Την στιγμή που η Τουρκία γίνεται ολοένα και πιο απειλητική, η Ελλάδα κατευνάζει ακατάσχετα. Η εξωτερική μας πολιτική εισέρχεται από το ένα αδιέξοδο στο άλλο. Η ιστορική εμπειρία όμως διδάσκει ότι, όποτε ένα αναθεωρητικό και επιθετικό κράτος κατευνάζεται αντί να αποτρέπεται, το αποτέλεσμα σημαίνει στρατηγικός ανορθολογισμός και καταλήγει σε ένοπλη πολεμική σύρραξη. Βρισκόμαστε στην κόψη του ξυραφιού επειδή επί δεκαετίες κυριαρχούν λανθασμένες θεωρήσεις της διεθνούς πολιτικής και δόγματα αυτοκτονικών κατευνασμών.Τις δε θέσεις για αποτρεπτική στρατηγική που, όλα τα κράτη υιοθετούν όταν απειλούνται, ουκ ολίγοι να τις στοχοποιούν και να τις καταπολεμούν.
Αντίθετα με την πληθώρα ασυνάρτητων φαντασιόπληκτων ιδεολογημάτων περί ενός "ανθόσπαρτου" παγκοσμιοποιημένου πλανήτη που θα καθιστούσαν δήθεν το κράτος αχρείαστο, το αναδυόμενο πολυπολικό διεθνές σύστημα γίνεται ολοένα και πιο συγκρουσιακό. Η ανάδυση νέων μεγάλων δυνάμεων στο πολυπολικό πλέον σύστημα, οδηγεί σε καταιγισμό στρατηγικών ανακατατάξεων στις περιφέρειες και ιδιαίτερα από τα Βαλκάνια μέχρι τον Περσικό κόλπο.
Πάνω σε αυτές τις ζώνες όσα κράτη είναι αδύναμα και αναλώσιμα οδηγούνται στην Κλίνη του Προκρούστη των στρατηγικών παιγνίων για έλεγχο, κατακρεούργηση και διασκορπισμό. Η Ελλάδα, ενώ δεν είναι αδύναμη (διαθέτει ακόμη αξιόμαχες Ένοπλες Δυνάμεις και κοινωνία προικισμένη με φιλοπατρία όπως η κρίση περί την συμφωνία των Πρεσπών απέδειξε), καταντήσαμε οι άλλοι δρώντες, συμπεριλαμβανομένης της Τουρκίας και των μεγάλων δυνάμεων, να την θεωρούν αναλώσιμη.
Γιατί να μην την θεωρούν αναλώσιμη αφού διαδοχικοί κυβερνώντες δημιουργούν παραστάσεις αδυναμίας, ακινησίας και απροθυμίας να υπερασπιστούμε την κρατική μας κυριαρχία και τους εκατοντάδες χιλιάδες ομοεθνείς στην Κύπρο! Θα οδηγηθούμε σε ένοπλη σύρραξη και μάλιστα μεγάλη εάν συνεχίσουμε να ενθαρρύνουμε την Τουρκία σε ανορθολογικές αποφάσεις.
Ανεύθυνοι σε θέσης ευθύνης
Γιατί ανορθολογισμός είναι να νομίζει η Άγκυρα ότι οι Έλληνες δεν θα υπερασπιστούν την πατρίδα τους και τα συμφέροντά τους, εάν η Τουρκία περάσει κόκκινες γραμμές. Και αυτό ακριβώς κάνει ταχύρρυθμα η Άγκυρα δυστυχώς με δική μας ενθάρρυνση. Πως; Δεν είναι δυνατό να γίνονται πρωθυπουργοί άτομα που δεν γνωρίζουν ότι υπάρχουν θαλάσσια σύνορα.
Δεν είναι δυνατόν να αναλαμβάνουν θέσεις ευθύνης άτομα που θεωρούν διεθνισμό και αντί-ιμπεριαλισμό την συμφωνία των "Πρεσπών" ή να μην γνωρίζουν σε ποιες θάλασσες ανήκει το Καστελόριζο και να προσλαμβάνονται σύμβουλοι εθνικής ασφάλειας που ολοφάνερα αγωνιώντας να κατευνάσουν χρησιμοποιούν το τουρκικό αναθεωρητικό γλωσσάρι: Συνεκμετάλλευση, καζάν-καζάν και τις λοιπές ανεκδιήγητες, ανεύθυνες και ακραία επικίνδυνες δημόσιες τοποθετήσεις ατόμων που διορίζονται σε θέσεις ευθύνης.
Ενσπείρουν ανορθολογισμό και οδηγούν τους τρίτους σε αποφάσεις οι οποίες, επειδή ακριβώς εμείς οι ίδιοι περνούμε τις κόκκινες γραμμές, οδηγούν σε ένοπλη σύρραξη. Δυναμώνει επίσης επικίνδυνα ο στρατηγικός ανορθολογισμός όταν ανώτατα στελέχη της πολιτικής εξουσίας, όχι μόνο συναντούν την ηγεσία του αντιπάλου που την προηγουμένη με μνημόνια και δηλώσεις ακυρώνει την κρατική μας κυριαρχία, αλλά και εξερχόμενοι να κάνουμε επίκληση «καλής θέλησης».
Ποιος η ποιοι άραγε συμβουλεύουν την πολιτική εξουσία οδηγώντας την σε τέτοια επικίνδυνα στρατηγικά ατοπήματα που προκαλούν παραστάσεις οι οποίες ενθαρρύνουν τον αναθεωρητισμό. Ας διαβάσουν κάποιο καλό εισαγωγικό κείμενο στρατηγικής: «Ακόμη και οι μορφασμοί του προσώπου όταν μιλάνε οι πολιτικοί και στρατιωτικοί ηγέτες μετράνε θετικά ή αρνητικά στην αποτρεπτική αξιοπιστία του κράτους».
Ο πόλεμος αποφεύγεται με αποτροπή
Είναι ζήτημα έκτακτης ανάγκης να γίνουν κατανοητά, όχι μόνο τα κύρια χαρακτηριστικά και οι λειτουργίες της διεθνούς πολιτικής, αλλά και να αποκτήσουν γνώση όσοι δεν έχουν για το τι σημαίνει πόλεμος. Οι δε πολιτικοί ηγέτες να φροντίσουν να τους συμβουλεύουν άξιοι κρατικοί λειτουργοί και φορείς επικίνδυνων και αυτοκτονικών κατευναστικών θέσεων.
Επιπλέον, ας σταματήσει η τρομοκρατία που πλήττει την αξιοπιστία μας. Εάν θέλουμε να μην έχουμε ένοπλη σύρραξη πρέπει να την αποτρέψουμε. Ο πόλεμος ως φαινόμενο, εξάλλου, είναι η βαθύτερη διαμορφωτική δύναμη της ιστορίας, ενώ υπάρχουν πολλών ειδών. Αμυντικοί πόλεμοι, επιθετικοί πόλεμοι, ηγεμονικοί, εθνικοαπελευθερωτικοί και τα λοιπά. Φανερώνει όμως απελπιστική άγνοια εάν κανείς και μάλιστα σε θέση ευθύνης δεν γνωρίζει πως ο πόλεμος δεν είναι μόνο η ένοπλη σύρραξη.
Ο πόλεμος είναι μια μεγάλη αλυσίδα με πολλούς κρίκους εκ των οποίων μόνο ο τελευταίος είναι η ένοπλη σύρραξη. Προηγούνται προθέσεις, σχεδιασμοί, εξοπλισμοί, επιθετική διάταξη των στρατευμάτων, αναθεωρητικές απειλές, εκφοβισμοί, επεισόδια μικρής κλίμακας και οτιδήποτε άλλο ενδιάμεσο, μέχρι την μεγάλη γενικευμένη ένοπλη σύρραξη.
Έτσι νοούμενος ο πόλεμος, όταν υπάρχουν αναθεωρητικές απειλές, η ένοπλη σύρραξη δεν αποφεύγεται με κατευνασμούς, αλλά αποτρέπεται με αξιόπιστη εθνική στρατηγική. Ενώ η Ελλάδα διαθέτει αξιόμαχες και αξιόπιστες Ένοπλες Δυνάμεις, δεν αξιοποίησε επαρκώς την αποτρεπτική ισχύ που διαθέτει. Πιο συγκεκριμένα, δεν χρησιμοποιεί την ισχύ που διαθέτει και δεν κάνει σωστές συναλλαγές με τα ισχυρότερα κράτη εάν, εδώ και δεκαετίες και ολοένα και περισσότερο, απεμπολεί την κρατική της κυριαρχία.
Το ελληνικό casus belli
Διότι ακριβώς αυτό σημαίνει τόσο η μη εφαρμογή των προνοιών του διεθνούς δικαίου της θάλασσας, όσο και η αυτοκτονική εγκατάλειψη της δήθεν μακρινής Κύπρου με τις εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες, την μεγάλη γεωπολιτική σημασία και τους άφθονους πλουτοπαραγωγικούς πόρους. Την στιγμή που η Τουρκία επιδίδεται σε καταιγισμό συναλλαγών με τα ισχυρότερα κράτη, μάλιστα και με αναθεωρητικές βλέψεις, η Ελλάδα δεν προχωρεί, ούτε στην αξιοποίηση αυτού που της προσφέρουν οι πρόνοιες του διεθνούς δικαίου.
Ο καθείς αναλαμβάνει την ευθύνη των λόγων και των πράξεών του. Ολοφάνερα πλέον η αποτροπή ένοπλης γενικευμένης σύρραξης –του τελευταίου δηλαδή κρίκου της μεγάλης αλυσίδας του φαινομένου "πόλεμος"– σημαίνει συγκεκριμένα πράγματα.
- Πρώτον, άμεση και πλήρης εφαρμογή του διεθνούς δικαίου της θάλασσας που αφορά την επικράτειά μας. Δώδεκα μίλια και όλα τα συμπαρομαρτούντα. Όποιος διαφωνεί προσφεύγει στα διεθνή δικαιοδοτικά όργανα ή αν απειλεί αποτρέπεται αξιόπιστα.
- Δεύτερον, άμεση υπενθύμιση του ελληνικού casus belli στην Κύπρο. Εδώ, υπογραμμίζεται, δεν είναι μόνο η ανεύθυνη και επικίνδυνη παραμέληση του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου με την Κυπριακή Δημοκρατία, αλλά και το casus belli που η Ελλάδα έθεσε το 1983 κατά οποιασδήποτε επέκτασης των τετελεσμένων. Εν τούτοις, καθημερινά παρατηρούμε επέκταση των αξιώσεων όχι μόνο στα πεδία της Κυπριακής Δημοκρατία, αλλά και στις ζώνες από την Ανατολική Μεσόγειο, μέχρι την Κρήτη και το κεντρικό Αιγαίο.
- Τρίτον, αποτρεπτική διάταξη των (ακόμη) πανίσχυρων ελληνικών Ένοπλων Δυνάμεων. Ενίσχυση τους όπου, όπως και όσο χρειάζεται, ώστε να μεταδοθούν παραστάσεις και μηνύματα αποφασιστικότητας στην Τουρκία ότι δεν μπορεί να αμφισβητεί την ελληνική κυριαρχία που προβλέπει το διεθνές δίκαιο. Οτιδήποτε άλλο θρέφει τον ανορθολογισμό, θρέφει την απέραντη τουρκική απειλή και οδηγεί σε ενέργειες της Άγκυρας που, αναπόδραστα, φέρνουν μεγάλη ένοπλη πολεμική σύρραξη.
Θαυμαστές ανορθολογικών "καζάν-καζάν"
Εκτός και αν κάποια μυαλά, που κοχλάζουν μέσα σε ανορθολογικά "καζάν-καζάν", νομίζουν ότι όταν έτσι ενθαρρύνουν την τουρκική επιθετικότητα έχουν δικαίωμα (και δεν έχουν!), να απεμπολήσουν την ελληνική κρατική κυριαρχία που προβλέπει το διεθνές δίκαιο. Μέχρι τώρα, που παρά τους ανορθολογικούς κατευνασμούς πολλών λέγαμε ότι θα το εφαρμόσουμε, ήλθε πλέον η ώρα για την σωστή απόφαση.
Τέλος, εάν η Ελλάδα δεν κινηθεί έτσι ορθολογικά σημαίνει ότι ανεύθυνα, επικίνδυνα και αυτοκτονικά θρέφει τον απέραντο τουρκικό ανορθολογισμό οδηγώντας στο μοιραίο. Εάν η Ελλάδα θα αποφύγει μια μοιραία σύρραξη, λόγω συρροής λαθών του παρελθόντος, ο πρωθυπουργός αλλά και οι υπόλοιποι σε όλο το πολιτικό και κοινωνικό φάσμα, χρήζει να αναλάβουν άμεσα τις ευθύνες τους για εφαρμογή των προνοιών του διεθνούς δικαίου της θάλασσας.
Επιπλέον, να εξασφαλίσουν για αποτελεσματική αποτροπή στο Αιγαίο, στην Θράκη και στην Κύπρο, όπως και να φροντίσουν για σωστές συναλλαγές με τα άλλα κράτη και ιδιαίτερα τις μεγάλες δυνάμεις. Τέλος, να συσπειρώσουν της κοινωνία γύρω από τα έσχατα συμφέροντα του ελληνικού κράτους. Μόνο έτσι δεν θα αποθρασυνθεί η Τουρκία και δεν θα οδηγηθούμε σε μια μεγάλη πολεμική σύρραξη.
Υστερόγραφο για «ελεύθερες διελεύσεις»
Επί ενός ζητήματος για το οποίο πολλοί μιλούν και αφορά τα συμφέροντα και τις στάσεις τρίτων συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ ως «τροφή για σκέψη» αντιγράφω κατά λέξη ένα εδάφιο ενδεχομένως πολύ επίκαιρο από το βιβλίο του Ναυάρχου Χρήστου Λυμπέρη, «Οψόμεθα την αλήθεια καθώς εστί, 1994-1996»
«Οι ΗΠΑ στέκονται αρνητικά στην επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στο Αιγαίο, δεν αποδέχονται την ελληνική επιφύλαξη στον καθορισμό των διεθνών στενών εντός του Αιγαίου,25 και συμβουλεύουν/ενθαρρύνουν πολιτικό ελληνοτουρκικό διάλογο για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών που προβλέπει το Δίκαιο Θαλάσσης (υφαλοκρηπίδα, αποκλειστική οικονομική ζώνη, χωρική θάλασσα, αλιευτική ζώνη, έρευνα/διάσωση).
Οι Αμερικανοί προβάλλουν το επιχείρημα ότι η επέκταση των χωρικών μας υδάτων θα επηρεάσει αρνητικά τις αμερικανικές ναυτικές επιχειρήσεις, διότι η Ελλάδα αρνείται να δεχθεί όλα τα σχηματιζόμενα στενά ως υπαγόμενα στο καθεστώς Free Transit Passage και θα διατηρηθεί σε ισχύ το καθεστώς της αβλαβούς διελεύσεως. Τι θα σημαίνει αυτό για τους Αμερικανούς; Πρώτον, τα αμερικανικά υποβρύχια θα πλέουν εν επιφανεία στα στενά που δεν χαρακτηρίζονται ως διεθνή, δεύτερον, στα αμερικανικά αεροσκάφη θα απαγορεύεται υπερπτήση πάνω από τα στενά αυτά και έτσι θα υποχρεώνονται να ζητούν τη συγκατάθεση της Αθήνας.
Ως ΑΓΕΕΘΑ έλαβα γνώση αμερικανικών οδηγιών προς τα υποβρύχιά τους, με τις οποίες προσδιόριζαν συγκεκριμένα πέντε στενά στο Αιγαίο ως «στενά ελεύθερης διέλευσης». Το ΓΕΕΘΑ εισηγήθηκε στο ΥΠΕΞ την εκ μέρους της Ελλάδας διακήρυξη αυτών των πέντε στενών ως «διεθνών στενών» με το διπλό επιχείρημα ότι ήταν σύμφωνο με την ελληνική επιφύλαξη στη Σύμβαση του 1982 και δεν δημιουργούσε αντιπαράθεση με τις ΗΠΑ. Το ΥΠΕΞ διαφώνησε για τους δικούς του λόγους.».
https://slpress.gr/
