Του συνεργάτη μας, Δημήτρη
Κωνσταντάρα
Μού είναι
πολύ δύσκολο να κατανοήσω το πώς εμείς οι Έλληνες, ο περήφανος και γενναίος
λαός που συνήθως «δεν σηκώνει ούτε μύγα στο σπαθί του» και δεν διστάζει,
παραδοσιακά να επιτεθεί ναι να ανατρέψει απαράδεκτες καταστάσεις που τον κάνουν
να υποφέρει, να τις ανατρέψει με κάθε τρόπο, φερόμαστε τόσο ανόητα απέναντι στο
covid-19, τον
φονικό ιό που αφανίζει τον κόσμο.
Μα εμείς
αντιδρούμε πάντα δυναμικά,
επικοινωνιακά, μέσα από εκλογές, μέσω συγκεντρώσεων, διαδηλώσεων, εκδηλώσεων,
διαμαρτυριών όταν βλέπουμε το «κακό» να έρχεται. Όσες φορές έχει χρειαστεί ( και είναι πολλές,
από το 1821) , έχουμε γίνει μια γροθιά, έχουμε συνασπιστεί και έχουμε αντιδράσει,
έχουμε αγωνιστεί, έχουμε πολεμήσει και
έχουμε γκρεμίσει τον κάθε είδους εχθρό, αργά ή γρήγορα και έχουμε αλλάξει την
κατάσταση.
Σήμερα; Τώρα
που ο «κορωναιός» έχει εισβάλει στη χώρα, στην πόλη, στο χωριό, στα σπίτια μας;
Γιατί «κάνουμε τους μάγκες»; Γιατί δεν συμμορφωνόμαστε στις υποδείξεις και τις
οδηγίες αυτών που ξέρουν καλύτερα; Τι μας έχει συμβεί ώστε να έχουμε
μεταλλαχτεί σε «εξυπνάκιες» που
αμφισβητούν τους ειδικούς επιστήμονες και αναγκάζουμε το Κράτος να βγάλει
διαταγές και απαγορεύσεις και περιπολικά
στους δρόμους για να μας απομακρύνει από τις παραλίες και τα πάρκα και τις
πλατείες, από τα λιμάνια και τις Εθνικές Οδούς, από τις λαικές αγορές και τα
σούπερ μάρκετ; Γιατί δεν ακολουθούμε τις οδηγίες να μείνουμε σπίτι για να
προστατευθούμε εμείς και να προστατέψουμε και τους άλλους; Γιατί δεν φοράμε μάσκες και γάντια και
προβάλλουμε γελοίες δικαιολογίες; Γιατί φεύγουμε κατά χιλιάδες για τα νησιά και
για τα χωριά μας ενώ οι επιστήμονες μας λένε ότι ΔΕΝ πρέπει να φύγουμε γιατί
έτσι θα δυσκολέψουμε αφάνταστα το έργο των γιατρών;
Έβλεπα στην
τηλεόραση και άκουγα τα ηχογραφημένα
μηνύματα από τα μεγάφωνα των περιπολικών , μηνύματα σε διάφορες γλώσσες που
εκπέμπονταν αναγκαστικά λόγω του πολύ-πολιτισμικού χαρακτήρα που έχουν πια η
πρωτεύουσα και οι άλλες μεγάλες πόλεις, μηνύματα που αρχικά παρακαλούσαν, μετά
ζητούσαν και όπου νάναι θα διατάζουν να απομακρυνθούμε από τις παραλίες και τα
πάρκα όπου είχαμε βγει, παρά τις συστάσεις, για να … κάνουμε μια βόλτα.
Και τι θα
πει αυτό που λένε πολλοί «Μα εγώ δεν είμαι άρρωστος» και το άλλο, ανόητο « Εγώ
δεν αντέχω να μείνω στο σπίτι»; Σας έχει ενημερώσει ο ιός πότε θα σας
«χτυπήσει»; Και που; Και πως;
Τι κρίμα!
Στη σημερινή Ελλάδα που από την απαξίωση,
έχει ανέβει πολλά σκαλιά στην παγκόσμια κλίμακα ποιότητας ζωής,
αναγκάζουμε το Κράτος να βγάλει περιπολικά στο δρόμο. Και αφού έχει κλείσει τα
σχολεία, τα θέατρα, τους κινηματογράφους, τα γήπεδα, τις Παιδικές Χαρές, τα
εμπορικά καταστήματα, γιατί να επιμένουμε στην ανυπακοή και να το αναγκάζουμε
να κλείσει τα λιμάνια και τις Εθνικές Οδούς και να «βγάλει» αύριο-μεθαύριο
απαγορευτικό κυκλοφορίας στους δρόμους; Τι θέλουμε δηλαδή; Να «βγάλει» στους
δρόμους και τα … τάνκς;
Τι να σας
πω; Αυτά που λένε όλοι οι επιστήμονες,
γιατροί, οι υπουργοί, όλοι οι
σοβαροί και υπεύθυνοι άνθρωποι; Συνεργαστείτε, Σκεφτείτε σοβαρά. Μείνετε σπίτι.
Όχι άσκοπες βόλτες. Όχι ταξίδια. Κι αν χρειαστεί οπωσδήποτε κάπου να πάτε,
φορέστε γάντια, φορέστε μάσκα, μην πλησιάζετε άλλους ανθρώπους, μην
συνωστίζεστε και πλένετε συνεχώς τα χέρια σας. Τι διάολο, τόσο δύσκολο είναι
αυτό;
