 |
Γράφει ο συνεργάτης μας Γεώργιος Εμ.Δημητράκης |
Αντιλαμβάνομαι και αισθάνομαι πολύ καλά τις μεγάλες ευθύνες που έχει ο καθείς απο εμάς για την υπεράσπιση της Πατρίδας μας, σε μία πολύ κρίσιμη περίοδο για την οποία ευθύνονται άλλοι, και οι οποίοι δυστυχώς φέρανε την χώρα μας σε αυτή την τραγική κατάσταση. Οι οποίοι μετά την Μεταπολίτευση με την πολιτική τους έφεραν την ολοκληρωτική απαξίωση και αποδόμηση της Πατρίδας μας, με συνέπεια τώρα να εγείρουν οι γείτονες, εδαφικές και κυριαρχικές διεκδικήσεις απέναντι της Ελλάδος.
Παράλληλα με όλα αυτά που σας γράφω και σήμερα δεν προτίθεμαι, ούτε κατά ιδέα, να αποδομήσω ή να προσβάλλω εις το ελάχιστον την νοημοσύνη και την φιλοπατρία σας. Αισθάνομαι όμως επίσης ότι επειδή ως χαρακτήρας είμαι ευθύλογος και ευθύγραμμος, για πολλούς είμαι, δυστυχώς, και πολύ δυσπρόσιτος.
Όμως εις την Πολιτική υπάρχουν δύο απαραίτητοι και πολύ βασικοί κανόνες, οι οποίοι και πρέπει να τηρούνται κατά γράμμα. Πρώτα να γνωρίζεις πολύ καλά τον εαυτό σου, τις ικανότητες και τις δυνάμεις σου. Δηλαδή ποίος εν τέλει είσαι, ώστε να μπορείς να διεξάγεις σωστή και αποτελεσματική πολιτική προς όφελος της χώρας σου. Δεύτερον, να γνωρίζεις πολύ καλά τους άλλους ανθρώπους, τους απέναντί σου, εν κατακλείδι των αντιπάλων σου, ποίοι είναι, τι ικανότητες, γνώσεις αλλά και εργαλεία έχουν, ώστε έτσι να αναλύεις και να εξηγείς τις συμπεριφορές τους κ.ο.κ.
Θα περιοριστώ
όμως τώρα εις την συμπεριφορά της Τουρκίας και του Ερντογάν, αν και θέλω να
τονίσω, ότι η Τουρκία θα είχε εγείρει αξιώσεις και διεκδικήσεις και με έναν
οιοσδήποτε «άλλο Ερντογάν», εκεί που έχει φθάσει, δηλαδή εκεί που έφθασαν την
Τουρκία κάποιοι άλλοι, εν κατακλείδι εις την θέση της «Γαλάζιας Πατρίδας» και του
ακράτητου επεκτατισμού της. Δηλαδή και που ευθύνονται ακόμη και αυτοί οι δήθεν «Σύμμαχοί μας και η γερμανοκρατούμενη Ε.Ε.».
Η Ελληνική Πολιτική μετά το 1975
ήταν/είναι ολέθρια, για αυτό έφθασε σε αυτή την κατάσταση να μη αντιλαμβάνεται
ακόμη το τι συμβαίνει και εις την διεθνή πολιτική σκηνή. Φιλοπατρία σημαίνει να αγαπάς την Πατρίδα σου, όπως αγαπάει ο κάθε
άνθρωπος το σπίτι του και την Οικογένειά του. Η διαρκής υπεράσπιση αυτών των εννοιών, ως κανόνων συμπεριφοράς και μεγάλης
ευθύνης απέναντι της Πατρίδας, «παράγουν
έννομα αποτελέσματα», διαχρονικά και
προς πάσα κατεύθυνση.
Η Ελληνική Πολιτική και Διπλωματία
–δυστυχώς δεν έχω την παραμικρή διαίσθηση ότι πρόκειται περί «διπλωματίας» -
απαντά εις τις διεκδικήσεις της Τουρκίας και του Ερντογάν, ότι οι διεκδικήσεις
και οι επιθετικές συμπεριφορές τους απέναντι της Ελλάδος «δεν παράγουν έννομα αποτελέσματα». Δυστυχώς η Ελληνική Πολιτική
δεν αντιλαμβάνεται το διττό λάθος της. Ότι η ίδια με την ολική αποδόμηση και
απαξίωση των πάντων εις την χώρα μας, μέχρις και την χρεοκοπία αυτής, «αποδόμησε
τα έννομα αποτελέσματα της Πατρίδας μας».
Η Τουρκία και η Διπλωματία της τις τελευταίες 6 δεκαετίες παρακολουθούσαν όμως εκ του σύνεγγυς όλες τις εξελίξεις εις την Ελλάδα και την πορεία της χώρας μας. Εκ των λόγων αυτών άρχισε απο το 1975 να εγείρει πολυσχιδείς εδαφικές απαιτήσεις απέναντι της Ελλάδος, όμως ως γνωστόν, «βάσει ενός μακροπρόθεσμου και πολύ πιστά τηρούμενου οργανωμένου Σχεδίου»! Και τούτο διότι η Ελλάδα με την συμπεριφορά της, την ολιγωρία της και την αδιαφορία της αποδομούσε συνεχώς και συστηματικά η ίδια και με δική της ευθύνη «τα δικά της έννομα αποτελέσματα», μάλιστα αδιαφορώντας να αντιδρά και απέναντι των τουρκικών διεκδικήσεων, επαναπαυόμενη και βασιζόμενη κυρίως εις τους «Συμμάχους της ή εις το Διεθνές Δίκαιο»! Εις την διεθνή πολιτική όμως δεν υπάρχουν «Σύμμαχοι», αλλά «Συμφέροντα» τα οποία όμως πρέπει να είναι αμοιβαία!
Όμως οι συνεχείς και έντονες εδώ και 6
δεκαετίες διεκδικήσεις της Τουρκίας, δημιουργούν απο νομικής πλευράς, αλλά και
εις το Διεθνές Δίκαιο «ένα ισχυρό παραγόμενο έννομο αποτέλεσμα». Παράλληλα η αδράνεια και τα σφάλματα της Ελληνικής
Πολιτικής δημιουργούνε σε όλους τους άλλους όχι μόνο αμφιβολίες περί των
Δικαίων της χώρας μας, αλλά και παράλληλα αποδομούνε αυτό της Πατρίδας μας του
«εθνικού έννομου αποτελέσματος» περί αυτής
της Ελληνικής Κυριαρχίας. Δηλαδή εν κατακλείδι η ίδια η Ελληνική Πολιτική με
την ανικανότητα, αδιαφορία και ατολμία της φρόντισε να φέρει την Πατρίδα μας σε
αυτή την τραγική κατάσταση, ώστε και οι ίδιοι οι Σύμμαχοι, αλλά και το ΝΑΤΟ,
εξαιτίας των 3 Μνημονίων και την χρεοκοπία, να έχουν δηλώσει έμμεσα ή μάλιστα
και ευθέως, ότι εις την ουσία δεν
υφίσταται Ελληνική Κυριαρχία.
Η φωνή της Πατρίδας μας επί χιλιετίες είναι
γύρω μας. Πρέπει να κρατάμε ανοιχτά τα αυτιά μας για να την ακούμε!
Σχόλιο του Γεωργίου Εμ.Δημητράκη
Υποσημείωση: Ο αρθρογράφος κρητικής
(Μαριού/ Ν. Ρεθύμνης) και θρακικής καταγωγής γεννήθηκε και διαμένει εις την
Ξάνθη. Σπούδασε Πολιτικές-Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία εις την Βόννη
και Ιστορία και Πολιτιστική κληρονομιά εις την Αθήνα. Διετέλεσε επί 30-ετίας Διπλωματούχος
Ξεναγός για όλη την Ελληνική Επικράτεια.
