Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος
Τα τελευταία 3 χρόνια αρχίσαμε να χαμογελάμε, αυξήθηκε ο τουρισμός και οι ελπίδες για ανάκαμψη, φάνηκε λίγο φως στο τέλος του τούνελ και ΞΑΦΝΙΚΑ μας προέκυψε η πανδημία covid-19 και το lockdown και αρχίζω να φοβάμαι ότι από τον ερχόμενο χειμώνα θα αυξηθούν και πάλι τα συσσίτια σε Ενορίες και Δήμους της Πατρίδας και οι ουρές αυτών που θα προσέρχονται για να φάνε ένα πιάτο φαγητό θα μακραίνουν ολοένα και περισσότερο από εβδομάδα σε εβδομάδα, από μήνα σε μήνα…
Εύχομαι ολόκαρδα και ειλικρινά η Ευρωπαϊκή Ένωση αυτή τη φορά να αποδείξει έμπρακτα και χωρίς κερδοσκοπικού χαρακτήρα πολιτικές και οικονομικές στρατηγικές ότι ΕΙΝΑΙ πράγματι Ένωση Λαών και όχι απλά μια Οικονομική-χωρίς σύνορα Κοινότητα!
Η δική μου γενιά έζησε και είδε πολλά αλλά η απροσδόκητη πανδημία με την αυστηρή εφαρμογή lockdown είναι μια ψυχό-κοινωνικό-πολιτικό-οικονομική πραγματικότητα που ξεπερνά τα όρια εφιαλτικών ονείρων.
Γυρνάμε ξανά στην…φτώχεια;
Λέει, κατηγορηματικά, το σχετικό Ινδικό δίστιχο Tiruvalluvar’s Tirukural,
«Ρωτήστε τι είναι πιο άθλιο από το να είσαι φτωχός, και η απάντηση είναι ότι μόνο η φτώχεια πονάει όπως η φτώχεια…»
Δεν το είπε ο Αρχιεπίσκοπος Ελλάδος, ούτε κανένας άλλος Έλληνας Μητροπολίτης, αλλά το κατέθεσε επιγραμματικά ο Αρχιεπίσκοπος της Βραζιλίας Dom Helder Camara, συνθέτοντας ένα σύγχρονο «σλόγκαν»:
«Όταν δίνω τροφή στους φτωχούς, με λένε άγιο. Όταν ρωτάω γιατί οι φτωχοί δεν έχουν τροφή, με λένε κομμουνιστή…».
Αναφέρθηκε πρόσφατα το περιστατικό του 9-χρονου κοριτσιού που λιποθύμησε από πείνα στη Ρόδο.
Την τελευταία δεκαετία «τρόικας και θεσμών» είδαμε να λιποθυμούν από την πείνα πολλά Ελληνόπουλα μέσα στις αίθουσες διδασκαλίας, ενώ πολλά εγκατέλειψαν τα σχολεία.
Εμείς που γεννηθήκαμε στη δεκαετία του 1940 ζήσαμε την εποχή της γενικευμένης «ανέχειας» και ως παιδιά του Δημοτικού κρατούσαμε το κύπελλο για να το γεμίσουν οι μαγείρισσες στη δεκαετία του 1950 με το βρασμένο γάλα (από σκόνη) που μας έδινε η UNRA μαζί με ένα κομμάτι σταφιδόψωμο πριν μπούμε για μάθημα στο σχολείο…
Ήμασταν τότε «φτωχοί» με την ευρύτερη έννοια της «ανέχειας», όχι ΟΛΟΙ βέβαια, αλλά σίγουρα οι περισσότεροι.
Τότε τα εκατομμύρια Ελλήνων που ζούσαμε στην «ανέχεια» διαθέταμε μπόλικη αξιοπρέπεια (και, μεταξύ μας, οι βολεμένοι πάντα υπήρχαν, όπως υπάρχουν και τώρα).
Τη δική μου γενιά την περιγράφει επιτυχημένα εκείνο που είχε πει ο Πρόεδρος της Αμερικής Lyndon Johnson, εγκαινιάζοντας την εφαρμογή των Ομοσπονδιακών Δράσεων «Προγράμματα Κατά της Φτώχειας»:
«Όταν ήμουν νέος, η φτώχεια ήταν κάτι τόσο κοινό που δεν ξέραμε ότι είχε και όνομα».
«Η φτώχεια», έγραψε 25 αιώνες πριν ο Σταγειρίτης Αριστοτέλης, «είναι ο γονιός της επανάστασης και του εγκλήματος» και, όπως είδαμε στη δραματικά δοκιμαζόμενη Πατρίδα μας, το κοινό έγκλημα που αποφέρει μερικά ευρώ «φούντωσε» ΑΛΛΑ παραμένουν στο απυρόβλητο πολλοί που «εγκλημάτησαν και δυστυχώς κάποιοι συνεχίζουν να εγκληματούν» εναντίον της Ελληνικής Οικονομίας και των Ελλήνων με αποφάσεις και πράξεις που μας οδήγησαν εδώ που είμαστε.
Αναρωτιόνται πολλοί συμπολίτες μας πού θα είμαστε τον ερχόμενο χειμώνα μετά την καταστροφική πανδημία covid-19…
Σε έναν λαό, στον Ελληνικό λαό, που έχυσε αίμα μπόλικο σε αγώνες για λευτεριά και αξιοπρέπεια, ειλικρινά αναρωτιέμαι μήπως τα Ηγετικά μας στελέχη στις πολιτικές και οικονομικές δομές εξουσίας ποτέ τους δεν υποχρεώθηκαν να βιώσουν αυτό που βιώνουν εκατομμύρια συμπολιτών μας και ως «σλόγκαν» αποδίδεται στον Βίκτωρα Ουγκώ:
«Για να είσαι λεύτερος, πρέπει να μάθεις να είσαι φτωχός!».
Η δική μου γενιά, σε μικρότερο σίγουρα βαθμό και λιγότερη ένταση από τη γενιά των προσφύγων και ντόπιων γονιών μας, βίωσε για αρκετό χρονικό διάστημα τη «φτώχεια» διατηρώντας ακέραιο το αίσθημα της αξιοπρέπειας, που δεν το μείωσε αυτό που ως «ανέχεια» χαρακτήριζε την αγαπημένη μας… Ψωροκώσταινα!
Πέρασαν οδυνηρά, μέρες, εβδομάδες, μήνες και χρόνια και συμπληρώθηκε μια ΔΕΚΑΕΤΙΑ της υποταγής μας ως Οικονομίας, ως Έθνους και ως Λαού στην περιβόητη τρόικα η οποία για λόγους που υπαγορεύουν οι στρατηγικές και τεχνικές «πλύσης εγκεφάλων» απέκτησε το νέο όνομα «Θεσμοί»…
Στην περασμένη δεκαετία Κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αυξήθηκαν σε δραματικά και πρωτόγνωρα επίπεδα οι άνεργοι όλων των ηλικιών, εκατοντάδες χιλιάδες επιστήμονες ξενιτεύτηκαν, αυξήθηκαν αυτοκτονίες και διαζύγια, βουλιάξαμε στην Εθνική κατάθλιψη…
Μετά ζήσαμε το θαύμα αύξησης του τουρισμού και αρχίσαμε να χαμογελάμε…
Ξαφνικά η πανδημία «σακάτεψε» τουρισμό και οικονομία και έσβησε τα χαμόγελα…
ΕΛΠΙΔΑ υπάρχει παρά τα εκατομμύρια Ελλήνων που κατέληξαν κάτω από τα όρια της «φτώχειας» σύμφωνα με επίσημα στοιχεία της ΕΈ ενώ ταυτόχρονα κάποιοι συσσώρευσαν αμύθητο πλούτο.
Περιμένω ΔΥΣΚΟΛΟ χειμώνα…
