Αφορμή για αυτό το αφιέρωμα δεν είναι μόνο η είδηση ότι άνθρωποι της ισραηλινής Rafael παρουσίασαν πριν από λίγες ημέρες, μετά από κενό μίας σχεδόν δεκαετίας, δυνατότητες και δεδομένα σχετικά με την οικογένεια συλλογών κατευθυνομένων βομβών SPICE, στην Πολεμική Αεροπορία. Είναι και το ότι ένα αντίστοιχων δυνατοτήτων όπλο, το αμερικανικό GBU-53 Small Diameter Bomb II (ή Stormbraker), εγκρίθηκε για αξιοποίηση στα μαχητικά F-15E από την Αεροπορία των ΗΠΑ, πρόσφατα.
Το Stormbraker, η εξέλιξη του οποίου υπήρξε ιδιαίτερα χρονοβόρα και προβληματική, βασίζεται από πλευράς φιλοσοφίας στοχοποίησης και προσβολής, στην οικογένεια SPICE! Παρά το γεγονός αυτό, εντάσσεται σε υπηρεσία μαζικά στις αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις με καθυστέρηση μίας σχεδόν δεκαετίας…Του Στέργιου Δ. Θεοφανίδη
Η οικογένεια των ισραηλινών συλλογών SPICE, είναι οπωσδήποτε μία εξαιρετική εναλλακτική και οικονομικά συγκρίσιμη με το AASM-HAMMER για τα ελληνικά F-16. Που μετατρέπουν συμβατικές βόμβες σε όπλα ακριβείας, υιοθετώντας σε πολύ μεγάλο βαθμό τη φιλοσοφία του γαλλικού όπλου AASM-HAMMER. Δηλαδή δυνατότητα προσβολής περισσότερων του ενός στόχου με μία μόνο διέλευση – επίθεση και ικανότητα προσβολής ακριβείας από σχετικά μεγάλες αποστάσεις προς αύξηση της επιβιωσιμότητας του μαχητικού – φορέα.
Η Ελλάδα είχε επιλέξει στις αρχές της περασμένης δεκαετίας (2009-2010), την αγορά των SPICE 2000 και SPICE 1000. Δεν προχώρησε για λόγους που ποτέ δεν διευκρινίστηκαν, παρά αποδόθηκε αόριστα στην οικονομική κρίση και την επιβολή των μνημονίων.
Τα όπλα της οικογένειας SPICE παρέχουν τη δυνατότητα καθοδήγησης μέσω INS/GPS, επιτυγχάνουν πολύ μεγάλη ακρίβεια μέσω ταυτοποίησης του στόχου από τον αισθητήρα ηλεκτροοπτικών που διαθέτουν στο ρύγχους (CCD/IR), ενώ επιπρόσθετα μπορούν να κατευθυνθούν μεμονωμένα εναντίον στόχων από το ίδιο το πλήρωμα του μαχητικού – φορέα.
Κατά συνέπεια μπορούν να πλήξουν ακόμη και κινούμενους στόχους, κάτι που μόνο η συνδυασμένης καθοδήγησης έκδοση του AASM (SBU-64), μπορεί να κάνει. Η συλλογή SPICE 1000 που εξασφαλίζει ακτίνα προσβολής μεγαλύτερη των 120 χιλιομέτρων, παρέχει με άλλα λόγια τη δυνατότητα αξιοποίησης συμβατικών βομβών Mk.83 των 1000 λιβρών (500 κιλών), εναντίον στόχων επιφανείας, αρμάτων μάχης και αυτοκινούμενων πυροβόλων και αντιαεροπορικών πυραυλικών συστημάτων.
Άλλο πολύ σημαντικό πλεονέκτημα των όπλων της οικογένειας SPICE είναι ότι μπορούν να πιστοποιηθούν ακόμη και σε παλιά μαχητικά όπως είναι τα F-16C/D Block 30 και τα Mirage 2000EGM. Το SPICE 2000 για παράδειγμα είναι πιστοποιημένο σε μαχητικά F-16 Blk 30/40/52+ της Ισραηλινής Αεροπορίας (IAF), ενώ το ίδιο όπλο έχει πιστοποιηθεί και στα Mirage 2000 της Ινδικής Αεροπορίας.
Η μη υλοποίηση της προμήθειας συλλογών SPICE από την Πολεμική Αεροπορία παραμένει ένα από τα “μυστήρια” των ελληνικών εξοπλιστικών προγραμμάτων. Παρά το γεγονός ότι η αγορά αυτή μέσω διακρατικής συμφωνίας με το Ισραήλ εγκρίθηκε από το ΚΥΣΕΑ και από την αρμόδια επιτροπή της Βουλής το μακρινό 2011, για “ανεξήγητους” λόγους δεν προχώρησε. Παρά το ότι μέχρι σήμερα θεωρείται υψηλής προτεραιότητας πρόγραμμα και αυξάνει κατακόρυφα τις δυνατότητες κρούσης της Πολεμικής Αεροπορίας.
Ως προς το οικονομικό σκέλος, η εκτίμηση κόστους που είχε γίνει το ανέβαζε στα 110 εκατομμύρια ευρώ για 100 συλλογές SPICE-2000 και 300 SPICE-1000. Από το Μάιο του 2006 που υπογράφηκε η έγκριση Αναγκαιότητας – Σκοπιμότητας προμήθειας Spice-2000 & Spice-1000 από το ΑΑΣ έχουν περάσει 14 ολόκληρα χρόνια. Η χρηματοδότηση θα γινόταν μέσα από ΕΜΠΑΕ 2006-2010 της ΠΑ. Αναθέτουσα αρχή ορίστηκε η ΓΔΑΕΕ σύμφωνα με το ισχύον νομικό πλαίσιο.
Μεσολάβησε τρία χρόνια αργότερα, τον Ιούνιο του 2009, ή έκδοση Εντολής Διενέργειας Προμήθειας και προκήρυξης του διαγωνισμού 4/09 (ανοιχτός διεθνής δημόσιος διαγωνισμός) από την ΓΔΑΕΕ. Την περίοδο Αύγουστος 2009-Οκτώβριος 2009, έγινε η αποσφράγιση των προσφορών και ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα ελέγχου των δικαιολογητικών συμμετοχής και της αξιολόγησης τεχνικών προσφορών, μαζί με την αποσφράγιση των οικονομικών προσφορών.
Ένα περίπου χρόνο αργότερα, τον Αύγουστο του 2010, ακολούθησε η έκδοση σχεδίου κατακυρωτικής από τη ΓΔΑΕΕ για υπογραφή. Από τις αρχές του 2011 που κυρώθηκε η έγκριση για την υπογραφή διακρατικής συμφωνίας μέχρι σήμερα, κανείς δεν μπορεί να δώσει οποιαδήποτε εξήγηση σχετικά με το γιατί δεν υλοποιήθηκε το εν λόγω πρόγραμμα.
Το αμερικανικό Stormbraker (SDB II) σε πολλαπλό φορέα μαχητικού F-15E (φωτογραφία επάνω). Η ομοιότητα με το SPICE 250 (φωτογραφία κάτω), είναι παραπάνω από εμφανής…
Αυτό που μας ενδιαφέρει στη συγκεκριμένη περίπτωση, είναι το ότι μία απλή διαίρεση αποκαλύπτει ότι το κόστος για κάθε συλλογή καθοδήγησης ακριβείας (SPICE 2000 ή SPICE 1000), φτάνει (ή έφτανε) στα 275.000 δολάρια ανά μονάδα. Περιλαμβάνοντας εξοπλισμό υποστήριξης, φορείς και εκπαίδευση πληρωμάτων και οπλουργών.
Δεδομένου ότι το κόστος αυτό είναι άμεσα συγκρίσιμο με το αντίστοιχο του γαλλικού AASM, αλλά και ότι με αυτό το ελάχιστο πραγματικά τίμημα, η Πολεμική Αεροπορία θα μετέτρεπε πλατφόρμες όπως το Mirage 2000EGM/BGM, το F-16C/D Block 30 και το Block 50 σε πραγματικό κίνδυνο για τις μονάδες επιφανείας του Τουρκικού Ναυτικού, αλλά και για την τουρκική αεράμυνα, δεν έχει παρά να αναρωτηθεί κανείς γιατί η προμήθεια των SPICE δεν υλοποιήθηκε το 2011 και γιατί δεν υλοποιείται σήμερα.
Ή, για να θέσουμε στις πραγματικές του διαστάσεις το ερώτημα, ΓΙΑΤΙ ξεκινά ως διαδικασία από το μηδέν, όπως όλα δείχνουν; Θέτουμε το ερώτημα αυτό για τον πολύ απλό λόγο ότι καθ’ όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του 2010, η Ελλάδα υπέγραψε δύο μεγάλες συμβάσεις εκσυγχρονισμού πτητικών μέσων (προγράμματα F-16V και P-3H) και άλλη μία για την προμήθεια τεσσάρων ανθυποβρυχιακών ελικοπτέρων MH-60R πρόσφατα, χωρίς σε αυτές να συμπεριληφθεί η προμήθεια ΟΥΤΕ ΕΝΟΣ τύπου αερομεταφερόμενου όπλου!
https://www.defence-point.gr/
