Ο κύβος ερρίφθη, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις και τις πληροφορίες, στο θέμα του Διεθνούς Εκπαιδευτικού Κέντρου στην Καλαμάτα, το οποίο πρωτίστως θα καλύψει τις ανάγκες της Πολεμικής Αεροπορίας. Η κυβέρνηση, σε μια απόφαση στην οποία δείχνει να έχει βαρύνει έντονα το γεωπολιτικό στοιχείο, φέρεται να έχει επιλέξει και να προωθεί την πρόταση της ισραηλινής Elbit, σε βάρος αυτής που είχε καταθέσει η καναδική εταιρία CAE, που ήταν η εταιρία που είχε προσεγγιστεί πρώτη από ελληνικής πλευράς.
Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες από αξιόπιστες πηγές, η εξέλιξη που “έλυσε τα χέρια” της ελληνικής κυβέρνησης το τελευταίο διάστημα, ήταν το “τσουνάμι” της εξομάλυνσης των σχέσεων αραβικών χωρών με το Ισραήλ. Τι σχέση έχει αυτό; Έχει και αφορά τη διεθνή διάσταση του εγχειρήματος στην Καλαμάτα!
Ένας από τους παράγοντες που είχε ιδιαίτερη σημασία, ήταν να εξασφαλιστεί η δυνατότητα συμμετοχής εκπαιδευόμενων Ιπταμένων κυρίως από χώρες του Κόλπου. Αυτό θα εξασφάλιζε σημαντική και προοδευτικά αυξανόμενη απόσβεση της επένδυσης της Πολεμικής Αεροπορίας, καθώς το Εκπαιδευτικό κέντρο στην Καλαμάτα θα έχει μεγάλα πλεονεκτήματα.
Πολύ βασικό είναι ο ιδανικός καιρός σχεδόν καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους. Σημαντικότατο επίσης είναι η τεράστια εμπειρία και η επιχειρησιακή αρτιότητα της ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας, που αποτελεί εχέγγυο για την πληρέστατη εκπαίδευση των Ιπταμένων που θα εμπιστευθούν στο Κέντρο της Καλαμάτας, ξένες Αεροπορίες.
Ο προβληματισμός ήταν, ότι παρόλο που η εξομάλυνση μεταξύ του Ισραήλ και πολλών αραβικών χωρών έχει προχωρήσει σταδιακά με θεαματικά αποτελέσματα τα τελευταία χρόνια, η επιθυμία για την ανάληψη προγραμμάτων εκπαίδευσης Ιπταμένων από χώρες του Κόλπου, θα μπορούσαν να μπλοκαριστούν με αιτιολογία – πρόσχημα την εμπλοκή του εβραϊκού κράτους. Οι “Συμφωνίες του Αβραάμ” (Abraham Accords) αποτέλεσαν την εξέλιξη που επιτρέπει στην ελληνική πλευρά να θεωρεί ότι το όποιο πολιτικό πρόβλημα αποτελεί πλέον παρελθόν.
Ο λόγος που αναφέρουμε το κράτος του Ισραήλ και όχι αποκλειστικά την εταιρία Elbit, είναι ότι το τελευταίο διάστημα είχε ζητηθεί επισήμως από το Ισραήλ να καλύψει στο πλαίσιο διακρατικής συμφωνίας την υποψηφιότητα της ισραηλινής εταιρίας. Σκοπός ήταν η “αντιπροσφορά” να είναι πανομοιότυπη με την προσέγγιση της ελληνικής πλευράς με τους Καναδούς, όπου αντισυμβαλλόμενος στο επίπεδο της διαπραγμάτευσης για λογαριασμό των Καναδών ορίστηκε η CAE, ως ο φορέας που έχει αναλάβει την εκπαίδευση των Ιπταμένων της καναδέζικης Αεροπορίας.
Η προσφορά των Ισραηλινών ήρθε, αξιολογήθηκε και φαίνεται ότι προτιμάται πλέον τόσο στο Γενικό Επιτελείο Αεροπορίας (ΓΕΑ) όσο και στην κυβέρνηση. Η πλευρά των Καναδών διαμαρτύρεται, όχι αναιτιολόγητα, καθώς η διαδικασία για το Διεθνές Εκπαιδευτικό Κέντρο είχε ξεκινήσει εδώ και μια τριετία με πρωτοβουλία της ελληνικής πλευράς. Είχε μάλιστα φτάσει ακόμα και στο στάδιο της διαπραγμάτευσης για την κατάρτιση σύμβασης.
ΟΙ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ ΣΤΟ ΙΣΡΑΗΛ
Φαίνεται πάντως ότι το ταξίδι του Κυριάκου Μητσοτάκη στο Ισραήλ ήταν που έφερε τα πάνω κάτω σε ένα ακόμα πρόγραμμα που αφορά τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις. Έτσι και στον τομέα της αεροπορικής εκπαίδευσης η κατάληξη της διαδικασίας δείχνει να οδηγεί σε ανατροπή. Ελλάδα και Ισραήλ φέρονται να έχουν συγκεκριμένο ρόλο στη νέα υπό ανάδυση αρχιτεκτονική ασφαλείας της περιοχής της Μεσογείου.
Η συνεργασία στον αεροπορικό τομέα ανάμεσα στις δυο χώρες έχει εμβαθυνθεί θεαματικά τα τελευταία χρόνια. Η εκατέρωθεν συμμετοχή στις πολυεθνικές ασκήσεις “Ηνίοχος” της ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας και “Blue Flag” στο Ισραήλ, έχει οικοδομήσει γνήσιο σεβασμό του ενός για τις επιχειρησιακές ικανότητες του άλλου.
Αυτό είναι το υπόστρωμα που έχει οδηγήσει σε μια “ευνοϊκή πολιτική προδιάθεση” στην Ελλάδα για την επέκταση της συνεργασίας στον τομέα της αεροπορικής εκπαίδευσης, αλλά και την “παράκαμψη” φερόμενων ως πλεονεκτημάτων της καναδικής πλευράς. Συζητήσεις για το θέμα έχουν γίνει και σε ανώτατο πολιτικό επίπεδο. Η υπόθεση δεν έχει οριστικοποιηθεί βέβαια ακόμη, όπως μας τονίστηκε από πολλαπλές εμπλεκόμενες -άμεσα ή έμμεσα- πλευρές.
Επειδή όμως ζούμε στην Ελλάδα και πολλά έχουν δει τα μάτια μας, καλό θα ήταν να περιμένουμε, καθώς η διαδικασία προβλέπει κι άλλα βήματα. Προς το παρόν, έχοντας ολοκληρώσει τον κύκλο των εγκρίσεων στο επίπεδο των Επιτελείων (ΑΑΣ, ΣΑΓΕ) και της αρμόδιας Επιτροπής της ΓΔΑΕΕ και πλέον θα οδεύσει στη Βουλή, ώστε η εθνική αντιπροσωπεία να δώσει και αυτή το πράσινο φως.
Η ΟΧΙ ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΗ “ΓΚΡΙΝΙΑ” ΤΩΝ ΚΑΝΑΔΩΝ
Προς το παρόν υπάρχουν αντιδράσεις από την πλευρά των Καναδών. Επιχειρήματα υπάρχουν, κυρίως εάν η διαδικασία απομονωθεί από την αμιγώς γεωστρατηγική διάσταση, αλλά και για να καταλογίσουν στην ελληνική πλευρά ότι συμπεριφέρεται στις συναλλαγές της… κάπως περίεργα. Η Ελλάδα προσέγγισε τον Καναδά και επί τρία χρόνια η διαδικασία εξελισσόταν. Αυτό πέραν οτιδήποτε άλλου συνεπάγεται και κόστος για τους Καναδούς.
Αίφνης, κι ενώ Ελλάδα και Καναδάς απήχαν ελάχιστα από την υπογραφή σύμβασης, εμφανίζεται στο τραπέζι μια άλλη πρόταση και επέρχεται ολική ανατροπή. Δικαιούνται ασφαλώς να αναρωτιούνται στον Καναδά, για ποιον λόγο η Ελλάδα δεν ξεκινούσε εξ αρχής μια διαγωνιστική διαδικασία και όχι να ακολουθήσει την πρακτική που διαπιστώθηκε στην πορεία, η οποία ασφαλώς εγείρει ενστάσεις… τουλάχιστον όσον αφορά το “στιλ“!
Οι Καναδοί, πολύ πρόσφατα υπενθύμιζαν διά του υπουργού Εξωτερικών στην ελληνική πλευρά ότι, προχώρησαν σε εξοπλιστικό εμπάργκο εναντίον της Τουρκίας. Θα υπάρξει αναστροφή αυτής της εξέλιξης; Δεν είναι απίθανο. Επίσης, έχοντας αισθανθεί “καυτή την ανάσα” της ισραηλινής Elbit τον τελευταίο χρόνο, προχώρησαν σε συνεργασία με την επίσης ισραηλινή IAI (Israel Aerospace Industries), σε μια απόπειρα εξισορρόπησης του “γεωπολιτικού πλεονεκτήματος” του αντιπάλου.
Οι Καναδοί επίσης υποστηρίζουν ότι η εταιρία CAE είναι παγκοσμίως ηγέτιδα-εταιρία στον τομέα της αεροπορικής εκπαίδευσης, έχοντας τεράστια εμπειρία από τη λειτουργία Κέντρων Εκπαίδευσης σε πολλές χώρες του κόσμου. Η δε αποκλειστικότητα στην εκπαίδευση της καναδικής Αεροπορίας, σε συνδυασμό με την ιδιότητα του Καναδά ως κράτους-μέλους του ΝΑΤΟ, υποστηρίζουν ότι μόνο δικό τους Κέντρο θα μπορέσει να είναι πιστοποιημένο ότι καλύπτει τα Συμμαχικά στάνταρ.
Στο δε ερώτημα που εγείρεται εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν κάποια “προτίμηση” για την οποία έχουν ενημερώσει την ελληνική πλευρά, δεν υπάρχει ξεκάθαρη απάντηση. Το πιθανότερο είναι πάντως, ότι και στις δυο περιπτώσεις δεν προκύπτει κάποια πηγή ανησυχίας. Η έλευση της κυβέρνησης Μπάιντεν σε συνδυασμό με την παραμονή του Νετανιάχου στην εξουσία, ίσως αποτελεί έναν παράγοντα ο οποίος θα μπορούσε να αλλάξει τα μέχρι στιγμής δεδομένα. Θα φανεί σύντομα.
Η ΕΜΠΛΟΚΗ ΤΗΣ ELBIT ΣΤΗΝ ΑΕΡΟΠΟΡΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΟ ΙΣΡΑΗΛ
Σε κάθε περίπτωση, η εμπλοκή της Elbit στον εκπαιδευτικό μηχανισμό των Ιπταμένων της ισραηλινής Αεροπορίας δεν αμφισβητείται. Ούτε και το ότι πρόκειται για μια εταιρία παγκοσμίου βεληνεκούς με ουκ ολίγα καινοτόμα προϊόντα, πολλά εκ των οποίων αφορούν και τον τομέα της αεροπορικής εκπαίδευσης (συντήρηση εκπαιδευτικών – αεροπορικών μέσων, εξομοιωτές).
Εμπλοκή με ελληνικό ενδιαφέρον υπάρχει και στον τομέα της υποστήριξης των εκπαιδευτικών αεροσκαφών αρχικού σταδίου T-6 Texan II, κάτι που ασφαλώς αφορά και την ελληνική Πολεμική Αεροπορία που διαθέτει σε σημαντικούς αριθμούς τον συγκεκριμένο τύπο εκπαιδευτικού αεροσκάφους. Με τη διαφορά ότι έχουν αφεθεί στην τύχη τους εδώ και πολλά χρόνια, οπότε αναμένεται να διαπιστωθεί πόσα θα επανέλθουν σε επιχειρησιακή ετοιμότητα για να εξυπηρετήσουν το πτητικό έργο του Κέντρου.
Αυτό που θα πρέπει να επισημανθεί καταληκτικά, είναι ότι η εκπαίδευση των Ελλήνων και των Ιπταμένων φιλικών χωρών στην Καλαμάτα, ως βάση θα έχει το κορυφαίο εκπαιδευτικό αεροσκάφος M-346 Master της ιταλικής Leonardo. Ένα αεροσκάφος που κατασκευάζεται και σε έκδοση ελαφρού μαχητικού, ενώ έχει επιλεγεί, εκτός από την ιταλική, από σημαντικές -με κριτήριο τις επιχειρησιακές ικανότητες- αεροπορικές δυνάμεις του κόσμου, όπως η ισραηλινή, η σιγκαπουριάνικη και η πολωνική.
