνεργασίας Κρατών» ακόμη και στην περιώνυμη, και σύμφωνα με γοργά αυξανόμενη αντίληψη, στην «δήθεν Ευρωπαϊκή Ένωση», ενδέχεται να εκληφθεί ως
«Ανυπακοή, απείθεια ίσως και ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ κατά της ΑΡΧΗΣ…»
ΣΙΩΠΑΙΝΩ, όπως αμέτρητοι άλλοι για την ώρα, επιλέγοντας τον δρόμο της «εκκωφαντικής σιωπής», αλλά το «σιωπηλό» βουητό μεγαλώνει σε ολάκερη την Υφήλιο…
