Όταν ξεκίνησα να συμμετέχω στην ομάδα Thessaloniki Arts and cultures photos και να φωτογραφίζω τα πρώτα κτίρια στο κέντρο της πόλης, τα πανέμορφα διατηρητέα που θαύμαζα από παλιά χωρίς φυσικά να γνωρίζω τίποτα για την ιστορία τους, άρχισαν ν αποκτούν σιγά σιγά, τη δική τους ξεχωριστή ταυτότητα το καθένα.
Κτίρια που κατασκευάστηκαν στην εποχή του Μεσοπολέμου, τα περισσότερα μετά την πυρκαγιά του 1917, σε σχέδια χαρισματικών αρχιτεκτόνων και μηχανικών και σ εκλεκτικιστικά πρότυπα δυτικού τύπου, σε μια προσπάθεια να ξεφύγει η πόλη από τον έως τότε Οθωμανικό χαρακτήρα της και ν’ αποκτήσει Ευρωπαϊκό ύφος.
Παρατηρώντας με θαυμασμό τις περίτεχνες αυτές κατασκευές, με τις “κεντημένες“ λεπτομέρειες στην εξωτερική τους όψη και τις σκαλιστές εξώθυρες , στρέφεις από περιέργεια πολλές φορές το βλέμμα στο εσωτερικό τους, κι εκεί ανακαλύπτεις την μυστική μαγεία των εισόδων τους.
Θησαυροί κρυμμένοι, που παραμένουν άγνωστοι και με δύσκολη την πρόσβαση του επισκέπτη καθώς οι εξώπορτες των κτιρίων, για λόγους ασφαλείας, παραμένουν συνήθως κλειστές. Κάπως έτσι αρχίζει η περιπέτεια της ανακάλυψης τους, που άλλες φορές σε γοητεύει γιατί ανταποκρίνεται στην εξωτερική εικόνα των κτιρίων με αντίστοιχο διάκοσμο κι εμφάνιση, μα κι άλλες φορές σ απογοητεύει καθώς οι προσθήκες κι οι αλλαγές στο πέρασμα του χρόνου δεν συμβαδίζουν με τις προσδοκίες του επισκέπτη.
Απογοήτευση μεγάλη, ειδικά στις περισσότερες εισόδους των κτιρίων του άξονα της Αριστοτέλους που ενώ τις φαντάζεσαι επιβλητικές και ψηλοτάβανες, διαπιστώνεις πως με τις ανακατασκευές έχουν χάσει τον αλλοτινό τους αέρα κι έχουν αλλοιωθεί από γυψοσανίδες και ψυχρό φωτισμό νέον. Τις ωραιότερες και πιο καλοδιατηρημένες εισόδους τις συναντάς στη Λεωφόρο Νίκης, την Τσιμισκή, Μητροπόλεως και πιο αραιά ως την Αγίου Δημητρίου καθώς και στους δρόμους γύρω από αυτές.
Είσοδοι με απίστευτο ύψος, στολισμένες με γύψινη διακόσμηση στην οροφή που μοιάζει σαν να μη φτιάχτηκε από ανθρώπινο χέρι, πλακάκια και μωσαϊκά στα δάπεδα με φοβερά σχέδια και χρώματα, κουπαστές και σκαλιστά κάγκελα στις σκάλες τους και κάποια παλιά φωτιστικά που σε ταξιδεύουν νοερά στην εποχή του Μεσοπολέμου.
Σ αυτό το 6μηνο ταξίδι της εξερεύνησης κατάφερα να γνωρίσω και να φωτογραφίσω ένα αρκετά μεγάλο αριθμό εισόδων του κέντρου. Κάποιες από τις φωτογραφίες μου δεν είναι και τόσο καθαρές γιατί πολλές φορές από τη λαχτάρα μου να τρυπώσω στην εσωτερική πλευρά των κτιρίων ενώ έβρισκα τις εξώθυρες κλειστές, κολλούσα το κινητό μου στις τζαμαρίες, ανάμεσα στα σιδερένια κιγκλιδώματα προσπαθώντας ν αποτυπώσω σε εικόνες τις ανακαλύψεις μου.
Μερικές από αυτές, ίσως τις πιο όμορφες κατά την κρίση μου, σας παραθέτω εδώ σε μια προσπάθεια να σας ταξιδέψω μαζί μου στο ύφος και το κλίμα της εποχής του Μεσοπολέμου.
Κείμενο – φωτογραφίες: Θεοφανία Κλεανθίδου (Theofania Kleanthidou)
Despina Skenderis