20.9.20

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ "ΕΦΥΓΕ" Ο ΣΠΟΥΔΑΙΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ

 



ΡΗΤΑ ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΕΦΕΡΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ:

«Είναι πιο εύκολο να περάσει καμήλα από την τρύπα βελόνας, παρά Έλληνας πολιτικός να καταλάβει την Ελλάδα».

«Σοβαρότητα και πολιτική είναι δύο πράγματα τέλεια ξεχωρισμένα».

«Μπορεί πολιτική να σημαίνει την τέχνη του να κάνεις δημόσια πράγματα που ντρέπεσαι να κάνεις ή και να ομολογήσεις στο σπίτι σου».

«Ευνουχισμένοι διανοούμενοι, μικροί ανίκανοι και τυφλοί κυβερνήτες»

 «Μας έλεγαν θα νικήσετε όταν υποταχτείτε.
 Υποταχτήκαμε και βρήκαμε τη στάχτη»...

 

«Η βλακεία, η εγωπάθεια, η μωρία και η γενική αναπηρία της ηγετικής   τάξης στη σημερινή Ελλάδα σε φέρνει στην ανάγκη να ξεράσεις, είμαι   βέβαιος πως τούτοι οι ελεεινοί δεν αντιπροσωπεύουν τη ζωντανή Ελλάδα, δεν αντιπροσωπεύουν τίποτε και υπάρχουν άγνωστοι, πολλοί που δεν ξέρουν, αλλά που αξίζουν»...


ΡΗΣΕΙΣ ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΕΦΕΡΗ...

«Μας έλεγαν θα νικήσετε όταν υποταχτείτε.
Υποταχτήκαμε και βρήκαμε τη στάχτη»...

 

«Να νοσταλγείς τον τόπο σου ζώντας στον τόπο σου, τίποτα δεν είναι πιο πικρό»...

 

«Καταλαβαίνει κανείς πως δουλεύει καλά, όταν κάθε περιστατικό, το πιο μικρό και ασήμαντο, της καθημερινής ζωής του και της σκέψης του, έρχεται, σαν μοναχό του, και βάζει ένα πετραδάκι στο πράγμα που φτιάνει».

 

«Το σπουδαίο δεν είναι ν’ αλλάξουμε τη ζωή μας, ονειροπολώντας μιαν «άλλη», αλλά να κάνουμε να λαλήσει τούτη η ζωή, όπως μας δόθηκε, την καθημερινή, την ταπεινή, την ανθρώπινη, όπου το καθετί που μπορούσε να γυρέψουμε πρέπει να υπάρχει».

 

«Η Ελλάδα, η χώρα των παράλληλων μονολόγων»...

 

«Σβήνοντας ένα κομμάτι από το παρελθόν είναι σαν να σβήνεις και ένα αντίστοιχο κομμάτι από το μέλλον»...

 

«Σ’ αυτόν τον κόσμο που ολοένα στενεύει, ο καθένας μας χρειάζεται όλους τους άλλους. Πρέπει να αναζητήσουμε τον άνθρωπο όπου κι αν βρίσκεται».

                                               (από την ομιλία του κατά την απονομή του Νόμπελ)                                       

 

 

«Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει»...

 

 

«Γιατί πιστεύω πως τούτος ο σύγχρονος κόσμος όπου ζούμε, ο τυραννισμένος από το φόβο και την ανησυχία, τη χρειάζεται την ποίηση. Η ποίηση έχει τις ρίζες της στην ανθρώπινη ανάσα – και τι θα γινόμασταν, αν η πνοή μας λιγόστευε»;

                    (από την ομιλία του στην απονομή του Νόμπελ)



Αναρτήθηκε από  Σοφία Παπανικολάου