Με αφορμή την ταυτοποίηση των οστών του θρυλικού ήρωα Διοικητή της 33ης Μοίρας Καταδρομών Ταγματάρχη Γεωργίου Κατσάνη, που έπεσε πολεμώντας ηρωικά στην πρώτη γραμμή, στην μάχη του Αγίου Ιλαρίωνα στις 21 Ιουλίου 1974, κατά την διάρκειας της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, το Σίγμα παρουσίασε ένα εκπληκτικό αφιέρωμα, με μαρτυρίες της κόρης του Λίνας και των συμπολεμιστών του Νοσοκόμου της Μοίρας Χρήστου Κούλινου και του Επιλοχία του 3ου Λόχου Κρούσεως Δημήτρη Σκούρου, 46 ολόκληρα χρόνια μετά!
Ο αθάνατος Κατσάνης από το Σιδηρόκαστρο Σερρών (7-8-1934), υπήρξε αθλητής του Ηρακλή Θεσσαλονίκης, ο οποίος αφιέρωσε το κλειστό Γυμναστήριο "Κατσάνειο" στην μνήμη του, ενώ το όνομά του δόθηκε και στο Στρατόπεδο "Αντιστράτηγος Γεώργιος Κατσάνης" των Ειδικών Δυνάμεων στην Ρεντίνα, στα Μακεδονικά Τέμπη, όπου και υπήρξε Εκπαιδευτής της 1ης Ταξιαρχίας Καταδρομών. Αθάνατος!
Η ΕΠΙΚΗ ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΤΑΔΡΟΜΕΩΝ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΛΑΡΙΩΝΑ
Οι Καταδρομείς επιχειρούσαν εκείνη τη νύχτα χιλιόμετρα μέσα σε εχθρικό έδαφος, στα μετόπισθεν των Τούρκων, με σκοπό να καταλάβουν το Τουρκικό Στρατόπεδο Αλεξιπτωτιστών στο βουνό Κοτζά Καγιά, στον Άγιο Ιλαρίωνα (πλάι στην Κυρήνεια) και να αποκόψουν την κύρια οδική αρτηρία Κυρήνειας - Λευκωσίας στη νευραλγική θέση Αγύρτα!
Οι Καταδρομείς, χωρισμένοι σε Μοίρες ξεκίνησαν την Επιχείρηση "Λαβίδα" τη νύχτα της 20ης Ιουλίου 1974. Στην επιχείρηση πήρε μέρος η 31η Μοίρα Καταδρομών με τους λόχους 11, 12, 13 που θα ενεργούσε την έφοδο, ενώ η 32η θα προσπαθούσε να καταλάβει την δυτική κορυφή του υψώματος Άσπρη Μούττη, η 33η του Κατσάνη θα ενεργούσε στα Πετρομούθια και η 34η θα χτυπούσε στους πρόποδες του Πενταδακτύλου, για την κατάληψη του υψώματος 296, νοτιοανατολικά του χωριού Αγύρτα.
Ο αντικειμενικός σκοπός της επιχείρησης ήταν το ύψωμα Κοτζά Kαγιά, άνωθεν του χωριού Αγύρτα και νότια του κάστρου του Αγίου Ιλαρίωνα και μετά 4 ώρες, με χίλιους κινδύνους εν μέσω 150 τουρκικών πολυβολείων, τουρκικών φυλακίων και σκοπών, τον άθλο της κατάληψης του Τουρκικού Στρατοπέδου με αιφνιδιαστική έφοδο της 31ης Μοίρας από πολλές μεριές ταυτόχρονα στις 23.00 το βράδυ της 20ης Ιουλιου και χωρίς απώλειες! Μάλιστα κάποιος Τούρκος μέσα στη νύχτα, είχε πατήσει το χέρι ενός Έλληνα Καταδρομέα, χωρίς ευτυχώς να αντιληφθεί για το τι πρόκειται...
Εκεί, στο Τουρκικό Στρατόπεδο, δέχτηκαν συνεχείς, σκληρές τουρκικές αντεπιθέσεις και επειδή αδυνατούσε το πεζικό μας να έρθει να παραλάβει το Στρατόπεδο, όπως προέβλεπε το Σχέδιο, αποχώρησαν τις πρωινές ώρες της 21ης Ιουλίου, ανατινάζοντάς το και δίνοντας συνεχείς μάχες!
Η 33η ΜΟΙΡΑ ΚΑΤΣΑΝΗ
Στα πλαίσια της εξαιρετικά τολμηρής εκείνης Επιχείρησης, η 33η Μοίρα Καταδρομέων υπό τον Κατσάνη, κατάφερε τότε να καταλάβει αιφνιδιαστικά το ύψωμα Πετρομούθια και στην συνέχεια και το κοντινό ύψωμα Καμήλα, για να ισχυροποιήσει την θέση της. Κάπου εκεί ο ηρωικός Καταδρομέας Διοικητής, πολεμώντας πρώτος με το πιστόλι στο χέρι, χτυπήθηκε από Τούρκο ελεύθερο σκοπευτή, ενώ γαζώθηκε λυσσωδώς η θέση του για να μην καταφέρουν να τον παραλάβουν έστω και νεκρό οι άντρες του!
Τα οστά του βρέθηκαν ακριβώς πάνω εκεί, σε ομαδικό τάφο με τέσσερις άλλους πεσόντες, σε τουρκικό στρατόπεδο του κατεχόμενου ακόμη Αγίου Ιλαρίωνα! Του Βυζαντινού Κάστρου, στο οποίο ο Γεώργιος Κατσάνης έδινε "κλίνατε επί δεξιά" κάθε ημέρα στην αναφορά της 33ης Μοίρας στο Πέλλαπαϊς, για να μην ξεχνούν τον στόχο, την αποστολή και την θυσία τους, που δεν θα αργούσε...
Η δε θρυλική επιχείρηση "Λαβίδα" διδάσκεται στην Ισραηλινή Στρατιωτική Σχολή, σαν παράδειγμα ανδρείας, ευφυίας, θάρρους και τόλμης, ως μία από τις καλύτερες καταδρομικές επιχειρήσεις στον κόσμο! Γιατί "ο τολμών νικά"! (δείτε και εδώ)
