Σε μια χώρα που συντελείται βελούδινη "γενοκτονία" με διψήφιο ποσοστό ανεργίας επί δέκα χρόνια, δίχως να συμπεριλαμβάνονται οι εκπαραθυρωθέντες στο εξωτερικό Έλληνες της κρίσης (και όχι μόνο) κάθε ειδίκευσης ή μη, πρέπει να ασχοληθούμε με το πως θα διαχειριστούμε το "μεταναστευτικό".
Που συνδυαστικά με την καταστροφή που βιώνουμε, μετατρέπει την Ελλάδα σε "παραθεριστώνα" της δύσης και διαμονητήριο ή μεταβατικό χώρο της ανατολής (και πάντως όχι χώρα αν δούμε πως εμπλέκεται ύπουλα βαθμηδόν η ιδιότητα του πολίτη σε όλο αυτό αντικαθιστώντας ελεεινώ τω τρόπω την συλλογική δημοκρατική πραγματικότητα της ελληνικής κοινωνίας).
Η υποκρισία της ψευδεπίγραφής καλοσύνης -εξαιρουμένων εθελοντικών πρωτοβουλιών απλών ανθρώπων- έχει καταντήσει πια τόσο φριχτή, που δεν χρειάζεται καν να επιχειρηματολογήσει κανείς απέναντι σε αυτές τις φληναφηματικές σοφιστίες των νεοταξιτών.
Και δεν είναι τυχαίο που παρακάμπτονται μείζονες παράμετροι διεθνικών "συμπτώσεων" στις οποίες συγκλίνουν νεοαριστερές (κινητικότητα εργασίας) και νεοδεξιές (κινητικότητα κεφαλαίων) ιδεολογικές φιοριτούρες, που η άκριτη αποδοχή ρόλου "τροχονόμων" της μεταναστευτικής πλημμυρίδας επί της ουσίας θεσμοποιεί τρόπον τινά τους όπου γης εκπατρισμούς των ανθρώπων και διευκολύνει τις αιτίες (και προφανώς τους συντελεστές αυτών) που τις προξενεί, και τέλος που στην ιστορία αυτή εμπλέκονται γεωπολιτικές (αλά δουρείου ίππου υβριδικής γεωπολιτικής σκοπιμότητας διακηρυγμένης από ετών), οικονομικές και άλλες σκοπιμότητες ιδίως ως προς την διαχείριση του φαινομένου πχ. κυβερνήσεις, ή ΜΚΟ και σε ποιον βαθμό.
Εν τω μεταξύ όλες αυτές οι ιστορίες για αγρίους συνοδεύονται και με τον συνακόλουθο ηθικό κρετινισμό.
Οι εθνικές κοινωνίες που δεν δέχονται να μετατραπούν σε μειονότητα στον τόπο τους (ό, τι πιο αντιδημοκρατικό) είναι "ξενοφοβικές", "εθνοκεντρικές", "ρατσιστικές" και πάει λέγοντας.
Θαρρεί κανείς και τα διάφορα διαπολιτισμικά εκπαιδευτικά προγράμματα πχ. τύπου erasmus, ο τουρισμός, το εμπόριο, όλα αυτά υπαγορεύουν κάποιου είδους "εγκλεισμού" και πρέπει να "εκπαιδευτούμε" στο πως να μετατραπούμε από εθνικές κοινωνίες (άρα με ταυτότητα συλλογικής ελευθερίας) σε πληθυσμούς...
Και ούτε είναι τυχαία η αποδόμηση της ιστορίας.
Ας μην επικαλούνται λοιπόν διάφορες υποκριτικές καταστάσεις εθνικούς μας ποιητές, τσιτάτα, έννοιες, που δεν αντιλαμβάνονται, είτε δεν θέλουν (;) να κατανοήσουν.
Και εν πάση περιπτώσει το ζήτημα της εθνικής ανάταξης, της δημογραφικής συνοχής του Γένους (άλλη λέξη που έχει ενοχοποιηθεί από την μεταγλώσσα της νέας τάξης πραγμάτων) είναι το στοίχημα της πολιτικής και εκεί θα αποτιμηθεί η αξία ενός εκάστου.
Καθώς ήδη από την εποχή της δολοφονίας του Ι. Καποδίστρια και της δόλιας χάλκευσης της πορείας του Θ. Κολοκοτρώνη, ήδη η Ελλάδα υποφέρει τα πάνδεινα, αν μη τι άλλο για να ανέχεται τις καθεστωτικές και κροκοδείλιων δακρύων σαχλαμάρες των τάχα "ευαισθητούληδων" ή εξοργιστικά "αφελών".
http://www.antinews.gr/
