Του συνεργάτη μας
Δημήτρη Κωνσταντάρα
Το έλεγαν παλαιοί διαπρεπείς πολιτικοί/οικονομικοί συντάκτες , δάσκαλοι της δημοσιογραφίας: « Δεν έχουμε τίποτα σήμερα; Ας αναλύσουμε την πολιτική κατάσταση. Πρόωρες εκλογές, ανασχηματισμός, κυβερνητική κρίση…».
Σήμερα έχει προστεθεί και λίγη … ίντριγκα, κάτι που θα προκαλέσει συζητήσεις, λίγο «ανακάτεμα της τράπουλας»….. Λογικό. Κάποτε ένα τέτοιο θέμα απλώς θα «έκλεινε» λόγο χώρο. Τώρα γίνεται viral – όπως λέμε στα Νέα Ελληνικά- ένα απλό θέμα «σπέκουλας».
Έγραφα πριν από χρόνια ότι : «Φτάσαμε τελικά στην Πρωτοχρονιά…. όσο κι αν τόσοι πολλοί είχαν φοβηθεί, είχαν πιστέψει ότι δεν θα φτάναμε. Όχι γιατί θα ερχόταν το Τέλος του Κόσμου που προφήτευαν οι Μάγια, αλλά γιατί αυτό που βλέπαμε να έρχεται, ούτε σε Χριστούγεννα «έφερνε», ούτε σε Πρωτοχρονιά. Αυτό που ερχόταν, παρέπεμπε στην απόλυτη εξαθλίωση, έτσι όπως οι γηραιότεροι μπορούν, έστω αμυδρά να θυμηθούν, ότι φάνταζαν οι «γιορτές» τα χρόνια της Κατοχής».
Η Κυβέρνηση Λουκά Παπαδήμου σχηματίστηκε στις 11 Νοεμβρίου 2011 ως συνέχεια της ανακοίνωσης της παραίτησης του έως τότε Πρωθυπουργού Γιώργου – Λεφτά υπάρχουνε- Παπανδρέου και της Κυβέρνησής του έτσι, ώστε να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις σύστασης Κυβέρνησης ευρείας αποδοχής που θα απέβλεπε στην επίτευξη των στόχων που προέβλεπαν "οι συμφωνίες της Συνόδου Κορυφής των ηγετών της Ευρωζώνης της 26ης Οκτωβρίου 2011" και η "εφαρμογή της οικονομικής πολιτικής που συνδέεται με τις αποφάσεις αυτές". Μεγάλες κουβέντες.
Μια τέτοια κυβέρνηση σχηματίστηκε έπειτα από συμφωνία τριών κοινοβουλευτικών κομμάτων, του κυβερνώντος κόμματος του ΠΑΣΟΚ, του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης της Νέας Δημοκρατίας και του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού, διορίστηκε από τον Προέδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια.
Η θητεία της έληξε και έγιναν βουλευτικές εκλογές στις 6 Μαίου 2012.
Πρώτο κόμμα ήλθε η … αποχή με 34,88%.
Μετά τις διαβουλεύσεις, δεν έγινε δυνατός ο σχηματισμός κυβέρνησης και έτσι σχηματίστηκε η Υπηρεσιακή κυβέρνηση Παναγιώτη Πικραμμένου για επαναληπτικές εκλογές τον Ιούνιο. Ένβα μήνα αργότερα, με λίστα, σχηματίστηκε κυβέρνηση συνεργασίας των Κομμάτων ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, με πρωθυπουργό τον Αντώνη Σαμαρά.
Ήταν η χειρότερη κατάσταση που βρισκόταν η Ελλάδα τα τελευταία 40-50 χρόνια. Η υλοποίηση των δεσμεύσεων του ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ χειροτέρεψε το βιοτικό επίπεδο του λαού. Σε κάθε μήνα διακυβέρνησης το ΑΕΠ κατέγραφε μέση συρρίκνωση κατά 0,4%, δηλαδή, περίπου 792 εκ ευρώ. Κάθε ημέρα κόστιζε στην Ελλάδα εξαιτίας της συρρίκνωσης της οικονομίας και μόνο, 23,76 εκ ευρώ.
Η κυβέρνηση διαλύθηκε στις 31 Δεκεμβρίου του 2014 μετά την αδυναμία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, έχασε στις Βουλευτικές Εκλογές του Ιανουαρίου 2015 και τη διαδέχθηκε η κυβέρνηση Αλέξη Τσίπρα.
Πολύ αργότερα κι όταν ο λαός είχε ήδη συνειδητοποιήσει τι σήμαινε «διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ», το στέλεχος του κόμματος Νίκος Βούτσης, παραδέχθηκε ότι «έριξαν» την κυβέρνηση Σαμαρά αλλά βρίσκονταν «πολύ μακριά» από το να είναι έτοιμο για διακυβέρνηση.
O Μητσοτάκης δεν έχει ακόμα βαρεθεί να διαψεύδει τη «σπέκουλα» που συνεχίζεται. Αλλά, αλήθεια, είναι αυτό κάτι που μας απασχολεί; Δεν μας απασχολεί η διαφαινόμενη νέα οικονομική δυσπραγία, η επαπειλούμενη εξάπλωση του covid 19 , ο Ερντογάν και τα μυαλά του που είναι «στα κάγκελα», τα χρέη που δεν μειώνονται, τα αναδρομικά που δεν δίνονται, οι Τράπεζες που υποχρεώνουν τον συνταξιούχο και τον μισθοσυντήρητο σε πολύωρη αναμονή ΕΞΩ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ και μας απασχολεί το πόσες γυναίκες ψάχνει να βρει ο πρωθυπουργός για να βάλει στην κυβέρνησή του τώρα που ύστερα από ένα χρόνο ανακαλύπτει ότι συγκροτήθηκε «στα γρήγορα»;
Όπως έγραφα το 2013, «Ζούμε , με τις «προσφορές» καταναλωτικών ειδών από μεγαλο επιχειρήσεις - τώρα που «έβγαλαν» το κέρδος της χρονιάς κάνουν «φιλανθρωπίες»- με τα κουπόνια και τα δώρα των εφημερίδων με εκπτώσεις σε σουπερμάρκετ, με τις «μοδάτες» προσφορές των «καφενείων - αλυσίδων» του τύπου «μια τυρόπιτα δώρα για κάθε καπουτσίνο»…»
Οφείλω να συγχαρώ την σύγχρονη μεγαλο- επιχειρηματικότητα που αφού συνέπραξε με τους νέους άρχοντες, επιβίωσε στραγγαλίζοντας τους φούρνους, τα καφενεία, τα ψιλικατζίδικα, τα μαγαζάκια, τα εμπορικά, τα γαλατάδικα, τα περίπτερα της γειτονιάς.
Οφείλω να συγχαρώ και όλους όσοι φρόντισαν σε μια δεκαπενταετία να διαμορφώσουν στην Ελλάδα νέα ήθη, νέα έθιμα, νέα πρότυπα, νέα οράματα, νέα ιστορία μέχρι και νέα γλώσσα έτσι ώστε να δημιουργήσουν το κατάλληλο κλίμα για την επικράτηση της ολοκληρωτικής εξαθλίωσης του Έλληνα χωρίς να το καταλάβει, θεωρώντας ότι … «και τι έγινε δηλαδή;»
Υπενθυμίζοντας ότι αυτά γράφτηκαν το 2013 όταν ΔΕΝ υπήρχε ο κορωναιός, η καραντίνα, το μέγα πρόβλημα του τουρισμού, ο Ερντογάν, η Αγία Σοφία, ο Παππάς κι ο Καλογρίτσας , αναρωτιέμαι: Όταν «νικηθεί» ο ιός- όποτε κι αν είναι αυτό- , θα επανέλθουμε στην κανονικότητα; Και ποια ακριβώς «κανονικότητα» ;
