Τη παρούσα χρονική στιγμή οι εταιρείες έχουν υποβάλει τις προτάσεις τους, προς τη ΓΔΑΕΕ ώστε αυτή να καταρτίσει τις τελικές τεχνικές προδιαγραφές των σκαφών και ακολούθως οι εταιρείες να αποστείλουν τις τεχνοοικονομικές τους προσφορές για τη τελική επιλογή του ανάδοχου του προγράμματος.
ONEX
New Madeira RIBs B.V.
Med defense – Med S.p.A. – Gruppo Med
Sportis S.A.
ATESE
Βλέποντας τις παραπάνω εταιρείες εύκολα διαπιστώνει κανείς πως καμία εξ αυτών δεν προσφέρει μια ολοκληρωμένη λύση ταχυπλόου κατάλληλου για τις αποστολές των αμφίβιων καταδρομών. Λογικό από τη μια μεριά καθότι το ΓΕΣ θέλει με περίπου 20 εκατομμύρια ευρώ να αποκτήσει 40 σκάφη. Προφανώς και με αυτά τα χρήματα σοβαρές επιλογές δεν μπορούν να υπάρξουν. Και εξηγούμαστε:
Τι ορίζουμε ως σοβαρές επιλογές; Προφανώς σκάφη κλειστού τύπου με βαρύ οπλισμό, προστασία και θωράκιση, προσωπικό μεταφερόμενο σε ειδικούς χώρους με αντικραδασμικά καθίσματα και δυνατότητα να εξέρχονται οι αμφίβιοι καταδρομείς μέσω ειδικής ράμπας από τη πλώρη. Όλες οι άλλες επιλογές είναι φουσκωτά πολιτικού τύπου εντελώς ακατάλληλα για στρατιωτική χρήση. Επιλογές τύπου Magna κακώς έγιναν και πολύ κακώς συνεχίζουν και υπάρχουν μέχρι σήμερα. Τα σκάφη είναι τελείως ακατάλληλα πλην της απλής μεταφοράς καταδρομέων από το σημείο Α στο σημείο Β με σχετικά καλή ταχύτητα και αυτονομία. Αυτό όμως δεν είναι το ζητούμενο
Το ζητούμενο είναι να έχουν ισχύ πυρός και προστασία. Να μπορούν με πυρά να υποστηρίζουν τους καταδρομείς που επιχειρούν σε μια τυπική αποστολή ανακατάληψης βραχονησίδας, ημέρα και νύχτα και με δυσμενείς καιρικές συνθήκες. Άρα μιλάμε για σκάφη με όπλα όπως τηλεχειριζόμενοι σταθμοί οπλισμού και τα κατάλληλα ηλεκτροπτικά μέσα. Ακόμα καλύτερα σκάφη με ένα πυροβόλο μικρού διαμετρήματος. Και φυσικά να μεταφέρουν τους καταδρομείς σε μια καμπίνα με θωράκιση και προστασία. Τα Magna είναι θαλάσσια ταξί και τίποτα παραπάνω. Και οποιαδήποτε άλλη επιλογή τύπου Magna κατηγορίας RIB είναι επίσης εντελώς ακατάλληλη.
Κατ’ αυτόν τον τρόπο εξασφαλίζονται τα παρακάτω πλεονεκτήματα:
Προστασία
Τακτική ευελιξία.
Ισχύς πυρός.
Ικανοποιητική μεταφορική ικανότητα.
Ακτίνα Δράσης με στόχο την αλληλοεπικάλυψη και αλληλοϋποστήριξη των νήσων.
Ναι τα RIB είναι σκάφη με καλή πλεύση αλλά δεν είναι στρατιωτικά σκάφη. Είναι σκάφη για το Λιμενικό Σώμα για αστυνομικού τύπου και χαρακτήρα αποστολές. Όχι για πόλεμο υψηλής έντασης.
Γιατί όμως είναι απαραίτητα όλα τα παραπάνω;
Γιατί αυτό επιβάλει η τακτική κατάσταση στο Αιγαίο και το προφίλ των αποστολών που προβλέπουν τα σχέδια των Μοιρών Αμφιβίων Καταδρομών. Χρειαζόμαστε ταχύπλοα που θα μεταφέρουν με ασφάλεια προσωπικό και ταυτόχρονα θα υποστηρίζουν την ενέργεια αυτού καθώς και θα μπορούν να πετύχουν υποτυπώδη αυτοάμυνα έναντι άλλων περιφερειακών απειλών εντός του σημείου ενδιαφέροντος που επιχειρούν.
Γι αυτό και με 20 εκατομμύρια ευρώ για 40 σκάφη σοβαρό σκάφος ως επιλογή δεν μπορεί να υπάρξει. Ξεκάθαρα πράγματα.
Αντί να δούμε και να προσαρμόσουμε στο δικό μας τακτικό περιβάλλον τι κάνουν σοβαροί στρατοί με αρχιπελαγικό περιβάλλον όπως η Σουηδία ή η Φινλανδία προσπαθούμε να πάρουμε ένα καλύτερο και βελτιωμένo Μagna.
Απορούμε πραγματικά πως ένα RIB μπορεί να θεωρείται σκάφος συνοδείας και συμβολής στην άμυνα νήσων». Γιατί το πρόγραμμα αναφέρεται σε σκάφη «Συνοδείας και Συμβολής στην Άμυνα Νήσων». Όχι σε θαλάσσια ταξί.
Ο επιτιθέμενος πρέπει να έχει τα κατάλληλα μέσα για να υποστεί τις λιγότερες δυνατές απώλειες και ως εκ τούτου να ολοκληρώσει την αποστολή στο ακέραιο. Στον ελληνικό αμυντικό σχεδιασμό υφίστανται μεγάλο κενό στα πλωτά μέσα αμφίβιας κρούσης. Οι μεν πεζοναύτες βασίζονται κυρίως στις πνευστές λέμβους ZODIAK ως πρώτο κύμα εξόδου στις ακτές και δευτερευόντως στις παρωχημένες αποβατικές ακάτους (ΑΒΑΚ). Οι αμφίβιοι καταδρομείς από τη μεριά τους, επίσης στις λέμβους ZODIAK, VTR και MAGNA 960 RIB. Το σύνολο των παραπάνω πλωτών μέσων στερείται ισχύος πυρός προς υποστήριξη των φίλιων τμημάτων και επιπροσθέτως δεν διαθέτουν καμία προστασία.
Έχουμε ετοιμάσει ένα άρθρο – ανάλυση για τα λεγόμενα αμφίβια τάγματα που πρέπει να συγκροτηθούν στην ΑΣΔΕΝ ώστε τα κύρια νησιά να υποστηρίζουν και να ενεργού σε γειτονικά που κινδυνεύουν. Πρακτικά αυτό σημαίνει ταχύπλοα σκάφη. Για να το γράψουμε κάπως απλά θέλουμε ένα ΤΟΜΑ της θάλασσας. Όχι ΤΟΜΠ. Γιατί όμως αμφίβια τάγματα. Για να μπορούμε να μεταφέρουμε δυνάμεις ή εφεδρείες με ασφάλεια και ταχύτητα σε τόπο και χρόνο που απαιτείται.
23 χρόνια μετά τα Ίμια και είμαστε με ακατάλληλα πλωτά μέσα. Τα γράφουμε αυτά μήπως και προβληματιστούν οι ιθύνοντες. Το ζήτημα είναι το ΓΕΣ και η Διεύθυνση Ειδικών Δυνάμεων να θέσει ψηλά το θέμα με επιπλέον πόρους ώστε να αποκτηθούν τα ενδεδειγμένα σκάφη και όχι τα ακατάλληλα.
Για το θέμα θα επανέλθουμε με νεότερο άρθρο μας για τις κατάλληλες επιλογές σκαφών.
Και κάτι τελευταίο. Τι θα έκανε ένα σοβαρό κράτος;
Θα χρησιμοποιούσε ευρωπαϊκά κονδύλια αποκτώντας σκάφη για το Λιμενικό Σώμα. Σκοπός η κάλυψη αναγκών για τη διαχείριση του μεταναστευτικού με ευρωπαϊκή χρηματοδότηση. Κατ’ αυτόν τον τρόπο εξασφαλίζεται η έλευση σύγχρονων σκαφών με κοινοτικά κονδύλια. Ακολούθως, στόχος είναι η ανάπτυξη διακλαδικότητας μεταξύ Λ.Σ και Ειδικών Δυνάμεων Ε.Σ με στόχο τη χρησιμοποίηση των σκαφών από τους αμφίβους καταδρομείς εν καιρώ κρίσης. Το πρόβλημα είναι πως τα όποια σκάφη αγοραστούν με κοινοτικά κονδύλια θα στερούνται οπλισμού αλλά το κόστος απόκτησης μερικών τηλεχειριζόμενων σταθμών οπλισμού δεν είναι υψηλό.
Εμείς εδώ πάλι αρεσκόμαστε στις ονοματολογίες. Τη μια 13η Διοίκηση Ειδικών Δυνάμεων, την άλλη Διακλαδική Διοίκηση Ειδικών Επιχειρήσεων. Τώρα Διακλαδική Διοίκηση Ειδικού Πολέμου.
Από μέσα όμως; Είτε λέγονται εναέρια είτε πλωτά;
https://defencereview.gr
