Μετά την κατακραυγή της ελληνικής κυβέρνησης αλλά και των Ελλήνων σε εσωτερικό και εξωτερικό οι New York Times φαίνεται πως τα «γυρνούν» περί «μυστικών κέντρων κράτησης αλλοδαπών» καθώς αποκάλυψαν πως η πηγή του δημοσιεύματος ήταν Τούρκος πολίτης, κάτι που εξανεμίζει την όποια αξιοπιστία του άρθρου.
Την παραδοχή ότι απέκρυψαν μία σημαντική πληροφορία στο συκοφαντικό για την Ελλάδα δημοσίευμα για μυστικό κέντρο κράτησης στα σύνορα με την Τουρκία στον Εβρο έκανε ένας εκ των δημοσιογράφων που συνυπογράφουν το άρθρο.
Ο Patrick Kingsley σε ανάρτησή του στο Twitter παραδέχεται ότι στήριξε το ρεπορτάζ στη μαρτυρία ενός προσώπου τον οποίο πρόβαλαν σαν πρόσφυγα συρο-κουρδικής καταγωγής, ενώ αποκαλύπτεται ότι είναι Τούρκος πολίτης! Ο Σομάρ Ελχουσεγίν έχει τουρκικό διαβατήριο και ο δημοσιογράφος το απέκρυψε! Στην ανάρτησή του το παραδέχεται και λέει: «Ηταν δικό μου λάθος. Εγώ έκανα τη συνέντευξη και δεν το ξεκαθάρισα».
Το συκοφαντικό άρθρο μιλάει για παράνομες τακτικές των ελληνικών αρχών απέναντι σε «πρόσφυγες» που περνούν τα ελληνικά σύνορα από τον Έβρο.
Το δημοσίευμα, που υπογράφουν τέσσερις συντάκτες, μιλάει για ένα μυστικό κέντρο όπου κρατούνται μετανάστες και πρόσφυγες προτού σταλούν πίσω στην Τουρκία, χωρίς να τους δοθεί η ευκαιρία να κάνουν αίτηση χορήγησης ασύλου.
«Εμείς, οι αναγνώστες, είμαστε ανόητοι - οι «New York Times» έκαναν τεράστια γκάφα κάνοντας αναφορά στην κρίση των ελληνοτουρκικών συνόρων», γράφει ο Έλληνας συγγραφέας Απόστολος Δοξιάδης σχολιάζοντας το δημοσίευμα της εφημερίδας.
«Το να πιστεύετε σ΄ έναν ευγενή σκοπό είναι αξιέπαινο. Το να γράφετε για κάτι, για να διαφωτίσετε τους συνανθρώπους σας για τις υψηλές σας αξίες, είναι ακόμα περισσότερο» υποστηρίζει. «Υπάρχει ένα μόνο πρόβλημα: αν είστε δημοσιογράφος, πρέπει να βάζετε τα γεγονότα πάνω από τις αξίες - αλλιώς είστε απλός προπαγανδιστής.»
Αυτό που πρέπει να έχουν στο μυαλό τους οι Έλληνες πολίτες και να μην εκπλήσσονται από τα δυσφημιστικά δημοσιεύματα εναντίον της Ελλάδας για το μεταναστευτικό, είναι πως εκτός από την Τουρκία, κι άλλα ξένα κέντρα (ιδιαίτερα το Κατάρ) έχουν «στενές σχέσεις» με αρκετούς ξένους δημοσιογράφους και μέσα.
