ΕΠΕΤΕΙΑΚΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ
Εδώ Πολυτεχνείο!
http://roykoymoykoy.blogspot.gr/
Το έστειλε ο Κώστας Καρασιώτος
Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο!
Σαρανταένα χρόνια μετά οι «εδώ πολυτεχνείο» κύριοι και κυρίες έγιναν: αρχηγοί κομμάτων, μεγαλοσυνδικαλιστές, μιζαδόροι, επίτροποι στην Ευρωπαϊκή Ένωση, κομματικοί στρατηγοί, συγκεντρωσιάρχες, αδρά πληρωμένοι αργόσχολοι, κηφηναριά του δημοσίου και λαϊκοί ήρωες.
Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ πολυτεχνείο!
Το σύνθημα κατά της Χούντας των συνταγματαρχών, που κάποιοι στη συνέχεια εξαργύρωσαν. Ένα σύνθημα, που εξασφάλισε χρήμα, προβολή, άνετη ζωή, αναγνωρισιμότητα και πολύ, μα πάρα πολύ βόλεμα.
Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο!Και τι είναι τώρα το Πολυτεχνείο;
Τι είναι η Νομική και τα λοιπά ανώτατα και ανώτερα ιδρύματα;
Είναι τόποι, που φωλιάζουν κομματικές οργανώσεις. Είναι τόποι, που εκπαιδεύονται οι θηρευτές του λαϊκού βιοπαλαιστή (σπάνιο είδος, αλλά ενίοτε απαντάται και στα εδάφη της Ρωμιοσύνης).
Είναι τόποι, στους οποίους εκκολάπτονται οι κομματικοί στρατάρχες, που εκβιάζουν καθηγητές (άμα λάχει τους χτίζουν και μέσα στα γραφεία τους). Είναι οι τόποι με τα κομματικά τραπεζάκια, που ουδεμία σχέση έχουν με το «Ψωμί - Παιδεία -Ελευθερία». Σήμερα το σύνθημα είναι «Παντεσπάνι - Δημόσιο - Ασυδοσία».
Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο!
Πάλι θα δούμε το γνωστό φιλμάκι με τους χουντικούς, τα τανκς και τους «αγωνιστές», που πούλησαν σε καλή τιμή την εξέγερσή τους τότε. Πάλι θα δούμε ποιητές, βολεμένους αντιστασιακούς, που τότε έγλειφαν τη Χούντα, δημοσιογράφους, που προσκύνησαν το τότε καθεστώς, αλλά κατά βάθος αγωνίστηκαν για την ελευθερία.
Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο!
Σήμερα θα βρει κανείς ό,τι γουστάρει να πουλιέται απέξω. Από παράνομα «επαναστατικά CD» και βιβλία αριστερής και αναρχικής κατεύθυνσης μέχρι κιλότες made in China. Περατζάδα, χασομέρι, πανηγυράκι.
Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο!
Μία ακόμα νεκροφιλική έκφανση των χρόνιων παθήσεων της Ρωμιοσύνης, που θέλει νεκρούς, αίμα, άσπρα περιστέρια, ήρωες και επαναστάτες. Βέβαια, όλα αυτά ποτέ δεν καλυτέρεψαν τη ζωή του ρωμιού. Placebo κακής ποιότητας!
Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο!
Όπως λέμε δηλαδή: «εδώ παπάς, εκεί παπάς», γιατί στην ουσία για συνειδησιακό παιχνίδι πρόκειται. Για ένα παιχνίδι ψευδαισθήσεων, που οδηγεί στο πουθενά. Μία ακόμα ρωμέικη ονείρωξη άνευ ουσίας και αποτελέσματος.
Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο!Και ο ρωμιός στο δρόμο με την ερυθρά σημαία στο ένα χέρι και το πιτόγυρο στο άλλο.
Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο!
Η Ρωμιοσύνη της υποτιθέμενης επανάστασης, η οποία κρατά λίγες μόνο ώρες, που αρκούν όμως, για να αποναρκώσουν τον τρικυμισμένο εγκέφαλο των ρωμιών.
Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ Πολυτεχνείο!
Τα πάντα έχουμε απόψε. Φακούς με led λαμπάκια, στυλούς που σβήνουν, παιχνιδάκια, αρκουδάκια, ομπρέλες, σουβλάκια, τυρόπιτες, εσώρουχα, σεντόνια, καλαμπόκι.
Έχουμε και επανάσταση με τουλούμπα, ζαχαρωτά και γεύση βανίλιας. Έχουμε και τραγούδια.
Γι' αυτό σηκωθείτε να βγούμε στους δρόμους γυναίκες και άντρες με όπλα στους ώμους. Τα τίμια λάβαρα μας περιμένουν να τα αξιοποιήσουμε.
Η ώρα για υποκλυσμό έφτασε. Εμπρός λοιπόν στον αγώνα!Μουαμάρ Ιγνάτιος (ο γνωστός επαναστάτης)
Βασίλης Ραφαηλίδης-Στην πραγματικότητα, κανένας δεν έριξε τη χούντα, ούτε «τα παιδιά του Πολυτεχνείου», που τα κάναμε μπαντιέρα για να απαλύνουμε τις ενοχές μας για τη δειλία μας.
Η άποψη ενός γνήσιου αριστερού...του Βασίλη Ραφαηλίδη, όπως αυτή είναι καταγεγραμμένη στο βιβλίο του με τον τίτλο «Ιστορία (κωμικοτραγική) του Νεοελληνικού Κράτους 1830-1974», των εκδόσεων του «Εικοστού Πρώτου»:
«Στην πραγματικότητα δεν υπήρξε σοβαρή αντίσταση κατά της χούντας. Το πράγμα περιορίστηκε σε μια τουριστικού τύπου αντίσταση από το εξωτερικό, όπου πρωταγωνιστούσε, όπως και στο κυρίως ειπείν θέατρο, η πληθωρική Μελίνα Μερκούρη, που το 'παιζε Πασιονάρια.
Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί η εξέγερση του Πολυτεχνείου ονομάστηκε έπος. Η σημαντικότερη συνέπεια του «έπους» του Πολυτεχνείου, είναι το γεγονός πως η ημέρα της πτώσης του, η 17 του Νοέμβρη, χάρισε το όνομά της στην οργάνωση «17 Νοέμβρη». Επίσης, το «έπος» δημιούργησε εντελώς κατά λάθος μια «ηρωίδα», τη Μαρία Δαμανάκη, της οποίας ο ηρωισμός συνίσταται στην εκφώνηση από το ραδιόφωνο των φοιτητών των συνθημάτων και των ανακοινώσεων της Συντονιστικής Επιτροπής. Πάντως, πολλοί είχαν την ευκαιρία να βάλουν υποψηφιότητα για πολιτικοί εκεί μέσα στο Πολυτεχνείο. Για τον Μίμη Ανδρουλάκη, τον Κώστα Λαλιώτη και τον Στέφανο Τζουμάκα, ηγετικά στελέχη της εξέγερσης, ο δρόμος προς τη βουλή, την πολιτική σκηνή, το πολιτικό παρασκήνιο και την εν γένει ελληνική πολιτική αθλιότητα ξεκινάει από κει.
Όπως και να' ναι, το «έπος του Πολυτεχνείου» έγινε ένα ισχυρό αντιστασιακό άλλοθι για κείνους που για εφτά χρόνια λούφαζαν, και ξαφνικά έγιναν αντιστασιακοί εν μία νυκτί, καλά προφυλαγμένοι οι περισσότεροι απ' την πολυκέφαλη μάζα που τους περιέβαλλε πανταχόθεν. Ευτυχώς που η οίηση και ο κομπασμός για ένα έπος ελάχιστα επικό, άρχισε να ξεφουσκώνει σιγά-σιγά».
Ο Βασίλης Ραφαηλίδης ήταν δημοσιογράφος, συγγραφέας και κριτικός κινηματογράφου. Γεννήθηκε την Πρωτοχρονιά του 1934 στα Σέρβια του νομού Κοζάνης και πέθανε στις 8 Σεπτεμβρίου 2000 στην Αθήνα.
