Σε άρθρο του στο Ποντίκι (http://www.topontiki.gr/article/406935/o-pompeo-erhetai-kai-zita-xevrakoma), ένας από τους πιο αξιόπιστους, σοβαρούς και ενημερωμένους Έλληνες δημοσιογράφους για θέματα εξωτερικής πολιτικής, ο Δημήτρης Μηλάκας, μεταξύ των άλλων ανατριχιαστικών που αναφέρει, υποστηρίζει –επικαλούμενος διπλωματικές πηγές– ότι οι ΗΠΑ απαιτούν να αποστρατιωτικοποιηθούν μερικώς τα ελληνικά νησιά του ανατολικού Αιγαίου. Ιδιαίτερα ζητούν την απομάκρυνση «αμερικανικής κατασκευής πυραυλικών συστημάτων», όπως αναφέρει το άρθρο, τα οποία πιθανώς είναι πολλαπλοί εκτοξευτές ρουκετών M270 MLRS.
Αν πράγματι ισχύει κάτι τέτοιο τότε βρισκόμαστε ενώπιον μιας πρωτοφανούς εχθρικής πράξης από πλευράς των ΗΠΑ, που ξεπερνά κατά πολύ τη φιλική ουδετερότητα, την οποία παραδοσιακά επιδεικνύουν έναντι της Τουρκίας. Και φυσικά, αν υπάρχουν άνθρωποι σε οποιοδήποτε επίπεδο και θέση του ελληνικού μηχανισμού εξουσίας, πολιτικού και γραφειοκρατικού, που συζητάνε για "μερική αποστρατιωτικοποίηση" ελληνικών νησιών, τότε μιλάμε, καθαρά και ξάστερα, για ενέργεια εθνικής προδοσίας.
Κατ’ αρχάς, για να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα, η λέξη "αποστρατιωτικοποίηση" είναι ένας ευφημισμός για τη λέξη αφοπλισμός. Γιατί περί αυτού μιλάμε. Και δεν υπάρχει μερική αποστρατιωτικοποίηση, όπως δεν υπάρχει ολίγον έγκυος. Αν αποδεχθούμε την αποχώρηση κρίσιμης σημασίας οπλικών συστημάτων, όπως είναι οι MLRS από ένα ελληνικό νησί, τότε στερούμε τις δυνατότητες των στρατιωτικών δυνάμεων που βρίσκονται εκεί να αμυνθούν σε περίπτωση επίθεσης. Οι Έλληνες στρατιώτες από υπερασπιστές μετατρέπονται σε ομήρους του αντιπάλου.
Και ας μην πει κανένας ότι μιλάμε για επιθετικά όπλα που μπορούν να ασκήσουν πλήγματα στο εσωτερικό της Τουρκίας και για αυτό να τα αποσύρουμε "για να μην νοιώθουν ανασφάλεια οι Τούρκοι". Οι απόψεις αυτές είναι απλά αχαρακτήριστες. Ουσιαστικά υποστηρίζουν ότι η Τουρκία μπορεί να ασκεί προβολή ισχύος στην Ελλάδα, αλλά η Ελλάδα δεν δικαιούται να έχει αντίστοιχες ικανότητες.
Τα ελληνικά νησιά παραδίδονται με "μερική αποστρατιωτικοποίηση"
Επιπροσθέτως, ο διαχωρισμός των μαχητικών ικανοτήτων σε "επιθετικές" και "αμυντικές" είναι μια αυθαίρετη νοητική κατασκευή και δεν έχει απολύτως κανένα νόημα στον πραγματικό κόσμο. Πολύ απλουστευτικά, αν υποθέσουμε ότι αν οι ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις που σταθμεύουν σε κάποιο ελληνικό νησί ναι μεν έχουν κάποιες ικανότητες να αντιτάξουν τοπική άμυνα σε περίπτωση εισβολής, αλλά καμιά ικανότητα να προσβάλουν στόχους σε μεγάλες αποστάσεις. Αυτό σημαίνει ότι οι Τούρκοι μπορούν ανενόχλητοι να επικεντρώσουν την επιθετική τους προσπάθεια σε όποιο ελληνικό νησί επιθυμούν και να καταστείλουν την άμυνα του δια των αριθμών όσο σθεναρή και αν είναι αυτή.
Με άλλα λόγια, το Αιγαίο μπορείς να το υπερασπιστείς μόνο ως ολότητα και όχι ως ξεκομμένα νησιά, απομονωμένα μεταξύ τους. Και γι' αυτό χρειάζεσαι όπλα που μπορούν να ασκήσουν προβολή ισχύος σε μεγάλες αποστάσεις, δηλαδή "επιθετικά" όπλα. Και φυσικά, οι ικανότητες προβολής ισχύος στην απέναντι ακτή και η λειτουργία ολόκληρης της γραμμής των ελληνικών νησιών του Ανατολικού Αιγαίου και των Δωδεκανήσων ως ενιαίου χώρου μάχης, είναι θεμελιώδες στοιχείο για την ελληνική αποτροπή στο θέμα του Καστελλόριζου.
Σε αντίθετη περίπτωση, αν δηλαδή στερούμεθα "επιθετικών" ικανοτήτων, είναι σαν να δίνουμε το πράσινο φως στην Τουρκία να προβεί σε ελεγχόμενο θερμό επεισόδιο με τους όρους της στο Καστελλόριζο και να μας επιβάλει εν συνεχεία τις θέσεις της, αφού δεν θα μπορούμε να αντιδράσουμε σε άλλο σημείο των ελληνοτουρκικών συνόρων.
Με άλλα λόγια, η συζήτηση περί "μερικής αποστρατιωτικοποίησης" ουσιαστικά αποσκοπεί στην καταστροφή των ικανοτήτων άμυνας των ελληνικών νησιών έναντι της τουρκικής πολεμικής μηχανής εν συνόλω. Δηλαδή, στη μετατροπή τους σε ομήρους της Τουρκίας και εν τέλει στην καθυπόταξη της Ελλάδας. Και σε αυτήν την προσπάθεια πρωτοστατούν οι ΗΠΑ, αν πράγματι ισχύουν όσα υποστηρίζει στο άρθρο του ο κ. Μηλάκας.
Οι ΗΠΑ μετατρέπονται σε εχθρό της Ελλάδας
Σε αυτήν την περίπτωση έχουμε ενώπιον μας το αμείλικτο ενδεχόμενο η Ουάσιγκτον να μετατρέπεται σε σύντροφο εν όπλοις με την Άγκυρα και να τη βοηθάει εμπράκτως στην προσπάθειά της να ακρωτηριάσει την Ελλάδα. Αν όντως ισχύει κάτι τέτοιο, οι συνέπειες στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις είναι αναπόφευκτο πως θα είναι δραματικές και μάλλον μη αναστρέψιμες. Ωστόσο, θέλω να πιστεύω ότι τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι και η κατάσταση θα ξεκαθαρίσει μέσα στις επόμενες ημέρες.
Όπως επίσης αδυνατώ να πιστέψω ότι μπορεί να υπάρχουν Έλληνες πολιτικοί και γραφειοκράτες του υπουργείου Εξωτερικών που ζήλεψαν τη μοίρα του Τσολάκογλου και είναι διατεθειμένοι να συζητήσουν παρόμοιες αξιώσεις. Σε κάθε περίπτωση, όμως, επειδή οι σχετικές πληροφορίες ολοένα και πληθαίνουν και προέρχονται και από χείλη που δεν μπορείς να αγνοήσεις, περιμένουμε από την ελληνική κυβέρνηση να ξεκαθαρίσει την κατάσταση. Αν όντως δεχόμαστε τέτοιες πιέσεις από τους υπερατλαντικούς "συμμάχους" τότε πρέπει να πει τα πράγματα με το όνομά τους στον ελληνικό λαό και να ζητήσει την στήριξή του σε μια πολιτική εθνικής αντίστασης. Και είμαι σίγουρος ότι θα την έχει.
