Την ξέρουνε, την βιώνουνε, την νιώθουνε στο πετσί τους την τελευταία δεκαετία την κατάρα της ανεργίας οι περισσότεροι Έλληνες και πιο πολύ οι νέοι, που έτρεξαν να σπουδάσουν για να ζήσουν καλύτερες μέρες απ' τους δικούς τους.
Έτρεξαν να σπουδάσουν γιατί ο άνθρωπος, όπως έλεγε ο Αριστοτέλης, ''φύσει του ειδέναι ορέγεται (απ' τη φύση του λαχταρά τη γνώση). Έπειτα ήξεραν πως ''της παιδείας οι ρίζες είναι πικρές, μα οι καρποί γλυκείς'' και - εφόσον είχαν τα μέσα - εκπαιδεύτηκαν για να εισπράξουν τους κόπους των προσπαθειών τους.
Να τους εισπράξουν με συμπαραστάτη το κράτος που πάσχιζε να γίνει σύγχρονο, να οργανωθεί και να τους προσφέρει εκπαίδευση υψηλού επιπέδου, όπως τα άλλα προηγμένα κράτη. Έτσι αυγάτιζαν οι φάλαγγες των υποψηφίων που χτυπούσαν την πόρτα του πανεπιστημίου.
Και την χτυπούσαν επιδιώκοντας όχι μόνο να μορφωθούν, αλλά να αποκτήσουν κυρίως επαγγελματικά προσόντα ανώτερου επιπέδου, τα οποία θα τους προσέφεραν - πέρα από ηθικές διακρίσεις και οικονομική άνεση - καλύτερη ζωή, πιο εύκολη από εκείνην των γονιών τους.
Έτσι ήλπιζαν τουλάχιστον, τόσο οι μικροί, όσο και οι μεγάλοι, πριν απ' την δεκαετή κρίση. Έτσι ήλπιζε και το κράτος μας, που πάσχιζε να κάνει - μέσα απ' τα εκπαιδευτικά του προγράμματα - την κοινωνία ανταγωνιστική και τους νέους ικανούς να ασκήσουν ένα βιοποριστικό επάγγελμα για να ευδοκιμήσουν, να προοδεύσουν στο σύγχρονο γίγνεσθαι με τις πολλαπλές απαιτήσεις.
Φευ!.. Τα πράγματα δεν έρχονται πάντα όπως θα θέλαμε να έρθουν. Έτσι η επέλαση της οικονομικής κρίσης και το άχθος των μνημονίων έφερε τα πάνω κάτω στη ζωή τους ανατρέποντας δεδομένα, σχεδιασμούς, επιδιώξεις, που για να τις πετύχουν υποβάλλονταν σε θυσίες και κόπους χρόνων, με την ελπίδα να τους δώσει το κράτος ευκαιρίες δουλειάς, για να μπορέσουν να εργαστούν και να αναδειχτούν σύμφωνα με τα πανεπιστημιακά τους προσόντα.
Ωστόσο όλα τα σάρωσε η οικονομική κρίση του 2008, που εκτόξευσε στα ύψη την ανεργία στέλνοντας στον Καιάδα τους μεγαλύτερους και στο περιθώριο της ζωής τους νέους και ελπιδοφόρους. Το φάσμα της χρεοκοπίας μηδένισε τις δυνατότητες για δουλειά, μαζί με τις ελπίδες που είχαν για την επαγγελματική τους ανέλιξη.
Οι πολιτικοί θεσμοί αποδείχτηκαν αδύναμοι να σηκώσουν το βάρος των δυσμενών συνεπειών της κρίσης στη συλλογική ζωή των Ελλήνων, οι οποίοι - στερημένοι ξαφνικά απ' τα δικαιώματά τους - περιέπεσαν σε δυσαρέσκεια, απογοήτευση και αναγκαστικό παροπλισμό.
Οι ψυχολογικές επιπτώσεις έγιναν εμφανείς απ' τον πρώτο κιόλας χρόνο της κρίσης, που προκάλεσε μεγάλη τριβή και αναταραχή στο κοινωνικό σώμα, καθώς έβλεπε τα παιδιά του να στερούνται κάτι που δικαιούνταν: το δικαίωμα στην εργασία.
Κι αυτή η στέρηση, η δια ροπάλου ανάσχεση της υλικής και ηθικής αποκατάστασης των γενιών, μεγάλωσε περαιτέρω το χάσμα τους φέρνοντας ενδοοικογενειακές συγκρούσεις και καταστάσεις μοιραίες και αναπόφευκτες ανάμεσα στην αποδεκατισμένη ελληνική κοινωνία και το άστοργο, μνημονιακό κράτος.
Τρία μνημόνια θηριώδη και τέταρτο... αποχαιρετιστήριο; με σφραγίδα του ΣΥΡΙΖΑ (2017-'18) ήταν ήδη πάρα πολλά για να τα αντέξει ο Έλληνας και η Ελλάδα. Ήταν πάρα πολλά για να τα αντέξει η νεολαία της, που κάηκε στην πυρά ως ιερό σφάγιο, ως άκακος κι αθώος αμνός της που ήρε τις αμαρτίες του πολιτικού μας συστήματος και του απρόσωπου κράτους μας.
Ο χρόνος τρέχοντας όμως έφερε ελπίδες για οικονομική ανάκαμψη και μείωση της ανεργίας, οι οποίες γρήγορα εξανεμίστηκαν λόγω της πανδημίας του Covid 19, ανατρέποντας άρδην τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης της ΝΔ για άνοιξη στην αγορά εργασίας μέσω των επενδύσεων και των άλλων αναπτυξιακών προγραμμάτων που προσδοκούσε να βάλει σε εφαρμογή.
Και η ανατροπή αυτή αποτυπώθηκε με τον πιο εύγλωττο τρόπο στο πληροφοριακό σύστημα ΕΡΓΑΝΗ, που ''μιλά'' για απώλεια 42.000 θέσεων εργασίας τον Μάρτιο του 2020. Αριθμός που προαναγγέλλει, αναμφίβολα, πως θα έχουμε φέτος την μεγαλύτερη αύξηση ανεργίας της δεκαετίας, όπως μας βεβαίωσε και ο ΣΕΒ.
Παρά το γεγονός ότι τα μέτρα που υιοθετήσαν οι καθ' ύλην αρμόδιοι υπουργοί περιόρισαν τις απολύσεις, οι οικονομικοί δείκτες πάνε απ' το κακό στο χειρότερο και προοιωνίζονται ήδη την επέλαση του 5ου μνημονίου, ακυρώνοντας τις προσδοκίες της κυβέρνησης για επενδύσεις στην ανάπτυξη, με αφορμή την πρόσφατη πρόταση της προέδρου της Κομισιόν Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν ''για τη δημιουργία ενός πακέτου στήριξης της ευρωπαϊκής οικονομίας απέναντι στο πλήγμα του κορονοϊού, συνολικού ύψους 750 δισεκατομμυρίων ευρώ''.
Ο κεραυνός του 5ου μνημονίου για την Ελλάδα ήρθε ''συστημένος'' στην ελληνική κυβέρνηση με αποστολείς την Φινλανδία (χώρα του ευρωπαϊκού Βορρά) και το Euroworking group, που - ως φαίνεται - αποφάσισαν ότι, για να δώσουν στην πληγείσα απ' τον κορονοϊό Ελλάδα τα 32 δισ που δικαιούται, θα πρέπει να τη δεσμεύσουν προηγουμένως με νέο μνημόνιο. Όπερ σημαίνει νέα σκληρότερα μέτρα σε βάθος 7ετίας...
Σαν επιβεβαίωση των κακών μαντάτων, ήρθε χθες (4/04/'20) το δημοσίευμα της Handelsblatt, για να επιβεβαιώσει τους χειρότερους φόβους μας γνωστοποιώντας μέσω του τίτλου της ότι ''Η Ελλάδα απειλείται με μαζική ανεργία''...
- ... Ήδη πριν από την κρίση του κορονοϊού η Ελλάδα είχε τα υψηλότερα ποσοστά ανεργίας στην Ευρώπη. Τώρα η ύφεση εξαφανίζει χιλιάδες θέσεις εργασίας. Μια δοκιμασία για τον συντηρητικό πρωθυπουργό..., γράφει μεταξύ άλλων ο ανταποκριτής της εφημερίδας στην Αθήνα Γκερτ Χέλερ.
Και συνεχίζει πιο κάτω:
- ... Ο κορονοϊός θα μπορούσε να ρίξει την Ελλάδα στην ύφεση περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη χώρα της ΕΕ. Η Κομισιόν προβλέπει συρρίκνωση της οικονομίας για τους Έλληνες το 2020 κατά 9,7% και μια αύξηση της ανεργίας στο 19,9% σε σχέση με το 9% του μέσου όρου στην ΕΕ. Το ΔΝΤ αναμένει για τους Έλληνες ανεργία της τάξεως του 22,3%. Με τον τρόπο αυτό η Ελλάδα πλησιάζει τους αριθμούς από την εποχή της οικονομικής κρίσης.
Η Ευρώπη, για πέμπτη φορά, θα βάλει την Ελλάδα σε δοκιμασία. Το ευρωπαϊκό πακέτο ενίσχυσης των 33,5 δισ. ευρώ ήταν, τελικά, το τυράκι στη φάκα. Η πρόκληση για την κυβέρνηση ήταν μεγάλη, μια και ο πρωθυπουργός ονειρευόταν να ρίξει τα λεφτά στην πραγματική οικονομία, καθώς έβλεπε, βλέπει καθημερινά ότι συνεχίζουν να περιορίζονται οι θέσεις δουλειάς, να χάνονται περιουσίες, να πληθαίνουν οι άνεργοι, με πρώτους απ' όλους τους νέους...
Τους νέους που - κατά περίεργο τρόπο - όσο περισσότερα προσόντα έχουν, τόσο δυσκολότερα βρίσκουν απασχόληση στην εθνική αγορά εργασίας, με αποτέλεσμα να μην έχουν άλλη διέξοδο απ' την αποδημία τους απ' την Ελλάδα, την απέραντη πατρίδα της ανεργίας, που τους σπρώχνει να γευτούν βίαια το πικρό ψωμί της ξενητιάς σε περίοδο κορύφωσης των σχέσεών της με την Τουρκία.
Την Τουρκία που πάει γυρεύοντας για ''θερμό επεισόδιο'' κι αυτό θα πρέπει να κινητοποιήσει στο έπακρο την πολιτική και κυρίως την στρατιωτική μας ηγεσία (αρχηγό ΓΕΕΘΑ Κωνσταντίνο Φλώρο), που ελπίζω να έχει διαφοροποιηθεί απ' την προ εξαμήνου άποψή της (ότι η Τουρκία μοιάζει με σκυλί που γαβγίζει, αλλά δε δαγκώνει), γιατί αυτή πέρασε ήδη απ' το... γάβγισμα στο παραπέντε για να μας δαγκώσει...
Κρινιώ Καλογερίδου (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)
http://www.antinews.gr/
