«Αίφνης, εν μέσω βαθείας σιγής, ο Τούρκος σαλπιγκτής εσήμανε προσοχήν και ενώ εδόνει την ατμόσφαιραν ο εθνικός μας ύμνος, η γαλανόλευκος ήρχισεν υψουμένη…»: 65 χρόνια μετά τα Σεπτεμβριανά, τη δική μας «Νύχτα των Κρυστάλλων», η Ελλάδα περνά τη δυσκολότερη περίοδο στην πρόσφατη Ιστορία της. Ουδέποτε είχαμε τόσα πολλά ανοιχτά μέτωπα συγχρόνως. Αλλά και ουδέποτε είχαμε τόσους πολλούς συμμάχους. Και ουδέποτε, από τον καιρό του Δηλιγιάννη, τόσο φανατική αντιπολίτευση.
Η χώρα έχει βαρύ μεταναστευτικό – το οποίο δημιούργησε ο ΣΥΡΙΖΑ με αλλεπάλληλα γενικά προσκλητήρια και τώρα ζητάει τα ρέστα.
Η χώρα επί μήνες δέχεται εθνική απειλή και διατηρεί τις Ένοπλες Δυνάμεις της σε διαρκή επιφυλακή, με την Τουρκία σε κατάσταση παραληρήματος ανάλογου με αυτό που οδήγησε στην Γενοκτονία και στην Μικρασιατική Καταστροφή.
Η χώρα παλεύει να σταθεί όρθια μέσα στην πανδημία του κορωνοϊού, που έχει προκαλέσει βαθιά ύφεση σε όλη την υφήλιο.
Και ενώ όλα αυτά τα γνωρίζουν ακόμη και τα μικρά παιδιά, ο ΣΥΡΙΖΑ – και γενικά η αντιπολίτευση – θεωρούν πως αυτή είναι η κατάλληλη ώρα να επιτίθενται σε όλα τα μέτωπα.
Αν κάποιοι από το εξωτερικό μας παρατηρούν (που μας παρατηρούν χωρίς αμφιβολία, όπως φίλοι και εχθροί μας παρατηρούσαν και στις άλλες μεγάλες κρίσεις της Ιστορίας μας), σίγουρα θα σκέφτονται αυτό που έγραψε ο εθνικός μας ποιητής: Αν μισούνται ανάμεσό τους δεν τους πρέπει λευτεριά!
«Γνήσιοι και φανατικοί» από το 1923
Τέτοιες ώρες, ώρες αγώνα για τα εθνικά μας δίκαια, ώρες που η πατρίδα δίνει άλλη μια υπαρξιακή μάχη, οφείλουν όλοι να στέκουν στο ύψος των περιστάσεων και να στοιχίζονται στον ίδιο εθνικό σκοπό.
Τέτοιες ώρες καλό είναι να ανατρέχουμε στην Ιστορία μας. Και ο Σεπτέμβριος έχει με οδυνηρό τρόπο συνδεθεί με τα Σεπτεμβριανά – γεγονότα που άλλωστε σχετίζονται με την παρούσα συγκυρία, αλλά και επειδή και εδώ αποκρύπτονται γεγονότα και διαστρεβλώνεται η Ιστορία.
Και ξεκινώ από πιο παλιά, για να δούμε πώς η Ιστορία επαναλαμβάνεται – με βάση, βέβαια, τα γεγονότα κάθε εποχής.
Στις 16 Μαρτίου 1923, ο Κεμάλ Ατατούρκ μιλώντας σε μικροεπαγγελματίες έκαμε την περίφημη δήλωση: «Τελικά η χώρα παρέμεινε στα χέρια των πραγματικών δικαιούχων της. Οι Αρμένιοι και οι υπόλοιποι δεν έχουν κανένα δικαίωμα εδώ. Τα εύφορα αυτά εδάφη ανήκουν στη χώρα των γνήσιων και φανατικών Τούρκων».
Αυτή την πολιτική ακολούθησε η Τουρκία και μετά τη Συνθήκη της Λοζάνης, ουσιαστικά παραβιάζοντάς τη - συστηματικά και με κάθε ευκαιρία.
Οι νόμοι που ψηφίστηκαν μετά τη Λοζάνη είναι χαρακτηριστικοί: Περιορισμοί στην ελεύθερη μετακίνηση των μη μουσουλμάνων, περιορισμοί στην άσκηση των επαγγελμάτων τους, έλεγχοι στα προγράμματα σπουδών των μειονοτικών σχολείων, υποχρεωτική εκμάθηση της τουρκικής γλώσσας – είναι γνωστές οι κατά καιρούς καμπάνιες με σύνθημα «συμπολίτη μίλα τούρκικα» - και απολύσεις όσων δεν γνώριζαν καλά τα τουρκικά, νόμοι για υποχρεωτική παραίτηση από τα μειονοτικά δικαιώματα, δημεύσεις περιουσιακών στοιχείων, φόροι περιουσίας, το γνωστό βαρλίκι, προβοκάτσιες και διωγμοί.
Η προβοκάτσια της Θεσσαλονίκης
Φτάσαμε έτσι στα δραματικά γεγονότα της νύχτας της 6ης προς 7η Σεπτεμβρίου του 1955 στην Κωνσταντινούπολη. Με αφορμή το Κυπριακό – γιατί πάντα τα μεγάλα θέματα συνδέονται.
Επρόκειτο για ένα πρωτοφανές πογκρόμ, που εξελίχθηκε υπό την καθοδήγηση της κυβέρνησης Μεντερές, ο οποίος επίσης, όπως και ο Ερντογάν, έδωσε έμφαση στον ισλαμισμό.
Η προπαγάνδα έπαιξε σημαντικό ρόλο και εδώ, καθώς τα γεγονότα εκείνα προετοιμάστηκαν με έναν συγκεκριμένο σκοπό: Να ενισχυθεί η διαπραγματευτική θέση της Τουρκίας ενόψει της τριμερούς διάσκεψης για το Κυπριακό.
Γι’ αυτό και των γεγονότων προηγήθηκε η προβοκάτσια της 6ης Σεπτεμβρίου, με την έκρηξη ενός αυτοσχέδιου μηχανισμού στο Τουρκικό Προξενείο της Θεσσαλονίκης, το φερόμενο ως σπίτι όπου γεννήθηκε ο Κεμάλ Ατατούρκ.
Εκείνη την ημέρα, 6 Σεπτεμβρίου 1955, στην Τουρκία οι εφημερίδες κυκλοφόρησαν με τίτλους όπως «Έλληνες τρομοκράτες κατέστρεψαν το πατρικό σπίτι του Ατατούρκ».
Για την επίθεση, από την οποία προκλήθηκαν μόνο μικρές υλικές ζημιές στις τζαμαρίες του κτιρίου, είχε τότε συλληφθεί ένας μουσουλμάνος φοιτητής από την Κομοτηνή, ο Οκτάι Εγκίν. Όπως αποδείχθηκε στη δίκη των πρωταιτίων που πραγματοποιήθηκε στη νήσο Πλάτη (Yassiada), το 1961, επρόκειτο για Έλληνα υπήκοο, πλην όμως πράκτορα της Τουρκίας που αργότερα επιβραβεύθηκε διοριζόμενος Γενικός Διευθυντής Κρατικής Ασφάλειας και μετά νομάρχης στη Νεάπολη της Καππαδοκίας.
Η ελληνική «Νύχτα των Κρυστάλλων»
Μέχρι το απόγευμα, είχαν μεταφερθεί από διάφορες περιοχές της Τουρκίας 50.000 «αυθόρμητοι» διαδηλωτές. Και τη νύχτα ο όχλος επιδόθηκε σε πρωτοφανούς αγριότητας επιθέσεις κατά ελληνικών σπιτιών και καταστημάτων. Με τσεκούρια, ρόπαλα, σφυριά, σιδερένιους λοστούς και μπιτόνια βενζίνης, ο όχλος κατέστρεφε ό,τι ελληνικό έβρισκε μπροστά του. «Κρεμάστε τους σαν τα τσαμπιά!», ήταν το κεντρικό σύνθημα που αργότερα έγινε τίτλος βιβλίου του Τούρκου συγγραφέα Αζίζ Νεσίν, αυτόπτη μάρτυρα των γεγονότων, που και αυτός έπεσε θύμα σκευωρίας, όταν, στην προσπάθειά του να καταγράψει τις αγριότητες εις βάρος της ελληνικής μειονότητας, βρέθηκε να κατηγορείται ως υποκινητής τους.
Σε εκείνα τα γεγονότα, 16 Έλληνες έχασαν τη ζωή τους, δεκάδες τραυματίστηκαν, άνδρες και γυναίκες βιάστηκαν και ιερείς εξαναγκάστηκαν να υποστούν περιτομή. Μέσα σε εννέα ώρες καταστράφηκαν ολοσχερώς 1.004 σπίτια, 4.348 εμπορικά καταστήματα, 12 ξενοδοχεία, 27 φαρμακεία, 26 σχολεία, 21 εργοστάσια, 110 ζαχαροπλαστεία και εστιατόρια, 5 πολιτιστικοί σύλλογοι, οι εγκαταστάσεις 3 εφημερίδων, 73 εκκλησίες, ενώ 2.500 σπίτια υπέστησαν σοβαρές ζημιές. Παράλληλα, βανδαλίστηκαν κοιμητήρια και συλήθηκαν πολλοί τάφοι, αλλά και οι τάφοι των Πατριαρχών στη Μονή Βαλουκλή.
Το πογκρόμ του 1955 δεν περιορίστηκε στην Κωνσταντινούπολη. Στις 7 Σεπτεμβρίου είχαμε και τα δραματικά γεγονότα της Σμύρνης, όταν ο όχλος έκαψε το ελληνικό περίπτερο στη Διεθνή Έκθεση της Σμύρνης, κατέστρεψε το νεόκτιστο εκκλησάκι της Αγίας Φωτεινής και το ελληνικό Γενικό Προξενείο Σμύρνης, λεηλάτησε σπίτια Ελλήνων στρατιωτικών που υπηρετούσαν στο Στρατηγείο του ΝΑΤΟ.
(Εδώ να θυμίσω ότι στις 4 Σεπτεμβρίου 2018, οι υπουργοί Εξωτερικών Ελλάδας και Τουρκίας, εγκαινίασαν το ανακαινισμένο ιδιόκτητο κτίριο Καπετανάκη και την επανεγκατάσταση σε αυτό, του γενικού προξενείου της Ελλάδας. Τότε τουρκικά μαχητικά προέβησαν σε χαμηλές πτήσεις - την ώρα ακριβώς των εγκαινίων – με τον Τσαβούσογλου να… καθησυχάζει ότι τα αεροπλάνα απλώς κάνουν δοκιμές ενόψει των τελετών για τη «νίκη» τους στη Σμύρνη!)
Το πογκρόμ δεν σταμάτησε με τα Σεπτεμβριανά του 1955. Το 1964, η Τουρκία κατάργησε μονομερώς το Σύμφωνο Φιλίας που είχαν υπογράψει ο Ατατούρκ και ο Βενιζέλος το 1930. Η κυβέρνηση απέλασε δεκάδες χιλιάδες Έλληνες υπηκόους που είχαν γεννηθεί και μεγαλώσει στην Τουρκία, επιτρέποντάς τους να πάρουν μαζί τους μόνο μια βαλίτσα και 200 λίρες. Και βέβαια, οι Έλληνες με τουρκική υπηκοότητα που ήταν παντρεμένοι με απελαθέντες, αναγκάστηκαν να φύγουν με τους συζύγους τους. Έτσι η ελληνική μειονότητα έφτασε στο σημείο εξαφάνισής της.
Για το τι συνέβη στην Ελλάδα εκείνη την εποχή, έχουν ακουστεί πολλά. Και πολύ προπαγανδιστικά.
Για να καταλάβετε πόσο εκρηκτικό είναι το μίγμα όταν στο ίδιο πρόσωπο συγκεντρώνονται οι ιδιότητες του φανατικού και του ανιστόρητου, άκουσα πολίτη να λέει σε ένα κανάλι ότι τότε στην Ελλάδα κυβερνούσε η δεξιά, που… δεν έκανε τίποτε!
Ήθελε προφανώς να πει πως όπως τότε η «δεξιά» δεν έκανε τίποτε, έτσι και τώρα!
Η αντίδραση της «επαράτου»
Η πραγματικότητα είναι η ακόλουθη:
Την επομένη των Σεπτεμβριανών, ο πρωθυπουργός Αλέξανδρος Παπάγος – αυτός που μας κράτησε στον ελεύθερο κόσμο όταν κάποιοι ήθελαν να μας οδηγήσουν στο σοβιετικό μπλοκ και μάλιστα παραβιάζοντας τις συμφωνίες και μάλιστα με εμφύλιο - προσπάθησε να διεθνοποιήσει το θέμα.
Αλλά ήταν ήδη βαριά άρρωστος (από εκείνη την περίεργη και ανεξήγητη ασθένεια που τελικά τον έστειλε στον τάφο τη νύχτα της 4ης Οκτωβρίου 1955).
Την επομένη, 5 Οκτωβρίου 1955, ο βασιλιάς ανέθεσε την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον Κωνσταντίνο Καραμανλή, με τη νέα κυβέρνηση να ορκίζεται στις 6 Οκτωβρίου και με τον Καραμανλή να κρατά και το υπουργείο της Εθνικής Άμυνας.
Πέντε μόλις μέρες μετά την ορκωμοσία της κυβέρνησης Κωνσταντίνου Καραμανλή, στις 11 Οκτωβρίου, το ΝΑΤΟ ενημερώνεται πως δεν θα λάβουν μέρος ελληνικές δυνάμεις στην άσκηση «Ρεντ Τράιντεντ ΙΙΙ» και στα αεροναυτικά ταξίδια του Οκτωβρίου, «έως ότου διακανονιστούν τα εκκρεμή θέματα από τα γεγονότα της Κωνσταντινούπολης και της Σμύρνης».
Την ίδια μέρα διατάσσεται η ανάκληση του συμβολικού εκστρατευτικού σώματος της Κορέας.
Στις 13 Οκτωβρίου ζητείται από τις ΗΠΑ η κατάργηση της ετεροδικίας και από την Αγγλία η άμεση ανάκληση της βρετανικής ναυτικής αποστολής. Στις 18 Οκτωβρίου διαμηνύεται στο αρχηγείο του ΝΑΤΟ ότι δεν θα γίνονταν δεκτοί οι Τούρκοι αξιωματικοί που επρόκειτο να συμμετάσχουν σε ομάδα της Ατλαντικής Συμμαχίας που θα πραγματοποιούσε επίσκεψη στην Ελλάδα και ότι το ελληνικό κλιμάκιο της Συμμαχίας θα αποσυρόταν από τη Σμύρνη μόλις έληγε ο χρόνος της εκεί υπηρεσίας των υπηρετούντων Ελλήνων αξιωματικών.
«Έντρομο το ΝΑΤΟ»…
Γράφει ο Σόλωνας Γρηγοριάδης, δημοσιογράφος και Ιστορικός που ανήκε στην Αριστερά, στην «Ιστορία της Σύγχρονης Ελλάδας»: «Το αποτέλεσμα υπήρξε κεραυνοβόλο. Έντρομο το ΝΑΤΟ από τις προειδοποιητικές εκείνες εκδηλώσεις της Ελλάδας, πίεσε την Τουρκία να της προσφέρει κάθε ικανοποίηση για τα γεγονότα του Σεπτεμβρίου. Και η Τουρκία υποχώρησε για να γίνει θεαματική απονομή τιμών στα ελληνικά σύμβολα».
Στις 24 Οκτωβρίου 1955, στη Σμύρνη, εγκαινιάζεται το νέο κτίριο του ελληνικού Γενικού Προξενείου Σμύρνης, σε αντικατάσταση του παλιού που είχε καταστραφεί στα Σεπτεμβριανά. Βρίσκεται στην παραλία, κοντά στο Θέατρο Σμύρνης που είχε πυρποληθεί το 1922. Από την Ελλάδα έχει φθάσει στρατιωτικό απόσπασμα και στον τόπο της τελετής έχουν συγκεντρωθεί όλοι οι αξιωματικοί του κλιμακίου του ΝΑΤΟ, καθώς και οι στρατιωτικές και πολιτικές αρχές της πόλης. Σε μια εξέδρα στέκονται πέντε Έλληνες αξιωματικοί των οποίων τα σπίτια είχαν λεηλατηθεί κατά τις πρόσφατες βιαιοπραγίες.
Σα να προσκυνούσε…
Στις 10.30 π.μ. φθάνει ο Τούρκος υπουργός Συγκοινωνιών, παίρνει στα χέρια του τη σημαία του προξενείου και δένει την άκρη της. Γράφει την επομένη η «Ακρόπολις»:
«Αίφνης, εν μέσω βαθείας σιγής, ο Τούρκος σαλπιγκτής εσήμανε προσοχήν και ενώ εδόνει την ατμόσφαιραν ο εθνικός μας ύμνος η γαλανόλευκος ήρχισεν υψουμένη…».
Η θεαματική τελετή, έμπρακτη συγγνώμη στην οποία υποχρεώθηκε η Τουρκία χάρη στη στάση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, συμπληρώθηκε με μια εξαιρετικά συμβολική εικόνα: Την ώρα που η ελληνική σημαία υψωνόταν, η τουρκική του στρατιωτικού αποσπάσματος χαμήλωνε στο έδαφος σα να προσκυνούσε…
Με αυτόν τον τρόπο η Τουρκία υποχρεώθηκε να ζητήσει συγγνώμη για το πογκρόμ των Ελλήνων στα Σεπτεμβριανά.
Μια άγνωστη στους πιο πολλούς σελίδα, την οποία όμως οφείλουμε να γνωρίζουμε.
Αυτά συνέβαιναν επί «επαράτου» και αυτά ξανασυμβαίνουν σήμερα με την Τουρκία να απομονώνεται και όλον τον κόσμο να στοιχίζεται στο πλευρό της Ελλάδας.
Και όλοι έχουν πάρει το μήνυμα – και το ΝΑΤΟ…
Το πρόβλημα είναι πως ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, ο ΣΥΡΙΖΑ, δια του αρμόδιου τομεάρχη του κ. Δρίτσα, προειδοποίησε ότι ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, μιας χώρας που τελεί υπό απειλή, δεν είχε τάχα το δικαίωμα να εξαγγείλει από το βήμα της ΔΕΘ την ενίσχυση της άμυνας της χώρας!
Επειδή, λέει, αυτά αποφασίζονται από τη Βουλή! Λες και η εξαγγελία – που αποτελεί μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση – παραβιάζει κάποια κοινοβουλευτική τάξη. Λες και δεν υπάρχει κυβέρνηση που διαθέτει τη Δεδηλωμένη
Λες και υπάρχει Έλληνας που θα ζητούσε τον λόγο από τον πρωθυπουργό, επειδή έστειλε το μήνυμα!
Αλλά το γαρ πολύ της θλίψεως…
Υ.Γ. Η Εθελοντική Ομάδα «Ρωμηών Πράξεις», υπό την καθοδήγηση της υπερδραστήριας (και ήρεμης δύναμης) προέδρου της Ελισάβετ Χαριτωνίδου-Κόβη, οργάνωσε, σε συνεργασία με τους Δήμους Αλίμου και Παλαιού Φαλήρου, αλλά και με το Ίδρυμα Φρίντριχ Νάουμαν, μια εξαιρετική εκδήλωση για τα Σεπτεμβριανά. Η Έλλη Κόβη έχει βαθιά και επίμονα μελετήσει και ερευνήσει τα αρχεία του τουρκικού, ελληνικού, αγγλικού και κυπριακού Τύπου, έχει εντρυφήσει σε πολλές πηγές και πρωτοστατεί σε εκδηλώσεις και εκθέσεις αρχειακού υλικού για να μην ξεχάσουμε. Και επειδή είναι λίγα τα κείμενα που έχουν γραφεί για τα Σεπτεμβριανά, η Ομάδα της Έλλης έχει προκηρύξει έναν Διαγωνισμό Δοκιμίου για την μαύρη αυτή σελίδα της σύγχρονης Ιστορίας μας. Πρόεδρος της Επιτροπής (φυσικά) ο ακούραστος Γιώργος Μπαμπινιώτης. Μια μεγάλη τιμή γι’ αυτούς που ξέρουν να τιμούν Ιστορία και Γλώσσα…
