Γράφει η
Σοφία Βούλτεψη
Το έψαξα το θέμα και τελικά σ’ όλη την Ευρώπη μόνο ο Μητσοτάκης δέχεται από το πρωί ως το βράδυ τέτοιες πρωτοφανείς επιθέσεις μίσους. Οι πιο επιθετικοί είναι η Λεπέν στη Γαλλία, ο Αμπασκάλ στην Ισπανία, ο Σαλβίνι στην Ιταλία, ο Γκάουλαντ στη Γερμανία, αλλά ακόμη κι’ αυτοί ούτε στο νυχάκι του Τσίπρα δεν φτάνουν. Κι’ αν σ’ όλη την Ευρώπη μόνο ένα κόμμα, το ακροδεξιό AfD διανοήθηκε εν μέσω πανδημίας να τεθεί επικεφαλής παράνομης υπαίθριας εκδήλωσης, στην Ελλάδα είχαμε τρία!
Και όχι μόνο αυτό! Μόνο σε τρεις χώρες – Ελλάδα, Γερμανία και Ισπανία – κοινοβουλευτικά κόμματα τόλμησαν να ανασύρουν «επιχειρήματα» από το έρεβος των πιο μαύρων σελίδων της πρόσφατης Ιστορίας: ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ και Μέρα25 στην Ελλάδα, με αναφορές στη χούντα των συνταγματαρχών, AfD στη Γερμανία με αναφορές στον Χίτλερ και τον Εθνικοσοσιαλισμό και VOX στην Ισπανία με αναφορές στη δικτατορία του Φράνκο.
Η πραγματικότητα είναι σκληρή, αλλά κάποτε πρέπει να ανοίξουμε τα μάτια και να την κοιτάξουμε κατάματα. Κάποτε πρέπει να βγάλουμε το κεφάλι μας από την άμμο. Κάποτε πρέπει να σταματήσουμε να εθελοτυφλούμε. Αν δεν το κάνουμε, μας περιμένουν κι΄ άλλα δεινά. Και δεν θα το κάνουμε όσο συζητάμε κατά πόσον έπρεπε να επιβληθούν πρόστιμα σ’ αυτούς που παραβίασαν το νόμο και πόσες κουμπότρυπες λείπουν από το πουκάμισο του Παφίλη.
Το αδίκημα είναι πολύ πιο σοβαρό και σίγουρα δεν είναι θέμα προστίμου. Είναι θέμα να καταλάβουμε ότι η Δημοκρατία μας βαδίζει σε επικίνδυνο μονοπάτι.
Να συνειδητοποιήσουμε το συγκλονιστικό γεγονός ότι οι νόμοι παραβιάζονται από κόμματα κοινοβουλευτικά, δηλαδή κόμματα που έχουν αποδεχθεί τους κανόνες της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, όπου οι νόμοι ψηφίζονται μέσω της Δεδηλωμένης, αλλά τηρούνται από όλους.
Αυτή είναι η κοινοβουλευτική Δημοκρατία – όλα τα άλλα είναι οχλοκρατία, Σοβιετία, γραφειοκρατία, ολιγαρχία. Και υποδηλώνουν πως αυτοί που δεν διστάζουν να παραβούν τον νόμο, δεν θα διστάσουν να καταργήσουν ακόμη και θεμελιώδεις διατάξεις του Συντάγματος, δεν θα διστάσουν να καταργήσουν και το ίδιο το Πολίτευμα.
Άλλωστε, στην πολύπαθη Ισπανία, αυτό ακριβώς, την κατάργηση του Πολιτεύματος επιχειρεί ο άλλο ακραίος πόλος, οι Podemos του Ιγκλέσιας.
Τέτοιοι άνθρωποι, άνθρωποι των άκρων υπονομεύουν τη Δημοκρατία, που στηρίζεται στους νόμους.
Ο Σωκράτης ήπιε το κώνειο για να μην παραβεί το νόμο. Και ο Ρήγας έλεγε πως «οι νόμοι ναν’ ο πρώτος και μόνος οδηγός».
Δεν καταλαβαίνουν απ’ αυτά κόμματα που πρεσβεύουν τη δικτατορία του προλεταριάτου, κατακεραυνώνουν την «αστική Δημοκρατία» και έχουν ως πρότυπα την Κούβα, τη Βενεζουέλα, τον Ισημερινό και το Μεξικό.
Γερμανία: Ζωντάνεψαν μνήμες ναζισμού
Στη Γερμανία, λοιπόν, στις 18 Νοεμβρίου, την ώρα που η Μπούντεσταγκ (Κάτω Βουλή) και η Μπούντεσρατ (Άνω Βουλή) ψήφιζαν προκειμένου να παρασχεθούν στην κυβέρνηση περισσότερες εξουσίες για να μπορεί να επιβάλλει περιορισμούς σε όλη τη χώρα – γνωστό το κομφούζιο με τις διαφωνίες των κρατιδίων, γνωστή και η κατάσταση που επικρατεί εκεί παρά τις πάνω από 30.000 κλίνες ΜΕΘ – στους δρόμους, μπροστά στην Πύλη του Βρανδεμβούργου, παντού χιλιάδες διαδηλωτές προκαλούσαν βίαια επεισόδια, εισβάλλοντας ακόμη και στο κοινοβούλιο.
Επικεφαλής είχε τεθεί το AfD, το ακροδεξιό κόμμα, και ο αρχηγός του Αλεξάντερ Γκάουλαντ, του οποίου οι βουλευτές όχι μόνο τέθηκαν επικεφαλής των διαμαρτυριών – η αστυνομία είχε απαγορεύσει κάθε είδους συγκεντρώσεις έξω από το Ράιχσταγκ - αλλά και βοήθησαν να μπουν στη Βουλή μέλη του κόμματος και προσπάθησαν να αναρτήσουν μέσα στην αίθουσα της Ολομέλειας πανό στο οποίο εικονιζόταν το γερμανικό Σύνταγμα ακυρωμένο.
Και όχι μόνο αυτό. Οι ακροδεξιοί της Εναλλακτικής για τη Γερμανία (AfD) έφτασαν στο σημείο να συγκρίνουν το νομοσχέδιο με τον… Εξουσιοδοτικό Νόμο της 23ης Μαρτίου 1933, που τότε είχε ψηφιστεί από όλους τους βουλευτές πλην των Σοσιαλδημοκρατών και ήταν ο νόμος που κατήργησε την διάκριση των εξουσιών και παρέδωσε δικτατορικές εξουσίες στους Εθνικοσοσιαλιστές του Χίτλερ.
Λίγο αργότερα και με βάση εκείνον τον Εξουσιοδοτικού Νόμο, στις 14 Ιουλίου 1933, η Γερμανία, με άλλο νόμο του Χίτλερ, του υπουργού του επί των Εσωτερικών Φρικ και του υπουργού του της Δικαιοσύνης Γκύρτνερ, γινόταν δικτατορικό μονοκομματικό κράτος. Σύμφωνα με το πρώτο άρθρο εκείνου του νόμου, «το Γερμανικό Εθνικό Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα είναι το μοναδικό κόμμα της Γερμανίας».
Οι σημερινοί Γερμανοί ακροδεξιοί, λοιπόν, τον Εξουσιοδοτικό Νόμο του 1933 επικαλέστηκαν για να τον συγκρίνουν με το νόμο που εκείνη την ημέρα ψηφιζόταν στη Γερμανία - όπου, ως γνωστόν, κάθε κόμμα που οι αρχές του παραπέμπουν στο Ναζισμό τίθεται εκτός νόμου.
Λοιδορούν τα θύματα του Εθνικοσοσιαλισμού
Η αντίδραση του Γερμανού υπουργού των Εξωτερικών Χάικο Μάας υπήρξε άμεση. Έγραψε στο Twitter: «Ανεξαρτήτως του αν κάποιος τα θεωρεί σωστά, τα μέτρα για την αντιμετώπιση του κορωνοϊού που αποφασίζουμε δεν έχουν καμία σχέση με την Εξουσιοδοτικό Νόμο. Όποιος κάνει τέτοιου είδους επαίσχυντες συγκρίσεις λοιδορεί τα θύματα του Εθνικοσοσιαλισμού και αποδεικνύει ότι δεν έχει μάθει τίποτα από την ιστορία».
Αν εξαιρέσουμε το VOX στην Ισπανία, τέτοιους συσχετισμούς δεν τόλμησαν να κάνουν ούτε η Λεπέν στη Γαλλία, ούτε ο Σαλβίνι στην Ιταλία.
Αλλά στην Ελλάδα, ακούσαμε περί «χούντας» και «εκτροπής» και «χουντικής έμπνευσης» αποφάσεις και «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» της δικτατορίας των συνταγματαρχών. Τα ξεστόμισαν όλοι αυτοί που τάχα τους πήρε ο πόνος να γιορτάσουν το Πολυτεχνείο, αδιαφορώντας για τους νόμους της Δημοκρατίας και τα θύματα της πανδημίας.
Προσέξτε τώρα: Στη Γερμανία ο συγκεκριμένος νόμος που ανάβει το πράσινο φως σε νέους και ενιαίους περιορισμούς για την αποτροπή της διάδοσης της πανδημίας, ψηφίστηκε από τους Χριστιανοδημοκράτες, τους Χριστιανοκοινωνιστές, τους Σοσιαλδημοκράτες, τους Φιλελεύθερους και τους Πράσινους.
Συμφωνούσαν όλοι αυτοί μεταξύ τους; Κάθε άλλο! Ούτε καν μέσα στους κόλπους της συγκυβέρνησης δεν συμφωνούν σε όλα. Απλά κατάλαβαν όλοι ότι η κατάσταση είναι πολύ σοβαρή για να τσακώνονται μεταξύ τους ή με την κυβέρνηση. Κατάλαβαν επίσης ότι η κατάσταση με τα κρατίδια, όπου έκανε ο καθένας του κεφαλιού του και η καγκελάριος Μέρκελ περνούσε με τους τοπικούς πρωθυπουργούς ώρες ολόκληρες σε τηλεδιασκέψεις χωρίς να βγαίνει συμπέρασμα, δεν μπορούσε να τραβήξει άλλο.
«Κάθε σύγκριση είναι ανόητη»
«Είναι θεμιτό να ασκείς κριτική και να διαδηλώνεις», δήλωσε στη Ντόιτσε Βέλλε ο σοσιαλδημοκράτης βουλευτής Χελτζ Λιντχ. «Αλλά δεν μπορεί να γίνει ανεκτή η σύγκριση ενός νόμου που σκοπό έχει την προστασία της υγείας από την πανδημία με νόμο του Εθνικοσοσιαλισμού. Κάτι τέτοιο είναι απόλυτος ευτελισμός».
Αυτό δεν το είπε κάποιος δεξιός, αλλά ένας σοσιαλδημοκράτης.
Και ο Αντρέας Βίρσινγκ, διευθυντής του Ινστιτούτου Σύγχρονης Ιστορίας του Μονάχου, δήλωσε επίσης στη Ντόιτσε Βέλλε, ότι είναι απαράδεκτο να συγκρίνεις τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες με την κατάργηση του κοινοβουλίου. Όπως είπε, κάτι τέτοιο είναι «καθαρή δημαγωγία. Ο Εξουσιοδοτικός Νόμος είχε έναν μόνο σκοπό: Την δικτατορία. Και κάθε σύγκριση είναι ανόητη».
Δεν ψήφισαν μόνο στην Γερμανία πολλά κόμματα μαζί. Συνέβη το ίδιο και στην Ισπανία και στην Πορτογαλία και στην Αυστρία και στη Σουηδία.
«Τύραννοι» και «εγκληματίες»
Στις 22 Οκτωβρίου, το ισπανικό κοινοβούλιο απέρριψε την πρόταση μομφής που είχε καταθέσει κατά της κυβέρνησης Σάντσεθ – Ιγκλέσιας το ακροδεξιό κόμμα VOX του Σαντιάγκο Αμπασκάλ. Εναντίον της πρότασης ψήφισε το Λαϊκό Κόμμα του Πάμπλο Κασάδο.
Είναι ο Κασάδο οπαδός της κυβέρνησης; Ούτε κατά διάνοια! Βλέπει τον Ιγκλέσιας και του γυρίζουν τα άντερα! Αλλά δεν δέχθηκε να προκαλέσει πτώση της κυβέρνησης – ως γνωστόν στην Ισπανία η κυβέρνηση είναι μειοψηφίας – προσθέτοντας στο χάος της πανδημίας την απόλυτη ακυβερνησίας. «Μας κάνετε να χάνουμε χρόνο μέσα στην πανδημία», φώναξε έξω φρενών στον Αμπασκάλ. «Το Λαϊκό Κόμμα δεν θέλει να είναι το κόμμα των ψεμάτων, του φόβου, της οργής και της χειραγώγησης. Δεν είμαστε ίδιοι και δεν θέλουμε να είμαστε ίδιοι».
Έτσι, στις 29 Οκτωβρίου, το ισπανικό κοινοβούλιο ενέκρινε το κυβερνητικό αίτημα για παράταση κατά έξι μήνες της κατάστασης έκτακτης ανάγκης, επιτρέποντας την επιβολή του μέτρου της απαγόρευσης της κυκλοφορίας στο σύνολο σχεδόν της χώρας και ανάβοντας το πράσινο φως στις Αυτονομίες, να κλείνουν τα σύνορά τους.
Το πρόβλημα είναι πως ο πρωθυπουργός Σάντσεθ δεν σεβάστηκε την προηγούμενη στάση του Κασάδο και απουσίαζε από την αίθουσα. Μπορούμε να φανταστούμε τι θα γινόταν στην Ελλάδα σε μια ανάλογη περίπτωση;
Και όμως. Ο Κασάδο απάντησε με αποχή – διευκολύνοντας έτσι την υπερψήφιση του νόμου - ενώ ο Αμπασκάλ αποκάλεσε τον πρωθυπουργό «αυτοκράτορα» και «τύραννο», υποστηρίζοντας πως πρόκειται για την χειρότερη κυβέρνηση των τελευταίων ογδόντα χρόνων – περιλαμβάνοντας έτσι και την περίοδο του δικτάτορα Φράνκο.
Με λίγα λόγια και στην Ισπανία συγκρίσεις με την δικτατορία έκαναν οι ακροδεξιοί! Εκεί κατηγορούν τον Σάντσεθ για τυραννία, εδώ ο Τσίπρας κατηγορεί από το πρωί ως το βράδυ τον Μητσοτάκη για «εγκλήματα»!
Η πορτογαλική δεξιά στην υπηρεσία της χώρας
Στις 6 Νοεμβρίου, ο Πορτογάλος πρόεδρος Σόουζα ενεργοποίησε το Διάταγμα 51 του 2020, κηρύσσοντας τη χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και επιτρέποντας την απαγόρευση της κυκλοφορίας, την απαγόρευση συναθροίσεων και οποιοδήποτε άλλο περιορισμό κρίνουν σκόπιμο οι κατά τόπους αρχές.
Ήδη από την Παρασκευή, 20 Νοεμβρίου, το πορτογαλικό κοινοβούλιο υπερψήφισε την πρόταση για νέα επέκταση της κατάστασης έκτακτης ανάγκης.
Προσέξτε τώρα. Στις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου 2015, ο κεντροδεξιός πρωθυπουργός και ηγέτης του PSD Πέντρο Πάσους Κοέλιο είχε κερδίσει τις εκλογές, αλλά χωρίς αυτοδυναμία. Τον έριξαν μέσα στη Βουλή οι συνασπισθέντες Σοσιαλιστές του Αντόνιο Κόστα, το ΚΚ Πορτογαλίας και το Μπλόκο της Αριστεράς (από το οποίο έχουν προκύψει οι Podemos της Πορτογαλίας). Ένα μήνα αργότερα ο Κόστα σχημάτιζε κυβέρνηση μειοψηφίας με το Μπλοκο της Αριστεράς, το Κομμουνιστικό Κόμμα και τους Πράσινους.
Στις εκλογές της 6ης Οκτωβρίου 2019, οι Σοσιαλιστές του Κόστα κέρδισαν 108 έδρες. Οι κεντροδεξιοί του Ρούι Ρίο (που το 2018 διαδέχθηκε τον Κοέλιο) κέρδισαν 79 έδρες. Το Μπλόκο της Αριστεράς κέρδισε 19 έδρες. Στις 11 Νοεμβρίου 2019 Σοσιαλιστές και Μπλόκο συμφώνησαν για σχηματισμό νέας κυβέρνησης μειοψηφίας και ανοχή από άλλα αριστερά κόμματα, όπως το Κομμουνιστικό που διά της βίας εξασφάλισε 10 έδρες. Τότε, ο ΣΥΡΙΖΑ πανηγύρισε, διακηρύσσοντας ότι… «η Ιβηρική Χερσόνησος δείχνει τον δρόμο»!
Ξαναπροσέξτε τώρα! Σε όλες τις ψηφοφορίες που έχουν πραγματοποιηθεί στο πορτογαλικό κοινοβούλιο προκειμένου να επικυρωθεί η κατάσταση έκτακτης ανάγκης λόγω της πανδημίας, η Κεντροδεξιά (PSD) υπερψήφισε σταθερά. Ο σύμμαχος του σοσιαλιστή πρωθυπουργού Αντόνιο Κόστα Μπλόκο της Αριστεράς (Podemos κλπ) υπερψήφισε μόνο τον περασμένο Απρίλιο, ενώ όλες τις επόμενες φορές απείχαν.
Η Αριστερά ίδια παντού!
Στην ψηφοφορία των αρχών Νοεμβρίου, μαζί με τους Σοσιαλιστές και τους Κεντροδεξιούς ψήφισαν και οι Χριστιανοδημοκράτες του CDS-PP, που διαθέτουν 5 έδρες. Στην ψηφοφορία της 20ής Νοεμβρίου, υπερψήφισαν μόνο οι Σοσιαλιστές του Κόστα και οι Κεντροδεξιοί του Ρίο.
Το Μπλόκο της Αριστεράς στις τελευταίες δύο ψηφοφορίες απείχε, ενώ το Κομμουνιστικό Κόμμα ψηφίζει σταθερά «όχι».
Δηλαδή η πορτογαλική κεντροδεξιά, που έχει κάθε λόγο να θέλει να δει τον Κόστα να πέφτει από την κυβέρνηση – όπως και ο ίδιος τους έριξε μέσα στη Βουλή – έβαλε πάνω απ’ όλα το συμφέρον της χώρας. Και αυτό παρά το γεγονός ότι μεγάλη ενόχληση είχε προκληθεί τον περασμένο Ιούνιο, όταν, με την χαλάρωση των μέτρων, ο Κόστα έδωσε άδεια στο Κομμουνιστικό Κόμμα να διεξαγάγει το δικό του Φεστιβάλ, αν και συναυλίες και φεστιβάλ στην Πορτογαλία είχαν απαγορευτεί ως την 1η Οκτωβρίου. Επετράπη τότε στο Κομμουνιστικό Κόμμα να πουλήσει… 16.500 εισιτήρια (συνήθως το νούμερο είναι 40.000), με την δικαιολογία ότι πρόκειται για τον μοναδικό πόρο του κόμματος.
Ο βετεράνος κομμουνιστής ηγέτης Χερόνιμο ντε Σόουζα είχε τότε αγνοήσει τις συστάσεις – όπως ακριβώς και ο Κουτσούμπας που έπρεπε οπωσδήποτε να πάει στο Πολυτεχνείο – και τελικά ο Κόστα του έδωσε την άδεια, επιβάλλοντας υποχρεωτική χρήση μάσκα και απαγόρευση πώλησης αλκοολούχων ποτών μετά τις 8 μμ.
Η εξαίρεση είχε τότε προκαλέσει την οργή των Πορτογάλων, που διαμαρτυρήθηκαν για τα δύο μέτρα και δύο σταθμά και το κλίμα βάρυνε ακόμη περισσότερο όταν φάνηκε πως το Κομμουνιστικό Κόμμα επέτρεψε την είσοδο σε πολλούς περισσότερους, αρνούμενο μετά να δώσει στοιχεία.
Ίδιοι παντού!
Κριτική πίσω από κλειστές πόρτες για το καλό της πατρίδας
«Αυτή είναι ώρα για συνεργασία και όχι για αντιπολίτευση», δήλωσαν αντίθετα οι κεντροδεξιοί βουλευτές. «Τώρα δεν έχουμε να κάνουμε με την σοσιαλιστική κυβέρνηση, αλλά με την κυβέρνηση της Πορτογαλίας. Καταθέτουμε τις προτάσεις και την κριτική μας πίσω από κλειστές πόρτες, γιατί πρέπει να επιδεικνύουμε αίσθημα ενότητας για χάρη του εθνικού συμφέροντος»!
Δηλαδή, η πορτογαλική αντιπολίτευση αποφάσισε να μην ασκεί δημόσια κριτική εν μέσω πανδημίας για το καλό της πατρίδας.
Ανάλογα έχουν λειτουργήσει και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Στη Σουηδία, τα μέτρα της πρασινοκόκκινης συμμαχίας υπερψήφισε το Φιλελεύθερο Κόμμα (που επίσης είχε πολλούς λόγους να ασκεί κριτική).
Στην Αυστρία, οι Σοσιαλδημοκράτες υπερψήφισαν τα μέτρα του καγκελάριου Κουρτς.
Οι ΜΕΘ και η Λεπέν
Στη Γαλλία, στην αντεπίθεση βρίσκεται μόνο η Μαρίν Λεπέν, η οποία στην αρχή της πανδημίας βρήκε την ευκαιρία να επιτεθεί στην ΕΕ (υποστηρίζοντας πως υπήρξε το… πρώτο θύμα του κορωνοϊού) και τον περασμένο Οκτώβριο κατήγγειλε ότι η κυβέρνηση δεν έκανε τίποτε στους μήνες του καλοκαιριού και δεν δημιούργησε τις αναγκαίες κλίνες ΜΕΘ.
Αυτά δηλαδή που λένε ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα.
Οργισμένος ο πρωθυπουργός Καστέξ της απάντησε ότι «καμιά χώρα δεν μπόρεσε να δημιουργήσει χιλιάδες ΜΕΘ», διότι αυτές «δεν φτιάχνονται κάνοντας κλικ με τα δύο δάχτυλα, ούτε υπάρχουν τόσοι εξειδικευμένοι γιατροί, ούτε ήταν δυνατόν να εκπαιδευτούν τόσο γρήγορα. Χρειάζονται ένδεκα χρόνια για να μπορεί να μπει ένας γιατρός σε ΜΕΘ»!
Οι χίλιες γνώμες του Σαλβίνι και το φιλί στο στόμα
Αναλόγως συμπεριφέρεται και ο Ματτέο Σαλβίνι, ο ηγέτης της Λέγκα, στην Ιταλία. Όταν κλείνουν όλα φωνάζει ότι καταστρέφεται η οικονομία, όταν ανοίγουν φωνάζει να κλείσουν, όταν ανοίγουν τα σχολεία φωνάζει ότι δεν θα στείλει τα παιδιά του, διότι δεν θα τα κάνει πειραματόζωα, όταν ο φακός τον συλλαμβάνει να βολτάρει με τη σύντροφό του χωρίς μάσκες επιτίθεται στα μέσα ενημέρωσης.
Πότε ζητάει να κλείσουν τα σύνορα και να ανοίξουν τα… μπαρ, πότε θέλει να κηρυχθεί όλη η Ευρώπη σε «κόκκινη ζώνη», πότε κάνει εκκλήσεις για να ακολουθούνται πιστά οι οδηγίες των ειδικών, πότε φωνάζει πως την χώρα δεν θα την σώσουν οι ειδικοί αλλά οι πολίτες της, πότε υποστηρίζει πως δεν πρέπει να διεξαχθεί ένας ποδοσφαιρικός αγώνας και πότε ότι ένα ματς θα προσφέρει στον κόσμο λίγη χαρά και ηρεμία.
Αποκαλεί την κυβέρνηση «ανίκανη», παριστάνει τον ειδικό λέγοντας ότι «το να προσβληθείς από τον ιό δεν σημαίνει ότι είσαι και άρρωστος» και γενικά μπορεί ανά πάσα στιγμή να λέει ένα πράγμα και το αντίθετό του.
Τελευταίο κατόρθωμά του: Ανακοίνωσε ότι θα πληρώσει ο ίδιος το πρόστιμο που επιβλήθηκε σε ένα μη παντρεμένο ζευγάρι που φιλήθηκε στο στόμα δημοσίως παρά την απαγόρευση των επαφών…
Ωστόσο, ουδείς τόλμησε να καταγγείλει «εγκλήματα», ούτε να αψηφήσει νόμους που ψηφίστηκαν από το κοινοβούλιο.
Με λίγα λόγια, από πλευράς αντιπολίτευσης είμαστε στη χειρότερη θέση στην Ευρώπη…
