ΠΩΣ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ ΕΓΙΝΕ ΒΙΛΑ ΣΤΗ ΖΟΥΓΚΛΑ
Hδη ο Σουλτάνος λεηλάτησε τα κοιτάσματα της Κύπρου και οδεύει στο Καστελόριζο και στο Ροδάκινο
ο ερώτημα πλέον είναι έχουμε πατρίδα ή βρισκόμαστε ήδη υπό την κυριαρχία της νεο-Οθωμανικής Αυτοκρατορίας;
Οταν ένας Ελληνας βουλευτής αποκαλύπτει ότι στη πραγματικότητα τα κοιτάσματα της Κύπρου έχουν λεηλατηθεί από την Τουρκία με την ανοχή του Τραμπ ο οποίος κάνει οικογενειακές μπίζνες με τον Ερντογάν τι μέλλον μπορεί να έχουν η Ελλάδα και η Κύρπος στην Ανατολική Μεσόγειο;
Από τον Βασίλη Μπόνιο
Η Τουρκία θεωρεί πως όλη η περιοχή μεταξύ Ρόδου και Κύπρου της ανήκει. Προσκαλεί την Ελλάδα να συνεννοηθούν για να οριοθετήσουν αποκλειστικώς τη θαλάσσια περιοχή δυτικά της Ρόδου έως και την Κρήτη. Σε αυτή την περιοχή είναι διατεθειμένη να συζητήσει και συνεκμετάλλευση. Προφανώς τέτοιες αντιλήψεις απευθύνονται σε κράτη μειωμένης κυριαρχίας-υπογραμμίζει ο Αγγελος Συρίγος
Η δεύτερη κίνηση ήταν η συμφωνία για οριοθέτηση με τη Λιβύη και ήταν στρατηγικής σημασίας. Η Τουρκία έως τώρα έδινε τη δική της ερμηνεία σε υφιστάμενα νομικά καθεστώτα που είχαν συσταθεί στο παρελθόν από διεθνείς συνθήκες. Εφεξής θα έχει τη δική της συνθήκη που προσπαθεί να δημιουργήσει ένα νέο νομικό καθεστώς.
Εάν και παντελώς παράνομο, θα το επικαλείται διαρκώς. Και οι δύο κινήσεις επιβεβαιώνουν αυτό που συμβαίνει από τον περασμένο Μάιο και μετά, όταν το γεωτρητικό σκάφος «Φατίχ» εμφανίστηκε δυτικά της Κύπρου. Η Τουρκία έχει αλλάξει ταχύτητα και επιδιώκει συντομότατα την αναθεώρηση του υπάρχοντος status quo και τη δημιουργία μιας νέας πραγματικότητας.
Αυτό εξηγεί και την τουρκική στάση στο Κυπριακό. Μέχρι προσφάτως το ζητούμενο για την Τουρκία ήταν η σύγκληση πενταμερούς διασκέψεως όπου θα συμμετείχαν οι τρεις εγγυήτριες δυνάμεις του νησιού και (ως κοινότητες) οι Ελληνοκύπριοι και οι Τουρκοκύπριοι. Ως προς τη σύνθεση, πέτυχε τον στόχο της στην Ελβετία το 2017.
Απέτυχε ως προς το αποτέλεσμα. Τώρα ξαφνικά έπαψε να ενδιαφέρεται για την άμεση σύγκληση νέας πενταμερούς. Υποτίθεται ότι ο λόγος είναι πως περιμένει τα αποτελέσματα των «εκλογών» στα Κατεχόμενα, όπου δεν θα ήθελε να επανεκλεγεί ο νυν ηγέτης των Τουρκοκυπρίων Ακιντζί.
Στην πραγματικότητα άλλος είναι ο λόγος της καθυστερήσεως. Το σεισμογραφικό σκάφος «Μπαρμπαρός», που αλωνίζει την κυπριακή ΑΟΖ, φαίνεται ότι έχει εντοπίσει σημαντικό κοίτασμα στο τεμάχιο 3, που έχει δοθεί από την Κυπριακή Δημοκρατία στην ιταλική ΕΝΙ.
Από αυτό το τεμάχιο απέπεμψε με πολεμικά πλοία η Τουρκία το γεωτρύπανο της ΕΝΙ τον Φεβρουάριο του 2018. Στόχος της Aγκυρας είναι να προχωρήσει σε γεώτρηση, ανακάλυψη και εκμετάλλευση του κοιτάσματος στο τεμάχιο 3.
Εάν συμβεί κάτι τέτοιο, στην πενταμερή, οψέποτε γίνει, θα είναι σε θέση αντίστοιχη με αυτή της Κυπριακής Δημοκρατίας, που έχει επίσης ανακαλύψει κοιτάσματα υδρογονανθράκων και εκμεταλλεύεται το ένα από αυτά.
Αυτά τα ανατριχιαστικά αλλά οδυνηρά πραγματικά περιγράφει ο βουλευτής της ΝΔ.
Την ίδια στιγμή έρχεται η Τουρκία και “αποφασίζει” ότι στα ελληνικά νησιά και στο δυτικό μέτωπο της Κύπρου δεν πρέπει να δοθεί υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ παρά μόνο χωρικά ύδατα υποστηρίζει πηγή του τουρκικού ΥΠΕΞ, λέγοντας ότι με βάση το διεθνές δίκαιο βασικός όρος είναι η αρχή της ίσης κατανομής και όχι της ίσης απόστασης, σύμφωνα με το ΚΥΠΕ.
Υποστηρίζει ακόμη ότι με βάση αυτή την αρχή, συγκρίνοντας τα νησιά με το ηπειρωτικό έδαφος άλλων χωρών μπορεί να τους δοθεί λιγότερη υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ. Υποστηρίζει ότι μπορεί να ληφθούν υπόψη παράγοντες όπως το μέγεθος, το μήκος της πρόσοψής και η θέση των νησιών και πόσο μακριά είναι από το ηπειρωτικό έδαφος.
Συγκεκριμένα, πηγές του τουρκικού ΥΠΕΞ ανέφεραν στο Anadolu ότι η Κυπριακή Δημοκρατία έκανε τις συμφωνίες της για οριοθέτησης της θαλάσσιας δικαιοδοσίας με τις άλλες χώρες (Αίγυπτο, Λίβανο και Ισραήλ) στη βάση της αρχής της ίσης απόστασης θεωρώντας την Κύπρο ‘ηπειρωτικό έδαφος’.
Μάλιστα η ίδια πηγή υποστηρίζει ότι δεν είναι όρος η αρχή της ίσης απόστασης για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ.
Ξυπνάς λοιπόν ένα πρωί με την είδηση ότι τουρκικά πολεμικά πλοία συνοδεύουν ερευνητικά σκάφη της Τουρκίας που ετοιμάζονται να τρυπήσουν ένα-2 μίλια από τους καφενέδες του Καστελόριζου και το ίδιο ακριβώς 2 μίλια από το Ροδάκινο της Κρήτης που ο Τσίπρας με τον Πολάκη έπιναν ρακές πριν δύο καλοκαίρια.
Τι κάνεις; Βάζεις στην ουρά στα σκέλια και γίνεσαι (όσοι μπορούν) πρόσφυγας εγκαταλείποντας τη πατρίδα στα χέρια της τουρκικής μπότας;
Γιατί όμως φθάσαμε ως εδώ; Σε μία εθνική ταπείνωση τέτοιου μεγέθους; Πως συνέβη αυτό;
Οι παράγοντες που οδήγησαν στον εκφυλισμό ενός λαού είναι πολλοί. Πρώτα απ΄όλα είναι η αθλιότητα της μεταπολίτευσης με τις μίζες στα εξοπλιστικά. Σπαταλήσαμε δις ευρώ τα οποία δεν έπιασαν τόπο όπως θα έπρεπε. Την ίδια στιγμή η Τουρκία απέκτησε ισχυρή πολεμική βιομηχανία. Ποια στιγμή; Οταν τα ελληνικά ΜΜΕ και κυρίως τα χυδαία κανάλια έπαιζαν ριάλιτυ και τουρκικά σήριαλ. Κανάλια τα οποία ανήκαν σε εκδότες που έλαβαν πακτωλό θαλασσοδανείων από τις ελληνικές τράπεζες οι οποίες προσπαθούν να συνέλθουν από τις άθλιες διοικήσεις του παρελθόντος.
Τα άθλια κανάλια για να προσφέρουν ισχύ στους καναλάρχες ώστε να έχουν λόγο στα πολιτικά παιγνίδια και κάποιοι για να μην πάνε φυλακή οι ίδιοι αντικατέστησαν την εκπαίδευση και τους δασκάλους με την Μενεγάκη, τη Κορομηλά, τη Σκορδά και πάει λέγοντας. Δύο γενιές αγοριτσιών μεγάλωσαν στην Ελλάδα με εκπαίδευση που τους παρείχαν οι θαλασσονανειδόμενοι καναλάρχες μέσα από το άθλιο τηλεοπτικό προιόν.
Στη συνέχεια τα social media θα έδιναν τη χαριστική βολή στον ευνουχισμό της νέας γενιάς. Η ελληνική κοινωνία λοιπόν γέμισε με πολίτες τραχανοπλαγιάδες και αντίστοιχους λαικιστές πολιτικούς, εκδότες και φυσικά δημοσιογράφους. Το σύστημα ενίσχυσε τη φτήνια και το πελατειακό κράτος όπως συμβαίνει και σήμερα.
Το Κουρδιστό Πορτοκάλι 12 χρόνια τώρα επισημαίνει το διαβρωτικό ρόλο των ιδιωτικών καναλιών στην ελληνική κοινωνία και έχουμε τιμωρηθεί γι΄αυτό με λάσπη και στέρηση διαφημιστικών εσόδων. Δυστυχώς δικαιωνόμαστε από τη πραγματικότητα. Ενα πρωί που οι Τούρκοι θα κάνουν γεώτρηση στο Καστελόριζο θα συνειδητοποιήσεις ότι δεν έχεις πατρίδα. Οτι έχασες τα πάντα και θα χάσεις και την οικογένειά σου χωρίς να πέσει μία σφαίρα.
Δείτε τώρα πως ένα κράτος με το μέγεθος της Πελοποννήσου κατάφερε να γίνει Βίλα καταμεσής της ζούγκλας και των απειλών.
Ο Πρόεδρος του Ισραηλινοελληνικού Επιμελητηρίου κ. Σάμπυ Μιωνής είχε γράψει αποκλειστικά στο “Κουρδιστό Πορτοκάλι” για την Ιστορία του Κράτους του Ισραήλ με αφορμή τα 70 χρόνια από την ίδρυσή του.
Γράμμα από το Τέλ Αβίβ
Ο πρώην πρωθυπουργός του Ισραήλ, Εχούντ Μπάρακ, που τυχαίνει να είναι και ο περισσότερο παρασημοφορημένος στρατιώτης στην Ιστορία του Ισραηλινού Στρατού, είχε πει πριν από χρόνια ό,τι “το Ισραήλ είναι μια βίλα μέσα στην ζούγκλα”.
Τι είναι όμως αυτό που έκανε το Ισραήλ μια Βίλα μέσα στην Ζούγκλα να συμπληρώσει σχεδόν 70 χρόνια ζωής σημαδεμένα από πολέμους και τρομοκρατικές επιθέσεις;
Η απάντηση μάλλον βρίσκεται σε μια φράση που ο Σιμόν Πέρεζ είπε λίγο πριν πεθάνει: “Η μεγαλύτερη συνδρομή του Εβραϊκού λαού προς την ανθρωπότητα είναι το ότι παραμένει πάντα ανικανοποίητος”.
Στις 14 Μαΐου 1948, ο Μπεν Γκουριόν ανακοίνωσε την σύσταση του Κράτους του Ισραήλ.
Την επόμενη κιόλας μέρα, εφτά αραβικά κράτη κήρυξαν πόλεμο εναντίον του νεοσύστατου κράτους με σκοπό να το εξαφανίσουν πριν ακόμα καλά καλά πάρει σάρκα και οστά. Το ότι το Ισραηλ που τότε είχε μόνο 600,000 Εβραίους κατάφερε να επιβιώσει είναι ένα πραγματικό θαύμα. Το πρώτο από πολλά θαύματα που ακολούθησαν, μεγάλωνοντας και δυναμώνοντας το μικρό αυτό κράτος προσφύγων από όλον τον κόσμο. Οι διαχρονικοί ζηλόφθονες θέλουν να πιστεύουν ότι το Ισραήλ επιβίωσε εξαιτίας της βοήθειας “ξένων δυνάμεων”.
David Ben Gurion (1886-1973) parlant avec Golda Meir (1898-1978)
Η αλήθεια είναι όμως πολύ διαφορετική. Κανένα κράτος δεν δέχτηκε να προμηθεύσει με όπλα το νεοσύστατο τότε κράτος για να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Ούτε οι ΗΠΑ, ούτε φυσικά και οι Ευρωπαίοι που είτε με την δράση τους, είτε με την αδράνεια τους, είχαν μόλις οδηγήσει έξι εκατομμύρια Εβραίους στον θάνατο.
Οι μόνοι που βοήθησαν το αμυνόμενο Ισραήλ ήταν οι ίδιοι οι Εβραίοι που παρ΄ όλη την ανέχεια τους ακριβώς μετά το Ολοκαύτωμα, προσέφεραν το υστέρημά τους για την Επιβίωση του. Αυτό συνέβη γιατί δυστυχώς γνώριζαν καλά ότι η επιβίωση τους ως λαός ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με την επιβίωση του Ισραήλ.
Έτσι, η Γκόλντα Μέιρ, τότε υπουργός εξωτερικών, κατάφερε να μαζέψει χρήματα και να αγοράσει ένα υποτυπώδες οπλοστάσιο από την τότε Τσεχοσλοβακία.
Τα λιγοστά αυτά όπλα βοήθησαν το μικρό Ισραήλ να υπερασπιστεί τον εαυτό του και να επιβιώσει.
Απο τότε έχουν περάσει ακριβώς 69 χρόνια και το Ισραήλ σήμερα ειναι αγνώριστο.
Οτι τού λείπει σε μέγεθος (είναι μικρότερο απο την Πελοπόννησο) το έχει σε ευρηματικότητα.
Δεν είναι τυχαίο ότι το έχουν ονομάσει Start up Nation.
Το Ισραήλ εχει ηγετική θέση στις Νέες Τεχνολογίες και ανά πάσα στιγμή, τουλάχιστον 3,000 start up εταιρίες λειτουργούν στην χώρα.
Το κρατικό Weitzman Institute θεωρείται ένα απο τα πλέον κορυφαία ερευνητικά κέντρα στον κόσμο και το Technion Institute of Technology θεωρείται εφάμιλλο του αμερικανικού ΜΙΤ.
Το Ισραήλ εχει αναλογικά τους περισσότερους Νομπελίστες στον κόσμο.
Όλες οι μεγάλες εταιρίες Τεχνολογίας όπως για παράδειγμα η Google, η Facebook, η Intel και η Microsoft έχουν ερευνητικά κέντρα στο Ισραήλ και κάθε χρόνο αγοράζουν δεκάδες ισραηλινές εταιρίες, ξοδεύοντας δισεκατομμύρια δολάρια.
Πριν μερικούς μήνες, η Intel αγόρασε την ισραηλινή Mobileye για 15 δις δολάρια!
Τα cafe του Τέλ Αβιβ είναι γεμάτα νέους ανθρώπους με laptops που ανταλλάσσουν ιδέες για νέες τεχνολογίες και start ups.
Και όλα αυτά συμβαίνουν σε μια χώρα που δημιουργήθηκε απο αναξιοπαθούντες Εβραίους για να υποδεχτούν ακόμα περισσότερους αναξιοπαθούντες αδελφούς τους, κυνηγημένους απο τους πολέμους και τον αντισημιτισμό.
Εξίσου σημαντικό είναι οτι το Ισραήλ εχει καταφέρει να χτίσει δυνατές κοινωνικές δομές και ανεξάρτητους θεσμούς που εξυπηρετούν τους πολίτες.
Η Δικαιοσύνη είναι από τις πλέον ανεξάρτητες και αυτό δεν είναι ευεργετικό μόνο για την κοινωνία , αλλά και για τις Επενδύσεις. Γιατί χωρίς ανεξάρτητη, ανεπηρέαστη Δικαιοσύνη, καμία χώρα δεν μπορεί να προσελκύσει επενδύσεις.
Το γεγονός ότι ένας πρώην Πρόεδρος και ένας πρώην Πρωθυπουργός κατέληξαν στην φυλακή για αδικήματα που σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή χώρα θα θαβόντουσαν κάτω απο το χαλί, είναι ενδεικτικό του τρόπου λειτουργίας της.
Στο Ισραήλ το κράτος δεν είναι απέναντι στον πολίτη, αλλά δίπλα του.
Γι αυτό και οι πολίτες στέκονται στο πλευρό του κράτους.
Αγόρια και κορίτσια υπηρετούν στον στρατό με υπερηφάνεια και αίσθημα χρέους, όχι υποχρέωσης. Μάλιστα, τα παιδιά των πλουσίων οικογενειών, επιδιώκουν να υπηρετήσουν στις πιο δύσκολες μονάδες. Ο Εθελοντισμός είναι κάτι που θεωρείται δεδομένο και οι πλούσιοι απολαμβάνουν κοινωνική καταξίωση οχι εξαιτίας του πλούτου τους, αλλά εξαιτίας της Φιλανθρωπικής τους δράσης.
Το Ισραήλ λοιπό, αυτό το κράτος των Ανικανοποίητων Εβραίων, γιορτάζει φέτος τα 69 και είναι ο μεγαλύτερος φόρος τιμής που εμείς, οι Απόγονοι των Θυμάτων του Ολοκαυτώματος, μπορούμε να αποδώσουμε στους δολοφονημένους προγόνους μας.
Σάμπυ Μιωνής
Πρόεδρος του Ισραηλινοελληνικού Επιμελητηρίου
ΤΟ ΑΡΘΡΟ-ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ ΚΩΣΤΑΡΑΚΟΥ
Aκολουθεί το πρόσφατο άρθρο του πρώην αρχηγού ΓΕΕΘΑ στρατηγού Μιχάλη Κωσταράκου για τις επιδιώξεις της Τουρκίας.
Ο στρατηγός επαληθεύεται οδυνηρά και τάχιστα.
Μια προσωπική προσέγγιση για την τουρκική συμπεριφορά.
Δεν είμαι ειδικός τουρκολόγος.
Ούτε και πολιτικός αναλυτής ή ακαδημαϊκός γεωπολιτικός επιστήμων, και φυσικά δεν διαθέτω περισσότερες ή «ειδικές» πληροφορίες από τα αρμόδια και υπεύθυνα για αυτό, όργανα.
Από τον Στρατηγό Μιχάλη Κωσταράκο
Επειδή όμως στα 45 χρόνια της στρατιωτικής μου καριέρας ασχολήθηκα, ως όφειλα, με τον δυνητικό και διαχρονικό αντίπαλο της χώρας μας, την Τουρκία, θεωρώ ότι απέκτησα κάποια γνώση για τη χώρα, την οποία αυτή γνώση, είχα την τύχη και την τιμή, να την εμπλουτίσω με την εμπειρία μου στην κορυφή των Ενόπλων Δυνάμεων της Ελλάδας αλλά και της Ευρώπης.
Κατέληξα λοιπόν σε επτά σημεία που περιγράφουν κατά τη γνώμη μου σε ικανοποιητικό βαθμό την τουρκική συμπεριφορά, αντίληψη και νοοτροπία.
1. Η Τουρκία δεν μπλοφάρει. Οι προθέσεις και οι επιθυμίες της ανακοινώνονται ξεκάθαρα και καταβάλλεται διαχρονικά άοκνη, σταθερή και συνεχής προσπάθεια να υλοποιηθούν. Διαπραγματεύεται αλλά δεν μπλοφάρει. Αυτά που λέει θα τα πραγματοποιήσει.
2. Η Τουρκία δεν έφυγε ποτέ με την πέννα από εκεί όπου ο στρατός της μπήκε με τη ξιφολόγχη. Η τήρηση των διεθνών συνθηκών ή των προβλέψεων του διεθνούς δικαίου ποτέ δεν εμπόδισε τη Τουρκία από το να προχωρήσει στην υλοποίηση των σχεδίων της για την επιδίωξη των στόχων της. Η διεθνής κατάσταση και οι διεθνείς σχέσεις για την Τουρκία δεν στηρίζονται σε αρχές και αξίες αλλά αποκλειστικά στην ισχύ και στην επιβολή της. Η εισβολή στη Βόρεια Συρία είναι μια κατάφωρη καταπάτηση της Συνθήκης της Λωζάνης που καθορίζει τα σύνορα της Τουρκίας. Οποιος καταπατά τόσο βάναυσα τα νότια σύνορα του, τι είναι αυτό που μας κάνει να πιστεύουμε ή να ελπίζουμε, ότι θα σεβαστεί τα δυτικά θαλάσσια και χερσαία σύνορα του με την Ελλάδα;
3. Οι Τουρκικές ενέργειες είναι πάντα προβλέψιμες. Ακολουθούν και σέβονται τις διαδικασίες και τον βασικό και αρχικό σχεδιασμό. Η Άγκυρα εκτελεί μακροπρόθεσμο σχεδιασμό και εμμένει στον αρχικό σκοπό και στους αρχικούς στόχους χωρίς να παρεκκλίνει από αυτούς, ανεξαρτήτως αντιδράσεων. Δεν επιδιώκονται και δεν ενθαρρύνονται εκπλήξεις ή αυτοσχεδιασμοί. Η πρόθεση δημιουργίας ζώνης ασφαλείας για τους πρόσφυγες στη Βόρειο Συρία ανακοινώθηκε στους Αμερικανούς από την Τουρκία ήδη από το 2014. Παρά τις αντιδράσεις των Αμερικανών και της διεθνούς κοινότητος υλοποιείται το 2019. Όλες οι πρόσφατες ενέργειες εντάσσονται στο πλαίσιο υλοποίησης του Εθνικού Όρκου του 1920 που πρόσφατα «ανανέωσε» η τουρκική ηγεσία. Αφορούσε στην επανάκτηση των εδαφών της πάλαι ποτέ Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
4. Η Τουρκία στις σχέσεις της στην εσωτερική πολιτική σκηνή αλλά και στο διεθνή χώρο δεν είναι φιλική, ούτε διαλεκτική, συμφιλιωτική ή συναινετική. Είναι μόνιμα και αποκλειστικά συγκρουσιακή προς όλους όσους έχουν αντίθετη γνώμη ή αντίθετα συμφέροντα. Εφόσον είσαι αντίπαλος δεν επιθυμεί να σου δώσει το χέρι και να έρθετε σε συνεννόηση. Επιθυμεί να σε ρίξει από το βράχο για να τελειώσει η αντιπαράθεση μαζί σου. Σε καμία περίπτωση, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Τουρκία παρόλη την προσπάθεια της να φανεί ως τέτοια, δεν είναι και ενδεχομένως να μην μπορεί ποτέ να γίνει, μια δυτικού τύπου χώρα. Δεν πρέπει επίσης να μας διαφεύγει ότι δεν πέρασε από το αμόνι του ανθρωπισμού, της χριστιανικής ηθικής, της δημοκρατίας και των προβλέψεων του κράτους δικαίου και της προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που σφυρηλάτησαν τις δυτικές δημοκρατίες. Παρόλη τη δυτικόστροφη πορεία της όσο επικρατούσαν τα κεμαλικά ριζοσπαστικά ιδεώδη η Τουρκία είναι διαφορετική. Δεν ενδιαφέρεται -παρά τα όσα λέει – για λύσεις αμοιβαίου κέρδους (win – win). Επιδιώκει και αναγνωρίζει μόνο λύσεις μηδενικού αθροίσματος (zero sum) όπου αυτή θα είναι ο αποκλειστικός νικητής. Δεν συνδιαλέγεται παρά μόνο με τους όρους της. Προσπαθεί πάντα να περιορίζει τον αντίπαλο της, αφήνοντας του δυο μόνο βασικές επιλογές: συμμόρφωση με τις απαιτήσεις της ή κρίση και ενδεχομένως πόλεμο με τις πολυπληθείς και ισχυρές ένοπλες δυνάμεις της.
5. Ο Ερντογάν επιδιώκει κάποιες μεγάλες επιτυχίες, κατά κύριο λόγο εδαφικές, αλλά και οικονομικές/επενδυτικές, οι οποίες κατά τον εορτασμό των 100 ετών της Τουρκικής Δημοκρατίας το 2023, θα του προσδώσουν το ανάλογο κύρος αλλά και το προσωπικό «αφήγημα» που θα του εξασφαλίσει τη θέση του νέου Εθνάρχη – Πατέρα των Τούρκων σε διαδοχή και αντικατάσταση του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ. Οι συνταγματικές μεταρρυθμίσεις ή τα έργα υποδομής δεν επαρκούν. Απαιτείται απόκτηση εδάφους. Οι εδαφικές φιλοδοξίες του δεν είναι καινούργιες. Ξαναήρθαν στο προσκήνιο με την αναβίωση του Εθνικού Όρκου. Το θέμα των υδρογονανθράκων, χωρίς να υποτιμάται η επενδυτική του αξία, είναι απλά η πρόφαση που βρήκε και εκμεταλλεύεται προκειμένου να διεκδικήσει παλαιά οθωμανικά εδάφη, δικαιώματα, αναβαθμισμένο ρόλο και χώρο ελιγμών και κυριαρχίας. Η ανάδυση της Τουρκίας σε μια ισχυρή περιφερειακή δύναμη στις μέρες μας, ξεκίνησε από τον Τουργκούτ Οζάλ και συνεχίζεται από τον Ερντογάν.
6. Σε όλα αυτά θα πρέπει να προσθέσουμε ότι, η τουρκική κοινωνία είναι «εκπαιδευμένη» στον εθνικιστικό αναθεωρητισμό και τις μαξιμαλιστικές εθνικιστικές επιδιώξεις. Αυτό συνεπάγεται μια συνεχή ψυχολογική εξοικείωση με το ενδεχόμενο σύρραξης με τα γειτονικά κράτη. Αυτό εξυπηρετεί η κατά καιρούς αναβίωση των απαιτήσεων για τα ελληνικά νησιά. Παράλληλα εξ αιτίας του κουρδικού ανταρτοπόλεμου, η τουρκική κοινωνία έχει εξοικειωθεί και έχει συνηθίσει στις ανθρώπινες απώλειες των στρατιωτικών της κατά τη διεξαγωγή διαφόρων επιχειρήσεων. Καταλαβαίνει επίσης ότι θα υπάρξουν απώλειες μεταξύ των αμάχων – φίλιων και εχθρών, και είναι παντελώς αδιάφορη για τυχόν ωμότητες και εγκλήματα που θα διαπράξουν οι Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις ή οι σύμμαχοι τους κατά την διάρκεια των επιχειρήσεων. Οι τουρκικές επιχειρήσεις και οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις έχουν πάντα την πλήρη υποστήριξη και αγάπη του τουρκικού λαού.
7. Οι Τουρκικές ένοπλες δυνάμεις έχουν συσσωρεύσει μεγάλη ατομική αλλά και συλλογική τακτική και επιχειρησιακή εμπειρία και γνώση από την εκτέλεση πραγματικών στρατιωτικών επιχειρήσεων κατά των Κούρδων. Τα στελέχη τους έχουν εξοικειωθεί πλήρως με τη διοίκηση τον έλεγχο και την εκτέλεση πολεμικών επιχειρήσεων αλλά και με τις απώλειες προσωπικού και τις συναισθηματικές δυσχέρειες και τα ψυχολογικά τραύματα που αυτές συνεπάγονται. Έχουν ζήσει σε πραγματικές πολεμικές συνθήκες. Η εκπαίδευση και η εμπειρία αυτή αντισταθμίζει κατά τη γνώμη μου σε πολύ μεγάλο βαθμό διάφορους πραγματικούς ή φανταστικούς πολλαπλασιαστές ισχύος ή σημεία υπεροχής που θεωρείται ότι έχουν οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις, ως άλλοθι και αντιστάθμισμα υφισταμένων ελλείψεων σε οργάνωση επάνδρωση και εξοπλισμό.
Όσο για το σχόλιο που ακούγεται όλο και συχνότερα , ακόμη και στα ΜΜΕ, δηλαδή, για το πώς εμείς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τη Τουρκία, αν παραστεί ανάγκη, με τις πολλαπλάσιες στρατιωτικές της δυνατότητες, τις εκατοντάδες χιλιάδες στρατιώτες της και τα χιλιάδες άρματα και πυροβόλα, με δεδομένο ότι είμαστε μια πολύ μικρότερη χώρα με οικονομία σε κρίση και με πολύ μικρότερες στρατιωτικές δυνατότητες και υποπολλαπλάσιο πληθυσμό και ένοπλες δυνάμεις, θα ήθελα να πω το εξής:
Την απειλή και τον αντίπαλο δεν τους επιλέγεις, απλά τους αναγνωρίζεις, τους αξιολογείς και σχεδιάζεις ψύχραιμα πως θα τους αντιμετωπίσεις. Αυτός μας έτυχε, αυτόν θα αντιμετωπίσουμε. Η παγκόσμια εμπειρία αλλά και η ιστορική διαδρομή του ελληνισμού δείχνει ότι δεν υπάρχουν απειλές που δεν μπορούν να αντιμετωπισθούν. Αρκεί να είμαστε ψύχραιμοι, ενωμένοι και αποφασισμένοι να νικήσουμε.
https://kourdistoportocali.com/