Άρθρο του Σωκράτη Β. Σίσκου
Ο θαυμάσιος αυτός μύθος του Αισώπου δείχνει, με την παραβολική του διάσταση, το αποτέλεσμα της αφροσύνης και αδιαφορίας των ανόητων πολιτών, οι οποίοι γλεντούν και τραγουδούν την ώρα που καίγονται τα σπίτια τους.
Η λανθασμένη εκτίμηση των κινδύνων που περιζώνουν σήμερα την Ελλάδα και η έλλειψη σωστής ενημέρωσης του ελληνικού λαού εδώ και πολλές δεκαετίες, οδήγησε τους πολίτες σε μια κατάσταση απόλυτης ευφορίας και καταναλωτικής ευφροσύνης, ώστε να μην αντιλαμβάνονται ότι είναι δυνατόν να χαθούν τα πάντα σε έναν ολιγοήμερο κυκλώνα καταστροφής και ολέθρου. Την ώρα που, κατά τον Αίσωπο, «ημείς άδομεν» και γλεντοκοπούμε, οι Τούρκοι με ,έναν προγραμματισμό μισού αιώνα ισχυροποιήθηκαν δημογραφικά, στρατιωτικά και οικονομικά, για να μπορούν με κυνισμό να εφαρμόσουν τα ιμπεριαλιστικά τους σχέδια εις βάρος της Ελλάδας. Ισχυροποιήθηκαν πλέον τόσο πολύ ώστε με θράσος ξευτελίζουν και απειλούν ακόμα και χώρες σαν τις ΗΠΑ, τη Γερμανία, την Ολλανδία και τη Γαλλία, οι οποίες αντιδρούν «στα φτυσίματα» σαν να ψιχαλίζει. Πρόσφατα, στη διάσκεψη του ΝΑΤΟ στο Λονδίνο (3/4 Νοέμβρη 2019), ο τούρκος πρόεδρος έγινε δεκτός με σεβασμό και εκτίμηση από τους ομολόγους του ως ηγέτης μεγάλης περιφερειακής δύναμης, ενώ αυστηρή κριτική για την επικίνδυνη για την ειρήνη πολιτική του στην Ανατολική Μεσόγειο δέχτηκε μόνο από το γάλλο πρόεδρο Εμμανουέλ Μακρόν.
Σε μια περίοδο, κυρίως μετά τη Μεταπολίτευση, κατά την οποία ανώτατοι πολιτικοί και πνευματικοί ηγέτες κονιορτοποιούσαν την ενότητα και το πατριωτικό ήθος του ελληνικού λαού, με τα ευφυολογήματα και τα εθνομηδενιστικά ιδεολογήματα ότι, «δεν έχουμε καμιά σχέση με την Αρχαία Ελλάδα και τον ελληνικό πολιτισμό, ότι η αρχαία ελληνική γλώσσα είναι μια ξένη γλώσσα, ότι την Ελληνική Επανάσταση του 1821 την ξεκίνησαν κάποιοι ξεβράκωτοι αλιτήριοι» κ.ά. τέτοιες αθλιότητες, στην Τουρκία και σε όλα τα άλλα γειτονικά μας κράτη αναπτύσσονταν οι ιδέες ενός ακραίου και επιθετικού σοβινισμού, με προβολή της εθνικής τους ταυτότητας και με αλυτρωτικές βλέψεις εις βάρος της Ελλάδας. Την ώρα που οι άλλοι είχαν πιάσει τους δαυλούς για να βάλλουν φωτιά στα σπίτια μας, εμείς τραγουδούσαμε το «μια ζωή την έχουμε κι’ αν δεν την γλεντήσουμε !……..». Τώρα ήρθε η ώρα του απολογισμού και της κριτικής.
Ας θέσουμε λοιπόν ένα ερώτημα: Όταν η Τουρκία, ο κακός αυτός γείτονας, μέσα σε πενήντα περίπου χρόνια τριπλασίασε τον πληθυσμό του με μια πρωτόγνωρη δημογραφική έκρηξη και ανέπτυξε μια τεράστια πολεμική βιομηχανία, οι δικοί μας πολιτικοί και οι (άφωνοι) πνευματικοί ηγέτες μας δεν γνώριζαν τους βαθύτερους στόχους των τουρκικών επιδιώξεων; Μήπως το πογκρόμ του Σεπτέμβρη του 1955 στην Κωνσταντινούπολη εναντίον της ελληνικής μειονότητας, κατά τη διάρκεια του οποίου δολοφόνησαν, βίασαν γυναίκες, πυρπόλησαν σπίτια και καταστήματα, σύλησαν τάφους κλπ και οι απελάσεις που ακολούθησαν το 1964/5 δεν ήταν μια ένδειξη των κρυφών προθέσεων και επιδιώξεων της Τουρκίας; Αυτοί που με μια «μικρο-γενοκτονία» ξερίζωσαν και διέλυσαν τον ελληνισμό της Κωνσταντινούπολης, αποθρασύνθηκαν τόσο πολύ και μας καταγγέλλουν σε ευρωπαϊκούς οργανισμούς (και τις περισσότερες φορές δικαιώνονται!!!) ότι παραβιάζουμε τα ανθρώπινα δικαιώματα και καταπιέζουμε την ευημερούσα και συνεχώς αυξανόμενη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης.
Οι διαχρονικές προθέσεις όλων των τουρκικών κυβερνήσεων, με μια αξιοθαύμαστη, πολύχρονη και υπεράνω κομμάτων εθνική στρατηγική (καμιά σύγκριση με την ελληνική ανύπαρκτη στρατηγική!), αποκαλύφθηκαν σταδιακά, σε σημείο που άρχισαν να διεκδικούν την κυριαρχία των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου με το ιμπεριαλιστικό επιχείρημα πως αποτελούν προέκταση της Μικρασιατικής Ακτής. Φτάσαμε το 1996 στο καλοστημένο επεισόδιο με τα Ίμια και στις λεγόμενες γκρίζες ζώνες. Αργότερα οι διεκδικήσεις τους έφτασαν ως τη νότια πλευρά της Κρήτης θεωρώντας ότι η Γαύδος είναι ένα νησί στο οποίο η Ελλάδα δεν έχει πλήρη κυριαρχικά δικαιώματα! Σήμερα, με το όραμα της «Γαλάζιας Πατρίδας», οι διεκδικήσεις τους θα φτάσουν σιγά σιγά ως το …… Σούνιο! Με την πολιτική της άφωνης, επί δεκαετίες, ελληνικής αντίδρασης στην τουρκική προκλητικότητα, ο ελληνικός ραγιαδισμός έχει εξαντλήσει προ πολλού τα όριά του!. Έχουν πλέον αποκαλυφθεί εντελώς (τους αποκάλυψαν άλλωστε και οι ίδιοι!) οι μελλοντικοί τουρκικοί σχεδιασμοί και κάποιοι ακόμα πιστεύουν ότι θα κατευνάσουν το θηρίο με τα ΜΟΕ (Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης) και τα τσιγαροσυνέδρια διπλωματικής αβροφροσύνης. Εδώ και πολλές δεκαετίες και σε όλες τις διπλωματικές συναντήσεις, οι Τούρκοι λένε ξεκάθαρα τι επιδιώκουν και δεν κάνουν πίσω ούτε βήμα. Το θηρίο θέλει σάρκες και οι αφελείς του προσφέρουν καραμέλες. Παντελής απουσία πολιτικού ρεαλισμού!
Όλοι μας τώρα γνωρίζουμε πως, όποια κατάσταση και αν δημιουργηθεί από την τουρκική επιθετικότητα, θα πρέπει να την αντιμετωπίσουμε μόνοι μας, αν και σε καθαρά διπλωματικό επίπεδο έχουμε τη στήριξη της ΕΕ και άλλων κρατών. Δεν πρέπει να περιμένουμε τους άλλους να μας σώσουν από την τουρκική επιθετικότητα. Πληρώνουμε τώρα τα σφάλματα του παρελθόντος. Αντί οι ηγέτες μας να ισχυροποιήσουν την πατρίδα (δημογραφικά, οικονομικά και στρατιωτικά) την οδήγησαν στην πτώχευση και στο διασυρμό. Οι μικροκομματικές αθλιότητες για πολιτικά ασήμαντες υποθέσεις μπροστά σε ακόμα πιο άθλιους τηλεοπτικούς σταθμούς, με εκπομπές που αποβλακώνουν τους πολίτες, αποξένωσαν τον κόσμο από τα σοβαρά προβλήματα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, διέσπασαν την ενότητα της ελληνικής κοινωνίας και δημιούργησαν ένα κλίμα απατρίας και εθνομηδενισμού. Τώρα που οι τουρκικές διεκδικήσεις έφτασαν ως τις πόρτες των σπιτιών μας, κάποιοι ξύπνησαν από το λήθαργο. Η παραβολή των Μωρών Παρθένων με τα σβησμένα, από έλλειψη λαδιού, λυχνάρια, απεικονίζεται στην πιο ρεαλιστική και αυθεντική της μορφή!
Είναι φανερό ότι αυτού του είδους οι διεκδικήσεις οδηγούν μοιραία ή σε εκχωρήσεις κυριαρχικών δικαιωμάτων ή αναπότρεπτα σε πόλεμο. Στη διεθνή διακρατική κονίστρα οι συγκρούσεις οικονομικών και γεωπολιτικών συμφερόντων είναι ανελέητες. Οι συναισθηματισμοί θεωρούνται πολιτική αρρώστια. Τα πάντα βασίζονται στο δούναι και λαβείν. Όσο πιο πολύ υποχωρεί και εκχωρεί (δίνει) ένα κράτος, τόσο περισσότερα απαιτούν με απληστία οι αντίπαλοι αλλά και οι «εταίροι». Το Διεθνές Δίκαιο ανέκαθεν ερμηνεύεται από τους ισχυρούς με τη λογική της στρατιωτικής και οικονομικής δύναμης. Ο Θουκυδίδης, ένας ιστορικός που διδάσκεται σχεδόν σε όλες τις στρατιωτικές ακαδημίες του κόσμου, το ξεκαθάρισε πριν από περίπου δυόμισι χιλιάδες χρόνια. Το Δίκαιο, έγραψε στο διάλογο των συνομιλιών μεταξύ Αθηναίων και Μηλίων, εφαρμόζεται μόνον όταν τα δυο αντίπαλα κράτη έχουν ίση δύναμη. Όταν δεν υπάρχει αυτή η προϋπόθεση, τότε επιβάλλεται η θέληση του ισχυρού και ο αδύναμος υποχωρεί και υποτάσσεται. Αυτός είναι ο λόγος που ο ρωμαϊκός ρεαλισμός συνδύασε την ύπαρξη Ειρήνης με την προετοιμασία για Πόλεμο, προβάλλοντας το αξίωμα του Ιουλίου Καίσαρα «Si vis pacem, para bellum» (Αν θέλεις ειρήνη, προετοίμαζε πόλεμο). Μια προετοιμασία όχι βέβαια που θα έχει ως κατάληξη έναν ανθρωποκτόνο και ολέθριο πόλεμο, αλλά ως υπόμνηση για τις συνέπειες που θα έχει ο επιτιθέμενος αν επιχειρήσει να παραβιάσει τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας. Είναι αυτή η ισορροπία στρατιωτικής δύναμης που διασφαλίζει την Ειρήνη. Λόγω αυτής της επιδιωκόμενης ισορροπίας μεταξύ των Μεγάλων Δυνάμεων έχει αποφευχθεί, μέχρι σήμερα, ένας τρίτος παγκόσμιος πόλεμος.
Στις τελευταίες δεκαετίες η Τουρκία παίζει με θαυμάσια θεατρικότητα το ρόλο του φοβερού και γιγαντόσωμου μπαμπούλα, ο οποίος δήθεν μπορεί να καταβροχθίσει τους μικρούς του γείτονες με μια χαψιά. Αυτή η απατηλή εικόνα ενισχύεται από την ελληνική εσωτερική εθνομηδενιστική πέμπτη φάλαγγα. Ας μην ξεχνούμε ότι εκλεγμένοι επώνυμοι εκπρόσωποι του ελληνικού λαού μάς επιτιμούσαν διότι, «δεν πρέπει να είμαστε μοναχοφάηδες», διότι οι Τούρκοι έχουν δίκαιο όταν ισχυρίζονται ότι «το Καστελόριζο δεν ανήκει στο Αιγαίο και στα Δωδεκάνησα» και συνεπώς δικαιώνονται οι διεκδικήσεις τους για την ΑΟΖ, ή διότι δεν αναγνωρίζουμε πως «και η Τουρκία έχει δικαιώματα στο Αιγαίο». Αυτά τα αδιανόητα τα είπαν Έλληνες που κυβέρνησαν τον ελληνικό λαό! Αλλά ποια είναι τα δικαιώματα της Τουρκίας και σε ποια σημεία της χώρας μας! Αν τους δοθεί η οικονομική εκμετάλλευση του μισού Αιγαίου, δεν νομιμοποιείται πλέον μια μελλοντική τους απαίτηση για πλήρη κυριαρχία στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου που θα βρίσκονται στην τουρκική οικονομική ζώνη; Ήδη και σήμερα αυτή η διεκδίκηση εντάσσεται μέσα το ευρύτερο πλαίσιο της τουρκικής «Γαλάζιας Πατρίδας».
Αλλά τέτοιου είδους εθνομηδενιστικά παραληρήματα παρατηρούνται και στους μεγάλους τηλεοπτικούς σταθμούς, οι οποίοι διαμορφώνουν το φρόνημα του λαού με ακραία διεθνιστικά (αριστερόστροφα ή νεοταξικά δεξιόστροφα) ιδεολογήματα. Αυτό το ισχυρής επιρροής στις λαϊκές μάζες Μέσον Μαζικής Ενημέρωσης, δεν έχει καμιά σχέση με τις προπολεμικές εφημερίδες στις οποίες οι ιδιοκτήτες/δημοσιογράφοι εμφορούνταν από πατριωτικές ιδεολογίες. Σήμερα, σε όλον τον κόσμο τα αφεντικά των μεγάλων ΜΜΕ είναι τεράστια πολυεθνικά συγκροτήματα, κάθε είδους επιχειρηματίες αλλά και πλούσιοι τυχοδιώκτες, έμποροι ναρκωτικών ή διακινητές όπλων, χωρίς πατριωτικές ευαισθησίες και φυσικά δεν έχουν καμιά σχέση με το δημοσιογραφικό επάγγελμα. Πριν από λίγα χρόνια, στους υποψήφιους αγοραστές της κάποτε διεθνώς έγκριτης εφημερίδας «Le Monde» εμφανιζόταν και ένας παραγωγός πορνογραφικών ταινιών. Νέοι καιροί, νέα ήθη! Η σάρα και η μάρα στην ηγεσία της ενημέρωσης του λαού! Οι περισσότεροι δημοσιογράφοι, αν θέλουν να επιβιώσουν επαγγελματικά και να συντηρήσουν τις οικογένειές τους, θα πρέπει να εξυπηρετούν τους κερδοσκοπικούς στόχους των αφεντικών τους. Μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα κατευθυνόμενης ενημέρωσης και με δεμένα τα χέρια των έντιμων δημοσιογράφων, ο λαός δέχεται λανθασμένα μηνύματα τα οποία τον οδηγούν στην αδιαφορία για τα κοινά ή στο φόβο. Κι’ όμως, η αλήθεια για τις πραγματικές στρατιωτικές δυνατότητες της Τουρκίας στο Αιγαίο είναι τελείως διαφορετική, παρά την αναμφισβήτητη πληθυσμιακή (δημογραφική) και στρατιωτική της υπεροχή.
Οι τούρκοι επιτελείς γνωρίζουν πολύ καλά ότι μια σοβαρή πολεμική σύγκρουση με την Ελλάδα, θα έχει και γι’ αυτούς φοβερές καταστροφικές συνέπειες, από τις οποίες μπορούν να αναδυθούν ολέθριες για τη χώρα τους διαλυτικές συνοριακές αλλά και εσωτερικές πολιτικές ανακατατάξεις. Ευτυχώς για την Ελλάδα, παρά το εμφανώς μεγάλο πολιτικό κλίμα απατρίας σε σημαντική μερίδα του πολιτικού κόσμου και των κομματικοποιημένων πολιτών, ο στρατός διατηρεί την αξιόπιστη οργανωτική του δομή, ακέραιο το πατριωτικό του ήθος και διαθέτει ακόμα, παρά τις ελλείψεις από την αδράνεια των πολιτικών ηγετών και τη μεγάλη πολύχρονη οικονομική κρίση, μια τρομερή δύναμη πυρός. Οι Τούρκοι γνωρίζουν ότι στο συγκεκριμένο μέτωπο πολέμου του Αιγαίου δεν θα μπορούσαν, ως επιτιθέμενοι, να χρησιμοποιήσουν όλες τις στρατιωτικές τους δυνάμεις. Μια τέτοια ενέργεια θα ήταν πράξη αυτοκτονίας σε μια σύγκρουση με τα σύγχρονα οπλικά συστήματα και με τα γνωστά πλεονεκτήματα των αμυνομένων σε καλά οχυρωμένες θέσεις. Συνεπώς, κανένας δεν μπορεί να είναι βέβαιος για τα αποτελέσματα ενός τέτοιου πολέμου. Και οι Τούρκοι εδώ και έναν αιώνα, από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και ως την εισβολή στην Κύπρο, ποτέ δεν επιχείρησαν πολεμική ενέργεια αν δεν ήταν βέβαιοι για την επιτυχία της. Η απόβαση στην Κύπρο επιχειρήθηκε σε μια στιγμή εμφύλιας διαμάχης των Ελλήνων, μετά το πραξικόπημα του 1974, με τη σιωπηρή συναίνεση των ΗΠΑ και της Μεγάλης Βρετανίας, αλλά και την ουδετερότητα της Ρωσίας η οποία, μετά τον Χρουτσόφ και την αναρρίχηση στην εξουσία του Μπρέζνιεφ, άλλαξε πολιτική στάση και άφησε περιθώρια ελιγμών στις ΗΠΑ στο χώρο της Μέσης Ανατολής, στο πλαίσιο των «γνωστών μυστικών διακανονισμών» των Μεγάλων Δυνάμεων σε θέματα γεωπολιτικών διευθετήσεων. Η τουρκική εισβολή στην Κύπρο είχε προεξασφαλισμένη επιτυχία και γι’ αυτό επιχειρήθηκε. Σήμερα, μια επίθεση εναντίον της Ελλάδας θα έχει βαρύτερες συνέπειες για την Τουρκία, στρατιωτικά και διπλωματικά και γι’ αυτό το πιθανότερο είναι πως δεν θα επιχειρηθεί παρά τους λεονταρισμούς των τούρκων ηγετών. Τα φοβικά σύνδρομα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής είναι η αιτία για τις απειλές και τις εξαλλοσύνες της τουρκικής πολιτικής ηγεσίας. Όσο θα βελτιώνεται η αμυντική θωράκιση της χώρας και θα υπάρχει σύμπνοια και συναίνεση των ηγετών όλων των κομματικών παρατάξεων, τόσο οι τουρκικές απειλές και οι λεονταρισμοί θα αργοσβήνουν.
