Η Γαλλία πενθεί τον πρώην πρόεδρο της χώρας Βαλερί Ζισκάρ Ντ' Εστέν, ο οποίος άφησε την τελευταία του πνοή την Τετάρτη το βράδυ.
Ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας ήταν 94 ετών και νοσηλευόταν από τα μέσα Νοεμβρίου σε νοσοκομείο της πόλης Τουρ.
Τους τελευταίους μήνες, όντας σε μεγάλη ηλικία, αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας. Στις 14 Σεπτεμβρίου είχε νοσηλευτεί ξανά στο νοσοκομείο Ζορζ Ποπιντού, λόγω λοίμωξης στους πνεύμονες.
Ο Ζισκάρ Ντ' Εστέν διετέλεσε πρόεδρος της Γαλλίας από το 1974 έως και το 1981 και ήταν ο 20ος στη σειρά Γάλλος επικεφαλής του κράτους.
Η βιογραφία του μεγάλου προέδρου και η ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ
Γεννήθηκε το 1926 στο Κόμπλεντς της Γερμανίας, όπου ο πατέρας του υπηρετούσε ως οικονομικός διευθυντής των Γαλλικών αρχών κατοχής μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η οικογένεια Ντ' Εστέν κατάγεται από τη νοτιοκεντρική περιοχή της Ωβέρνης με δικό τους πύργο στο Σαμελιέρ.
Αποφοίτησε από το Λύκειο Ζανσόν ντε Σαλλύ του Παρισιού. Κατά την περίοδο της νεότητάς του υπηρέτησε στα τεθωρακισμένα της Στρατιάς της Ελεύθερης Γαλλίας. Μετά τις σπουδές του στην Grande Ecοle - ENA, τελειώσε την Πολυτεχνική Σχολή αποφοιτώντας έκτος στη σειρά, διορίστηκε Οικονομικός Επιθεωρητής.
Με το Ανεξάρτητο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα εξελέγη βουλευτής στη Γαλλική εθνοσυνέλευση. Το 1959 διορίστηκε υφυπουργός Οικονομικών και τρία χρόνια αργότερα Υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας σε ηλικία 36 ετών και πέρασε στην ιστορία ως ο νεαρότερος Γάλλος υπουργός Οικονομικών.
Συγκρούστηκε με τους ορθόδοξους του Ντε Γκωλ για ζητήματα ιδιωτικής πρωτοβουλίας ευρωπαϊκής ένωσης, και στενώτερων δεσμών με τις Ή.Π.Α. Γι' αυτό και παύθηκε από τον Ντε Γκωλ. Από το 1974 ως το 1981 διατέλεσε πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας, τηρώντας κεντροδεξιά πολιτική.
Κατά τη διάρκεια της θητείας του σε υψηλά αξιώματα η Γαλλία σταθεροποιήθηκε ως η δεύτερη οικονομική δύναμη της Ευρώπης και τέταρτη στον κόσμο. Όπως και ο Σαρλ ντε Γκωλ, προώθησε τη σύσφιξη των σχέσεων Γαλλίας-Γερμανίας, αλλά, σε αντίθεση με τον Ντε Γκωλ, υποστήριζε την ένταξη της Μ. Βρετανίας στην (τότε) ΕΟΚ.
Καθοριστική ήταν η σχέση του με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και η στάση που κράτησε και για την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ.
