Του συνεργάτη μας Δημήτρη Κωνσταντάρα
Δεν ξέρω ποια «μύγα» τον τσίμπησε αιφνιδίως τον κύριο Σκέρτσο και αποφάσισε να «εκφράσει προσωπικές σκέψεις» για την πολύκροτη δίκη των κατηγορουμένων για τη δολοφονία της Ελένης Τοπαλούδη και να καταφερθεί εναντίον της εισαγγελέως κατηγορώντας την ότι «υπερέβη τα όρια του ψυχρού και αμερόληπτου σύμφωνα με το νόμο δικαστικού λειτουργού και ταυτίστηκε με τη μία πλευρά της δίκης». Ξέρω πάντως ότι μετά το σάλο από τις δηλώσεις του, φρονίμως ποιών, εσιώπησε. Και καλά έκανε.
Ο κ. Σκέρτσος υφυπουργός της κυβέρνησης με τον αδόκιμο όρο «υφυπουργός στον Πρωθυπουργό», με αδιευκρίνιστο ρόλο και ιδιότητα/ειδικότητα, είναι ένα «ισχυρό χαρτί» στα χέρια του πρωθυπουργού ο οποίος του αναθέτει συγκεκριμένο έργο, ουσιαστικό και επιβοηθητικό στη λειτουργία της κυβέρνησης. Κάτι που όλοι παραδέχονται ότι φέρνει άριστα σε πέρας.
Αιφνιδίως, αισθάνθηκε την ανάγκη να πει δημόσια – και μάλιστα μέσω Social Media ( Facebook) - τη γνώμη του για μια από τις σημαντικότερες δικαστικές υποθέσεις των τελευταίων ετών, την άγρια δολοφονία της Ελένης Τοπαλούδη στη Ρόδο από δυο νέους και να κάνει κριτική στην εισαγγελέα της έδρας λέγοντας ότι « Τα δικαστήρια δεν είναι «λαϊκή απογευματινή». Η εμπιστοσύνη στο κράτος δικαίου προϋποθέτει δικαστικούς λειτουργούς που αποφεύγουν τις συναισθηματικές ταυτίσεις ακόμη και με τα θύματα των πιο ειδεχθών εγκλημάτων».
Δεν είμαι εγώ αυτός που θα κρίνει την «προσωπική σκέψη» του κ. Σκέρτσου η οποία εμπεριέχει και μιαν αναμφισβήτητη αλήθεια: Ότι –όπως είπε- «Τον δικαστικό λειτουργό τον θέλουμε ψυχρό και αμερόληπτο πάνω στην έδρα διότι οφείλει να κρίνει ΚΑΙ κόντρα στις προσωπικές του απόψεις, να λαμβάνει ΚΑΙ αντιδημοφιλείς αποφάσεις, πάντα στο πλαίσιο όσων ορίζουν το Σύνταγμα και οι νόμοι». Ωστόσο μού φαίνεται περίεργο που ένας «Υφυπουργός στον Πρωθυπουργό» με καλές περγαμηνές στο θέμα της «διοίκησης» τού Υπουργικού Συμβουλίου και ο οποίος είναι εκεί για να «εξυπηρετεί» τον πρωθυπουργό στη διεκπεραίωση του βαρύτατου έργου του ( και τα έχει καταφέρει πολύ καλά) αποφασίζει να εκφράσει «προσωπικές σκέψεις» σε ένα κορυφαίο θέμα: Την Δικαιοσύνη. Και αφήνοντας μάλιστα τον εαυτό του ελεύθερο να κάνει μιαν ανάρτηση στο Facebook.
Δεν ξέρω αν εξέθεσε τον εαυτό του ο κ. Σκέρτσος. Φοβάμαι όμως ότι εξέθεσε – μερικώς τουλάχιστον- τον πρωθυπουργό. Διότι εξ ορισμού, ο κ. Σκέρτσος δεν βρίσκεται στην κυβέρνηση για να εκφράζει προσωπικές σκέψεις αλλά για να υπηρετεί τις «ανάγκες» της Κυβέρνησης και του επικεφαλής της. Δέχομαι ότι η ανάρτησή του έγινε –ας πούμε- «εν βρασμώ ψυχής» για τον τρόπο με τον οποίο χειρίστηκε η εισαγγελέας το κατηγορητήριο. Και στη συνέχεια, αναδιπλώθηκε, λέγοντας το γνωστό : «Παρερμηνεύθηκαν οι δηλώσεις μου» και ότι « Εξέφρασα απολύτως προσωπική άποψη ως πολίτης, και όχι με την ιδιότητα του μέλους της κυβέρνησης».
Δεν ήταν αρκετό . Αρχικά διότι δεν ανακάλεσε ως όφειλε , δίνοντας λαβή σε σχολιασμούς ότι ο πρωθυπουργός ενδεχομένως και να είχε «γνώση» . Δεύτερον, διότι δεν ζήτησε συγγνώμη αλλά απλά, εξέφρασε τη λύπη του. Και τρίτον, διότι –αν και πολυπράγμων- δεν γνωρίζει τον θεσμό της «λαικής απογευματινής» στα θέατρα. Ο οποίος είναι κατάκτηση του απλού, εργαζόμενου, φτωχού πολίτη που ήθελε να παρακολουθήσει θέατρο , δεν είχε την οικονομική δυνατότητα και δεν καλυπτόταν από τα δωρεάν εισιτήρια της τότε «Εργατικής Εστίας» με αποτέλεσμα να θεσμοθετηθούν οι «λαικές απογευματινές» με μισό εισιτήριο, κάτι που ωφελούσε και το θεατή και το θέατρο που γέμιζε. Και κάτι άλλο: Οι «λαικές απογευματινές» είχαν αγαπηθεί ΚΑΙ από τους ηθοποιούς που «εισέπρατταν» την αγάπη του λαικού κόσμου που τους αποθέωνε. Οι Μεγάλες και Σπουδαίες προσωπικότητες του Ελληνικού Θεάτρου, είχαν «γεννηθεί» μέσα από τις λαικές απογευματινές.
Θεωρώ βέβαιο ότι ο πρωθυπουργός ΔΕΝ φώναξε τον κ. Σκέρτσο για να του δώσει εντολή «πες τίποτε για την εισαγγελέα που το παράκανε». Οπότε. Ύστερα από το θόρυβο, πολύ ορθώς έκανε που εσιώπησε. Γιατί θα μπορούσε να απαντήσει σε αρκετά αιχμηρά σχόλια αφού αυτές τις δυνατότητες τις έχει. Ευτυχώς που δεν το έκανε.
