Τι αναφέρει ο γνωστός διεθνολόγος
Συνέντευξη στον Μάνο Χατζηγιάννη-Μέρος Α'
Δημοσιογραφική επιμέλεια: Βαγγέλης Κόκκινος
Ο γνωστός διεθνολόγος εξηγεί επιστημονικά τι πρέπει να κάνει η χώρα μας ούτως ώστε η μισή περίπου θαλάσσια και υποθαλάσσια περιοχή του Αιγαίου (προς τα Ανατολικά) να μην περιέλθει στην τουρκική δικαιοδοσία και τα ελληνικά νησιά του Ανατολικού Αιγαίου να μην εγκλωβισθούν σε τουρκικές Θαλάσσιες Ζώνες
“Η Ελλάδα είναι η τελευταία παράκτια χώρα παγκοσμίως σε θαλάσσιες ζώνες (149η) και αυτό πρέπει να αλλάξει, με έναρξη την αύξηση της Ελληνικής Αιγιαλίτιδας Ζώνης σε 12 ν.μ., και αυτό αφορά τόσο τις ηπειρωτικές ακτές όσο και τις νησιωτικές ακτές της χώρας μας” αναφέρει στο πρώτο μέρος της αποκλειστικής του συνέντευξης στο ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ o Διεθνολόγος, Λέκτορας Νομικής Σχολής Α.Π.Θ., Πρόεδρος Περιφερειακού Συμβουλίου Κεντρικής Μακεδονίας, Δρ. Βενιαμίν Καρακωστάνογλου.
Εξηγεί πως αν η Ελλάδα κάνει όσα πρέπει ο χώρος του Αιγαίου θα περιέλθει στην χώρα μας ως Αιγιαλίτιδα Ζώνη κατά το 71%, από 43% που είναι σήμερα με τα 6 ν.μ. Εύρους, αλλά κρούει και τον κώδωνα του κινδύνου πως αν η Ελλάδα επεκτείνει την Αιγιαλίτιδα Ζώνη της αρχικά μόνο στο Ιόνιο και ίσως γύρω από την Κρήτη, θα ενισχύσει την προσπάθεια της Τουρκίας να εμφανίσει την γεωγραφική δομή του Αιγαίου ως Αρχιπελάγους ως μια ιδιαιτερότητα, που πρέπει να οδηγήσει σε αποκλίσεις και μη εφαρμογή των ρυθμίσεων του «ορθόδοξου» Δικαίου της Θάλασσας στην περιοχή!
Διευκρινίζει μάλιστα γιατί πρέπει να αξιοποιήσουμε το θετικό momentum και την δυσμενή διεθνή εντύπωση από τις μονομερείς και παράνομες πρωτοβουλίες της Τουρκίας.
Ακολουθεί το πρώτο μέρος της συνέντευξης:
-Κύριε Καρακωστάνογλου, με την μεγάλη εξειδίκευσή σας σε θέματα Διεθνούς Δικαίου της Θαλάσσης πιστεύετε ότι μετά και τις Προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ και την Σύνοδο κορυφής της Ε.Ε. του Δεκεμβρίου, η Ελλάδα θα πρέπει να προχωρήσει σε ενιαία επέκταση της Αιγιαλίτιδας Ζώνης της στα 12 ν.μ. Και γιατί η συγκυρία είναι τόσο κρίσιμη;
Κατ’ αρχήν θα είναι συνετό η χώρα μας να μην αναλάβει μείζονες πρωτοβουλίες μονομερώς, μέχρι τις 20 Ιανουαρίου 2021, οπότε θα ορκισθεί ο νέος Αμερικανός Πρόεδρος Joe Biden και ίσως και για μερικούς μήνες ακόμη, μέχρι να ορισθούν και να αναλάβουν καθήκοντα οι νέοι αξιωματούχοι της Αμερικανικής Κυβέρνησης. Ελπίζουμε, με βάση και τις προεκλογικές δηλώσεις του εκλεγέντος Προέδρου, αλλά και τη στάση του στο παρελθόν, ότι η θέση του θα είναι πιο αξιόπιστη, πιο πιστή στο Διεθνές Δίκαιο και πιο επικριτική προς τον Τούρκο Πρόεδρο και την Τουρκία, συγκριτικά με την «επιχειρηματική» και αντιφατική τακτική του Ντόναλντ Τραμπ.
Βεβαίως οι σταθερές τάσεις των Υπουργείων Αμύνης και Εξωτερικών των ΗΠΑ να κρατήσουν όσο γίνεται πιο κοντά στο ΝΑΤΟ και στο Δυτικό σύστημα την θεωρούμενη γεωπολιτικά πολύτιμη Τουρκία, δεν θα αλλάξουν ριζικά (ακόμη), αλλά πιθανότητα θα εξορθολογισθούν υπό το φως και των πολλών προκλήσεων της Τουρκίας, με την στρατηγική συνεργασία της με την Ρωσία και άλλες χώρες (κυρίως Ισλαμικές) που θεωρούνται εχθροί των ΗΠΑ, αλλά και των συνεχών τουρκικών παρανομιών και αυθαιρεσιών στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, της Ανατολικής Μεσογείου και του Καυκάσου. Έχει γίνει προφανώς αντιληπτή στην Ουάσινγκτον η σαφώς αποκλίνουσα τουρκική πορεία από το 2011 και ιδίως μετά το 2016 (Πραξικόπημα), αλλά οι ΗΠΑ είναι έτοιμες, εντός ορίων, να κάνουν κάποιες υποχωρήσεις για να κρατηθεί υπό έλεγχο η Τουρκία, με την ελπίδα μιας πιο προβλέψιμης και συνετής φιλοδυτικής τουρκικής ηγεσίας όταν θα τελειώσει η κυριαρχία του Ερντογάν.
Επίσης, η Ελλάδα, προσδοκώντας την λήψη σοβαρών οικονομικών κυρώσεων από την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.) κατά της Τουρκίας στην επικείμενη Σύνοδο Κορυφής της 10-11 Δεκεμβρίου 2020, που επαπειλήθηκαν αλλά αναβλήθηκαν μέχρι τώρα, δεν πρέπει να δώσει αφορμή στις χώρες της Ε.Ε. που αντιτίθενται στην επιβολή κυρώσεων λόγω οικονομικών ή πολιτικών συμφερόντων τους, να επικαλεστούν κάποια μείζονα πρωτοβουλία της Ελλάδας (π.χ. επέκταση της ελληνικής Αιγιαλίτιδας Ζώνης, συνολικά σε όλες τις ακτές μας) για να τις καταψηφίσουν.
Ήδη, οι συνεχιζόμενες και θρασύτατες προκλήσεις της Τουρκίας (έρευνες και γεωτρήσεις στην Ελληνική και Κυπριακή Υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ) φαίνεται ότι έχουν εξοργίσει ακόμη και χώρες σχετικά ουδέτερες όπως η Γερμανία, η Ολλανδία, κ.α. Ας θυμηθούμε ότι η Γερμανία είχε κατηγορήσει την Ελλάδα για την υπογραφή της Ελληνο-Αιγυπτιακής Συμφωνίας οριοθέτησης Υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ δυτικά του 28ου μεσημβρινού, ότι συνέβαλε μ’ αυτήν την ενέργεια στην ακύρωση από την Τουρκία της έναρξης των «διερευνητικών συνομιλιών», με τη χώρα μας, στέλνοντας τα ερευνητικά πλοία και τον στόλο της στην διεκδικούμενη ελληνική Υφαλοκρηπίδα, στα Ανατολικά της Γραμμής Ρόδου-Ανατ. Κρήτης και Νοτίως του Καστελλόριζου, σε παράνομες ενέργειες εφαρμοσμένης έρευνας που απαγορεύονται κατά το Διεθνές Δίκαιο.
Πρόκειται βέβαια για προσχηματική και αβάσιμη γερμανική κριτική για μία απόλυτα νόμιμη ελληνική ενέργεια (περιορισμένης μάλιστα έκτασης), η οποία ήρθε με μία νόμιμη οριοθέτηση (και μάλιστα με ελληνικές υποχωρήσεις), να ανατρέψει το προκλητικά παράνομο Τουρκο-Λιβυκό Μνημόνιο, που καταγγέλθηκε από όλες σχεδόν τις μεγάλες χώρες. Η Ελλάδα χρειάζεται και έχει ζητήσει την διπλωματική στήριξη και την επιβολή ευρωπαϊκών οικονομικών κυρώσεων απέναντι στην Τουρκία, συνεπώς πρέπει να δείξει για λίγο ακόμη αυτοσυγκράτηση για να διασφαλίσει αυτήν της την επιδίωξη.
Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι η Ελλάδα πρέπει να κερδίσει χρόνο, ώστε να επιταχύνει την βελτίωση της στρατιωτικής και εξοπλιστικής προετοιμασίας της, ενόψει της προφανούς πρόθεσης της Τουρκίας να εκβιάσει την χώρα μας, με την απειλή στρατιωτικής δράσης και επεισοδίου ή και ευρύτερης σύγκρουσης για να υποχωρήσει και να αποδειχθεί μέσω «διαπραγμάτευσης», τις παράνομες και μαξιμαλιστικές τουρκικές απαιτήσεις για την «Γαλάζια Πατρίδα» που θα της δίδει συνολικά 425.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα, μεγάλο μέρος των οποίων σε βάρος των ελληνικών νησιών και όχι μόνο, αλλά και της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Η Τουρκία γνωρίζει ότι απέναντι στην γιγάντια δική της στρατιωτική μηχανή (αναγκαία κυρίως για την επιθετική και επεκτατική πολιτική της και όχι για τις καθαρά αμυντικές της ανάγκες), η Ελλάδα υστερεί ποσοτικά και ποιοτικά σε αρκετούς τομείς, λόγω του ότι αντιμετωπίζει με καθαρά αμυντικά κριτήρια την στρατιωτική της ικανότητα και λόγω της πολυετούς οικονομικής χρεωκοπίας, δεν ανανέωσε τα οπλικά της συστήματα και ίσως δεν τα συντήρησε στον δέοντα βαθμό!
Συνεπώς, πιθανότατα, θα επιδιώξει τώρα και όχι αργότερα την εκβιαστική στρατιωτική αντιπαράθεση ώστε η χώρα μας είτε να ηττηθεί είτε να αναγκασθεί να ενδώσει στις τουρκικές απαιτήσεις. Ήδη βέβαια οι τουρκικές προκλήσεις αφύπνισαν την Ελληνική Πολιτεία η οποία σπεύδει να διαθέσει αυξημένα κονδύλια για το Ναυτικό και στην Αεροπορία πρωτίστως, αλλά και γενικότερα για τον ταχύ εκσυγχρονισμό των οπλικών μέσων των Ενόπλων μας Δυνάμεων.
Απαιτείται λοιπόν επαρκής χρόνος για την προμήθεια και λειτουργική εξοικείωση και αξιοποίησή τους από το έμψυχο δυναμικό των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, που με την ικανότητα και το διαπιστωμένο και πρόσφατα φρόνημα και την εκπαίδευσή τους, δίνουν καθημερινά, έτσι κι αλλιώς, μαθήματα επάρκειας και επικράτησης στους ελληνικούς ουρανούς και τις θάλασσες, απέναντι στις τουρκικές παραβιάσεις και προκλήσεις.
Άλλωστε και στα σύνορα του Έβρου, την Άνοιξη εφέτος, η Τουρκία δεν κατάφερε να διασπάσει την ελληνική συνοριογραμμή, με την ιδιότυπη «εισβολή των αμάχων» που επιχείρησε, με την οργάνωση και εργαλειοποίηση κυρίως μουσουλμάνων μεταναστών και (ελάχιστων) προσφύγων, που με παράνομη βία (χρήση μολότωφ, εμπρησμών), προσπάθησαν να καταστρέψουν τον υπάρχοντα φράκτη ή να διαβούν λαθραία το χερσαίο ή το ποτάμιο σύνορο. Το ίδιο εγχείρημα διά της θαλάσσιας οδού, ήδη αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά στα νησιά μας του Ανατολικού Αιγαίου.
-Γιατί έχει καθυστερήσει η Ελλάδα να εφαρμόσει τις πολλές θετικές γι’ αυτήν προβλέψεις του Νέου Δικαίου της Θάλασσας;
Πράγματι, η Ελλάδα έχει αργήσει δραματικά και αδικαιολόγητα επί δεκαετίες να εφαρμόσει τις πολλές θετικές γι’ αυτήν προβλέψεις του Νέου Δικαίου της Θάλασσας. Η πολυμερής Διεθνή Σύμβαση του 1982 του Μοντέγκο Μπέι, εκτός από διεθνές Συμβατικό Δίκαιο που επικυρώθηκε από περισσότερες από 160 χώρες, αποτελεί στο μεγαλύτερο μέρος της και Διεθνές Εθιμικό Δίκαιο γενικής ισχύος που δεσμεύει πλήρως και τα λίγα κράτη που δεν ψήφισαν, δεν υπέγραψαν και δεν επικύρωσαν την Σύμβαση, όπως π.χ. η Τουρκία.
Η Ελλάδα είναι η τελευταία παράκτια χώρα παγκοσμίως σε θαλάσσιες ζώνες (149η) και αυτό πρέπει να αλλάξει, με έναρξη την αύξηση της Ελληνικής Αιγιαλίτιδας Ζώνης σε 12 ν.μ., και αυτό αφορά τόσο τις ηπειρωτικές ακτές όσο και τις νησιωτικές ακτές της χώρας μας. Ακόμη και τα χιλιάδες ακατοίκητα βραχονήσια δικαιούνται πλήρους Αιγιαλίτιδας Ζώνης και Συνορεύουσας Ζώνης (άρθρο 121 της Σύμβασης).
Αυτό, αν συμβεί, θα διασφαλίσει για την Ελλάδα διπλάσιο χώρο πλήρους κυριαρχίας γύρω από τις ηπειρωτικές και νησιωτικές ακτές της και αυτό έχει μεγάλη σημασία για την διασφάλιση της ενότητας και συνοχής του Αιγαιακού Αρχιπελάγους που απειλείται από την Τουρκία τόσο στην ανατολική θαλάσσια και υποθαλάσσια περιοχή του, όσο και σε πολλά από τα νησιά του. Έτσι ο χώρος του Αιγαίου θα περιέλθει στην Ελλάδα ως Αιγιαλίτιδα Ζώνη κατά το 71%, από 43% που είναι σήμερα με τα 6 ν.μ. εύρους.
Αυτό δεν παρακωλύει καθόλου την διεθνή και τουρκική ναυσιπλοΐα, γιατί:
α) Υπάρχει στενά συνδεδεμένο με την κυριαρχία του παράκτιου κράτους, το δικαίωμα της «αβλαβούς διέλευσης» των πλοίων τρίτων χωρών από την Αιγιαλίτιδα Ζώνη του, με κάποιους εύλογους περιορισμούς. Η Ελλάδα εφαρμόζει με ευρύτητα το δικαίωμα αυτό ανέκαθεν, καθώς ως κυρίαρχη χώρα Εμπορικής Ναυτιλίας παγκοσμίως, δεν θα ήθελε ο εμπορικός της στόλος να συναντά δυσκολίες στις θάλασσες.
β) Παραμένει περίπου 20% του Αιγαίου ως χώρος διεθνών υδάτων με ελευθερία ναυσιπλοΐας για όλους.
γ) Παραμένουν, παρά τα 12 ν.μ., δίαυλοι διεθνών υδάτων μπροστά από τα μεγάλα τουρκικά λιμάνια ή τα Στενά των Δαρδανελίων, ώστε να διέρχονται από διεθνή ύδατα τα τουρκικά πλοία προς το Κεντρικό Αιγαίο (αν και μπορούν και με αβλαβή διέλευση) και από εκεί προς προορισμούς στην Ανατολική και Δυτική Μεσόγειο.
δ) Το νέο διεθνές δικαίωμα του transit passage (πλου διελεύσεως ή ελεύθερης διέλευσης) κατοχυρώνει χωρίς τους περιορισμούς της αβλαβούς διέλευσης την ναυσιπλοΐα όλων των κρατών διά του Αιγαίου. Η Ελλάδα δεν θα είχε, βεβαίως, αντίρρηση να προσδιορίσει 2-3 διαδρόμους εφαρμογής αυτού του νέου δικαιώματος της Σύμβασης του 1982 στο Αιγαίο, προς απόλυτη διευκόλυνση της διεθνούς (και τουρκικής) ναυσιπλοΐας.
Οι ισχυρισμοί περί «Ελληνικής λίμνης» του Αιγαίου (με 12 ν.μ.), αποτελούν απλά τουρκική προπαγάνδα για τον λαό της και τους μη γνωρίζοντες στη Διεθνή Κοινότητα. Η επέκταση της Ελληνικής Αιγιαλίτιδας Ζώνης στα 12 ν.μ. είναι επιπλέον νομιμοποιημένη καθώς η Τουρκία έχει αναγνωρίσει ήδη το 1956(!) το δικαίωμα αυτό ως εθιμικό, και το εφάρμοσε από το 1964(!) στη Μαύρη Θάλασσα και στις Νότιες Μεσογειακές ακτές της! Όχι βέβαια στο Αιγαίο, ώστε να μπορεί να εκβιάζει την Ελλάδα με την απειλή πολέμου (casus belli) να μην πράξει το ίδιο!
ε) Τα 12 ν.μ. πρέπει να προηγηθούν της θέσπισης της Ελληνικής ΑΟΖ (Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης), ώστε στα διεθνή ύδατα του Αιγαίου που θα παραμείνουν (Ανοικτή Θάλασσα), δηλαδή περίπου 20% του Αιγαίου (αφού αφαιρεθεί και η Αιγιαλίτιδα Ζώνη της Τουρκίας που κι αυτή βεβαίως θα αυξηθεί στα 12 ν.μ., και θα είναι σχεδόν 9%), να μπορεί να γίνει οριοθέτηση Ελληνικής και Τουρκικής Υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ, που βέβαια και πάλι θα ευνοήσει την Ελλάδα λόγω των πλήρων δικαιωμάτων Υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ των νησιών που είναι κατοικημένα ή μπορούν να συντηρήσουν αυτόνομη ανθρώπινη διαβίωση (α. 121 §2 και 121 §3).
στ) Αν η Ελλάδα επεκτείνει την Αιγιαλίτιδα Ζώνη της αρχικά μόνο στο Ιόνιο και ίσως γύρω από την Κρήτη, θα ενισχύσει την προσπάθεια της Τουρκίας να εμφανίσει την γεωγραφική δομή του Αιγαίου ως Αρχιπελάγους ως μια ιδιαιτερότητα, που πρέπει να οδηγήσει σε αποκλίσεις και μη εφαρμογή των ρυθμίσεων του «ορθόδοξου» Δικαίου της Θάλασσας στην περιοχή, αλλά σε «πολιτικές» λύσεις που θα αυξήσουν τα τουρκικά δικαιώματα αφαιρώντας κάθε δικαίωμα (πέραν των 6 ν.μ.) από τα νησιά του Αιγαίου.
Έτσι, η μισή περίπου θαλάσσια και υποθαλάσσια περιοχή του Αιγαίου (προς τα Ανατολικά) θα περιέλθει στην τουρκική δικαιοδοσία και τα ελληνικά νησιά του Ανατολικού Αιγαίου θα εγκλωβισθούν σε τουρκικές Θαλάσσιες Ζώνες, διευκολύνοντας σταδιακά την αμφισβήτηση της κυριαρχίας τους από την Τουρκία, η οποία μεθοδικά επιχειρείται από το 1974 με διάφορους τρόπους!
Η Ελλάδα επεκτείνοντας σε όλες τις παρακείμενες θάλασσές της το εύρος της Αιγιαλίτιδας Ζώνης της, δίνει το σαφές μήνυμα ότι το Αιγαίο είναι ιστορικό Ελληνικό Αρχιπέλαγος που έχει συνοχή και ενότητα με την Ηπειρωτική Ελλάδα. Θα μπορούσε να επιδειχθεί μία ευελιξία, αν η Τουρκία αλλάξει έμπρακτα την παράνομη, επεκτατική και αυθαίρετη συμπεριφορά της, ώστε μεταξύ των νησιών μας του Ανατολικού Αιγαίου να παραμείνουν τα 6 ν.μ. (ή 10 ν.μ.), αλλά στα δυτικά των νησιών (πίσω απ’ αυτά) αποκλείεται η Ελλάδα να αποδεχθεί περιοχές τουρκικής κυριαρχίας ή δικαιοδοσίας (Αιγιαλίτιδα, Υφαλοκρηπίδα ή ΑΟΖ).
Άλλωστε, αυτό που από χρόνια, και ιδιαίτερα πρόσφατα, επιχειρεί η Τουρκία, είναι να ακυρώσει το άρθρο 121 της Σύμβασης του 1982, με το οποίο ρητά εξομοιώνονται τα δικαιώματα των νησιών με αυτά των ηπειρωτικών ακτών. Πρόκειται για μία καθαρά αντίθετη με το Δίκαιο (contra legem) τακτική που τείνει να αναιρέσει την βούληση των περισσοτέρων από 160 κρατών που επικύρωσαν την Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας και μάλιστα σε ένα θεμελιώδες άρθρο, όπως το 121, που καθορίζει το θαλάσσιο καθεστώς των νησιών!
Τα 12 ν.μ. είναι αδιαπραγμάτευτα για όλα τα ελληνικά νησιά από τη Σαμοθράκη ως το Καστελλόριζο, καθώς αποτελούν δικαίωμα μονομερώς ασκούμενο από τα παράκτια Κράτη, ιδίως όταν αυτά είναι «μικτά Αρχιπελαγικά» Κράτη, όπως η Ελλάδα, που έχει περίπου το 20% της επικράτειάς της σε νησιωτικά εδάφη.
-Γιατί η συγκυρία για την επέκταση της Αιγιαλίτιδας Ζώνης στα 12 ν.μ. είναι ταυτόχρονα κρίσιμη και κατάλληλη χρονικά;
Η συγκυρία για την επέκταση της Ελληνικής Αιγιαλίτιδας Ζώνης στα 12 ν.μ. είναι ταυτόχρονα κρίσιμη και κατάλληλη χρονικά, για τους εξής λόγους:
Η Ελλάδα άργησε δραματικά να αξιοποιήσει το Νέο Δίκαιο της Θάλασσας, δίνοντας στην Τουρκία την ευκαιρία να καλλιεργήσει επί δεκαετίες την δική της καταχρηστική και παράνομη αντίληψη για το Δίκαιο της Θάλασσας στη Διεθνή Κοινότητα και να αναστείλει, με την απειλή πολέμου, την εφαρμογή από την χώρα μας των θετικών ρυθμίσεών του. Αντίθετα, η Τουρκία σχεδίασε και εφαρμόζει μεθοδικά την επεκτατική διεκδίκηση του μισού Αιγαίου, και του συνόλου της Ανατολικής Μεσογείου μέχρι την Κύπρο και την Λιβύη. Η Ελλάδα με αφορμή την τρέχουσα κινητικότητα γύρω από τις Θαλάσσιες Ζώνες και την οριοθέτησή τους, πρέπει να ανακτήσει την πρωτοβουλία των κινήσεων (που απώλεσε επί δεκαετίες), και να προλάβει νέα «τετελεσμένα» που προωθεί η Τουρκία.
Επιτέλους, οι δύο οριοθετήσεις Υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ με την Ιταλία και την Αίγυπτο (2020) και οι προηγηθείσες, ανολοκλήρωτες όμως, διακηρύξεις διεκδίκησης των ελληνικών αντίστοιχων ζωνών με βάση την μέση γραμμή (2011 και 2012) και η προκήρυξη και πραγματοποίηση ερευνών στο Ιόνιο και νοτίως της Κρήτης, επανέφερε την πρωτοβουλία των κινήσεων στη χώρα μας!
Είναι ορθό να μιλάμε για διάλογο για το μοναδικό εκκρεμές θέμα, της οριοθέτησης Υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ με την Τουρκία, αλλά αυτό προϋποθέτει ότι (αν εκπληρωθούν βέβαια οι τεθείσες προκαταρκτικές προϋποθέσεις από τη χώρα μας), θα πρέπει νωρίτερα (δηλαδή άμεσα...) να επεκτείνουμε παντού την Ελληνική Αιγιαλίτιδα Ζώνη, να καθιερώσουμε Ευθείες Γραμμές Βάσης και να θεσπίσουμε παντού Συνορεύουσα Ζώνη 24 ν.μ.
Έτσι, η Ελλάδα θα ενισχύσει τη θέση της, και θα απομείνει πολύ μικρότερη περιοχή Διεθνών Υδάτων για κατανομή, μεταξύ των δύο χωρών (αλλά και με την Λιβύη και την Αίγυπτο) ως Υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ. Αλλιώς, θα κινδυνεύουμε να μην μπορούμε να επεκτείνουμε την Αιγιαλίτιδα Ζώνη, αν προηγηθεί η οριοθέτηση Υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ, και θα χάσουμε τα ισχυρότερα δικαιώματά μας στην περιοχή μεταξύ των 6 έως 12 ν.μ. της Αιγιαλίτιδας Ζώνης!
Πρέπει λοιπόν να αξιοποιήσουμε το θετικό momentum και την δυσμενή διεθνή εντύπωση από τις μονομερείς και παράνομες πρωτοβουλίες της Τουρκίας, με τις προκλητικές ερευνητικές και γεωτρητικές δράσεις της σε περιοχές της Ελληνικής και Κυπριακής Υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ, και να προλάβουμε τα χειρότερα που προφανώς σχεδιάζουν οι «πονηροί και πλεονέκτες» γείτονες...
Η τουρκική κραυγαλέα διεθνής παρανομία στην Αμμόχωστο (Βαρώσια) με το επιχειρούμενο άνοιγμα και εποικισμό της, θα μπορούσε να απαντηθεί σύντομα με την σύναψη Ελληνο-Κυπριακής οριοθέτησης Υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ με βάση την αρχή του Δικαίου της Θάλασσας (άρθρο 121) για την εξομοίωση των θαλασσίων ζωνών των νησιών με τις θαλάσσιες ζώνες των ηπειρωτικών ακτών!
Σύντομο Βιογραφικό
Ο Βενιαμίν Καρακωστάνογλου είναι Διεθνολόγος, μόνιμος Λέκτορας της Νομικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Διδάσκει Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο, Διεθνείς Σχέσεις και Ελληνική Εξωτερική Πολιτική. Μεταξύ άλλων βιβλίων έχει συγγράψει τη μοναδική στην Ελλάδα επιστημονική μονογραφία για την ΑΟΖ 600 σελίδων.
Διδάσκει, επίσης, στην Ανωτάτη Διακλαδική Σχολή Πολέμου και στην Σχολή Μετεκπαίδευσης και Επιμόρφωσης Βορείου Ελλάδος της Ελληνικής Αστυνομίας.
Διετέλεσε Δικηγόρος Θεσσαλονίκης και Κοζάνης (1977-2010). Ήταν Δημοτικός Σύμβουλος Θεσσαλονίκης (2007-2014) και Αντιδήμαρχος. Διετέλεσε υποψ. Βουλευτής-Ευρωβουλευτής.
Σήμερα είναι Πρόεδρος του Περιφερειακού Συμβουλίου της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας.
Διετέλεσε επικεφαλής (2004-2008) του Διεθνούς Οργανισμού (Stability Pact for Southeastern Europe) για την ανασυγκρότηση των Βαλκανίων, υπό την αιγίδα της ΕΕ (εναλλακτική Έδρα Θεσσαλονίκης).
pentapostagma.gr
