Του συνεργάτη μας Δημήτρη Κωνσταντάρα
Με αιφνιδιαστική απόφαση το απόγευμα της Παρασκευής, 3 Ιουλίου, η Ελλάδα δεν θα είναι, τελικά, στην κόκκινη λίστα της Μεγάλης Βρετανίας με τις χώρες που υποχρεούνται οι ταξιδιώτες τους να μπουν σε καραντίνα. Έτσι, από τις 10 Ιουλίου, θα γίνονται δεκτοί στη Βρετανία και οι ταξιδιώτες από την Ελλάδα χωρίς να έχουν υποχρέωση 14ημερης αυτοαπομόνωσης.
Αυτό μέχρι το μεσημέρι της Παρασκευής φάνταζε αδύνατον, ιδίως ύστερα από «περίεργες» δηλώσεις του βρετανού υπουργού Μεταφορών Γκραντ Σαπς. Τι συνέβη; Δεν έχω ιδέα. Άλλαξε γνώμη ο Υπουργός; Το ξανασκέφτηκε ο Πρωθυπουργός, ίσως και λόγω της «πειρατικής» εισόδου του πατέρα του; Το ξανασκέφτηκαν καλύτερα; Υπήρξαν ανεπίσημες επαφές και διαβουλεύσεις; Όλα πιθανά.
Η πρότερη πάντως συμπεριφορά της Βρετανίας απέναντι στην Ελλάδα στο θέμα του τουρισμού προς και από την Ελλάδα από τη Βρετανία και την εφαρμογή περιορισμών που υπαγορεύεται από καθαρά υγειονομικούς λόγους, μου θύμιζε περίεργο, γκρινιάρικο και εκδικητικό παιδάκι που δεν καλεί στο πάρτι του ένα άλλο παιδάκι το οποίο πρώτο δεν το είχε καλέσει στο δικό του πάρτι, πιθανώς επειδή ο συμμαθητής του είχε περάσει ιλαρά.
«Δεν με κάλεσες στο πάρτι σου, δεν σε καλώ στο δικό μου» λένε πολλές φορές τα παιδάκια όταν θέλουν να «εκδικηθούν» το ένα το άλλο. Συνήθως οι γονείς του «γκρινιάρη» που το μαθαίνουν «μπαίνουν στη μέση» και προσπαθούν να συμβιβάσουν τα πράγματα , εξηγώντας στο παιδί τους ότι «δεν πρέπει να κάνουμε στο άλλο παιδάκι αυτό που δεν θέλουμε να μας κάνουνε κι εμάς». Και ότι « εσύ είχες περάσει ιλαρά και δεν έπρεπε να σε καλέσει μήπως κολλήσεις τα άλλα παιδιά».
Συνήθως, τέτοιες παρεξηγήσεις λύνονται εύκολα και γρήγορα, υπό την προυπόθεση ότι ο «γκρινιάρης» καταλαβαίνει το λάθος του και υποχωρεί. Τι γίνεται όμως όταν τέτοιες καταστάσεις δημιουργούνται μεταξύ ολόκληρων κρατών; Για παράδειγμα, η Ελλάδα επεξέτεινε την «περίοδο αποκλεισμού» άφιξης τουριστών από τη Βρετανία μέχρι τις 15 Ιουλίου γιατί η κατάσταση εκεί δεν είναι ακόμα καλή και ακίνδυνη. Αυτό έπρεπε να κάνει και για όλες τις άλλες «κόκκινες» χώρες.
Η Βρετανία όμως φαινόταν να περιλαμβάνει στην “κόκκινη” λίστα της και την Ελλάδα, όχι γιατί η Ελλάδα είναι «κόκκινη», δηλαδή επικίνδυνη χώρα- που ΔΕΝ είναι, το αντίθετο μάλιστα- αλλά από εκδίκηση, λόγω της παράτασης της Ελληνικής άρνησης να δέχεται τουρίστες από τη Βρετανία πριν επανεξετάσει τα πράγματα στις 15 Ιουλίου.
Οι Βρετανοί «τσαντίστηκαν» δηλαδή με την Ελλάδα και αυτό το παραδέχτηκε ο ίδιος ο υπουργός Μεταφορών τους. Ο οποίος, σαν γκρινιάρικο, εκδικητικό παιδάκι ανακοίνωσε ότι οι Έλληνες που θα ταξιδέψουν στη Γηραιά Αλβιόνα θα μπαίνουν σε 14ημερη καραντίνα.
Η απόφαση για καραντίνα της Ελλάδος με τα λίγα κρούσματα και τα ευνοικά σχόλια για τον τρόπο που αντιμετώπισε η χώρα μας τον covid 19, είναι –λογικά- αδιανόητη. Ανόητη. Και εκδικητική. Απλώς γιατί η Αθήνα αποφάσισε να κρατήσει κλειστά τα σύνορά της για τη Βρετανία έως τις 15 Ιουλίου μέχρι να δει τι γίνεται εκεί. Για γέλια και για κλάματα δηλαδή.
Επιπλέον οι Βρετανοί μάς έβαζαν τόσο «μέσα» στην «κόκκινη» λίστα ώστε όχι μόνο οι Έλληνες που θα ήθελαν να ταξιδέψουν στη Βρετανία να ήταν υποχρεωμένοι σε 14ήμερη καραντίνα αλλά και οι ίδιοι οι πολίτες της Βρετανίας που θα βρίσκονται στην Ελλάδα , ΟΤΑΝ επέστρεφαν.
« Η Ελλάδα δεν θα περιληφθεί στον κατάλογο των χωρών οι ταξιδιώτες από τις οποίες από την ερχόμενη εβδομάδα θα εξαιρούνται από την υποχρέωση να μπαίνουν σε καραντίνα στη Βρετανία» είπε ο Υπουργός Μεταφορών μιλώντας στο BBC πριν αλλάξει γνώμη αιφνιδιαστικά. Και δεν έκρυψε ότι ο λόγος ήταν ο …. Θυμός της Βρετανίας με την απόφαση της Ελλάδας να κρατήσει τα σύνορά της κλειστά έως τις 15 Ιουλίου τουλάχιστον.
«Δεν μπορεί να υπάρξει αμοιβαιότητα με την Ελλάδα πριν από τις 15 Ιουλίου και αυτό είναι ένα ζήτημα της ίδιας της Ελλάδας» εξήγησε, προβάλλοντας τη νοημοσύνη μας διότι αυτό σημαίνει «αλλάξτε την απόφασή σας για να την αλλάξουμε κι εμείς». Ανόητη συμπεριφορά ενός επιπόλαιου υπουργού μιας κυβέρνησης «εν δυσπραγία» της οποίας ο πατέρας του πρωθυπουργού «μπήκε» περίπου λαθραία στην Ελλάδα με πτήση από την …. Βουλγαρία αλλά για την κυβέρνηση της οποίας ο γιος του είναι πρωθυπουργός , «είχε το δικαίωμα να το κάνει». Τι έγινε συνεπώς; Άλλαξε στάση και η Ελλάδα; Επίσημη ανακοίνωση δεν είδα ,ούτε άκουσα. Ίσως «κάτι» μάθουμε «κάποια στιγμή.
