Τουρκία: Διαλυμένη η Αεροπορία της, κι όμως απειλεί… επειδή εμείς τους μάθαμε ότι αυτό “δουλεύει"
Οι αναφορές μέσα από τους εξειδικευμένους -και μη- αμυντικούς και ειδησεογραφικούς ιστοτόπους, σχετικά με το ζήτημα της παράδοσης ή μη των F-35 στην Τουρκική Αεροπορία σε πρώτη φάση, της παραλαβής των S-400 τον περασμένο Ιούλιο και της πρόσφατης έναρξης διαπραγματεύσεων με τη Ρωσία σχετικά με το ενδεχόμενο της απόκτησης μαχητικών Su-57 ή Su-35, υπήρξαν πολλές και σε κάποιες περιπτώσεις, εξόχως αναλυτικές.
Ασφαλώς όλες αυτές οι εξελίξεις μας αφορούν. Και έχουμε προσπαθήσει να τις παρουσιάσουμε και να τις αναλύσουμε υπό το πλέον ρεαλιστικό πρίσμα. Όμως πλέον θεωρούμε ότι είναι απόλυτη ανάγκη (έχουμε εξαντλήσει όλα τα περιθώρια χρόνου!) η Ελλάδα να πάψει να είναι απλός θεατής αυτών των εξελίξεων. Γιατί εδώ και αρκετά χρόνια αυτό κάνει μόνο… Παρακολουθεί όντας σε πλήρη αδράνεια. Θα σταθούμε λοιπόν εδώ σε μία εξέλιξη στην απέναντι όχθη του Αιγαίου, στην οποία δεν έχει αποδοθεί ιδιαίτερη σημασία και βαρύτητα και η οποία είναι τόσο σημαντική ώστε να προκαλέσει την αντίδρασή μας.
Εξηγούμαστε… Οι εξελίξεις των τελευταίων τριών ετών στην Τουρκία ήταν, πέρα από όλα τα άλλα, ιδιαίτερα επιβαρυντικές για το αξιόμαχο των ενόπλων της δυνάμεων και ιδίως για το αξιόμαχο της Αεροπορίας της (ΤΗΚ). Ξεκινώντας από τη ματαίωση της παράδοσης των αρχικών 30 F-35, είναι θεωρούμε απολύτως κατανοητό πως θα έχει βαρύτατες συνέπειες, αρνητικές, τόσο για το μέλλον της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας, όσο και για το αξιόμαχο της Τουρκικής Αεροπορίας. Ακόμη και αν η τελευταία τελικά αποκτήσει μαχητικά Su-35 ή Su-57 (μετά από αρκετά χρόνια…), ή στο πλαίσιο ενός απίθανου ή ακραίου σεναρίου η Τουρκία αποδεχθεί τις αμερικανικές προϋποθέσεις για την παράδοση μαχητικών F-35, θα απαιτηθεί πολύς χρόνος για να υλοποιηθούν και να αποδώσουν επιχειρησιακά αυτές οι προμήθειες υλικού. Οι λόγοι είναι πολλοί και απλοί…
Η υιοθέτηση ρωσικού τύπου μαχητικών συνεπάγεται τη δημιουργία εντελώς νέων υποδομών για την υποστήριξη συστημάτων και νέων όπλων. Συνεπάγεται την προμήθεια και αξιοποίηση νέου εξοπλισμού, εντελώς διαφοροποιημένου, για την επανεξυπηρέτηση και τον επανεξοπλισμό των μαχητικών στο έδαφος. Συνεπάγεται την προμήθεια και αξιοποίηση νέων προσομοιωτών και εκπαιδευτικών βοηθημάτων. Συνεπάγεται τέλος, την εκπαίδευση του προσωπικού, ιπτάμενου και τεχνικού, σε συστήματα και όπλα τελείως διαφορετικής φιλοσοφίας.
Θα πρέπει επίσης να λάβουμε υπόψη ότι τα τελευταία χρόνια και συγκεκριμένα από το καλοκαίρι του 2016, η Τουρκική Αεροπορία έχει πληγεί σε βαθμό που έχει πλέον πάψει να αποτελεί πραγματική απειλή για την Πολεμική Αεροπορία. Και αν αυτό ακούγεται υπερβολικό ή επικίνδυνα καθησυχαστικό, μπορούμε να το θέσουμε διαφορετικά… Η Τουρκική Αεροπορία δεν είναι αυτό που ήταν πριν από το καλοκαίρι του 2016!
Έχει αποδυναμωθεί σε μεγάλο βαθμό, κυρίως μέσω της απώλειας δεκάδων ιπταμένων της, αλλά και αξιωματικών άλλων κρίσιμων ειδικοτήτων, μετά το πογκρόμ συλλήψεων που προκάλεσε το αποτυχημένο πραξικόπημα.
Σταδιακά δε, θα απωλέσει και τον στόλο των F-16, λόγω έλλειψης ανταλλακτικών.
