του Στέλιου Παπαθεμελή*
Το κλίμα είναι βαρύ. Ο αγαρηνός έχει ξεσαλώσει. Και δεν απειλεί μόνον, αλλά πραγματοποιεί. Η επιθετικότητά του έχει υπερβεί κάθε όριο και συνεχίζει να την κλιμακώνει, ενώ οι ημέτεροι ψελλίζουν νερόβραστες παραπομπές στο … διεθνές δίκαιο! Ως εδώ και μη παρέκει!…
Ο Ανώνυμος Έλλην τής «Ελληνικής Νομαρχίας»(1806), συγκλονιστικού κειμένου,προσγείωνε τους Έλληνες καλώντας τους να στηριχτούν στις δικές τους δυνάμεις και να μην περιμένουν βοήθεια από τους όποιους ξένους. Γράφει:
«Ίσως, τέλος πάντων, προσμένετε να μας δώσει την Ελευθερίαν κανένας από τους αλλογενείς δυνάστας; Ώ Θεέ μου! Έως πότε, ώ Έλληνες, να πλανώμεθα τόσον αστοχάστως; (…) Ποιος αγνοεί, ότι ο κύριος στοχασμός των αλλογενών δυναστών είναι εις το να προσπαθήσουν να κάμουν το ίδιόν των όφελος με την ζημία των άλλων;»
Ψηλαφούμε τους «τύπους των ήλων» της κοινωνίας μας. Στο αρνητικό της θυμίζει σημεία από τις εναλλασσόμενες φάσεις τού Αγώνα τού’21 όπου ωστόσο και στις πιο κρίσιμες στιγμές κυριαρχούσε η ελπίδα και η βεβαιότητα της νίκης και όχι η απόγνωση.
Βιώνουμε μία φάση που θυμίζει την δραματική δυσθυμία και αθυμία που προς στιγμήν επεκράτησε στους Αγωνιστές μετά και λόγω της πτώσης τού Μεσολογγίου.
Στα Απομνημονεύματά του ο Γέρος τού Μοριά σχολιάζει τα “ύστερα” της πτώσεως: “Τι να κάνομεν τώρα Κολοκοτρώνη;” “Τι να κάνομεν;” τους λέγω: “Την αυγήν να κάνομεν συνέλευσιν ν’ αποφασίσουμε κυβέρνηση πέντε, έξι, οκτώ άτομα δια να μας κυβερνήσουν (…) και ημείς οι άλλοι να σκορπίσομεν εις τες επαρχίες και να πιάσομεν γενικώς τα άρματα, ως τα πρωτοπιάσαμεν εις την Επανάστασιν”(Τερτσέτη / Κολοκοτρώνη Απομνημονεύματα, τ.4, σ.167).
Πρακτέα και στη παρούσα εθνική κρίση όσα υπέδειξε στην τοτινή ο Γέρος τού Μοριά.
Η επίσημη Ελλάς όμως αντιπαρέρχεται σιωπώσα, ή το πολύ ψελλίζουσα αναφορές στο διεθνές δίκαιο, την αισχρή ρητορική επιθετικότητα τού εξ ανατολών ανισόρροπου.
Δεν έχουμε στρατηγική. Οφείλουμε αμελλητί να αποκτήσουμε. Μετά την προχθεσινή συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν, οι τούρκοι ανεκοίνωσαν ότι θα προχωρήσουν σε νέες γεωτρήσεις και έρευνες, και δη στις περιοχές του παράνομου μνημονίου συνεννόησης Τουρκίας-Λιβύης.
Και η εξ αρχής κενόδοξη περί «γαλάζιας πατρίδας» ρητορεία τους έχει μετατραπεί ήδη σε εμπράγματη.
Είναι αδιανόητο – τί άλλο πρέπει ναδουν τα μάτια των Ελλήνων για να αποφασίσει το κράτος τους να συμπεριφερθεί ως κράτος. Δηλαδή να προστατέψει τα σύνορά του;
Σε μία περίεργη έξαρση της λεγόμενης «διπλωματίας των προγευμάτων» ο Έλλην υπΕξ καλεί διαδοχικά τον αλβανό και σκοπιανό ομολόγους του, προφανώς για να τους «γλυκάνει» μετά το Μακρόν. Εναντίον τού έχει αναφανδόν ταχθεί η Κυβέρνησή μας! Κάποιος πρέπει να διδάξει στους διαχειριστές της εξωτερικής μας πολιτικής ότι ο χρυσούς κανών της είναι το «do ut des».
Εν προκειμένω δεν μπορεί να παίρνει ο (τουρκ)αλβανός τα πάντα και να συνεχίζει να μεταχειρίζεται την ελληνική Ομογένεια ως πολίτες γ’ κατηγορίας! Δεν γίνεται!
Από το Montego Bay οπότε υπεγράφη (1982) η Διεθνής Σύμβαση για το δίκαιο της Θάλασσας παρήλθαν 37 χρόνια. Εμείς όμως δεν κάναμε την παραμικρή ενέργεια κατοχύρωσης των θαλασσίων ζωνών μας. Είμαστε αναπολόγητοι διότι, ενώ βαλλόμεθα πανταχόθεν (έσχατο επεισόδιο η «συμφωνία» Τουρκίας – Λιβύης) εφησυχάζουμε μακαρίως ως να μην συμβαίνει τίποτα!…
Δεν υπάρχουν προστάτες. Δεν υπάρχουν σταθερές συμμαχίες. Υπάρχουν μόνοσυμφέροντα. Με την πρώτη κανονιά οι Αμερικανοί θα μας προδώσουν, αυτοί κυρίως. Πρόσφατο παράδειγμα ο ιδιόρρυθμος πρόεδρός τους πρόδωσε τους Κούρδους(υπέρ τού Ερντογάν) και αμέσως μετά πρόδωσε και τους Αρμένιους και πάλι υπέρ του ίδιου αδίστακτου ισλαμιστή, τον οποίον καλοδέχτηκε και κατ΄ εξαίρεση προχθές.
Αντεπίθεση τώρα. Ως εδώ και μη παρέκει!..
Ο Ανώνυμος Έλλην τής «Ελληνικής Νομαρχίας»(1806), συγκλονιστικού κειμένου,προσγείωνε τους Έλληνες καλώντας τους να στηριχτούν στις δικές τους δυνάμεις και να μην περιμένουν βοήθεια από τους όποιους ξένους. Γράφει:
«Ίσως, τέλος πάντων, προσμένετε να μας δώσει την Ελευθερίαν κανένας από τους αλλογενείς δυνάστας; Ώ Θεέ μου! Έως πότε, ώ Έλληνες, να πλανώμεθα τόσον αστοχάστως; (…) Ποιος αγνοεί, ότι ο κύριος στοχασμός των αλλογενών δυναστών είναι εις το να προσπαθήσουν να κάμουν το ίδιόν των όφελος με την ζημία των άλλων;»
Ψηλαφούμε τους «τύπους των ήλων» της κοινωνίας μας. Στο αρνητικό της θυμίζει σημεία από τις εναλλασσόμενες φάσεις τού Αγώνα τού’21 όπου ωστόσο και στις πιο κρίσιμες στιγμές κυριαρχούσε η ελπίδα και η βεβαιότητα της νίκης και όχι η απόγνωση.
Βιώνουμε μία φάση που θυμίζει την δραματική δυσθυμία και αθυμία που προς στιγμήν επεκράτησε στους Αγωνιστές μετά και λόγω της πτώσης τού Μεσολογγίου.
Στα Απομνημονεύματά του ο Γέρος τού Μοριά σχολιάζει τα “ύστερα” της πτώσεως: “Τι να κάνομεν τώρα Κολοκοτρώνη;” “Τι να κάνομεν;” τους λέγω: “Την αυγήν να κάνομεν συνέλευσιν ν’ αποφασίσουμε κυβέρνηση πέντε, έξι, οκτώ άτομα δια να μας κυβερνήσουν (…) και ημείς οι άλλοι να σκορπίσομεν εις τες επαρχίες και να πιάσομεν γενικώς τα άρματα, ως τα πρωτοπιάσαμεν εις την Επανάστασιν”(Τερτσέτη / Κολοκοτρώνη Απομνημονεύματα, τ.4, σ.167).
Πρακτέα και στη παρούσα εθνική κρίση όσα υπέδειξε στην τοτινή ο Γέρος τού Μοριά.
Η επίσημη Ελλάς όμως αντιπαρέρχεται σιωπώσα, ή το πολύ ψελλίζουσα αναφορές στο διεθνές δίκαιο, την αισχρή ρητορική επιθετικότητα τού εξ ανατολών ανισόρροπου.
Δεν έχουμε στρατηγική. Οφείλουμε αμελλητί να αποκτήσουμε. Μετά την προχθεσινή συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν, οι τούρκοι ανεκοίνωσαν ότι θα προχωρήσουν σε νέες γεωτρήσεις και έρευνες, και δη στις περιοχές του παράνομου μνημονίου συνεννόησης Τουρκίας-Λιβύης.
Και η εξ αρχής κενόδοξη περί «γαλάζιας πατρίδας» ρητορεία τους έχει μετατραπεί ήδη σε εμπράγματη.
Είναι αδιανόητο – τί άλλο πρέπει ναδουν τα μάτια των Ελλήνων για να αποφασίσει το κράτος τους να συμπεριφερθεί ως κράτος. Δηλαδή να προστατέψει τα σύνορά του;
Σε μία περίεργη έξαρση της λεγόμενης «διπλωματίας των προγευμάτων» ο Έλλην υπΕξ καλεί διαδοχικά τον αλβανό και σκοπιανό ομολόγους του, προφανώς για να τους «γλυκάνει» μετά το Μακρόν. Εναντίον τού έχει αναφανδόν ταχθεί η Κυβέρνησή μας! Κάποιος πρέπει να διδάξει στους διαχειριστές της εξωτερικής μας πολιτικής ότι ο χρυσούς κανών της είναι το «do ut des».
Εν προκειμένω δεν μπορεί να παίρνει ο (τουρκ)αλβανός τα πάντα και να συνεχίζει να μεταχειρίζεται την ελληνική Ομογένεια ως πολίτες γ’ κατηγορίας! Δεν γίνεται!
Από το Montego Bay οπότε υπεγράφη (1982) η Διεθνής Σύμβαση για το δίκαιο της Θάλασσας παρήλθαν 37 χρόνια. Εμείς όμως δεν κάναμε την παραμικρή ενέργεια κατοχύρωσης των θαλασσίων ζωνών μας. Είμαστε αναπολόγητοι διότι, ενώ βαλλόμεθα πανταχόθεν (έσχατο επεισόδιο η «συμφωνία» Τουρκίας – Λιβύης) εφησυχάζουμε μακαρίως ως να μην συμβαίνει τίποτα!…
Δεν υπάρχουν προστάτες. Δεν υπάρχουν σταθερές συμμαχίες. Υπάρχουν μόνοσυμφέροντα. Με την πρώτη κανονιά οι Αμερικανοί θα μας προδώσουν, αυτοί κυρίως. Πρόσφατο παράδειγμα ο ιδιόρρυθμος πρόεδρός τους πρόδωσε τους Κούρδους(υπέρ τού Ερντογάν) και αμέσως μετά πρόδωσε και τους Αρμένιους και πάλι υπέρ του ίδιου αδίστακτου ισλαμιστή, τον οποίον καλοδέχτηκε και κατ΄ εξαίρεση προχθές.
Αντεπίθεση τώρα. Ως εδώ και μη παρέκει!..
