Γράφει η
Σοφία Βούλτεψη
Ακόμη και όταν ο κορωνοϊός θα έχει ηττηθεί παγκοσμίως, ο «μεγάλος ασθενής», που δεν είναι άλλος από τα ευρωπαϊκά πολιτικά συστήματα, θα παραμείνει στον αναπνευστήρα της εντατικής. Μετά από δεκάδες χιλιάδες νεκρούς και ένα πρωτοφανές ανθρωπιστικό χάος, ουδείς τολμά να αναφερθεί στα πραγματικά αίτια της καταστροφής. Θα συνεχίσουν με την ακυβερνησία, σφυρίζοντας αδιάφορα, χωρίς ίχνος αυτοκριτικής και χωρίς την παραμικρή πολιτική ανάλυση.
Όλα δείχνουν ότι τα πολιτικά συστήματα των ευρωπαϊκών χωρών, εντελώς απρόθυμα να βάλουν το δάχτυλο επί τον τύπον των ήλων, μοιραίοι κι’ άβουλοι συνάμα, θα περιμένουν, ίσως λίγο καλύτερα προετοιμασμένοι, τον επόμενο Αρμαγεδώνα.
Οι Βρετανοί θα επιμείνουν στο Brexit, οι Βέλγοι στους… εννιά υπουργούς υγείας, οι Ισπανοί στις ετερόκλητες κυβερνητικές συμμαχίες και στο χάος των Αυτονομιών, οι Ιταλοί στις επίσης παράταιρες συμμαχίες τους και στις συγκρούσεις μεταξύ κράτους και περιφερειών και των περιφερειών μεταξύ τους, οι Γερμανοί στα ασυντόνιστα κρατίδιά τους, οι Ελβετοί στα καντόνια τους, οι Σουηδοί στις αλλεπάλληλες κυβερνητικές κρίσεις και στις κυβερνήσεις μειοψηφίας.
Ο βασιλιάς είναι γυμνός, αλλά - όπως και ο βασιλιάς του γνωστού παραμυθιού – συνεχίζει να κυκλοφορεί πιστεύοντας ότι φορά την πιο λαμπρή φορεσιά.
Και τα ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα – αν και δειλά δειλά στα ρεπορτάζ του διεθνούς Τύπου εμφιλοχωρούν τελευταία κάποιες… μικρές παράγραφοι με αναφορές στο πρόβλημα.
Βέλγιο: Ρεκόρ κυβερνητικών κρίσεων και εννιά υπουργοί υγείας
Έτσι, όταν τίθεται το ερώτημα «πώς είναι δυνατόν το Βέλγιο, μια χώρα που βρίσκεται συνεχώς στο επίκεντρο του ευρωπαϊκού ενδιαφέροντος ως χώρα που φιλοξενεί τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, κατέληξε να έχει τις χειρότερες επιδόσεις στη γηραιά ήπειρο;», η απάντηση είναι συντριπτική
Σημειώστε ότι στις 16 Απριλίου συνέβη κάτι που πέρασε εντελώς απαρατήρητο: Το Βέλγιο κατέρριψε το θλιβερό ρεκόρ της Ισπανίας και έγινε η χώρα με τους περισσότερους θανάτους από τον κορωνοϊό, βάσει του πληθυσμού (11,5 εκ). Στις 24 Απριλίου, οι νεκροί στη χώρα είχαν φθάσει τους 6.700. Τα αίτια αναζητήθηκαν πολύ νωρίτερα.
Δόθηκαν μια σειρά εξηγήσεις, όπως ότι η χώρα είναι πυκνοκατοικημένη και πως ακολουθείται διαφορετικός τρόπος καταμέτρησης των νεκρών, καθώς το Βέλγιο προσμετρά στους νεκρούς του κορωνοϊού όλους τους ανθρώπους που πεθαίνουν στα γηροκομεία. Αλλά όταν εν μέσω πανδημίας χάνεις τους μισούς ανθρώπους σε οίκους ευγηρίας, είναι προφανές ότι κάτι συμβαίνει. Όπως είναι προφανές ότι κάτι συμβαίνει και όταν δεν είσαι σε θέση να πεις αν κάποιος τρόφιμος πέθανε ή όχι από κορωνοϊό.
Όπως είπε και ο καθηγητής Κοινωνιολογίας στο Καθολικό Πανεπιστήμιο του Λέβεν Τζέφρι Πλέγιερς, «η αλλαγή του θερμομέτρου δεν αλλάζει την θερμοκρασία».
Τι συμβαίνει, λοιπόν;
Την τελευταία δεκαετία, το Βέλγιο έγινε η χώρα με τα περισσότερα αλλεπάλληλα πανευρωπαϊκά ρεκόρ ακυβερνησίας, ως συνέπεια σειράς κυβερνητικών κρίσεων: Σχεδόν 200 μέρες χωρίς κυβέρνηση από τον Ιούνιο του 2007 ως τον Μάρτιο του 2008, 589 μέρες από τον Ιούνιο του 2010 ως τον Δεκέμβριο του 2011, 454 μέρες μέχρι τις 19 του περασμένου Μαρτίου, όταν η κυβέρνηση της πρώτης γυναίκας πρωθυπουργού, της Σοφί Βιλμές που ανήκει στο MR, το κεντροδεξιό Μεταρρυθμιστικό Κόμμα, έλαβε επιτέλους ψήφο εμπιστοσύνης προκειμένου να αντιμετωπιστεί η κρίση της πανδημίας. Προσωρινά, βέβαια, για έξι μήνες οπότε η κυβέρνηση θα ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης και τότε η χώρα είτε θα ξαναπάει σε εκλογές, είτε θα συνεχίσει να προχωρά με κυβέρνηση μειοψηφίας.
Είχαν προηγηθεί οι εκλογές της 26ης Μαΐου 2019, οι οποίες και πάλι δεν οδήγησαν σε τερματισμό της προηγούμενης ακυβερνησίας. Τελικά, τον Οκτώβριο του 2019, η Σοφί Βιλμές σχημάτισε κυβέρνηση και έκτοτε η Βουλή λειτουργούσε με ευκαιριακές συμφωνίες, με ψηφοφορίες ανά νομοσχέδιο.
Λόγω κορωνοϊού, την κυβέρνηση στηρίζουν πλέον δέκα κόμματα – λάβετε υπόψη σας ότι στο Βέλγιο δεν υπάρχουν εθνικά κόμματα, αλλά κόμματα που δραστηριοποιούνται είτε στην αυτονομιστική βόρεια περιοχή της Φλάνδρας, είτε στην γαλλόφωνη περιοχή των Βαλλόνων στα νότια.
Σ’ αυτό το κατακερματισμένο πολιτικό σκηνικό οφείλονται και οι μακρές περίοδοι ακυβερνησίας.
Αλλά όλα αυτά τα χρόνια, αν τολμούσες να πεις κουβέντα, οι Βέλγοι έδιναν απαντήσεις του τύπου «τα τρένα εξακολουθούν να περνούν στην ώρα τους» και «η πολιτική μας διαιρεί, δεν μας ενώνει». Αυτή τη φορά, όμως, στο τρένο είχε ανέβει ο κορωνοϊός!
Αυτό είχε προπαγανδιστεί στο Βέλγιο, όπως και στις άλλες χώρες θύματα του κορωνοϊού και αυτό καταβλήθηκε προσπάθεια να επιβληθεί και στην Ελλάδα, με τον κ. Τσίπρα να μας διαφημίζει τα… πρότυπά του και να ψηφίζει την απλή αναλογική.
Σε όλα αυτά, προσθέστε και το γεγονός ότι το Βέλγιο διαθέτει μεν ομοσπονδιακό υπουργό υγείας, την Μάγκι Ντε Μπλοκ, αλλά είναι και η χώρα που συνολικά διαθέτει… εννιά υπουργούς υγείας – σε επίπεδο δηλαδή ομοσπονδιακό, περιφερειακό, δημοτικό και πάει λέγοντας.
Τα δείγματα φάνηκαν από την αρχή: Όταν την 1η Μαρτίου ένας δήμαρχος στην περιφέρεια των Βρυξελλών αποφάσισε να βάζει σε καραντίνα όποιον μπαίνει στον δήμο του, η ομοσπονδιακή υπουργός υγείας αποκάλεσε το μέτρο δυσανάλογο. Και όταν στα μέσα Μαρτίου η κεντρική κυβέρνηση αποφάσισε να λάβει μέτρα, η διοικούμενη από τους εθνικιστές Φλάνδρα δεν τα εφάρμοσε παρά μετά από καιρό.
Ελβετία: Η «μαγική φόρμουλα» και οι διαφωνίες των καντονιών
Αλλά και η Ελβετία – η Ελβετία! – μετρούσε ήδη στις 23 Απριλίου 1.300 νεκρούς, επί πληθυσμού 8,5 εκ. ψυχών και με 1.200 κλίνες ΜΕΘ. Και εκεί, στη χώρα με τα 26 καντόνια και την άμεση Δημοκρατία των δημοψηφισμάτων, υπάρχουν ιδιαιτερότητες εξαιτίας των οποίων οι γερμανόφωνες περιοχές συμφώνησαν με την ομοσπονδιακή κεντρική γραμμή των… περιορισμένων περιορισμών, ενώ οι γαλλόφωνες και οι ιταλόφωνες περιοχές ζητούσαν περισσότερα μέτρα.
Η απάντηση από την κεντρική κυβέρνηση ήταν συγκεκριμένη: «Είμαστε Δημοκρατία, δεν είμαστε Κίνα, μπορεί οι υπερβολικές απαγορεύσεις να μην γίνουν σεβαστές».
Προφανώς, αφού εκ των προτέρων γνώριζαν τις διαφοροποιήσεις μεταξύ των καντονικών κυβερνήσεων.
Και στην Ελβετία, τα καντόνια έχουν δικές τους κυβερνήσεις, δικά τους κοινοβούλια και δικά τους δικαστήρια, με αποκλειστικές αρμοδιότητες όπου δεν ορίζεται ρητά από το ομοσπονδιακό Σύνταγμα. Στις εκλογές οι πολίτες ψηφίζουν για το εθνικό κοινοβούλιο και για τα καντονικά κοινοβούλια, ενώ σε επίπεδο κεντρικής κυβέρνησης, αυτή αποτελείται από επτά μέλη – με ετήσια εναλλαγή στον πρωθυπουργικό θώκο – που ανήκουν στα επτά μεγαλύτερα κόμματα.
Πρόκειται για την λεγόμενη «μαγική φόρμουλα», βάσει μιας εξίσωσης του 1959, όπου από 2 έδρες κατέχουν το Σοσιαλιστικό Κόμμα, το Φιλελεύθερο Ριζοσπαστικό Κόμμα και το Λαϊκό Δημοκρατικό Κόμμα και 1 έδρα αναλογεί στην Ένωση Δημοκρατικού Κέντρου.
Με τη διαφορά ότι ο κορωνοϊός δεν σέβεται τίποτε – ούτε τις «μαγικές φόρμουλες»!
Γερμανία: Κρατίδια χωρίς συντονισμό
Ανάλογα προβλήματα αντιμετώπισε και η Γερμανία, που μετρά πάνω από 4.500 θανάτους. Διαφωνίες μεταξύ ομοσπονδιακής κυβέρνησης και κρατιδίων, διαφωνίες ακόμη και στο εσωτερικό του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος, άλλα κρατίδια ανοίγουν τα καταστήματα με έπιπλα κουζίνας, άλλα δίνουν ειδικές άδειες λειτουργίας στις επιχειρήσεις που έχουν την έδρα τους εκεί, άλλα ανοίγουν τους ζωολογικούς κήπους και άλλα όχι, άλλα επιτρέπουν τους ποδοσφαιρικούς αγώνες και άλλα όχι.
Στην τελευταία τηλεδιάσκεψη, η καγκελάριος Μέρκελ συγκρούστηκε με πολλούς – και ομοϊδεάτες της. Και από την αρχή της κρίσης δεν κάνει άλλο από το να ζητάει συντονισμό. Αλλά όλα δείχνουν ότι η συζήτηση θα λήξει με τον… θάνατο του κορωνοϊού!
Αφορμή για την τελευταία διαφωνία ήταν η απόφαση της ομοσπονδιακής κυβέρνησης να επιτρέψει την επαναλειτουργία των καταστημάτων έως 800 τ.μ. Αλλά οι πρωθυπουργοί των κρατιδίων διαφώνησαν καθώς τα καταστήματα των μεγάλων επιχειρήσεών τους εκτείνονται σε επιφάνειες άνω των 800 τετραγωνικών.
Ο πρωθυπουργός Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας ζητούσε να ανοίξουν τα καταστήματα επίπλων και βρεφικών ειδών, υποστηρίζοντας ότι στο κρατίδιό του εδρεύουν οι μεγαλύτερες επιχειρήσεις επίπλων κουζίνας που πλήττονται. Μάλιστα, στο κρατίδιο αυτό δόθηκε ειδική άδεια λειτουργίας στην ΙΚΕΑ, ενώ μια άλλη εταιρία προσέφυγε στην Δικαιοσύνη.
Στη Ρηνανία-Παλατινάτο, η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση αποφάσισε από μόνη της να ανοίξει ζωολογικούς κήπους και εμπορικά κέντρα και να επιτρέψει τις κομματικές εκδηλώσεις.
Και σε κεντρικό επίπεδο, το Κόμμα των Φιλελευθέρων κατηγορεί την κ. Μέρκελ ότι αναλαμβάνει ρυθμιστικές αρμοδιότητες που δεν της αναλογούν. «Ακόμη και η καγκελάριος δεν είναι πάνω από το Σύνταγμα», είπε ο αντιπρόεδρος των Φιλελευθέρων Βόλφγκανγκ Κουμπίκι.
Σουηδία: Κοκκινοπράσινη συμμαχία μειοψηφίας
Η Σουηδία βρίσκεται σε κυβερνητική κρίση από το 2014. Μετά τις εκλογές της 3ης Σεπτεμβρίου 2014, καθιερώθηκαν οι κυβερνήσεις μειοψηφίας με επικεφαλής τον Κεντροαριστερό Στέφαν Λέβεν. Η πρώτη κυβέρνηση μειοψηφίας, αποτελούμενη από τους Σοσιαλδημοκράτες και τους Πράσινους (138 από τις 349 έδρες) και με ψήφο ανοχής από την αριστερά έπεσε τρεις μήνες μετά, καθώς δεν στάθηκε δυνατόν να ψηφιστεί προϋπολογισμός.
Τότε, οι εκλογές είχαν αποφευχθεί με την συμφωνία της 27ης Δεκεμβρίου 2014, όταν η μειοψηφία προχώρησε σε παραχωρήσεις στο μεταναστευτικό, οπότε και ψηφίστηκε ο προϋπολογισμός. Στις εκλογές της 9ης Σεπτεμβρίου 2018 είχαμε πάλι μια από τα ίδια: Σοσιαλδημοκράτες, Πράσινοι και Αριστερά συγκέντρωσαν το 40,6% των ψήφων και η Κεντροδεξιά Συμμαχία το 40,1%.
Στο μεταξύ, είχε ενισχυθεί και η ακροδεξιά (17,8%), επειδή έκαναν και εκεί, το 2015, τα λεβέντικα του Τσίπρα με το μεταναστευτικό.
Στην κυβέρνηση βρέθηκε για άλλη μια φορά η κοκκινοπράσινη κυβέρνηση μειοψηφίας και αυτή χειρίζεται σήμερα τα θέματα. Με τον τρόπο που όλοι γνωρίζουμε. Στη Σουηδία δεν έκλεισε τίποτε και επελέγη η λογική της περίφημης ανοσίας της αγέλης. Για την επιλογή αυτή δόθηκαν πολλές εξηγήσεις – ο τρόπος ζωής, το κλίμα που προκαλεί και άλλες σοβαρές παρενέργειες, η διαφορετική νοοτροπία.
Είναι, όμως, έτσι;
Στη Σουηδία δεν υπάρχει η διαδικασία της Δεδηλωμένης και επομένως οι σημαντικές αποφάσεις περνούν υποχρεωτικά από τη Βουλή. Εκεί, όμως, η κυβέρνηση δεν έχει πλειοψηφία. Καθώς ο αριθμός των νεκρών άρχισε να ανεβαίνει δραματικά (περισσότεροι από 2.000 νεκροί στις 23 Απριλίου, σε πληθυσμό 10 εκ. ψυχών) και οι επιστήμονες της χώρας, με επικεφαλής τον Πρόεδρο των Βραβείων Νόμπελ ξεσηκώθηκαν – σε κοινή ανοιχτή επιστολή τους κατηγόρησαν την κυβέρνηση ότι παίζει ρώσικη ρουλέτα με ανθρώπινες ζωές – η κοκκινοπράσινη συμμαχία του Λέβεν ανακοίνωσε ότι θα ζητήσει από την Βουλή έκτακτες εξουσίες για να λάβει μέτρα. Πλην όμως, η αντιπολίτευση αρνήθηκε να δώσει λευκή επιταγή και… το δράμα συνεχίζεται. Με τους δύο Άντερς (τον επικεφαλής επιδημιολόγο Άντερς Τέγκνελ και τον αναπληρωτή του Άντερς Βάλενστεν) να συνεχίζουν τις δηλώσεις και τις ανακοινώσεις χωρίς να είναι γνωστό τι θέλει (και τι μπορεί) να κάνει η κυβέρνηση.
Ιταλία: Διαφωνίες στην κυβέρνηση συνεργασίας
Στην Ιταλία (επαναλαμβάνω των 66 κυβερνήσεων σε 77 χρόνια και της μεταφοράς των αρμοδιοτήτων στις περιφέρειες) συνεχίζουν ακάθεκτοι. Την ώρα που ο πρωθυπουργός Κόντε, προσπαθεί να πετύχει μια καλύτερη συμφωνία με την ΕΕ και συγκρούεται με το Βερολίνο, τα ίδια τα κόμματα που στηρίζουν την κυβέρνησή του καυγαδίζουν μεταξύ τους: Το κεντροαριστερό Δημοκρατικό Κόμμα τάσσεται υπέρ του να δεχθεί η Ιταλία την βοήθεια από τον ESM, τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης, ενώ τα 5 Αστέρια διαφωνούν, διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους ότι δεν πρόκειται τα το δεχθούν και επιτίθενται στον υπουργό των Οικονομικών Γκουαλτιέρι.
Την ίδια ώρα η «Ζωντανή Ιταλία» του πρώην πρωθυπουργού Ρέντσι, που στηρίζει (ακόμη) την κυβέρνηση επιθυμεί άμεση επαναλειτουργία της χώρας και το μικρό αριστερό κόμμα «Ελεύθεροι και Ίσοι», παρακολουθεί ευφραινόμενο ότι από τους κόλπους του προέρχεται ο υπουργός Υγείας Σπεράντσα, ο οποίος δημοσίως καλεί τον Ρέντσι να… ηρεμήσει! Και οι περιφερειάρχες τοποθετούνται επί του θέματος ανάλογα με την κομματική τους ταυτότητα. Κάποιοι έκαψαν ευρωπαϊκές σημαίες, με αποτέλεσμα να ξεσηκωθούν εναντίον τους οι Ιταλοί ευρωβουλευτές.
Στην κυβέρνηση συνεργασίας δεν μαλώνουν μόνο για τον ESM, αλλά και για τους διορισμούς των επικεφαλής των μεγάλων κρατικών επιχειρήσεων (ENI, ENEL, Leonardo, Terna, Ταχυδρομεία). Το Δημοκρατικό Κόμμα επιθυμεί να παραμείνουν στις θέσεις τους οι παλιοί, όλοι διορισμένοι από την προηγούμενη κυβέρνηση με συμμετοχή του κόμματος. Ωστόσο, τα 5 Αστέρια θέλουν αλλαγές και η κεντροδεξιά αντιπολίτευση ζητά όλα αυτά να προχωρήσουν μετά την κρίση.
Παράλληλα, ο Κόντε κατηγορείται ότι χρησιμοποιεί τα διαγγέλματά του από την δημόσια τηλεόραση για να επιτεθεί στην αντιπολίτευση, με τους δημοσιογράφους των ιδιωτικών μέσων να δηλώνουν ότι δεν θα ξαναμεταδώσουν απευθείας τις πρωθυπουργικές εμφανίσεις αν προηγουμένως δεν βεβαιώνονται ότι στις ομιλίες του δεν υπάρχουν διχαστικά μηνύματα.
Ο διχασμός γίνεται βαθύτερος, καθώς ενόψει της εθνικής εορτής της 25ης Απριλίου, η κεντροαριστερά καλούσε τον λαό να τραγουδήσει από τα μπαλκόνια το γνωστό αντάρτικο τραγούδι «Bella Ciao» και η κεντροδεξιά προτιμούσε το επίσης πολύ γνωστό πατριωτικό Τραγούδι του Ποταμού Πιάβε, από τον αγώνα κατά της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας το 1918.
Στα όπλα οι περιφέρειες
Την ίδια ώρα, συνεχίζεται η έλλειψη συντονισμού κέντρου και περιφερειών, αλλά και οι διαφωνίες μεταξύ των περιφερειών.
Ο πρόεδρος της Λομβαρδίας Αττίλιο Φοντάνα δέχεται τις επιθέσεις του Δημοκρατικού Κόμματος για τη στάση του όσον αφορά στους οίκους ευγηρίας και εκείνος τους απαντά πως «τα ίδια έκανε στο Λάτσιο ο Νικόλα Τσινγκαρέττι, αλλά δεν του λέτε τίποτε γιατί είναι γραμματέας του κόμματός σας».
Και μετά, αρχίζει ο καυγάς μεταξύ περιφερειών. Ο Φοντάνα, από τη Λέγκα του Βορρά, θέλει να ανοίξει τη Λομβαρδία και αμέσως ο προερχόμενος από το Δημοκρατικό Κόμμα πρόεδρος της Καμπανίας, δηλώνει πως αν ανοίξει η Λομβαρδία, ο ίδιος θα… κλείσει τα σύνορα της περιφέρειάς του.
Και πριν προλάβουν να ανταλλάξουν τα πυρά τους, κάνει την εμφάνισή του ο προερχόμενος από τη Λέγκα πρόεδρος του Βένετο Λούκα Τζαϊα και δίνει συνέντευξη Τύπου δηλώνοντας πως στο Βένετο το lockdown δεν υπάρχει πια!
Και όταν φθάνουν τα διατάγματα από το κέντρο, ο καθένας κάνει ό,τι θέλει:
Στο Βένετο αποφασίστηκε να ανοίξουν οι λαϊκές αγορές και τα καταστήματα παιδικών ρούχων, καθώς και οι αθλητικές δραστηριότητες σε πάρκα και παραλίες, τα μέλη μιας οικογένειας μπορούν να επισκέπτονται τα εξοχικά τους, επετράπησαν οι εκδηλώσεις για την 25η Απριλίου και την Πρωτομαγιά και επιβάλλεται η χρήση μάσκας και γαντιών, ενώ απαγορεύεται να βγαίνεις από το σπίτι σου αν το θερμόμετρο δείχνει 37,5.
Στη Λομβαρδία, τα βιβλιοπωλεία δεν άνοιξαν στην ημερομηνία που όριζε το σχετικό διάταγμα.
Το ίδιο και στο Πιεμόντε που δεν άνοιξαν ούτε τα καταστήματα με παιδικά.
Ούτε η Εμίλια Ρομάνια άνοιξε τα καταστήματα που περιλαμβάνονταν στο διάταγμα της 10ης Απριλίου.
Η Τοσκάνη πειθάρχησε στο διάταγμα, το Λάτσιο και η Καμπανία άλλαξαν την ημερομηνία, η Σικελία μείωσε την επιβληθείσα κοινωνική απόσταση των δύο μέτρων σε ένα!
Και την ίδια ώρα, στην Ιταλία έχει ξεσπάσει μεγάλος σάλος καθώς με τα μέτρα αποσυμφόρησης των φυλακών λόγω κορωνοϊού, αποφυλακίζονται ή μεταφέρονται σε κατ’ οίκον περιορισμό, λόγω υπέρβασης του ηλικιακού ορίου των 70 χρόνων, αφεντικά της μαφίας όπως ο Φραντσέσκο Μπονούρα και ο «συνταγματάρχης του Προβεντσάνο», αρχιμαφιόζος του Παλέρμο. Είχαν καταδικαστεί με το νόμο 41 bis του 1977 για πράξεις συνδεόμενες με την τρομοκρατική και την μαφιόζικη δράση, που επιβάλλει κράτηση σε κελιά υψίστης ασφαλείας, σε απόλυτη απομόνωση, χωρίς καν δικαίωμα προαυλισμού.
Όλα αυτά, την ώρα που η Ιταλία θρηνούσε στις 24 Απριλίου τον θάνατο 25.969 ανθρώπων!
Αλλά και στην Ισπανία, την ώρα που η χώρα έχει από μέρες περάσει το φράγμα των 20.000 νεκρών (22.500 στις 24 Απριλίου), η κατάσταση παραμένει συγκρουσιακή.
Ισπανία: Αυτονομιστικός πυρετός από το… 1714!
Οι Αυτονομίες εξακολουθούν να θέτουν υπεράνω όλων τη διατήρηση της αυτονομίας τους, σε σημείο που έχουν ξεπεράσει ακόμη και τις εσωτερικές διαφωνίες στις κυβερνήσεις τους, προκειμένου να βάζουν τρικλοποδιές στην κεντρική κυβέρνηση, αλλάζοντας το μίγμα και τον τρόπο εφαρμογής των μέτρων.
Ειδικά στην Καταλονία, η κατάσταση είναι αφόρητη, καθώς επίσημα η κυβέρνηση Τόρρα δια της εκπροσώπου της ανακοίνωσε πως αν η αυτόνομη επαρχία ήταν ανεξάρτητη, θα σημειώνονταν λιγότεροι θάνατοι! Η κατηγορία είναι πως δεν ενημερώθηκαν εγκαίρως για τους κινδύνους και ότι αν αυτό είχε συμβεί θα είχαν λάβει μέτρα δεκαπέντε μέρες νωρίτερα.
Αλλά κάποιοι – ανάμεσά τους και ο δημοσιογράφος Κάρλος Χερρέρα - έσπευσαν στο ημερολόγιο της πρώτης περιόδου και διαπίστωσαν πως στις 29 Φεβρουαρίου η Αυτονομία οργάνωσε «προσκύνημα» στο Περπινιάν (την καταλονόφωνη περιοχή που ανήκει στη Γαλλία βάσει της Συνθήκης των Πυρηναίων του 1659), καθώς και διαδήλωση στις 8 Μαρτίου υπέρ του αυτονομιστή πρώην προέδρου Κάρλες Πουτζεμόντ, που έχει διαφύγει στο Βέλγιο και η Μαδρίτη ζητά την έκδοσή του. «Αυτοί οι άχρηστοι που δεν μπορούν να μοιράσουν ούτε μια μάσκα και μίσθωσαν λεωφορεία εν μέσω πανδημίας για το Περπινιάν, μολύνοντας τους εκεί συμπατριώτες τους, λένε τώρα πως θα είχαν λιγότερους νεκρούς αν ήταν ανεξάρτητοι», ξέσπασε ο δημοσιογράφος.
Και το αποκορύφωμα του καταλανικού εθνικισμού: Όταν η κυβέρνηση έστειλε στην Καταλονία 1.714.000 μάσκες, προκλήθηκαν σφοδρές αντιδράσεις με τους Καταναλούς ηγέτες να υποστηρίζουν πως η Μαδρίτη θέλησε με αυτόν τον τρόπο να τους χλευάσει, με παραπομπή στο 1714, χρονιά που η Βαρκελώνη πολιορκήθηκε και καταλήφθηκε από τους Βουρβόνους. «Κανείς δεν παίζει με την Ιστορία μας», απάντησαν οι Καταλανοί αυτονομιστές!
Με αυτά και μ’ αυτά η ασυνεννοησία με τις Αυτονομίες συνεχίζεται. Μόλις στις 17 Απριλίου εκδόθηκε το διάταγμα για ενοποίηση των κριτηρίων καταγραφής των νεκρών και των κρουσμάτων σε όλη τη χώρα, καθώς άλλοι μετράνε με βάση πόσοι μπήκαν στην εντατική από την αρχή της κρίσης και άλλοι με βάση πόσοι βρίσκονται τώρα στην εντατική. Η σύγχυση στη διασταύρωση στοιχείων μεταξύ των υπηρεσιών είναι πρωτοφανής. Τώρα, ο πρόεδρος Τόρρα αποφάσισε να αφαιρέσει την αρμοδιότητα για τους οίκους ευγηρίας από το υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων και να την μεταφέρει στο Υγείας.
Και κάποιοι τον κατηγορούν ότι άλλαξε τον τρόπο καταγραφής των νεκρών – με διασταύρωση και από τα γραφεία κηδειών – για να αυξήσει τεχνητά τον αριθμό των θυμάτων και να ενισχύσει τα επιχειρήματα περί αυτοδιάθεσης.
Τον κατηγορούν επίσης ότι μπερδεύει συνεχώς τον κόσμο, καθώς μόλις γίνεται γνωστό ένα διάταγμα, εκείνος σπεύδει να το τροποποιήσει ανακοινώνοντας συνεχώς δικά του μέτρα, δίνοντας δικές του οδηγίες για το ποιοι πρέπει να φοράνε μάσκα και ανακοινώνοντας ότι θα εκδώσει… πιστοποιητικά ατομικής ευθύνης!
Η σύγχυση συνεχίστηκε και στις άλλες αυτόνομες επαρχίες. Για παράδειγμα, η Χώρα των Βάσκων και η Μούρθια ανακοίνωσαν πως δεν θα εφαρμόσουν το διάταγμα για την Παιδεία, σύμφωνα με το οποίο στην Ισπανία θα προβιβαστούν όλοι. Οι δύο αυτές αυτονομίες ξεκαθάρισαν πως έχουν την αρμοδιότητα για τα προγράμματα σπουδών και τα κριτήρια και πως δεν θα εφαρμόσουν τίποτε αν δεν λάβουν ένα μίνιμουμ προγράμματος σπουδών.
Και πολιτικό πανδαιμόνιο
Μέσα σ’ αυτό το πανδαιμόνιο, ο πρωθυπουργός Σάντσεθ επιχειρεί μια εθνική συμφωνία για την οικονομική και κοινωνική ανασυγκρότηση της χώρας, μια νέα «Συμφωνία της Μονκλόα», όπως ονομάστηκαν οι συμφωνίες του 1977 ανάμεσα σε κόμματα, συνδικάτα, στρατό και κυβέρνηση, αλλά και με τους Καταναλούς και το Βασιλικό Εθνικό Κόμμα, που οδήγησαν στην μεταπολιτευτική μετάβαση μετά την κατάρρευσης της δικτατορίας του Φράνκο και έθεσαν τα θεμέλια της σύγχρονης Ισπανίας.
Άλλοι καιροί, άλλοι άνθρωποι βέβαια, καθώς τότε πρωθυπουργός ήταν ο Χριστιανοδημοκράτης Σουάρεθ και αρχηγοί ο Γκονζάλεθ, ο Κάλβο Σοτέλο, ο Ενρίκε Γκαλβάν και ο ευρωκομμουνιστής ιστορικός ηγέτης Σαντιάγκο Καρίγιο.
Η πρώτη αντίδραση στην πρόταση Σάντσεθ ήταν αρνητική. Ο ηγέτης του Λαϊκού Κόμματος Πάμπλο Κασάδο απάντησε πως με αυτόν τον τρόπο ο πρωθυπουργός θέλει να καλύψει λάθη και ολιγωρίες, υποστηρίζοντας ότι χρειάζονται συμφωνίες για τη διάσωση ζωών και την παροχή μέσων προστασίας.
Η πρόεδρος των Ciudadanos Ινές Αρριμάδας δέχθηκε, αλλά με την προϋπόθεση να τεθεί υπό έλεγχο ο αρχηγός των Podemos Πάλμπλο Ιγκλέσιας που ευρέως κατηγορείται ότι βρήκε την ευκαιρία του κορωνοϊού για να προχωρήσει σε αλλαγή καθεστώτος. Μεγάλη αποστροφή προκάλεσαν οι συνεχείς επιθέσεις του κατά του βασιλιά και οι διακηρύξεις του περί μιας «πραγματικής Δημοκρατίας». Ο ίδιος ο Σοσιαλιστής πρώην πρωθυπουργός Φελίπε Γκονζάλεθ παρενέβη για να πει ότι οι δηλώσεις Ιγκλέσιας είναι άκαιρες.
Την ίδια ώρα, ο Σάντσεθ, μέσα στο γενικό χάος, πραγματοποίησε επί πέντε συνεχείς Κυριακές τηλεδιασκέψεις με τους προέδρους των Αυτονομιών, χωρίς να βγάλει άκρη. Καταλανοί και Βάσκοι εμφανίστηκαν αρνητικοί, προβάλλοντας τα εθνικιστικά τους αιτήματα, η Ανδαλουσία απάντησε πως «δεν έχει νόημα», η Καστίλη-Λα Μάντσα ζήτησε συντονισμό και όχι μονομερείς αποφάσεις, η Μαδρίτη κατήγγειλε πως αναζητά άφεση αμαρτιών για τους αυτοσχεδιασμούς της κυβέρνησης.
Ειδικά ο εκπρόσωπος του καταλανικού κόμματος Γκαμπριέλ Ρουφιάν, του καταλανικού κόμματος ERC, που στηρίζει την κυβέρνηση, απάντησε πως με πρόσχημα τον κορωνοϊό η χώρα στρατιωτικοποιείται και πως δεν μπορεί να υπάρξει Συμφωνία της Μονκλόα αν προηγουμένως δεν υπάρξουν Συμφωνίες της Αχούρια Ένεα και του Μεγάρου της Αυτονομίας (τα κυβερνητικά κτίρια στην Χώρα των Βάσκων και στην Καταλονία).
«Δεν θα επαναλάβουμε τα λάθη και τις απάτες του 1977», είπε ο Ρουφιάν, με τον Τόρρα να μιλά πάλι για συμφωνία για αυτοδιάθεση.
Μέσα σ’ αυτό το κλίμα, ο Σάντσεθ συνειδητοποίησε πως συμφωνία χωρίς το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν γίνεται. Επανήλθε στις συζητήσεις του με τον Κασάδο και συμφώνησε οι συνομιλίες να γίνουν στη Βουλή, σε τέσσερα τραπέζια εργασίας, με αναλογική συμμετοχή όλων των κομμάτων – 7 μέλη από το Σοσιαλιστικό Κόμμα, 6 από το Λαϊκό, 5 από το ακροδεξιό VOX (που έχει δηλώσει ότι δεν θα πάει), 4 από τους Podemos, 3 από τους Καταλανούς του ERC, 2 από τους Ciudadanos, 2 από τους Καταναλούς του «Ενωμένοι για την Καταλονία» (το κόμμα του Τόρρα), 2 από το επίσης καταλανικό PWV και από 1 όλοι οι υπόλοιποι.
Συμφωνήθηκε επίσης να τηρηθούν πρακτικά, να επαναλειτουργήσει η διαδικτυακή πύλη της Διαφάνειας, να μην υπάρξουν απαγορεύσεις στα κοινωνικά δίκτυα και σαφή ουδετερότητα της δημόσιας τηλεόρασης.
Αλλά μόλις έγινε γνωστή η συμφωνία Σάντσεθ – Κασάδο, οι Καταλανοί είπαν πως θα είναι συμφωνία μεταξύ Σοσιαλιστικού και Λαϊκού Κόμματος, ενώ και ο ίδιος ο Σάντσεθ μετέθεσε τις συζητήσεις για την άλλη εβδομάδα, προφανώς πιεζόμενος από τον εταίρο του Ιγκλέσιας, που αλλιώς τα φανταζόταν τα πράγματα.
Καταγγελίες για λογοκρισία
Την ίδια ώρα, σάλος ξέσπασε από μια δήλωση του αρχηγού της Εθνοφρουράς Χοσέ Μανουέλ Σαντιάγκο, σύμφωνα με την οποία το Αρχηγείο της Υπηρεσίας Πληροφοριών εργάζεται «για να ελαχιστοποιηθεί το κλίμα κατά της κυβέρνησης όσον αφορά στη διαχείριση της κρίσης».
Το υπουργείο των Εσωτερικών έσπευσε να δικαιολογήσει τον στρατηγό λέγοντας πως επρόκειτο για φραστικό λάθος και εννοούσε τα fake news, ενώ ο ίδιος ο στρατηγός αναφέρθηκε στην μακρά θητεία του κατά της τρομοκρατίας της ΕΤΑ και σε άλλες αποστολές, λέγοντας πως σέβεται απόλυτα την ελευθερία της έκφρασης και πως γι’ αυτόν ουδέποτε υπήρξε ιδεολογία, αλλά μόνο οι άνθρωποι.
Πολλές αντιδράσεις προκάλεσε και μια έρευνα που διενήργησε το Δημόσιο Ινστιτούτο Δημοσκοπήσεων του κρατικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών, του οποίου ο πρόεδρος Χοσέ Φελίξ Τεζάνος βρέθηκε στο στόχαστρο όλων. Η έρευνα περιείχε ένα πολύ περίεργο ερώτημα: Πιστεύετε ότι θα πρέπει να απαγορευτεί η διάδοση ψευδών ειδήσεων από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή να διατηρήσουμε απόλυτη ελευθερία στη διάδοση ειδήσεων και πληροφοριών;
Το ερώτημα κρίθηκε πονηρό και με σκοπό την χειραγώγηση της κοινής γνώμης και την προληπτική λογοκρισία, ενώ, όπως υποστηρίχθηκε, έλειπαν κρίσιμα ερωτήματα όπως η έλλειψη συντονισμού, οι εκδηλώσεις για την 8η Μάρτη κλπ.
Πάντως, το Μέγαρο Μονκλόα έχει αρχίσει να σκέπτεται την υπερέκθεση μη εξοικειωμένων με την επικοινωνία προσώπων κατά την ενημέρωση του Τύπου και να αποσύρει αρκετούς από αυτούς.
«Αγαπητοί φίλοι των υπονόμων των ΜΜΕ…»
Ωστόσο, όλοι γνωρίζουν πολύ καλά ότι το μεγάλο πρόβλημα στην κυβέρνηση ακούει στο όνομα Πάμπλο Ιγκλέσιας, ο οποίος από την αρχή βρέθηκε εκτός κλίματος εθνικής συνεννόησης, την οποία τορπιλίζει με κάθε τρόπο.
Και όλοι θυμούνται ότι στις 2 Μαρτίου, μέσα στην γενική σύγχυση, Σάντσεθ και Ιγκλέσιας υπέγραψαν… συμφωνία για εθνική στρατηγική κατά των ψευδών ειδήσεων και της παραπληροφόρησης.
Και πάνω απ’ όλα θυμούνται την ακραία και διχαστική δήλωση του Ιγκλέσιας αμέσως μετά:
«Η Δημοκρατία θα γίνει καλύτερη όταν πολιτικοί, αστυνομικοί και επικεφαλής των ΜΜΕ των υπονόμων θα βρεθούν εκεί που πρέπει: Στη φυλακή»!
Μάλιστα, κατηγορώντας τα μέσα ενημέρωσης ότι… γλείφουν τις αιμορροΐδες των ισχυρών, κατέληξε: «Αγαπητοί φίλοι των υπονόμων, είμαστε στην κυβέρνηση»!
Είναι ο παλιός γνωστός Ιγκλέσιας, αυτός που το 2013 έδινε συνεντεύξεις στο τηλεοπτικό δίκτυο «Τσαβίστα» (sic) και στο «Γαλικία Έτος Μηδέν», λέγοντας πως «υπάρχουν εκείνοι που έχουν κανόνια, εκείνοι που έχουν πυραύλους και εκείνοι που έχουν τηλεοπτικούς παρουσιαστές. Η δημοσιογραφία είναι χρήσιμο όπλο για να πυροβολείς. Αυτό που θα ήθελα περισσότερο είναι να κερδίσει στις εκλογές ένα αριστερό κόμμα και να με διορίσει διευθυντή της δημόσιας τηλεόρασης».
Και όλοι αυτοί που τόσο πολύ τους έβριζε, τον πρόβαλλαν μετά μανίας μέχρι που στις ευρωεκλογές του 2014 βρέθηκε στην Ευρωβουλή…
Σας θυμίζουν τίποτε όλα αυτά;
Υ.Γ. Γι’ αυτό σας λέω. Ας κοιτάξουμε πώς θα σωθούμε χάρη στο προνόμιο να έχουμε μια αυτοδύναμη κυβέρνηση γιατί στην Ευρώπη γίνεται μύλος…
