Γράφει η
Σοφία Βούλτεψη
Καινούργιο κοσκινάκι μου και πού να σε κρεμάσω. Μετά την Ισπανία (τέσσερις εκλογικές αναμετρήσεις σε τέσσερα χρόνια) και την Πορτογαλία (όπου αναζητούν τη δεδηλωμένη κάθε φορά που πρέπει να ψηφίσουν ένα νόμο), τώρα ο κ. Τσίπρας ανακάλυψε την Ιρλανδία. Και πανηγύρισε από βήματος της Βουλής ότι «κέρδισε η Αριστερά» - αν και με λιγότερες έδρες από τη δεξιά! Φυσικά, έλεγε πάλι τη μισή αλήθεια! Δηλαδή, κατέφυγε ξανά σε ένα ψέμα.
Μας ανέλυσε, λοιπόν, ο κ. Τσίπρας (που δεν έχασε την ευκαιρία να ζήσει ξανά τον μύθο του) τους λόγους για τους οποίους στην Ιρλανδία έχασε τις εκλογές ο Λίο Βαράντκαρ, παρά το γεγονός ότι είχε πετύχει ανάπτυξη 6% και ανεργία μόλις 5%. Όπως είπε, αυτό συνέβη επειδή «ούτε οι ρυθμοί ανάπτυξης, ούτε οι δείκτες της ανεργίας από μόνοι τους δεν αρκούν για να αισθανθούν οι πολίτες βελτίωση στη ζωή τους».
Προσέξτε τώρα τι ακριβώς έχει συμβεί στην Ιρλανδία – για να καταλάβετε γιατί πανηγυρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Στις πρόσφατες εκλογές, το Σιν Φέιν, ο πολιτικός βραχίονας του ΙΡΑ, ένα εθνικιστικό κόμμα που ο κ. Τσίπρας βαφτίζει «αριστερό αδερφό κόμμα», συγκέντρωσε το 24,5% των ψήφων. Το Φιάνα Φέιλ, το κεντροδεξιό κόμμα, έλαβε 22,2% και το Φίνε Γκάελ, το φιλελεύθερο κεντροδεξιό, έλαβε 20,9%.
Δηλαδή, τα δύο κεντροδεξιά κόμματα έλαβαν πάνω από το 43% των ψήφων.
Και δεν είναι μόνο αυτό.
Το αγαπημένο Σιν Φέιν του κ. Τσίπρα στην ιρλανδική Βουλή των 160 εδρών έλαβε 37 έδρες, ενώ το δεύτερο κόμμα, το Φιάνα Φέιλ διαθέτει 38 έδρες και το Φίνε Γκάελ του Λίο Βαράντκαρ διαθέτει 35 έδρες. Δηλαδή, τα δύο κεντροδεξιά κόμματα μαζί, διαθέτουν 73 έδρες.
Και πάλι δεν είναι μόνο αυτό.
Το Σιν Φέιν δεν είχε καταφέρει να κατεβάσει παρά μόνο 42 υποψηφίους. Και με δεδομένο ότι στο ιρλανδικό εκλογικό σύστημα οι ψηφοφόροι ψηφίζουν κόμμα αλλά επιλέγουν τους βουλευτές από λίστες υποψηφίων ανεξαρτήτως του κόμματος στο οποίο ανήκουν, επέλεξαν τους υποψηφίους με βάση την προσωπικότητα του καθενός.
Έτσι, εξελέγησαν περισσότεροι κεντροδεξιοί πολιτικοί!
Τώρα, πρέπει με κάποιο τρόπο να εξασφαλιστεί η Δεδηλωμένη μέσα στο Κοινοβούλιο.
Τα δύο κεντροδεξιά κόμματα δεν σκοπεύουν να συνεργαστούν με το Σιν Φέιν της «συντρόφισσας» Μέρι Λου Μακντόναλντ.
Και επομένως, το Σιν Φέιν – αν και η Μακντόναλντ από την αρχή ζήτησε από τα κεντροδεξιά κόμματα να συνεργαστούν, πράγμα που καθόλου δεν θα αρέσει στον κ. Τσίπρα αν το πληροφορηθεί – πρέπει να αναζητήσει αλλού τις συμμαχίες του.
Η επόμενη Τισάχ!
Η Μακντόναλντ το θέλει απεγνωσμένα. «Μπορεί να γίνω η επόμενη Τίσαχ!», είπε μιλώντας στην κεντρική πλατεία του Δουβλίνου. Σημειώστε ότι «Τισάχ», είναι ο πρωθυπουργός στα κελτικά. Και για άλλη μια φορά η επικεφαλής του Σιν Φέιν ζήτησε την ένωση της Βόρειας Ιρλανδίας με την Ιρλανδία.
Αν και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Βαράντκαρ έχασε τις εκλογές και παρά το γεγονός ότι πράγματι το Σιν Φέιν κατόρθωσε να ξεφύγει από την δαιμονοποίηση λόγω της σχέσης του με τον ΙΡΑ (αυτά αρέσουν στον κ. Τσίπρα), ο σχηματισμός κυβέρνησης στην Ιρλανδία θα αποτελέσει ένα πολύ δύσκολο σταυρόλεξο – κάτι που επίσης αρέσει ως προοπτική στον κ. Τσίπρα.
Άγνωστο πόσο θα διαρκέσουν οι διαπραγματεύσεις – και μάλιστα σε μια πολύ δύσκολη περίοδο, καθώς έχει προηγηθεί το «Μπρέξιτ».
Καθώς για τα δύο κεντροδεξιά κόμματα η συνεργασία με το Σιν Φέιν είναι απαγορευτική, με τον Βαράντκαρ περισσότερο κατηγορηματικό ακριβώς λόγω των σχέσεων με τον ΙΡΑ, η Μακντόναλντ διαπραγματεύεται τώρα με διάφορα μικρότερα κόμματα της αριστεράς, τους Πράσινους και τους Σοσιαλδημοκράτες.
Αλλά δύσκολα θα εξασφαλίσει τις 81 έδρες αν δεν καταφέρει να συνεργαστεί με ένα από τα δύο κεντροδεξιά κόμματα.
Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι: Όλοι έχουν εξασφαλίσει ποσοστά άνω του 20%.
Αρχίζει η περιπέτεια
Και με δεδομένο ότι μετά τις εκλογές του 2016 πέρασαν πάνω από δύο μήνες για να σχηματιστεί κυβέρνηση, αυτή τη φορά είναι πολύ πιθανόν να περάσει πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα έως ότου επιτευχθεί κάποια συμφωνία.
Αλλά και αυτή θα είναι εύθραυστη. Αν το Σιν Φέιν συνεργαστεί με όλα τα άλλα μικρότερα κόμματα θα χρειαστεί να προχωρήσει σε χωριστές συμφωνίες.
Και αν τελικά συνεργαστεί με το κεντροδεξιό Φιάνα Φέιλ – όπως είπαμε ο Βαράντκαρ του Φίνε Γκάελ έχει δηλώσει ότι προτιμά την αντιπολίτευση – ο συνασπισμός αυτός θα διαθέτει 75 έδρες και επομένως θα χρειαστεί και κάποιος άλλος.
Ο οποίος, όμως, θα βάλει τους δικούς του όρους επίσης.
Ναι, αλλά το διακύβευμα είναι η επανένωση της Ιρλανδίας. Δηλαδή, η απόσπαση της Βόρειας Ιρλανδίας από την Βρετανία. Η οποία, όμως, έχει φύγει από την ΕΕ, παίρνοντας μαζί της και την Βόρεια Ιρλανδία. Η οποία Βόρεια Ιρλανδία διαφωνούσε με το «Μπρέξιτ».
Αλλά η Ιρλανδία παραμένει στην ΕΕ και αν ξεκινούσε ανένδοτο για επανένωση με τη Βόρεια Ιρλανδία, τότε πιθανόν τα υποψήφια για συνεργασία κόμματα να μην συναινούσαν στην έναρξη μιας τέτοιας μάχης και στην επικέντρωση σ’ αυτήν.
Ναι, αλλά η Μακντόναλντ το είπε ξεκάθαρα – άλλωστε η επανένωση ήταν σημαία της προεκλογικής της εκστρατείας. Και ζητά από τις Βρυξέλλες να υποστηρίξουν το σχέδιό της.
«Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να λάβει θέση για τη Ιρλανδία, όπως το έκανε υποστηρίζοντας την γερμανική ενοποίηση. Και με τον ίδιο τρόπο που έχει μία θέση για την Κύπρο και μία θετική προσέγγιση για την επανένωση αυτής της χώρας», δήλωσε στην εκπομπή Newsnight του BBC. Και συνέχισε:
«Ο χωρισμός και η διαίρεση υπήρξαν καταστροφή και ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσουμε είναι η επανένωση, η συμφιλίωση και οι καλές σχέσεις με τους κοντινότερους γείτονές μας».
Αδιέξοδος ο δρόμος προς το δημοψήφισμα
Προσέξτε τώρα: Η Βόρεια Ιρλανδία παρέμεινε στη Βρετανία μετά το 1921, όταν το μεγαλύτερο τμήμα της ιρλανδικής νήσου αποχωρίστηκε.
Το Σιν Φέιν, όμως, επιμένει στην επανένωση. Διαφωνεί, όμως, η Αρλίν Φόστερ, αρχηγός του μικρού ενωτικού κόμματος DUP της Βόρειας Ιρλανδίας.
Υποστηρίζει ότι δεν υπάρχουν προϋποθέσεις για το δημοψήφισμα που ζητά το Σιν Φέιν, διότι δημοψήφισμα μπορεί να προκηρύξει μόνο το Ηνωμένο Βασίλειο, δια του υπουργού αρμόδιου για την Βόρεια Ιρλανδία. Και μόνο αν προκύπτει ότι κάτι τέτοιο έχει την υποστήριξη της πλειοψηφίας του βρετανικού λαού. Κάτι τέτοιο, όμως, δεν προκύπτει από τις δημοσκοπήσεις.
Στο μεταξύ, το Σιν Φέιν υπέβαλε επίσημο αίτημα για έναρξη διαπραγματεύσεων με σκοπό τον σχηματισμό κυβέρνησης με το δεύτερο κόμμα, το Φιάνα Φέιλ του Μάικλ Μάρτιν.
Μύλος; Προφανώς! Αλλά ο κ. Τσίπρας προτιμά να τα αποσιωπά όλα αυτά και να πανηγυρίζει επειδή τάχα έχασε η δεξιά (που, όπως είπαμε, εξασφάλισε το 43% των ψήφων) και κέρδισε η αριστερά (που έλαβε λιγότερες έδρες από το δεύτερο κόμμα)!
Συριζαϊκά λόγια του αέρα και η αλήθεια των αριθμών
Γι’ αυτό και ο περίφημος Τομέας Διεθνών και Ευρωπαϊκών Υποθέσεων του ΣΥΡΙΖΑ, έσπευσε να χαιρετίσει την «ιστορική νίκη του αδερφού κόμματος, όχι μόνο για την Ιρλανδία, αλλά και για ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Αριστερά, και για κάθε προοδευτικό πολίτη»
Και συνέχισαν:
«Μετά την Ισπανία και την Πορτογαλία, ήρθε η ώρα της Ιρλανδίας να πει ένα μεγάλο «όχι» στον νεοφιλελευθερισμό και τη λιτότητα». Διότι «για πρώτη φορά, υπάρχει προοπτική για μια κυβέρνηση συνεργασίας των αριστερών, προοδευτικών και οικολογικών κομμάτων στη χώρα, δίνοντας ελπίδα στη μεγάλη πλειοψηφία του ιρλανδικού λαού».
Βλέπετε πουθενά καμιά τέτοια προοπτική;
Πανηγύρισε και ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Χαρίτσης:
«Η μεγάλη νίκη του Sinn Fein στην Ιρλανδία, στέλνει ηχηρό μήνυμα σε όλη την Ευρώπη. Μετά από έναν ολόκληρο αιώνα, η Αριστερά της Ιρλανδίας σπάει τον άλλοτε κραταιό δικομματισμό και ανοίγει τον δρόμο για τη συγκρότηση μιας προοδευτικής κυβέρνησης, στον αντίποδα της νεοφιλελεύθερης κυριαρχίας».
Λόγια του αέρα δηλαδή, όπως προκύπτει από την αλήθεια των αριθμών.
Αλλά για τον ΣΥΡΙΖΑ ισχύει αυτό που έλεγε ο Λένιν – ότι δηλαδή «η αλήθεια είναι μια μικροαστική εμμονή»…
