Σε μία εκ βαθέων εξομολόγηση προχώρησε στο CNN Greece o Φίλιππος Ηλιάκης, αδελφός του σμηναγού Κωνσταντίνου Ηλιάκη, που χάθηκε πριν από 14 χρόνια έπειτα από αερομαχία με τουρκικά αεροσκάφη στο Αιγαίο.
«Ο Κώστας αποτελεί σύμβολο και σημείο αναφοράς, που οι γείτονες θα το βρουν μπροστά τους αν χρειαστεί», δήλωσε συγκινημένος ο κ. Ηλιάκης και προσέθεσε: «Είμαι υπερήφανος για τις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας, οι οποίες έχουν ζήλο και ξέρουν τι πρέπει να κάνουν αν χρειαστεί».
Ο Φίλιππος Ηλιάκης με δυσκολία περιέγραψε τις στιγμές που έζησε, εκείνος και η οικογένειά του, όταν έμαθαν για το χαμό του αδερφού του.
«Στην αρχή νόμιζα πως ήταν ψέμα και οι επόμενες έξι ημέρες μέχρι την κηδεία ήταν πραγματικά πολύ δύσκολες. Έπρεπε να ταυτοποιηθεί το DNA του αδερφού μου και πήραν δείγμα από εμένα, καθώς το μόνο που είχε βρεθεί ήταν η κάσκα και κάποιες κηλίδες αίματος πάνω σε αυτό. Εύχομαι να μην ζήσει πότε κανείς κάτι ανάλογο», εξομολογήθηκε στο CNN Greece o κ. Ηλιάκης.
Η μητέρα του Κώστα Ηλιάκη, όπως εκμυστηρεύτηκε ο αδερφός του, έμαθε για τον άδικο χαμό του 5 ημέρες μετά και τότε είπε τη συγκλονιστική φράση: «Τόσο μεγάλος ήταν ο ουρανός, εκεί βρήκε να πέσει;».
Ο κ. Ηλιάκης ανέφερε, επίσης, πως η μητέρα δεν κατάφερε να ξεπεράσει ποτέ το θάνατο του γιου της και έφυγε από τη ζωή, παίρνοντας μαζί της αυτόν τον καημό.
«Ο Κώστας Ηλιάκης έτρεφε λατρεία για τα αεροπλάνα και από μικρός είχε δηλώσει ότι ήθελε να γίνει πιλότος. Δήλωσε μόνο τη σχολή Ικάρων στο μηχανογραφικό και ήταν ανείπωτη η χαρά του όταν έγινε Ίκαρος», αποκάλυψε ο αδερφός του.
Η τελευταία φορά που επικοινώνησε ο Φίλιππος Ηλιάκης με τον Κώστα ήταν δύο ημέρες πριν από το τραγικό συμβάν, ανήμερα της ονομαστικής του εορτής. Μάλιστα, τη συγκεκριμένη ημέρα ο σμηναγός Κώστας Ηλιάκης είχε συμμετάσχει στους καθιερωμένους εορτασμούς για τη μάχη της Κρήτης, πετώντας με το μαχητικό του. Γι’ αυτό ακριβώς το γεγονός ο Φίλιππος Ηλιάκης έκανε αναφορά σε έναν αποκαλυπτικό διάλογο είχαν τα δύο αδέρφια: «Όταν διαμαρτυρήθηκα στον Κώστα γιατί πέταξε και ανήμερα της γιορτής του, εκείνος μου απάντησε: “Αυτό είμαι ταγμένος να κάνω και αυτό θα κάνω πάντα…”».
Παρόλα τα 14 χρόνια που έχουν περάσει από τη θυσία του Κώστα Ηλιάκη, ο αδερφός του βιώνει τη συγκεκριμένη ημέρα (23 Μαΐου 2006) κάθε χρόνο δυσκολότερα, με την απουσία να είναι όλο και πιο έντονη.
«Έκλεισα τα μάτια και ένιωσα το ίδιο και φέτος, πως ο Κώστας είναι εδώ. Όταν τα άνοιξα συνειδητοποίησα πως δεν είναι πια κοντά μας, αλλά η κατάσταση με τη γειτονική χώρα παραμένει η ίδια: παραβιάσεις εναέριου χώρου, προκλήσεις στη θάλασσα αλλά και στον Έβρο», δήλωσε ο κ. Ηλιάκης.
Σημειώνεται πως χθες Σάββατο τελέστηκε στο μνημείο που ανεγέρθηκε προς τιμήν του σμηναγού Κώστα Ηλιάκη, επιμνημόσυνη δέηση, παρουσία λόγω των περιοριστικών μέτρων για τον κορωνοϊό ελάχιστων συγγενών και συναδέλφων και του Αρχηγού Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας, Κωνσταντίνου Φλώρου.
Το χρονικό της τραγωδίας
Ήταν λίγο πριν τις 12:00 το μεσημέρι της 23ης Μαΐου του 2006, όταν τα ελληνικά F-16 λαμβάνουν εντολή να απογειωθούν από την βάση της Σούδας με αποστολή την αναγνώριση-αναχαίτιση τουρκικών μαχητικών που συνόδευαν φωτογραφικό αεροσκάφος της τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας και είχαν εισέλθει στο FIR Αθηνών κατευθυνόμενα προς την Κρήτη.
Ο τουρκικός σχηματισμός είχε στόχο να συνοδεύσει το φωτογραφικό RF-4, μέχρι τα παράλια της Κρήτης, με σκοπό να εντοπίσουν τις θέσεις στις οποίες είχαν αναπτυχθεί τα ρωσικής κατασκευής αντιαεροπορικά συστήματα S-300 που είχε παραλάβει η χώρα μας. Οι Έλληνες χειριστές το γνώριζαν αυτό και είχαν αποστολή να εμποδίσουν τους Τούρκους να φτάσουν ανοιχτά της Κρήτης.
Λίγο πριν τις 12:00 το μεσημέρι, τα ελληνικά F-16, προσεγγίζουν και έρχονται σε οπτική επαφή με τον τουρκικό σχηματισμό. Τότε, τα τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη χωρίζονται σε σχηματισμούς των τριών, προκειμένου να πλησιάσουν την περιοχή που βρίσκονταν οι συστοιχίες των αντιαεροπορικών S-300 τα οποία ήθελαν να φωτογραφήσουν.
https://www.cnn.gr/
