 |
| του συνεργάτη μας Λεωνίδα Κουμάκη |
Η σημερινή Τουρκία του Ρ.Τ. Ερντογάν, των παντουρκιστών* και των φανατικών ισλαμιστών που επιδιώκουν μετά μανίας την νεκρανάσταση της οθωμανικής αυτοκρατορίας, έχουν τρεις χρονολογίες-σταθμούς στα μακροπρόθεσμα σχέδια τους:
Η πρώτη είναι το 2023 που συμπληρώνονται 100 χρόνια από την ίδρυση της σύγχρονης Τουρκικής Δημοκρατίας, η δεύτερη το 2053 που συμπληρώνονται 600 χρόνια από την άλωση της Κωνσταντινούπολης (Τρίτη μεσημέρι, 29 Μαΐου 1453) και η τρίτη το 2071 που συμπληρώνονται χίλια χρόνια από την μάχη του Ματζικέρτ η οποία σηματοδότησε την αρχή της πτώσης της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και την σταδιακή εγκατάσταση των Σελτσούκων στην Μικρά Ασία.
Η βιασύνη του Ρ. Τ. Ερντογάν να πραγματοποιήσει τα νέο-οθωμανικά οράματα μέχρι το 2023 επιχειρείται με απόλυτη περιφρόνηση σε κάθε έννοια διεθνούς δικαίου, την επιθετική επιβολή στρατιωτικής ισχύος με ταυτόχρονη αξιοποίηση «νομιμοφάνειας» και διπλωματικών μέσων, σε συνδυασμό με μια ασταμάτητη ρητορική Γκαιμπελικής προπαγάνδας ικανής να μετατρέψει το απόλυτο φως της ημέρας, σε απόλυτο σκοτάδι της νύχτας.
Όλα αυτά όμως (και πολλά άλλα) οδηγούν σε αδιέξοδα και συσσωρεύουν έντονη δυσαρέσκεια, τεράστιες οικονομικές υποχρεώσεις που κάποια στιγμή θα πάψουν να καλύπτονται από την «γενναιοδωρία» του Κατάρ και στρατιωτική αδυναμία υποστήριξης των νέων «κατακτήσεων» που φαινομενικά επιτυγχάνονται.
Στις μέρες μας η Ερντογανική Τουρκία έχει δημιουργήσει τόσες πολλές εστίες αναταραχής και προβλημάτων, ώστε η απόλυτη εξουσία του Ερντογάν μέσα στην Τουρκία και η δια της βίας άμεση επιβολή των φαντασιώσεων του σε ολόκληρη την Ανατολική Μεσόγειο, βρίσκονται σε πραγματικό κίνδυνο. Η απόφαση μετατροπής του Ναού της Αγίας του Θεού Σοφίας σε τέμενος αποτελεί την πιο τρανή απόδειξη της απελπιστικής κατάστασης στην οποία έχει οδηγήσει την Τουρκία.
Ας παρακολουθήσουμε όμως, μέσα από την καθημερινή ειδησεογραφία των τελευταίων εβδομάδων, τα διάφορα «μέτωπα» που έχει ανοίξει ο Ρ. Τ. Ερντογάν καθώς και την εξέλιξη τους:
Ιράκ: Το βράδυ της Κυριακής 14 Ιουνίου 2020, η Τουρκία εξαπέλυσε αεροπορικούς βομβαρδισμούς στο Βόρειο Ιράκ όπου ζουν Κουρδικοί πληθυσμοί και βρίσκεται η έδρα του P.K.K. στα Όρη Καντίλ. Δύο μέρες αργότερα ακολούθησε εισβολή τμημάτων πεζικού με βαρύ πυροβολικό και την υποστήριξη επιθετικών ελικοπτέρων, αεροπορίας και βομβαρδιστικών drones. Η τουρκική επιχείρηση αυτό-χαρακτηρίστηκε «νόμιμη» από το τουρκικό ΥΠΕΘΑ σαν καλυπτόμενη «από τους διεθνείς νόμους περί νόμιμης άμυνας». Φυσικά οι συνέπειες της εισβολής φάνηκαν στις εβδομάδες που ακολούθησαν με κουρδικές επιχειρήσεις σαμποτάζ μέσα στο τουρκικό έδαφος που «κόστισαν» και κοστίζουν πολλούς νεκρούς, τραυματίες και σημαντικές καταστροφές υποδομών αλλά περνούν στα πολύ «ψιλά» της καθημερινής ειδησεογραφίας.
Συρία: Στις 2 Ιουλίου 2020 πραγματοποιήθηκε μια ακόμα τηλεδιάσκεψη Πούτιν – Ροχανί – Ερντογάν με συζήτηση κουφών. Επίσημα πάντως, ο Ρ. Τ. Ερντογάν υποχρεώθηκε να δηλώσει πως «προτεραιότητες για την Τουρκία παραμένουν η εδαφική ακεραιότητα της Συρίας και η κατάπαυση του πυρός». Ποιος βέβαια τον πιστεύει, είναι ένα άλλο θέμα. Το σίγουρο πάντως είναι ότι οι τουρκικές δυνάμεις κατοχής στην Συρία δεινοπαθούν καθημερινά από επιλεγμένες κουρδικές και συριακές «επιχειρήσεις», με συνεχείς και επαναλαμβανόμενες τουρκικές απώλειες ανθρώπων και πολεμικού υλικού.
Κύπρος: Στις 26 Ιουνίου 2020, η Ευρωπαϊκή Ένωση δια του ύπατου εκπρόσωπου της ΕΕ για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής Ζοζέπ Μπορέλ κάλεσε από την Άγκυρα, την Τουρκία και την Κυπριακή Δημοκρατία να αρχίσουν διάλογο για την οριοθέτηση ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας. Ο Μουσταφά Ακιντζί «πρωθυπουργός» του ψευδοκράτους-μαριονέτα που εγκατέστησαν οι Τούρκοι στα κατεχόμενα εδάφη της Κυπριακής Δημοκρατίας, δήλωσε απογοητευμένος πως «Η ΕΕ πάντα αγνοεί την ύπαρξη των τουρκοκυπρίων». Η αλήθεια είναι ότι η Ε.Ε. ενδιαφέρεται -και πολύ μάλιστα- για τους Κύπριους μουσουλμάνους αλλά σαν πολίτες της διεθνώς αναγνωρισμένης και μέλους της Ε.Ε. Κυπριακής Δημοκρατίας και όχι σαν πειθήνια όργανα ενός ψευδοκράτους που εγκατέστησε η Τουρκία και «αναγνωρίζει» μόνο αυτή. Όπως πολύ ορθά επεσήμανε (29 Ιουνίου 2020) ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης «Η Τουρκία επιχειρεί να επιβάλλει στην Κύπρο το «δικό της» διεθνές δίκαιο».
Λιβύη: Όπως είναι πλέον γνωστό, η μη εκλεγμένη και διορισμένη το 2015 από τον ΟΗΕ, κυβέρνηση Σάρατζ γαντζώθηκε στην εξουσία ενός τμήματος της Λιβύης, κάνοντας τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που έπρεπε να κάνει όταν διορίστηκε: Η βασική υποχρέωση που ανέλαβε το 2015 ήταν «να απομακρύνει τις παραστρατιωτικές και τις ξένες στρατιωτικές δυνάμεις από το έδαφος της Λιβύης» μέχρι το έτος 2017 που έληγε η εντολή του ΟΗΕ.
Αντ΄ αυτού, μετατράπηκε σε νέο-οθωμανική επαρχία του Ρ.Τ. Ερντογάν με «αντάλλαγμα» την παραμονή της στην εξουσία, εκτελώντας πιστά όλες τις εντολές της Άγκυρας! Ο ΟΗΕ δεν έχει ανανεώσει την εντολή προς τον Σάρατζ και από το 2017 μέχρι σήμερα η κυβέρνηση αυτή, αν και αναγνωρισμένη από διάφορες χώρες με βάση την εντολή του ΟΗΕ του 2015, είναι κυριολεκτικά χωρίς καμιά νομιμοποίηση. Δεν είναι συμπτωματικό το γεγονός ότι ο Αραβικός Σύνδεσμος των 22 χωρών-μελών αλλά και σημαντικές χώρες όπως η Ρωσία ή η Γαλλία δεν αναγνωρίζουν την κυβέρνηση Σάρατζ σαν νόμιμη κυβέρνηση της Λιβύης.
Μέσα σε αυτό το θολό νομικό πλαίσιο, η Τουρκία επιχειρεί να εδραιωθεί σαν κατακτητής της Λιβύης βάζοντας χέρι στα πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου, υψηλής ποιοτικής αξίας τα οποία διαθέτει η Λιβύη και τα οποία έχει μεγάλη ανάγκη η Τουρκία. Είναι όμως ολοφάνερο πως λογαριάζει χωρίς τον ξενοδόχο:
Στις 12 Ιουνίου 2020 ανακοινώθηκε ότι ο τουρκικός στρατός καθαρίζει περιοχές της Λιβύης από νάρκες και εκρηκτικά, προετοιμάζοντας μια γενική επίθεση στο μεγάλης στρατηγικής αξίας λιμάνι της Σύρτης με άμεση πρόσβαση στις πολύτιμες πετρελαιοπηγές της Λιβύης.
Στις 15 Ιουνίου 2020 οργισμένη ανακοίνωση της Γαλλίας χαρακτήρισε «απαράδεκτη» την ανάμιξη της Τουρκίας στη Λιβύη ενώ τρείς μέρες αργότερα έσπευσαν στην Λιβύη υψηλόβαθμοι Τούρκοι ισλαμιστές (Μεβλούτ Τσαβούσογλου, Φιντάν Χακάν, Μπεράκ Αλμπαιράκ, Ιμπραήμ Καλίν) για να οργανώσουν επί τόπου την «τελική έφοδο» στις πετρελαιοπηγές της Λιβύης.
Στις 22 Ιουνίου 2020 ο Πρόεδρος της Αιγύπτου Αμπντέλ Φατάχ αλ Σίσι προειδοποίησε την Τουρκία για «άμεση επέμβαση στην Λιβύη» και δύο μέρες αργότερα ο Γ. Γραμματέας του Αραβικού Συνδέσμου, απευθυνόμενος στην Τουρκία, τάχτηκε «εναντίον κάθε ξένης στρατιωτικής επέμβασης» στην Λιβύη.
Την 1η Ιουλίου 2020 ο Γάλλος Πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν χαρακτήρισε «Ιστορική και εγκληματική την ευθύνη της Τουρκίας στην Λιβύη» την ώρα που ο Έλληνας ΥΠΕΞ συναντιόταν εκτάκτως με τον εκλεγμένο Πρόεδρο της Λιβυκής Βουλής Ακίλα Σάλεχ με θέμα τον καθορισμό θαλάσσιων ζωνών Ελλάδας και Λιβύης και το άνοιγμα ελληνικού προξενείου στη Βεγγάζη.
Στις 3 Ιουλίου 2020 κατέφθασαν εκτάκτως στην Λιβύη ο Τούρκος υπουργός Άμυνας Χουλουσί Ακάρ, μαζί με τον αρχηγό των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων Γιασάρ Γκιουλέρ για να ρυθμίσουν τις τελευταίες λεπτομέρειες της τουρκικής επίθεσης στην αεροπορική βάση Al -Jufra πριν από την τελική επίθεση στο λιμάνι της Σύρτης.
Την Κυριακή το βράδυ της 5ης Ιουλίου 2020, μια ημέρα μετά την αποχώρηση του Χ. Ακάρ από την Λιβύη, μαχητικά αεροσκάφη άγνωστης ταυτότητας κατέστρεψαν την βάση Αλ Βατίγια της Λιβύης όπου στάθμευαν τουρκικές δυνάμεις εισβολής με αεροσκάφη F16, Drones Bayraktar και Anka, αντιαεροπορικά συστήματα MIM-23 Hawk με τα ραντάρ τους κ.α. Μετά την επίθεση, μεταφέρθηκαν εσπευσμένα στην Τουρκία οι σοροί Τούρκων αξιωματικών αλλά και πολλοί τραυματίες. Το σοκ που υπέστη η Τουρκική αλαζονεία αποτελούσε μια ξεκάθαρη προειδοποίηση όσον αφορά τα νέο-οθωμανικά σχέδια για την Λιβύη.
Στις 8 Ιουλίου 2020 ο Χαλιφά Χαφτάρ διακήρυξε πως είναι έτοιμος «να εκδιώξει τον Ερντογάν και τους μισθοφόρους του από την Λιβύη» και πως «H Τουρκία έχει σαν στόχο να μετατρέψει την Λιβύη σε οθωμανικό κράτος και να λεηλατήσει τον πλούτο της».
Ελλάδα: Στις 10 Ιουνίου 2020 ο Έλληνας πρωθυπουργός, με την ευκαιρία υπογραφής της συμφωνίας Ελλάδας -Ιταλίας για τις ΑΟΖ δήλωσε: «Μια καλή ημέρα για την Ελλάδα, την Ιταλία και την Ευρώπη», ενώ λίγες μέρες αργότερα, από το Ισραήλ, έκανε μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα δήλωση: «Αναμένουμε από την Τουρκία να εγκαταλείψει τα νέο-οθωμανικά της όνειρα και να συμμετάσχει στην περιφερειακή συνεργασία μας, όμως μόνο ως ισότιμος, νόμιμος εταίρος, όχι ως νταής της περιοχής».
Στις 14 Ιουνίου 2020 ο πρέσβης της Ρωσίας στην Ελλάδα ξεκαθάρισε σε δήλωση του πως «Τα Ελληνικά νησιά έχουν Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη» ενώ την επομένη αποκαλύφθηκε ότι η Τουρκία από το 2014 είχε σχέδια εισβολής στην Ελλάδα!
Στις 18 Ιουνίου 2020 Έλληνας και Αιγύπτιος ΥΠΕΞ συζήτησαν για συμφωνία καθορισμού ΑΟΖ μεταξύ Αιγύπτου και Ελλάδος ενώ ο Τούρκος ομόλογος τους συνέχισε να παραληρεί σε συνέντευξη του στο CNN Türk: «Δεν μπορεί κάθε νησί να έχει υφαλοκρηπίδα, η Ελλάδα ζει σε όνειρο».
Στις 29 Ιουνίου 2020, μετά από πολλούς μήνες ηθελημένων αποστάσεων ο Έλληνας πρωθυπουργός είχε τηλεφωνική επικοινωνία με τον Τούρκο πρόεδρο με (επίσημη) αφορμή, την ανάγκη να πέσουν οι τόνοι της «αντιπαράθεσης» που μονίμως καλλιεργούν οι Τούρκοι.
Εσωτερικό μέτωπο: Στις 22 Ιουνίου 2020 ακόμα και το ελεγχόμενο Συνταγματικό Δικαστήριο της Τουρκίας τοποθετήθηκε εναντίον της παρατεταμένης κράτησης του Κούρδου πολιτικού Σελαχετίν Ντεμίρτας, ο οποίος δικαιώθηκε και από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, αλλά παραμένει ακόμα φυλακισμένος σαν «απειλή» για τον πρόεδρο της Τουρκίας. Την ίδια ημέρα «απειλή» θεωρήθηκαν και οι Τούρκοι δικηγόροι όταν επιχείρησαν να διαμαρτυρηθούν, αλλά απαγορεύτηκε πάραυτα η πορεία τους.
Στις 24 Ιουνίου 2020 ο επικεφαλής της δημοκρατικής μειοψηφίας στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων της Γερουσίας των ΗΠΑ Ρόμπερτ Μενέντεζ επανέφερε το θέμα επιβολής κυρώσεων στην Τουρκία ενώ μετά από πολύμηνες καθυστερήσεις νομικών μεθοδεύσεων, το ομοσπονδιακό δικαστήριο του Μανχάταν όρισε δικάσιμο για την ποινική υπόθεση της Halkbank, της προσωπικής τράπεζας του Ερντογάν, για τον Μάρτιο του 2021. Η εξέλιξη αυτή, αποτελεί μια τεράστια απειλή για το πολιτικό μέλλον του Ρ.Τ. Ερντογάν.
Στις 6 Ιουλίου 2020 συνελήφθησαν 115 αξιωματούχοι του οικονομικού εγκλήματος σαν «οπαδοί του Γκιουλέν» γιατί έκαναν το τεράστιο έγκλημα να διερευνήσουν περιουσιακά στοιχεία του Τούρκου προέδρου!
Την Παρασκευή 10 Ιουλίου 2020, μετά από πολύμηνους θεατρινισμούς και (δήθεν) νομικές διαδικασίες, ο Τούρκος Πρόεδρος ανακοίνωσε την μετατροπή του Ναού της Αγίας του Θεού Σοφίας εκ νέου σε τζαμί αγνοώντας τελείως την παγκόσμια κατακραυγή όχι μόνο από θρησκευτικούς και πολιτικούς ηγέτες σε ολόκληρο τον κόσμο αλλά και από πολλούς Τούρκους διανοούμενους και πολιτικούς.
Σ Υ Μ Π Ε Ρ Α Σ Μ Α: Η απόφαση μετατροπής της Αγίας Σοφίας σε τζαμί αποτελεί μια κίνηση απελπισίας που θα αποπροσανατολίσει εχθρούς και φίλους από την οδυνηρή κατάρρευση των νέο-οθωμανικών οραμάτων σε όλα μέτωπα και την επικίνδυνη προοπτική αποκάλυψης της διεφθαρμένης διακυβέρνησης της Φαμίλιας Ερντογάν. Η παγκόσμια κατακραυγή για την ψυχρή ιεροσυλία και ο δικαιολογημένος τίτλος του «ιερόσυλου» που αποδίδεται πλέον στον Ρ. Τ. Ερντογάν, υπολείπονται σε σχέση με την ανάγκη να παραμείνει στην εξουσία για να σώσει το κεφάλι του, το οποίο θα ζητήσουν επίμονα οι λοιποί παντουρκιστές* για τον βεβιασμένο και λανθασμένο χειρισμό των κοινών οραμάτων τους.
Το τέλος του Ρ. Τ. Ερντογάν δεν φαίνεται πως θα διαφέρει και πολύ από εκείνο του Αδόλφου Χίτλερ ή του φανατικού τζιχαντιστή Αλ Μπαγκντάντι. Και οι δύο έφθασαν σε εξαιρετικά υψηλά επίπεδα επιδόσεων πριν από την συντριβή τους…
* Παντουρκισμός και τουρκική πολιτική απέναντι στον ελληνισμό περιγράφονται στο διαχρονικό, αυτοβιογραφικό βιβλίο «Το Θαύμα - Μια πραγματική ιστορία» που είναι διαθέσιμο εντελώς δωρεάν τόσο στην 5η Ελληνική έκδοση (2020) όσο και στην 3η Αγγλική έκδοση (2019) από την Βιβλιοθήκη του International Hellenic Association. Η δωρεάν ηλεκτρονική έκδοση του 2020 περιλαμβάνει επικαιροποιημένη βιβλιογραφία εκατοντάδων πηγών σε Ελληνικά, Αγγλικά, Γαλλικά και Τουρκικά βιβλία.
