κα Σακελλαροπούλου,
Μεγίστη τιμὴ νὰ ἀπευθύνεταί τις εἰς τὸ ὕψιστον πρόσωπον τῆς πατρίδος. Δι᾿ ἡμᾶς τοὺς Ἕλληνας τῆς ἀλλοδαπῆς ἡ πατρὶς ἐκπροσωπεῖται διὰ συμβόλων, πλεῖστα τῶν ὁποίων διαθέτομεν ἅπαντες καὶ χρησιμοποιοῦμεν εἰς πᾶσαν εὐκαιρίαν, ὡς:
- τῆς σημαίας, μὴ ὀρατῶν πλέον εἰς τὸ ὕψιστον γραφεῖον τῆς πατρίδος.
- τῶν συμβόλων, καὶ τὶ πλέον συμβολικὸν τῶν «ὅπλων» τοῦ ἀγῶνος ἀνεξαρτησίας τῆς Ἑλλάδος, μὴ ὀρατῶν πλέον εἰς τὸ ὕψιστον γραφεῖον τῆς πατρίδος.
- τῶν ἔργων τέχνης, ἐὰν ἐνοχλεῖταί τις ἐκ τῆς χρήσεως τοῦ καθιερωμένου ὅρου «εἰκών», ὁ ὁποῖος εἰς τὴν ἑλληνικὴν γλῶσσαν ἐτυμολογεῖται ὡς: «τὸ ἐν κατόπτρῳ ὁμοίωμα, ἄψυχον εἰκὼ προσγελῶσα σώματος», ἥτις, εἴτε ἀρέσει εἴτε ὄχι, ἀναπαριστᾶ τὴν πίστην τῶν ἀγωνιστῶν τῆς ἀνεξαρτησίας τοῦ ἔθνους οἵτινες προσέφεραν τὸ αἷμα των ἀγωνιζόμενοι «…διὰ τοῦ Χριστοῦ τὴν Πίστην τὴν Ἁγίαν καὶ τῆς Πατρίδος τὴν Ἐλευθερίαν…»·σύμβολα ἀῤῥήκτως συνδεδμένα πρὸς τοὺς ἀγώνας τοῦ ἔθνους· σύμβολα ἐμπεποτισμένα δι᾿ αἵματος τὸ ὁποῖον, ἀνεξαρτήτως θρησκευτικῆς ἤ μή πίστεως ἡμῶν τῶν μεταγενεστέρων, ἐκείνην τὴν ἐποχὴν ἐπότισεν καὶ ἀνέδυσεν τὸ ἀναφυὲν κράτος τῆς Ἑλλάδος. Πίστις ὀρθὴ ἤ ἐσφαλμένη, πρὸς χάριν τῆς ὁποίας
- σήμερον νεοέλληνές τινες ἀπολαμβάνουν «αὐτονόητα» ἀγαθὰ ὡς τῆς ἐλευθερίας τοῦ λόγου, κάποιοι δὲ ἐλάχιστοι χρῄζονται ἀξόδως «ἀνώτατοι ἄρχοντες» τῆς πατρίδος καὶ ἀπολαμβάνουν ἐκ τῶν βλαστῶν ἐκείνου τοῦ αἵματος, ἐκείνων τῶν πυρποληθεισῶν εἰκόνων τῆς Μεγίστης Λαύρας, μνημονευομένης ὡς ἐλαχίστου παραδείγματος.
- τῆς «ἐκκλησίας» τῆς διασπορᾶς ἤτις ἐτυμολογεῖται ὡς «συνέλευσις τῶν πολιτῶν τακτικῶς συγκαλουμένων, νομοθετικὴ συνέλευσις, κατ’ ἀντίθεσιν πρὸς τὸν ἁπλοῦν σύλλογον», ὅπου ἅπαντες οἱ, πιστεύοντες καὶ μὴ ἀπόδημοι, πλὴν πάντοτε Ἕλληνες, προστρέχομεν πρὸς ἐκκλησιασμὸν, ἄλλοι θρησκευτικὸν καὶ ἕτεροι κοινωνικὸν ἅμα τε καὶ ἐθνικὸν, μετὰ τῶν συμπατριωτῶν μας καὶ δὴ μετὰ τῆς ἐκτὸς πατρίδος γαλουχουμένης Ἑλληνικῶς νεολαίας. Ἐὰν ἡ πατρὶς ἀντέχει τὴν ὀργάνωσιν ἑτέρου τύπου ἐκκλησιῶν εἰς ἅπαντα τὰ μήκη καὶ πλάτη τῆς χθονὸς, μετὰ δυνατότητος ἀπηχήσεως εἰς τὸν ἀπόδημον Ἑλληνισμὸν ὡς ἡ παροῦσα ἐκκλησία, καλεῖται νὰ τὸ πράξῃ, πλὴν μέχρι τότε, ὀφείλει νὰ σεβασθῇ καὶ ἀξιοποιήσει ὅ,τι ὑπάρχει.
- Τέλος δὲ, πλὴν πρώτιστα, διὰ τῆς ἀνακρούσεως τοῦ Ἐθνικοῦ Ὕμνου, καὶ ἐπειδὴ οὐχ ὑπάρχουσιν διαθέσιμαι «ὀρχῆστραι» καὶ δὴ στρατιωτικαὶ εἴτε εἰς περιόδους πανδημίας ἤ μὴ, ἀρκούμεθα εἰς τὴν χρῆσιν μίας ἡχογραφήσεως τοῦ Ἐθνικοῦ Παιᾶνος, συνολικοῦ κόστους μερικῶν εὐρὼ, πλὴν καὶ τοῦτον τὸ μέσον ἐξέλειψεν κατὰ τὴν τελευταίαν ἐπίσημον τελετὴν ἐπὶ τῇ δοξολογίᾳ τῆς 1ης τοῦ νέου σωτηρίου ἔτους 2021.
Μένομεν ὑπὸ τὴν ἐντύπωσιν, ὡς απόῤῥέει ἐκ κάποιων γραμμῶν τοῦ κειμένου φέροντος τὸν τίτλον «Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος», ὅτι ὁ ἀνώτατος ἄρχων τῆς πατρίδος ὑποχρεοῦται οὐχὶ μόνον εἰς τὴν προστασίαν τῶν προαναφερθέντων συμβόλων, ἀλλὰ καὶ εἰς ἀκτινοβολίαν τῶν ἰδανικῶν τοῦ γένους τῶν Ἑλλήνων καὶ πρὸς ἡμᾶς τοὺς ἀποδήμους Ἕλληνας, ἀλλὰ καὶ πρὸς σύμπασαν τὴν ὑδρόγειον, οὐχὶ ἀφρῶνος ὡς πράττει γείτων ὁμόλογος, οὐχὶ ὅμως καὶ δι᾿ ἀποκαθηλώσεως ἀκόμη καὶ αὐτῶν τῶν θεμελειωδῶν συμβόλων τοῦ ἔθνους.
Ἡ ὑπερεβδομηκονταετὴς ἐμπειρία τοῦ γράφοντος μετὰ θλίψεως βεβαιοῖ ὅτι, ἐν Ἑλλάδι, ὁ τίτλος τοῦ ἀνωτάτου ἄρχοντος δὲν ἀποκτᾶται κατόπιν πρὸς τοῦτο ἐπιμόνων προσπαθειῶν, ἀγώνων τε καὶ θυσιῶν, ἀλλὰ ἀποδίδεται ὡς ἀποτέλεσμα «πολιτικῶν συγκυριῶν» καὶ συνιστᾶ ἀποτέλεσμα πολιτικῆς ἐπιλογῆς τῆς ἑκάστοτε κυβερνώσης πολιτικῆς παρατάξεως ἀποβλεπούσης, κατὰ κανόναν, εἰς τήρησιν πολιτικῶν ἰσοῤῥοπιῶν.
Ἐκεῖθεν, ἐναπόκειται εἰς τὸν ἑκάστοτε ἐπιλεγέντα καὶ χρησθέντα ἀνώτατον ἄρχοντα νὰ κερδίσῃ δι᾿ ἔργων καὶ ἡμερῶν τὰς ὁποίας καταγράφει εἰς τὴν πορείαν του, τὸν ἐπιβεβλημένον σεβασμὸν τῶν Ἑλλήνων, ἀπανταχοῦ τῆς χθονὸς, τὸν ὁποῖον ὀφείλομεν ἀποδίδοντες πρὸς τὸν ἑκάστοτε ἀνώτατον ἄρχοντα τῆς πατρίδος, θεσμικῶς προσωποποιοῦντος τὴν ἔννοιαν τῶν ἰδανικῶν αὐτῆς.
Διερωτῶμαι διατὶ ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες δὲν παραδειγματιζόμεθα ἐκ τοῦ τρόπου καταστροφῆς τῶν ὑλικῶν τε καὶ πνευματικῶν μνημείων τῶν προγόνων μας, τοὺς ὁποίους ἀδιαλείπτως ἐπικαλούμεθα καὶ δὲν ἀντλοῦμεν γνῶσιν ἐκ τῆς δραματικῆς αὐτῆς ἱστορικῆς πραγματικότητος. Διατὶ ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες συμβάλλομεν οἰκιοθελῶς, καὶ δὴ ἐξ ἀνωτάτων βαθμίδων, εἰς τὴν δολοφονίαν τοῦ Ὁμήρου (Hanson Victor Davis, Heath John);
Εὔχομαι ὅπως κατὰ τὴν προσεχὴν εὐκαιρίαν, ἀπεθυνθῶ πρὸς τὴν Πρόεδρον τῆς Δημοκρατίας τῆς Ἑλλάδος καὶ οὐχὶ πρὸς τὴν κα Σακελλαροπούλου.
Ἰωάννης Καραδημητρόπουλος
ἀπόδημος Ἕλλην
