Γράφει η
Σοφία Βούλτεψη
Η έννοια της εθνικής ομοψυχίας είναι άγνωστη στον διχαστικό ΣΥΡΙΖΑ. Ο Τσίπρας επέλεξε να επιτεθεί στον Μητσοτάκη, λίγες ώρες πριν τη συνάντησή του με τον Ερντογάν. Και ο ίδιος και τα στελέχη του μιλούν για «πολιτική κατευνασμού» έναντι της Τουρκίας – όρο που παραπέμπει στην πολιτική του Βρετανού πρωθυπουργού Τσάμπερλεν έναντι της ναζιστικής Γερμανίας στη δεκαετία του 1930, με την υπογραφή της Συμφωνίας του Μονάχου, το 1938. Επομένως, ας πούμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους. Γιατί είναι μακρύ το χρονικό του συριζαϊκού κατευνασμού…
Στο σημείο που βρισκόμαστε σήμερα ήλθαμε μετά από πέντε τριμερείς Ελλάδας – Κύπρου – Αιγύπτου, άλλες έξι Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ, μία Ελλάδας – Κύπρου - Ιορδανίας, τέσσερις επισκέψεις Τσίπρα στην Τουρκία, συναντήσεις Τσίπρα – Ερντογάν σε διεθνή φόρα, επισκέψεις Ερντογάν και άλλων Τούρκων αξιωματούχων στην Ελλάδα, επισκέψεις Κοτζιά και Κατρούγκαλου στην Τουρκία και τα λοιπά και τα λοιπά!
Ο κ. Τσίπρας γνώριζε πολύ καλά από τον Οκτώβριο του 2018 ότι η Τουρκία είχε προσέλθει με τους γνωστούς «χάρτες» στη Λιβύη, ούτε καν ανέφερε το θέμα στη Διεθνή Διάσκεψη για τη Λιβύη που ακολούθησε τον Νοέμβριο. Αντίθετα λίγους μήνες αργότερα, τον Φεβρουάριο του 2019, επισκέφθηκε την Τουρκία και είχε την περίφημη άνω των δύο ωρών κατ’ ιδίαν συνάντηση με τον Ερντογάν – το περιεχόμενο της οποίας ουδέποτε γνωστοποιήθηκε – και αμέσως μετά, τον Μάρτιο του 2019, έστειλε στην Αττάλεια τον κ. Κατρούγκαλο να… μετρά τις ακτογραμμές της γείτονος.
Ο ορισμός του κατευνασμού!
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή:
Τα πέρα δώθε με τις Τριμερείς
Η Τουρκία έχει κάνει σαφείς τις προθέσεις της από το 2011, όταν η Κύπρος αποφάσισε να προχωρήσει σε έρευνες για υδρογονάνθρακες. Και ήδη μεταξύ του 2010 και του 2012 ετοίμασε τους «χάρτες» που εξαφάνιζαν το Καστελόριζο, ενώ το 2018 παρουσίασε τους «χάρτες» στη Λιβύη. Γι’ αυτό και τον Νοέμβριο του 2014, ο Σαμαράς εγκαινίασε τις τριμερείς Ελλάδας – Κύπρου – Αιγύπτου με την «Διακήρυξη του Καϊρου». Αλλά τότε, κάποιοι στον ΣΥΡΙΖΑ φώναζαν «καμιά σταγόνα αίμα για το πετρέλαιο».
(Άλλο που μετά ο Τσίπρας επανέλαβε την Τριμερή άλλες πέντε φορές, τρέχοντας όλοι μαζί από τη Λευκωσία τον Απρίλιο του 2015 στην Αθήνα τον Δεκέμβριο του 2015 στο Κάιρο τον Οκτώβριο του 2016 στη Λευκωσία τον Νοέμβριο του 2017 στην Ελούντα τον Οκτώβριο του 2018)
Με τη διαφορά ότι ενώ στη Διακήρυξη του Καϊρου (επί Σαμαρά, εντάξει;) αναφερόταν ότι «οι τρεις χώρες αποφασίζουμε να προχωρήσουμε το ταχύτερο τις διαπραγματεύσεις μας για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών μας όπου αυτό δεν έχει γίνει ακόμη γίνει», σ’ αυτές που ακολούθησαν ο κ. Τσίπρας μας έλεγε πως «η Ελλάδα θα προχωρήσει όπου δεν απαιτείται συνεννόηση με τρίτες χώρες».
Σ’ όλα αυτά προσθέστε και άλλες έξι τριμερείς Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ (από την Ιερουσαλήμ ως τη Θεσσαλονίκη, τη Λευκωσία και το Μπερ Σεβά) και μία με την Ιορδανία.
Ειδικά για τη Λιβύη επαναλάμβαναν τα τετριμμένα περί «πολιτικής λύσης», αν και τον Δεκέμβριο του 2015, όταν ο κ. Τσίπρας ξαναπήγε στην Αίγυπτο για το Επιχειρηματικό Φόρουμ, ο Σίσι (αυτός που οι Συριζαίοι αποκαλούσαν «σφαγέα» όταν πήγαμε στο Κάιρο με τον Σαμαρά) είχε πει χαρακτηριστικά: «Προειδοποιώ εκ νέου ότι η μη αντιμετώπιση της κατάστασης στη Λιβύη θα οδηγήσει σε περαιτέρω κινδύνους, εάν δεν κινητοποιηθούμε την κατάλληλη στιγμή και με τον κατάλληλο τρόπο».
Οι απειλές του 2014 και η στάση του ΣΥΡΙΖΑ
Από το 2011 η Τουρκία στέλνει για έρευνες νοτίως της Κύπρου το Πίρι Ρέις, έχει οργανώσει (Φεβρουάριος 2012) τελετή έναρξης των εργασιών από την Τουρκική Ανώνυμη Εταιρία Πετρελαίου (ΤΡΑΟ), έχει συνάψει (Ιούνιος 2012) παράνομη «συμφωνία οριοθέτησης υφαλοκρηπίδας» με το ψευδοκράτος και την επικύρωσε με τον Νόμο 6344/2012 και τον Οκτώβριο του 2014 οι προκλήσεις κορυφώθηκαν με την αποστολή του «Μπαρμπαρός», που πραγματοποίησε έρευνες ανατολικά της Κύπρου. Από κοντά και πολεμικά πλοία που προστάτευαν το ερευνητικό.
«Περιμένουμε, η ελληνοκυπριακή πλευρά να πάψει να συμπεριφέρεται ως μοναδικός κύριος των πηγών του νησιού, να σταματήσει τις μονομερείς έρευνες και να υιοθετήσει την αντίληψη περί σύστασης ενός νέου συνεταιρισμού», είχε πει ο Ερντογάν. Και όλοι αυτοί που σήμερα παριστάνουν τους ανήσυχους, περιορίστηκαν απλά να εκδώσουν μια ανακοίνωση. Γιατί τότε εχθροί ήταν το μνημόνιο, η κυβέρνηση, το mail Χαρδούβελη και τα λοιπά και τα λοιπά…
Όταν πήγε ο Σαμαράς ήταν νεοφιλελεύθερος!
(Ε βέβαια! Διότι ήδη από τις αρχές του 2013 είχαν άλλες προτεραιότητες. Όταν τον Μάρτιο του 2013 ο Σαμαράς είχε επισκεφθεί την Τουρκία και είχε συναντηθεί με τον Ερντογάν, ο ΣΥΡΙΖΑ ανακοίνωνε ότι η συνάντηση έγινε στο πλαίσιο ενός… «νεοφιλελεύθερου περιβάλλοντος», με σκοπό την… υποστήριξη των πολυεθνικών, που απειλούν τα συνδικαλιστικά δικαιώματα, διότι «οι δύο χώρες πρέπει να πάψουν να είναι «πελάτες» των μεγάλων πολεμικών βιομηχανιών της Ευρώπης και των ΗΠΑ, να προχωρήσουν τολμηρά στην αμοιβαία μείωση των τεράστιων κονδυλίων που δαπανούν γι’ αυτούς τους εξοπλισμούς σταματώντας την αιμορραγία της δημόσιας οικονομίας των λαών. Η «νατοϊκή ομπρέλα» που επιβάλλει στις δύο χώρες αλόγιστα και απαράδεκτα να σπαταλούν κονδύλια για την αγορά πανάκριβων οπλικών συστημάτων είναι η βάση συνεκμετάλλευσης των δύο λαών προς όφελος των ευρωατλαντιστών». Αυτά έλεγαν οι άνθρωποι!)
Και τον Νοέμβριο του 2014 σήμανε συναγερμός, όταν έγινε γνωστό πως οι Τούρκοι μεταφέρουν προς τη θαλάσσια περιοχή της Κύπρου εξέδρα γεωτρήσεων. Τότε, ο αρχηγός του τουρκικού ΓΕΝ ναύαρχος Μπουλέντ Μποστάνογλου είχε δηλώσει ότι «οι κανόνες εμπλοκής έχουν παραδοθεί στο τουρκικό πολεμικό ναυτικό» και ότι το τελευταίο θα κινηθεί με βάση αυτούς.
«Δεν θα μείνουμε εκτός των εξελίξεων που σημειώνονται την τελευταία περίοδο στη "νότια Κύπρο"», είχε πει τότε ο Ερντογάν. «Αυτήν τη στιγμή το πλοίο Barbaros Hayreddin Paşa κυκλοφορεί εκεί κι όσο η "ελληνοκυπριακή διοίκηση της νοτίου Κύπρου" και η Ελλάδα δεν πάρουν στα σοβαρά τις προειδοποιήσεις μας, θα παραμείνει στην περιοχή. Στην περιοχή της ΑΟΖ (της Κύπρου) έχουν δικαιώματα και οι Τούρκοι, που ζουν στην Κύπρο. Έχουν ίσα δικαιώματα. Και θα ήθελα να τονίσω ότι θα υποστηρίξουμε αυτά τα δικαιώματα μέχρι τέλους».
Όταν συμμαχούσαν με τη Χ.Α. για να ρίξουν την κυβέρνηση
Τι κάναμε εκείνον τον καιρό στην Ελλάδα; Θυμάστε καμιά εθνική ομοψυχία ενώπιον των νέων εθνικών κινδύνων;
Αντίθετα, οι εγχώριοι δήθεν αντιμνημονιακοί κοίταζαν πώς θα ρίξουν την κυβέρνηση Σαμαρά και πως θα προσθέσουν τις ψήφους τους σ’ αυτές της Χρυσής Αυγής για να μην εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Και όταν – αφού πέτυχαν στην αποστολή τους – τον Ιανουάριο του 2015, ο Ερντογάν είχε δώσει εντολή στο Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας (ΣΕΑ) για την ανάπτυξη μιας τουρκικής εξέδρας γεωτρήσεων στην Ανατολική Μεσόγειο, δεν θυμόμαστε να είχε κάπως αντιδράσει ο κ. Τσίπρας, που μόλις ξεκινούσε την πρωθυπουργία του.
Και άρχισε ο κατευνασμός
Στις 17 Νοεμβρίου 2015, ο κ. Τσίπρας πραγματοποίησε την πρώτη του επίσκεψη σε Άγκυρα και Κωνσταντινούπολη, παρακολουθώντας μάλιστα ποδοσφαιρικό αγώνα παρέα με τον ομόλογό του Νταβούτογλου.
Την επομένη μας ενημέρωναν πως είναι «λανθασμένη» κάθε «προσπάθεια διασύνδεσης από τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης της επίσκεψης του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στην Τουρκία με τη διενέργεια της τουρκικής άσκησης NAVTEX 1056/15».
Μας είπαν μάλιστα – για να… ησυχάσουμε και προς… αποκατάσταση της αλήθειας - ότι η συγκεκριμένη τουρκική άσκηση έρευνας και διάσωσης «έχει προγραμματισθεί εδώ και καιρό, πολύ πριν αποφασισθεί η επίσκεψη του κ. Τσίπρα στην Τουρκία για το διάστημα 18-19 Νοεμβρίου».
Όπως μας ενημέρωναν, «πρόκειται να λάβει χώρα σε διεθνή ύδατα και εναέριο χώρο, νοτίως και δυτικά της περιοχής του Καστελλορίζου. Μαζί με τουρκικές δυνάμεις θα συμμετάσχουν και δύο πλωτά μέσα που απαρτίζουν τη νατοϊκή δύναμη SNMG2, μεταξύ των οποίων μία γερμανική φρεγάτα. Σχετική εγκριτική ΝΟΤΑΜ έχει εκδοθεί από την ΥΠΑ, ενώ Έλληνας επιτελής συμμετέχει στη δύναμη της γερμανικής φρεγάτας και το ΓΕΕΘΑ κρίνει ότι το ζήτημα είναι υπό έλεγχο».
Δηλαδή, έστειλαν έναν Έλληνα πάνω σε μια γερμανική φρεγάτα και «το ζήτημα ήταν υπό έλεγχο»! Μα αν ήταν όλα καλά, για ποιο λόγο έπρεπε η προπαγάνδα να μας πει πως όλα ήταν υπό έλεγχο. Γιατί, δηλαδή, χρειαζόταν ο «έλεγχος»;
Την ίδια ώρα, ο Τσίπρας συναντούσε τον Ερντογάν, όπου, όπως μάθαμε, συζήτησαν τα θέματα της τρομοκρατίας και του προσφυγικού, χωρίς να υπάρξουν ανακοινώσεις.
Λίγες μέρες αργότερα, στις 30 Νοεμβρίου 2015, ο κ. Τσίπρας έλαβε μέρος στη Σύνοδο Κορυφής ΕΕ-Τουρκίας. Και πρότεινε η επόμενη Σύνοδος να πραγματοποιηθεί σε ένα ελληνικό νησί, «στα σύνορα ΕΕ - Τουρκίας, που πρέπει να γίνουν σύνορα συνεργασίας», όπως είπε.
Στις 4 Μαρτίου 2016, μας επισκέφθηκε ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου. Και πληροφορηθήκαμε πως με τον κ. Κοτζιά συμφώνησαν ότι το προσφυγικό δεν είναι ούτε θέμα Τουρκίας, ούτε θέμα Ελλάδας.
Θα ξανάγραφαν την… Ιστορία!
Στις 8 Μαρτίου 2016, ο κ. Τσίπρας επισκέφθηκε ξανά την Τουρκία, την Σμύρνη, για το 4ο Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας Ελλάδας - Τουρκίας.
«Την περίοδο αυτή βλεπόμαστε πολύ συχνά με τον κ Τσίπρα. Μέσα σε τρεις μήνες είναι η δεύτερη φορά που επισκέπτεται την Τουρκία. Στην συνάντηση, επίσης, που είχαμε στις Βρυξέλλες εξετάσαμε τις σχέσεις Τουρκίας και Ελλάδας, καθώς και το μεταναστευτικό ζήτημα», είχε πει ο κ. Νταβούτογλου.
Εκεί μάθαμε πως οι δυο τους συμφώνησαν να… εντείνουν τη συνεργασία τους μεταξύ των ραδιοτηλεοπτικών σταθμών και των πρακτορείων ειδήσεων!
Και εκεί ακούσαμε τον Νταβούτογλου να λέει πως αν και ούτε η Τουρκία, ούτε η Ελλάδα εγκατέλειψαν τις απόψεις τους «αυτό που ονομάζεται εναέριος χώρος είναι αμφισβητούμενες περιοχές. Αυτό που σε εσάς φαίνεται ως παραβίαση του εναέριου χώρου είναι περιοχές τις οποίες θεωρούμε για τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις δικό τους εναέριο χώρο».
Και συνέχισε:
«Ερχόμενοι τώρα στο θέμα του casus belli. Το 1996, που λήφθηκε αυτή η απόφαση, το Ελληνικό Κοινοβούλιο είχε λάβει μια εβδομάδα πριν μια άλλη απόφαση. Απέναντι σε αυτή, το τουρκικό Κοινοβούλιο μια βδομάδα μετά, λαμβάνει τη συγκεκριμένη απόφαση. Όταν έθιξε ο κ. Τσίπρας αυτό το θέμα, του το είπα. Νωρίτερα, το είχα πει και στους συνομιλητές μου. Ελάτε να άρουμε άμεσα αμφότερες τις αποφάσεις. Αν αρθούν ταυτόχρονα δεν μένει καμία απόφαση».
Δηλαδή, μας είπε ότι για να άρει την «αιτία πολέμου», πρέπει να παραιτηθούμε από το δικαίωμά μας να επεκτείνουμε τα χωρικά μας ύδατα στα 12 μίλια.
Και το καλύτερο: Στην κοινή συνέντευξη Τύπου Τσίπρα – Νταβούτογλου, ακούσαμε τον Τούρκο πρωθυπουργό να λέει πως «εργαζόμαστε στη συγγραφή της κοινής Ιστορίας, συμπεριλαμβανομένης και της επανεξέτασης των σχολικών εγχειριδίων, προκειμένου να υπάρξει μια καλή επικοινωνία». Και πως «το ίδιο ανοιχτά συζητήσαμε και το θέμα των αμοιβαίων δικαιωμάτων των μειονοτήτων».
Από την Πόλη στο Πεκίνο
Στις 23 Μαΐου 2016, ο κ. Τσίπρας βρισκόταν στην Κωνσταντινούπολη για την Παγκόσμια Σύνοδο για την Ανθρωπιστική Βοήθεια. Εκεί, το παρών έδωσε και ο Τουρκοκύπριος Μουσταφά Ακιντζί, με αποτέλεσμα ο Κύπριος Πρόεδρος Αναστασιάδης να ακυρώσει την προγραμματισμένη για την μεθεπομένη συνάντησή του με τον Ακιντζί, αλλά και την επίσης προγραμματισμένη συνάντησή του με τον ειδικό σύμβουλο του ΓΓ του ΟΗΕ, Έσπεν Άιντε. Επιπλέον, ο κ. Αναστασιάδης αρνήθηκε να παραστεί στο δείπνο. Σε αντίθεση με τον κ. Τσίπρα που παρέστη κανονικά!
Στις 13 Μαΐου 2017, ο κ. Τσίπρας συναντήθηκε με τον κ. Ερντογάν στο Πεκίνο και η συνάντησή τους κράτησε μια ώρα και δέκα λεπτά. Εκεί, όπως μας είπαν μέσω Αθηναϊκού Πρακτορείου, ο Τούρκος πρόεδρος εξέφρασε την επιθυμία για την… «πλήρη υλοποίηση της Συνθήκης της Λοζάνης». Με δεδομένο ότι η συγκεκριμένη συνθήκη ισχύει κανονικά και εφαρμόζεται, διερωτηθήκαμε τότε τι σημαίνει και τι περιλαμβάνει αυτό το «πλήρης υλοποίηση». Αλλά τι ήμασταν εμείς που θα αμφισβητούσαμε τους πανσόφους του ΣΥΡΙΖΑ;
Στις 19 Ιουνίου 2017, την Αθήνα επισκέφθηκε ο Τούρκος πρωθυπουργός Μπιναλί Γιλντιρίμ (ο Ερντογάν είχε στο μεταξύ εκπαραθυρώσει τον Νταβούτογλου).
«Ξαναπιάνουμε το νήμα της συνεργασίας προς όφελος των λαών μας», μας είχε ενημερώσει με ανάρτησή του στο Twitter, ο κ. Τσίπρας. Και πάλι αναρωτιόμαστε από πού το ξανάπιασε αυτό το νήμα μετά από τόσες επισκέψεις και συναντήσεις. Ας αφήσουμε που οι επαφές με την γείτονα δεν σταμάτησαν ποτέ.
Αλλά ποιοι ήμασταν εμείς που θα αμφισβητούσαμε τους Ταλεϋράνδους του ΣΥΡΙΖΑ;
Η αμφισβήτηση της Λοζάνης και το «μπέρδεμα» Τσίπρα
Φτάσαμε έτσι στην περίφημη επίσκεψη του Ερντογάν στην Αθήνα, στις 7 και 8 Δεκεμβρίου 2017. Εκεί που ο Ερντογάν αμφισβήτησε ευθέως τη Συνθήκης της Λοζάνης, μιλώντας για τα δικαιώματα της μουσουλμανικής μειονότητας – ανάμιξη που η Συνθήκη απαγορεύει.
«Εγώ, εδώ και 15 χρόνια, σε όλους τους Έλληνες φίλους μου, στους Πρωθυπουργούς, στους υπουργούς, λέω ότι κάτι πρέπει να κάνουμε για να δούμε να εκσυγχρονίσουμε αυτή τη Συνθήκη. Δεν πήρα καμία απάντηση», είπε ο Ερντογάν.
«Η αλήθεια είναι, ότι είμαι λίγο μπερδεμένος σε σχέση με το αν αυτό που θέτει στο τραπέζι είναι τον εκσυγχρονισμό, την επικαιροποίηση ή την ορθή τήρηση της Συνθήκης της Λοζάνης, διότι ακόμα και στο ζήτημα που έθεσε για τη Θράκη σε σχέση με τους μουφτήδες αναφέρθηκε στην ορθή τήρηση και όχι στην αναθεώρηση. Στα ζητήματα που αφορούν τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα, όμως που αφορούν τους Έλληνες πολίτες, δεν είναι ζητήματα διαπραγμάτευσης μεταξύ δύο κρατών. Εκεί θα εφαρμόσουμε την πολιτική μας, γιατί θέλουμε να την εφαρμόσουμε. Και το πρόγραμμά μας το μεταρρυθμιστικό, γιατί αυτό αφορά δική μας υπόθεση την οποία και θα υλοποιήσουμε», είπε ο Τσίπρας.
Αυτό είναι το πρόβλημα. Ότι έκανε πως δεν καταλαβαίνει ότι όταν ο Ερντογάν μιλά για
«πλήρη» ή για «ορθή» τήρηση της Συνθήκης, εννοεί την τήρηση της Συνθήκης καταπώς τον βολεύει.
«πλήρη» ή για «ορθή» τήρηση της Συνθήκης, εννοεί την τήρηση της Συνθήκης καταπώς τον βολεύει.
Γι’ αυτό και όταν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος του απάντησε πως
δεν χρειάζεται αναθεώρηση, ούτε επικαιροποίηση της Συνθήκης της Λοζάνης, ο Ερντογάν υποστήριξε ότι εκείνος δεν είναι καθηγητής Νομικής, αλλά γνωρίζει το Δίκαιο της πολιτικής και στο Δίκαιο αυτό υπάρχει ένας όρος που κάνει αναφορά στην επικαιροποίηση των Συμφωνιών, «αρκεί να υπάρχει συμφωνία μεταξύ των χωρών στο θέμα αυτό»!
Αλλά και τότε, όταν όλοι έβαλαν τις φωνές, στον ΣΥΡΙΖΑ μας έλεγαν πως δεν ξέρουμε από διεθνείς σχέσεις και ότι «η επίσκεψη Ερντογάν είχε άμεσα αποτελέσματα» (Κοτζιάς).
Τα «άμεσα αποτελέσματα», αλλά δεν του είπε «όχι»
Τα «άμεσα αποτελέσματα» έκαναν την εμφάνισή τους στις 13 Φεβρουαρίου 2018, όταν, στη θαλάσσια περιοχή των Ιμίων, σκάφος του λιμενικού σώματος με 27 άτομα πλήρωμα εμβολίστηκε με την πλώρη από τουρκική ακταιωρό.
Είχε προηγηθεί, στις 17 Ιανουαρίου 2018, και άλλο συμβάν με τουρκική ακταιωρό, όταν, μετά από επικίνδυνο ελιγμό, «ήρθε σε επαφή» με την κανονιοφόρο «Νικηφόρος» του Πολεμικού Ναυτικού, η οποία βρισκόταν σε προγραμματισμένη περιπολία στην ευρύτερη περιοχή των Ιμίων.
Τον Ιούλιο του 2018, Τσίπρας και Ερντογάν συναντήθηκαν κατά τη Σύνοδο του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες. Κατά την επιστροφή του, συνομιλώντας με δημοσιογράφους μέσα στο αεροπλάνο, ο Ερντογάν είπε πως επισήμανε στον Τσίπρα ότι στη Θράκη ο μουφτής πρέπει να εκλέγεται. Και συνέχισε: «Δεν μου είπε όχι. Μου είπε: Θα αλλάξουμε το σύστημα, θα καταργήσουμε τον διορισμό του μουφτή. Συνεπώς, έχουμε το πράσινο φως».
(Την 1η Αυγούστου 2018, εν μέσω της τραγωδίας στο Μάτι, ο ΣΥΡΙΖΑ με τροπολογία προχώρησε στην κατάργηση των μουφτήδων).
Τον Σεπτέμβριο του 2018, Τσίπρας και Ερντογάν ξανασυναντήθηκαν, αυτή τη φορά στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, στη Νέα Υόρκη. Και πάλι ο Ερντογάν είχε το βιολί του για τη Θράκη.
Τα ήξεραν, αλλά άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε
Στις 24 Οκτωβρίου 2018, ο Τούρκος υπουργός Άμυνας Χουλουσί Ακάρ επισκέφθηκε τη Λιβύη και παρουσίασε τους γνωστούς χάρτες και προανήγγειλε αυτά τα οποία συμβαίνουν τώρα λέγοντας ότι η Ελλάδα έχει… υφαρπάξει 39.000 τ.χλμ από την υφαλοκρηπίδα της Λιβύης, ότι το Καστελόριζο δεν έχει δικαιώματα στη θαλάσσια περιοχή του, ότι οι ΑΟΖ Ελλάδας και Κύπρου δεν τέμνονται και ότι η Ελλάδα επιδιώκει να περιορίσει την τουρκική υφαλοκρηπίδα σε μόλις 41.000 τ.χλμ, ενώ Ελλάδα και Κύπρος διεκδικούν υφαλοκρηπίδα 104.000 τ.χλμ σε βάρος Τουρκίας, Αιγύπτου και Λιβύης.
Στις 13 Νοεμβρίου 2018, ο Τσίπρας έλαβε μέρος στη Διεθνή Διάσκεψη για τη Λιβύη στο Παλέρμο της Σικελίας, αλλά τα ψαράκια τίποτε για όσα είχαν προηγηθεί έναν μήνα νωρίτερα. Το μόνο που ενδιέφερε την συριζαϊκή προπαγάνδα ήταν να κομπορρημονούν ότι τάχα η Ελλάδα προσεκλήθη «για πρώτη φορά» σε διάσκεψη για τη Λιβύη – ενώ είχαμε και πάλι λάβει μέρος το 2011, στο Παρίσι.
Εκεί, στο Παλέρμο, έγινε και ένα επεισόδιο. Υπήρξε μια άτυπη συνάντηση στο περιθώριο της Διάσκεψης ανάμεσα στους παράγοντες της λιβυκής κρίσης (Σάρατζ και Χαφτάρ), τον Γάλλο υπουργό των Εξωτερικών Λεντριάν, τον Ρώσο πρωθυπουργό Μεντβέντεφ, τους πρωθυπουργούς Τυνησίας και Αλγερίας, τον απεσταλμένο του ΟΗΕ και τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Τουσκ. Οργισμένος ο Τούρκος αντιπρόεδρος Φουάτ Οκτάι αποσύρθηκε από τη Διάσκεψη επειδή δεν προσεκλήθη, ο Τσίπρας παρέμεινε, αλλά περί «χαρτών» ούτε φωνή ούτε ακρόαση.
Και το άκρον άωτον της υποκρισίας:
Στις 10 Δεκεμβρίου 2018, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο ενέκρινε τα «Συμπεράσματα» του Συμβουλίου για τη Λιβύη. Επρόκειτο για ένα πρωτοφανές ευχολόγιο με διάφορες γραφειοκρατικές αναφορές.
Ούτε η ΕΕ ασχολήθηκε με όσα είχαν προηγηθεί μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης, ούτε ο Τσίπρας φρόντισε να ενημερώσει και να απαιτήσει ώστε να προστεθεί κάτι σχετικό στα περίφημα «Συμπεράσματα».
Και ούτε τα έλαβε υπόψη του στα επόμενα βήματά του:
Στις 5 Φεβρουαρίου 2019, ο κ. Τσίπρας επισκέπτεται για τέταρτη φορά στη διάρκεια της πρωθυπουργικής θητείας του την Τουρκία. Την προηγουμένη, ο εκπρόσωπος του Ερντογάν Ιμπραήμ Καλίν, αναφέρει τα θέματα που θα τεθούν στο τραπέζι των συζητήσεων: Αιγαίο, υφαλοκρηπίδα, νησιά, «τουρκική» μειονότητα στη Θράκη.
Είχε προηγηθεί συνεδρίαση του τουρκικού υπουργικού συμβουλίου, όπου αναφέρθηκε ότι «η Τουρκία θα εξακολουθήσει να επιδεικνύει αποφασιστική στάση για να προασπίσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα είτε στο Αιγαίο είτε στη Μεσόγειο, είτε στη Μαύρη Θάλασσα», υπογραμμίζοντας ότι η Άγκυρα δεν θα ανεχθεί τη δημιουργία τετελεσμένων
«Όλοι γνωρίζουν ότι η Μεσόγειος είναι μια θάλασσα ειρήνης και ότι ο φυσικός της πλούτος θα πρέπει να μοιράζεται δίκαια και ισότιμα», είπε ο κ. Καλίν, προσθέτοντας ότι σε αυτό το πλαίσιο «είναι μάταιες οι προσπάθειες να υπάρξουν τετελεσμένα, ειδικότερα από την ελληνοκυπριακή πλευρά, τις οποίες η Τουρκία δεν πρόκειται να τις αποδεχθεί ποτέ».
Είχε δε προσθέσει πως σύντομα θα ξεκινήσουν και τουρκικές γεωτρήσεις, διότι «προσπάθειες να εγκλωβιστεί η Τουρκίας στον κόλπο της Αττάλειας δεν θα γίνουν αποδεκτές».
Το «κρυφό» τετ α τετ και οι «μεταρρυθμίσεις»
Σ’ εκείνο το ταξίδι του, ο κ. Τσίπρας είχε την γνωστή κατ’ ιδίαν άνω των δύο ωρών συνάντηση με τον Ερντογάν, το περιεχόμενο της οποίας δεν έγινε γνωστό. Επισκέφθηκε και την Χάλκη και άκουσε τον Ερντογάν να θέτει ως προϋπόθεση για την επαναλειτουργία της την εκλογή των μουφτήδων, μιλώντας για αμοιβαιότητα (την οποία η Συνθήκη της Λοζάνης δεν προβλέπει).
Όσο για τον κ. Τσίπρα, υποστηρίζει πως «οι μεταρρυθμίσεις στη Θράκη είναι ζήτημα δεσμεύσεων έναντι Ελλήνων πολιτών και δεν έχουν να κάνουν με τις διμερείς σχέσεις, είτε συμπίπτουν με τις διακηρύξεις της Τουρκίας, είτε δεν συμπίπτουν».
Δηλαδή, βάφτισε τις απαιτήσεις του Ερντογάν «μεταρρυθμίσεις» και ξεμπέρδεψε.
Μετά από όλα αυτά, στις 21 Μαρτίου 2019, παραμονές των εορτασμών για την Εθνική Παλιγγενεσία, ο υπουργός των Εξωτερικών κ. Κατρούγκαλος επισκέπτεται την Τουρκία, την Αττάλεια και συναντάται με τον ομόλογό του Μεβλούτ Τσαβούσογλου.
Και άρχισαν να μετρούν την τουρκική ακτογραμμή
Μια μέρα νωρίτερα, δίνει συνέντευξη στο τουρκικό ειδησεογραφικό πρακτορείο «Αναντολού». Και εκεί λέει:
Ερωτηθείς σχετικά με την συμμετοχή της Τουρκίας στην ενεργειακή εξίσωση της ανατολικής Μεσογείου, απαντά ότι «ασφαλώς βλέπουμε θετικά τη συμμετοχή της Τουρκίας σε ό,τι δικαίωμα τής αναγνωρίζει το διεθνές δίκαιο». Και προσθέτει: «Πώς μπορεί κάποιος να αποκλείσει από αυτή την περιοχή την Τουρκία η οποία έχει τόσα χιλιόμετρα ακτή στη Μεσόγειο; Κανείς δεν ισχυρίζεται το αντίθετο από αυτό».
Την επομένη, κατά τη συνάντησή του με τον Τσαβούσογλου, είπε ότι με τον φίλο του τον Μεβλούτ συμφώνησαν να… αυξήσουν την εμπιστοσύνη και μετά «να ξεκινήσουμε σοβαρές συνομιλίες για θέματα όπως το ζήτημα του καθορισμού της υφαλοκρηπίδας». Και με την σειρά του ο Τσαβούσογλου είπε πως «όταν θα έχει ωριμάσει μια βάση συνομιλιών θα μπει σε λειτουργία και η πλατφόρμα για την επίλυση των διαφορών στο Αιγαίο».
Ως γνωστόν, η Ελλάδα δεν αναγνωρίζει άλλη διαφορά εκτός από αυτήν για την υφαλοκρηπίδα, ενώ η Τουρκία καταπατά συνεχώς το διεθνές δίκαιο και δεν έχει υπογράψει το Δίκαιο της Θάλασσας.
Τα συμπεράσματα – περί «κατευνασμού» - δικά σας…
