3.2.20

Μία συμφωνία-σταθμός στην “αποικιοποίηση” της Ελλάδας


Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Αν τα Μνημόνια και οι δανειακές σφράγισαν τη μετατροπή της Ελλάδας σε “αποικία χρέους” των πιστωτών, η συμφωνία για τις Βάσεις που καλείται να επικυρώσει η Βουλή κινδυνεύει να ολοκληρώσει τη μετατροπή της χώρας σε “γεωπολιτική αποικία” των ΗΠΑ και του NATO. Πρόκειται για σταθμό στη σταδιακή έκπτωση του ελληνικού κράτους, ως στοιχειωδώς κυρίαρχου, ανεξάρτητου, δημοκρατικού και ελληνικού κράτους.

Διαβάζοντας κανείς τον ατέλειωτο κατάλογο των παραχωρήσεων Τσίπρα και εν συνεχεία Μητσοτάκη προς τους Αμερικανούς, επιβεβαιώνει την γνώμη που έχει η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων για τους πολιτικούς μας. Αλλά διερωτάται αν έχει ζητηθεί η γνώμη των ανώτερων Ελλήνων αξιωματικών και αν έδωσαν σύμφωνη γνώμη, διότι αυτοί ορκίζονται πίστη στη γαλανόλευκη, όχι στην αστερόεσσα. Στη γαλανόλευκη οφείλουν να μένουν πιστοί, όχι στην αστερόεσσα. Και εν ονόματι της γαλανόλευκης, όχι της αστερόεσσας, θα οδηγήσουν νέους ανθρώπους στον θάνατο αν χρειασθεί.
Είναι δυνατόν οι Έλληνες ανώτεροι στρατιωτικοί να έχουν συγκατατεθεί στην παραχώρηση ουσιαστικά όλης της επικράτειας, για τις ανάγκες των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων; Και καλά. Κανείς στο πολιτικό προσωπικό της χώρας και μεταξύ των στρατιωτικών ηγητόρων της δεν διαβάζει τουλάχιστον εφημερίδες; Δεν βλέπει σε τι πρωτοφανή αστάθεια έχουμε μπει διεθνώς, δεν είδε ότι παρολίγον να τυλιχτεί στις φλόγες όλη η Μέση Ανατολή μόλις προχτές; Δεν φοβούνται με όλες αυτές τις βάσεις μην μας πάρει και μας καμιά σπόντα στο τέλος;
Είπαμε να κάνουμε παραχωρήσεις στους Αμερικανούς, όλοι ξέρουμε τι “διεθνή δουλικά” μας κατάντησαν οι πολιτικοί μας, δεν έχουμε πολλές αυταπάτες. Χρειάζεται όμως να γεμίσουμε και όλη τη χώρα βάσεις, που μπορούν να εμπλέξουν την Ελλάδα σε πολέμους με τη Ρωσία, το Ιράν, τη Σερβία, χωρίς κανένα εθνικό λόγο και να κάνουν τη γεωγραφικά περιορισμένη χώρα μας παρανάλωμα;

Πολιτικοί με σπίτια σε Γενεύη και Παρίσι

Οι πολιτικοί μας έχουν σπίτια στη Γενεύη, το Παρίσι, το Λονδίνο. Ο ελληνικός λαός που θα πάει να ζήσει, άμα του χτυπήσουν τη χώρα, λόγω της υποτέλειας των Ελλήνων πολιτικών και της απροθυμίας τους να βλάψουν την καριέρα και τα συμφέροντά τους λέγοντας κάπου κάπου και κανένα όχι; Δώσαμε με ένα προηγούμενο άρθρο μας ένα πολύ συγκεκριμένο παράδειγμα για το πως η βάση στην Αλεξανδρούπολη μπορεί να θέσει σε άμεση απειλή τον μισό ελληνικό πληθυσμό!
Η συμφωνία διαταράσσει βαριά τις σχέσεις της Ελλάδας με παραδοσιακές φιλικές δυνάμεις, καθιστά όλη τη χώρα στόχο σε περίπτωση σύρραξης και δημιουργεί επίσης ένα μηχανισμό πλήρους ελέγχου και ασφυκτικής παρακολούθησης των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων από τους Αμερικανούς.
Αφαιρεί επίσης η συμφωνία από την Αθήνα το τελευταίο και πιο σημαντικό χαρτί που διαθέτει, αν θελήσει να διεκδικήσει την αποκατάσταση ενός βαθμού  κυριαρχίας του ελληνικού κράτους, αλλά και το τελευταίο μέσο άμυνας απέναντι σε παρούσες ή νέες απειλές. Το ότι δηλαδή ελέγχει ένα γεωγραφικό χώρο μέγιστης στρατηγικής αξίας για τους δυτικούς, που μπορεί να αρνηθεί τη χρήση του σε περίπτωση μεγάλης ανάγκης.
Αν είχε απειλήσει να το κάνει, δεν υπήρχε καμία πιθανότητα να της επιβληθούν Μνημόνια και Δανειακές για παράδειγμα. Θα βρισκόταν μια λογική λύση, όπως για τις άλλες χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας. Αυτές είναι μόνο μερικές από τις συνέπειες από τη συμφωνία, γιατί για να τις περιγράψουμε όλες θα χρειαζόμαστε βιβλίο, όχι άρθρο.

Ούτε στις Μπανανίες

Τέτοια κείμενα δεν τα συναντά κανείς στην ΕΕ και είναι αμφίβολο αν τα υπογράφουν και οι Μπανανίες της Λατινικής Αμερικής και της Αφρικής. Τη συμφωνία επεξεργάστηκε η προηγούμενη κυβέρνηση της δήθεν “Αριστεράς” του Τσίπρα, –σε αντίθεση με όλες τις αρχές και παραδόσεις της ελληνικής Αριστεράς (όπως και του ΠΑΣΟΚ– την ολοκληρώνει και την εμφανίζει η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Η τελευταία περιφρονεί έτσι με τη σειρά της οποιοδήποτε στοιχείο εθνικής αξιοπρέπειας επέδειξε η ελληνική συντηρητική παράταξη μετά το 1974.
Η ίδια η επικύρωση μιας τέτοιας συμφωνίας σηματοδοτεί ένα βαθύ εκφυλισμό του ελληνικού πολιτικού συστήματος. Ο ρόλος των ΗΠΑ στην ελληνική ιστορία, από τότε που διαδέχθηκαν τη Βρετανία, σε ρόλο νεοαποικιακού “προστάτη”, υπήρξε χωρίς αμφιβολία ολέθριος. Δείτε μια συνοπτική επισκόπηση των ελληνοαμερικανικών σχέσεων εδώ.
Εντούτοις, οι περισσότεροι Έλληνες εκτιμούν ότι λόγοι ρεαλισμού επιβάλλουν τη διατήρηση κατά το δυνατό καλών σχέσεων με τις ΗΠΑ και την αποφυγή οποιασδήποτε ρήξης με την Ουάσινγκτον. Αυτό όμως δεν μπορεί να σημαίνει την ικανοποίηση οποιουδήποτε, ακόμα και του πιο παράλογου αμερικανικού αιτήματος, ή τη μετατροπή των διμερών σχέσεων σε μια δουλική ροή όλο και μεγαλύτερων και πιο επικίνδυνων παραχωρήσεων προς τις ΗΠΑ, χωρίς μάλιστα το παραμικρό αντάλλαγμα προς την Ελλάδα!

Αμερικανοί στην καρδιά της ελληνικής άμυνας

Ένα ιδιαίτερα εντυπωσιακό χαρακτηριστικό των όσων αποδέχεται η Αθήνα έγκειται στην μαζική παραβίαση των πιο βασικών κανόνων εθνικής ασφάλειας, με τους Αμερικανούς στρατιωτικούς να τοποθετούνται μέσα στην καρδιά της ελληνικής άμυνας, όπως είναι το 4ο Σώμα Στρατού στη Θράκη, το Αρχηγείο Τακτικής Αεροπορίας στη Λάρισα και το Στεφανοβίκειο στον Βόλο.
Από κει μπορούν να παρακολουθούν τα πάντα και να προσδιορίζουν αυτοί με πολύ άμεσο τρόπο το πως θα εξελιχθεί μια ενδεχόμενη σύγκρουση με την Τουρκία. Δεν υπάρχουν πια στεγανά για τους Αμερικανούς στις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις.
Είναι γι’ αυτόν τον λόγο που ο Ανδρέας Παπανδρέου, το πρώτο πράγμα που έκανε, το 1987, ήταν να κλείσει τη Νέα Μάκρη και να στείλει τον υπουργό του των Εξωτερικών στη Βουλγαρία. Πράγματα που βεβαίως δεν θα μπορούσε ούτε και να διανοηθεί η πολιτικο-στρατιωτική ηγεσία της Αθήνας πλέον, έχοντας βάλει δίκην γκαουλάιτερ και παρατηρητή τους Αμερικανούς στρατιωτικούς στα πιο κρίσιμα σημεία της όλης δομής της ελληνικής άμυνας.
Με όλα αυτά που συμφωνούνται, οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις μπαίνουν σε μεγάλο βαθμό υπό τον πρακτικό πλήρη έλεγχο των ΗΠΑ. Αν η Ουάσινγκτον θέλει θα χτυπήσουν την Τουρκία, θα την χτυπήσουν, αν δεν θέλει θα παρακολουθούν άπρακτες την όποια δραστηριότητα ή θα είναι αναποτελεσματικές στη δράση τους.
Αν η Αμερική έχει καλές σχέσεις με την Άγκυρα, σε μια δεδομένη μελλοντική στιγμή, ποιος θα την εμποδίσει να μοιραστεί μαζί της απόρρητες πληροφορίες για την ελληνική άμυνα; Και μη μου πείτε τώρα ότι αυτά δεν γίνονται. Μιλάμε για  τη δύναμη πίσω από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο!

Οι Αμερικανοί μας φτύνουν

Άλλωστε, δεν χρειάζεται να καταφύγουμε σε αφηρημένες σκέψεις, λογικούς συλλογισμούς ή την ιστορική εμπειρία. Εδώ και κάμποσες εβδομάδες οι Αμερικανοί μας φτύνουν κανονικά σχετικά με τα ελληνοτουρκικά και οι κυβερνώντες κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν. Και ένας από τους λόγους που μας φτύνουν κανονικά, είναι ότι έχουν πεισθεί προ πολλού ότι, οτιδήποτε να μας κάνουν, εμείς θα τους δίνουμε πρόθυμα ότι θέλουν.
Ήδη επί των ημερών του κ. Τσίπρα, άρχισαν να γίνονται πρωτοφανή πράγματα με τους κανόνες ασφαλείας των ενόπλων δυνάμεων και των υπηρεσιών πληροφοριών. Είδαμε ξένο Πρέσβη να επισκέπτεται το ελληνικό υπουργείο Άμυνας και να συνομιλεί με τη στρατιωτική ηγεσία, χωρίς την παρουσία της πολιτικής ηγεσίας, επί περισσότερες ώρες από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό!
Τέτοια επίσκεψη δεν είχε σημειωθεί μετά το καλοκαίρι του 1974. Ρωτήσαμε ένα φίλο κυβερνητικό, όταν ξέσπασε το σήριαλ με τους υποτιθέμενους Ρώσους κατασκόπους που δήθεν οργανώνουν τα συλλαλητήρια και μας περιέγραψε την κατάσταση του κράτους, ήδη επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ, ως εξής: «Δεν ελέγχουμε τίποτα».
Αυτά, σημειωτέον, δεν έχουν οδηγήσει στο παρελθόν και δεν θα οδηγήσουν και τώρα σε τελικά καλές ελληνοαμερικανικές σχέσεις. Θα τις καταστρέψουν όπως και στο παρελθόν. Ο θυελλώδης αντιαμερικανισμός που συγκλόνισε Ελλάδα και Κύπρο μετά το 1974 οφείλεται ακριβώς στην δουλικότητα των Ελλήνων αρμοδίων και στα αποτελέσματα που προκάλεσε αυτή η δουλικότητα. Διότι οι Αμερικανοί σέβονται αυτούς που τους κοιτάνε στα μάτια και τους μιλάνε όρθιοι. ΚΙ αυτό ήταν που ανάγκασε τον Πρόεδρο Κλίντον και τον Χόλμπρουκ να ζητήσουν συγνώμη από τον ελληνικό λαό, ώστε να γίνει δυνατή η δημιουργία κάπως ομαλών σχέσεων μεταξύ Αθηνών και Ουάσινγκτον.
Δεν ζει ο μεγάλος συγγραφέας της “Πολιορκίας, του συγκλονιστικού αυτού μυθιστορήματος για τον Εμφύλιο, ο Αλέξανδρος Κοτζιάς, να δει πόσο κοντά έχουμε φτάσει δυστυχώς στην πραγματοποίηση της προφητείας του: «Ούτε υπάρχει πιο σίγουρος θάνατος για ένα έθνος,
πλην να παραδώσεις την πολιτική στους συμμάχους σου».
Δημοσιεύτηκε στο slpress.gr