Χρονογράφημα του Ευάγγ. Αθανασιάδη
Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσα σοβαρά πράγματα μπορούν να ειπωθούν με χαμογελαστό τρόπο… «Η μαγεία των Αριθμών».
Οι αριθμοί είναι πάντα μαγικοί. Όλοι είμαστε βέβαιοι ότι είναι μια ατράνταχτη πραγματικότητα. Το 2 είναι πάντα 2, το 5 είναι πάντα 5.
Και όμως με τους ίδιους αριθμούς μπορείς να βγάλεις όποιο συμπέρασμα θέλεις. Μα όποιο μπορείς να φανταστείς.. Απέραντη μαγεία…
Ο αριθμός των 5000 θυμάτων είναι ένας τραγικός και τρομακτικός αριθμός, σε κάθε περίπτωση. Αλλά άλλη είναι η αξιολόγηση της σημασίας του, όταν αναφέρεσαι στην Κίνα των 1,5 δισεκατομμυρίων και άλλο όταν αναφέρεσαι στο πριγκιπάτο του Μονακό των 35 χιλιάδων κατοίκων.
Για να δώσεις την σημασία και την συγκριτική αξία του μεγέθους πρέπει να δώσεις την αναγωγή του ανά 1 εκ κατοίκων. Αλλιώς δημιουργείς μία εντύπωση χωρίς πρακτική χρήση.
Ακόμα. Μας έχουν φλομώσει οι ειδήσεις με τους πόσους φορείς βρίσκουν. Μάλιστα ονομάζουν τους φορείς, κρούσματα. Ενώ είναι ξεκάθαρο, ότι Φορέας είναι αυτός που φέρει τον ιό, ενώ κρούσμα αυτός που νοσεί, έχει συμπτώματα. Εννοιολογικά «ασυμπτωματικό κρούσμα» δεν υπάρχει. Είναι παρανοϊκή έκφραση. Σαν να λέμε «υγιής ασθενής».
Εξ άλλου, πάνω στο δέρμα μας, που είναι μια αδιαπέραστη ασπίδα προστασίας του οργανισμού μας, αλλά και μέσα στον οργανισμό μας, υπάρχει ένας τεράστιος αριθμός, μικροβίων, ιών, βακτηριδίων, παρασίτων κλπ, με τα οποία ο οργανισμός ζει απόλυτα φυσιολογικά και με υγεία.
Και κάποια από αυτά είναι μικρόβια σοβαροτάτων ασθενειών. Κανείς δεν ασχολείται με αυτά. Αν αρχίσουν διερευνητικά τεστ και για αυτά θα βγουν κάτι τρελά και ασύλληπτα νούμερα. Θα μας βάλουν όλους να ζούμε σε γυάλες. Έτσι περίπου είναι και τα τεστ των ασυμπτωματικών.
Είναι σαν να σου περιγράφει κάποιος από πόσα κινδυνεύεις, που μπορούν να σου συμβούν αν βγεις από το σπίτι. Αυτοκίνητα, να σκοντάψεις, να σου επιτεθεί ο τρελός, ο μεθυσμένος ή ο λαθρομετανάστης, να πέσουν επάνω σου κάθε λογής αντικείμενα κλπ κλπ. Δεν θα πρέπει να σηκωθείς από το κρεβάτι…
Αλλά πάμε να δούμε ποια είναι η πραγματική αξία μιας είδησης, για τον αριθμό των ασυμπτωματικών. Ας χρησιμοποιήσουμε την μαθηματική μέθοδο αναλύσεως, την μέθοδο των «ορίων». Δλδ πως συμπεριφέρεται ο τρόπος μεθοδολογίας, που ακολουθούμε στα «όρια», στις ακραίες περιπτώσεις:
Περίπτωση 1η : Αν δύο ημέρες, απεργήσουν τα διαγνωστικά κέντρα ή πέσει το ηλεκ. ρεύμα, ή κολλήσει το διαδίκτυο, ή είναι ένα καλό τριήμερο, και έτσι δεν έχουμε για δύο ημέρες αποτελέσματα, θα έχει εξαλειφθεί ο κορονοϊός;;…
Στην αντίθετη περίπτωση (Περίπτωση 2η), αν κάποια ημέρα αποφασιστεί να γίνουν 1 εκ τέστ, τότε προφανώς θα βρούμε χίλιες φορές περισσότερους φορείς, τότε θα βεβαιώσουμε μια ξαφνική έξαρση και θα πρέπει να τρέχουμε αλλόφρονες;
Οπότε, με αυτή την πρακτική και λογική, όποτε θέλουμε αυξάνουν τα τεστ και κάνουν lockdown.
Επομένως η καθημερινή αναφορά σε έναν στεγνό αριθμό φορέων δεν σημαίνει τίποτα.
Η σωστή αναφορά είναι «επί τόσων τεστ, βρέθηκαν τόσοι φορείς, τόσοι ασθενούν, τόσοι είναι στην εντατική και τόσοι απεβίωσαν. Αυτό είναι συγκρίσιμο και βγάζει αποτέλεσμα.
Ακόμα πρέπει να γίνεται σαφής διαχωρισμός, ποιοι εντοπίστηκαν στα σύνορα (εισαγόμενοι που πιθανώς και να απαγορεύτηκε η είσοδός τους), ποιοι στα hotspot, ποιοι υπάγονται σε ειδικές περιπτώσεις διαβίωσης, σε ειδικές κοινωνικές κατηγορίες κλπ.
Όλες οι άλλες αναφορές δεν αποβλέπουν στην ενημέρωση, αλλά επιτείνουν μόνο τον εκφοβισμό.
Δλδ πόση αξιοπιστία θα δίνατε και πως θα αξιολογούσατε μια πολιτική δημοσκόπηση που πήρε δείγμα 1000 ατόμων, μόνο από το συνέδριο της Γεννηματά.
Προφανώς θα την βγάλει πρώτο κόμμα και με τεράστιο ποσοστό.
Με τέτοιες πρόχειρες προσεγγίσεις, ποιος φταίει για την συνομωσιολογία, και την απειθαρχία και αντίδραση του κόσμου;
Νομίζω ότι στα τεστ, θα έπρεπε να ακολουθείται ένα μοντέλο δείγματος, με παραμετροποιημένους τους παράγοντες που επηρεάζουν, ώστε να προκύπτουν συγκρίσιμα και αξιόπιστα στοιχεία. Όπως στις δημοσκοπήσεις. Ηλικίες, περιοχές, ιστορικό, ειδικές συνθήκες.
Αυτά βέβαια αν πράγματι θέλουμε να βγάζουμε συμπεράσματα και όχι να αρκούμαστε σε εντυπωσιασμούς…
Ο Ιός φυσικά και υπάρχει. Και έχει κάποια επικίνδυνα χαρακτηριστικά μεταδόσεως και βαρύτητας ασθενείας, σε συγκεκριμένες ευάλωτες ομάδες.
Συστηματική στοιχειώδη ατομική προστασία, πρέπει όλοι να λαμβάνουμε.
Όπως με τα αυτοκίνητα. Υπάρχει κίνδυνός να σε πατήσει αυτοκίνητο. Δεν απαγορεύουμε την κυκλοφορία. Κάποιο ατύχημα θα γίνει. Δεν είναι δυνατόν να επαλειφθούν τα τροχαία και μάλιστα με lockdown.
Και κατά μια, όχι και απολύτως επιστημονική, έννοια, αυτοί οι ασυμπτωματικοί είναι σαν να εμβολιάζονται, αποκτούν ανοσία. Στις ευάλωτες ομάδες πρέπει να υποδειχθεί επίμονα, να λαμβάνονται αυστηρά μέτρα, αλλά και εκεί πάλι όχι να επιβληθεί, διότι νομίζω ότι …από κανέναν δεν μπορούμε να στερήσουμε το δικαίωμα να πεθάνει…;;;
Εξ΄ άλλου, φοβάμαι ότι για πρώτη φορά μέρος της ιατρική κοινότητας, ασχολείται τόσο μαζικά και μανιωδώς (επισημαίνω το τόσο μαζικά και μανιωδώς) με μη πάσχοντας, δλδ τους ασυμπτωματικούς…
Ένας γηραιός παλιός καθηγητής της Ιατρικής, μετά από πολλά χρόνια ενασχολήσεως κατέληξε και διατύπωσε το εξής. «Εμείς οι Ιατροί σπανιότατα θεραπεύουμε, συχνά απαλύνουμε τον πόνο, συνήθως ασκούμε παρηγορητική θεραπεία και πάντοτε εξ΄ επαγγέλματος και κατ΄ αποκλειστικότητα βεβαιώνουμε τον θάνατο»…
Η μαγεία των αριθμών…
Και ως προς τους Κυβερνόντες. Μήπως αποδεικνύεται για ακόμη μια φορά ότι την τελική απόφαση ποτέ δεν πρέπει να την αφήνεις στον απόλυτα εξειδικευμένο;
Διότι όπως λέει και η γνωστή έκφραση: «εξειδίκευση είναι να μαθαίνεις ολοένα και περισσότερες πληροφορίες, για συνεχώς λιγότερα πράγματα, …μέχρι να μάθεις τα πάντα για το τίποτα».
Και δυστυχώς ή μάλλον ευτυχώς η ζωή είναι πολυπαραγοντική… Μα και αυτή είναι η ομορφιά της... Μαζί με τα ρίσκα της…
ΥΓ. Υπάρχουν και άλλες παράδοξες περιπτώσεις που ίσως αναφερθούμε άλλοτε.
