Γράφει η Τζίνα Δαβιλά
Οι Αξιωματικοί και οι πάσης φύσεως συνεργάτες ανά την Ελλάδα και τον κόσμο γνωρίζουν την αρραγή στρατιωτική φυσιογνωμία του Στρατηγού Αλκιβιάδη Στεφανή. Θα ανατρέξω μόνο στο πρώτο άρθρο από το αρχείο του περιοδικού iPorta.gr το 2016, όταν ο Στρατηγός Στεφανής εισήλθε στο Ανώτατο Στρατιωτικό Συμβούλιο.
Πρώτο το περιοδικό μας αποτύπωσε την επαγγελματική και ανθρώπινη διάσταση της προσωπικότητάς του εστιάζοντας και γνωστοποιώντας στο εκλεκτό αναγνωστικό κοινό το γεγονός της αριστείας του στο National Defense University, σπουδαία διάκριση που αποτελούσε εχέγγυο για την Ασφάλεια της Πατρίδας μας, ίσως και των Ευρωπαϊκών Συνόρων. Πρακτικά ό,τι καλύτερο μπορούσε να έχει η Ελλάδα στο δυναμικό της. Η τοποθέτησή του στο Γενικό Επιτελείο Στρατού ήταν η δικαίωση των κόπων τεσσάρων δεκαετιών. Και την χαρήκαμε πολύ και πολλοί.
Η αρθρογραφία μου για τον κο Στεφανή υπήρξε πάντοτε υποστηρικτική αφού παρακολουθούσα από το 2015 κάθε κίνησή του και τον έκρινα αντικειμενικά. Ως άνθρωπος μπορώ να διακρίνω τόσο την πρακτική ευφυΐα, όσο και την συναισθηματική. Ο κος Στεφανής ως Ανώτατος Στρατιωτικός καριέρας υπήρξε απολύτως πρακτικός και ιδιαιτέρως συναισθηματικός ως προς το βάθος και το εύρος της έννοιας «ΠΑΤΡΙΔΑ». Η υπόστασή του ως Αξιωματικού μας ενδιαφέρει και με αυτήν ασχολούμαστε.
Στις 25 Ιανουαρίου του 2019 αναμενόμενα και από τον ίδιο τον κο Στεφανή λόγω κακών σχέσεων που είχε με τον κο Αποστολάκη, τέως Α/ΓΕΕΘΑ και τέως Υπουργό Εθνικής Άμυνας, «ο άριστος των αρίστων», «ο ακαταπόνητος», «ο Δάσκαλος», «ο άνθρωπος που φοβάται ο Ερντογάν», «ο … «καταδικασμένος» να γίνει Α/ΓΕΕΘΑ» Αλκιβιάδης Στεφανής [τα εντός εισαγωγικών αφορούν τίτλους άρθρων μου για τον νυν Υφυπουργό] αποστρατεύεται προκαλώντας σε άλλους θυμό, σε άλλους απογοήτευση, σε άλλους έκπληξη, μα οπωσδήποτε αφήνοντας την Πατρίδα σε αβέβαια χέρια. Για τον ίδιο η απογοήτευση δεν ήταν η θέση του Α/ΓΕΕΘΑ που είχε χάσει, αλλά το πού πάει η Πατρίδα. «Αυτοί, τελικά, αδιαφορούν για την Πατρίδα μας». Ακόμη και τα αυτιά του κου Τσίπρα που βεβαιωμένα διάβασε το άρθρο περί «καταδικασμένου» ήταν κλειστά. Η λευκή εντολή στον κο Αποστολάκη τον έδειχνε εκτός στρατεύματος.
Ο Άγγλος Δημοσιογράφος David Frost συνήθιζε να λέει στις εκπομπές του «η καλύτερη ευχή στον άνθρωπο είναι να μην αδικηθεί». Πιστεύω ακράδαντα στην δικαίωση και πάντα θα την προσμένω αν και σε ηλικία 26 χρόνων ένας ηλικιωμένος κύριος, ασθενής στο νοσοκομείο του Ευαγγελισμού μού είχε πει να μην περιμένω στη ζωή μου την δικαίωση γιατί θα δυστυχήσω. Είναι, όμως, αδύνατο να δεχτώ ότι η αδικία θα βασιλεύει ες αεί, όταν έχει τόσο μεγάλο βάρος μέσα μου εκ συνειδήσεως, χαρακτήρα, άποψης, παγιωμένης θέσης, το αίσθημα του Δικαίου. Θύμα της ήταν και ο Επίτιμος Α/ΓΕΣ.
Ο κος Στεφανής μέσα στην κατάφωρη αδικία που υπέστη είναι πολύ τυχερός που δικαιώθηκε σε διάστημα μόνο ενός εξαμήνου. Το χαρτοφυλάκιο του Υφυπουργού Εθνικής Άμυνας που αναλαμβάνει και που όπως μαθαίνουμε είναι αυτόνομο από το αντίστοιχο του Υπουργού, έχει την ικανότητα να το διαχειριστεί άριστα. Το γεγονός ότι ο νέος Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης πάτησε πάνω στα λάθη του ΣΥΡΙΖΑ μαθαίνοντας πώς έπρεπε να διαχειριστεί καινοτόμα και χωρίς προκαταλήψεις τα χαρτοφυλάκια των υφυπουργών και δη της Εθνικής Άμυνας, τον ανεβάζει στην εκτίμησή μας αυξάνοντας παράλληλα και τις προσδοκίες μας από την τετρακομματική αυτοδύναμη Κυβέρνησή του (αποτελείται από ΔΡΑΣΗ, ΠΟΤΑΜΙ, ΚΙΝΑΛ, ΝΔ. Η προηγούμενη κυβέρνηση ήταν πεντακομματική με την φαιδρή συγκυβέρνηση των ΑΝΕΛ που όμως έφεραν τον κο Στεφανή στο ΓΕΣ). Το συγχαρητήριο τηλεφώνημα του Ταγίπ Ερντογάν στον Κυριάκο Μητσοτάκη έχει διπλή ανάγνωση, της οποίας η ανάλυση δεν είναι επί του παρόντος και εύχομαι να μην χρειαστεί να την αναλύσουμε λόγω εκτάκτων γεγονότων.
Ως αρθρογράφος νοιώθω δικαιωμένη που το παρόν διαδικτυακό μέσο με θάρρος και αγνοώντας τις Κασσάνδρες, κακεντρεχείς, είρωνες και κακοήθεις, τοποθετήθηκε υπέρ του Επίτιμου Αρχηγού ΓΕΣ και νυν Υφυπουργού Εθνικής Άμυνας, στήριξε με πάθος την αξιοσύνη του επισημαίνοντας τόσο προ αποστρατείας του τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του, όσο και μετά την άνευ αντικειμενικών κριτηρίων αποστρατεία του.
Στην Ελλάδα ο βαρυσήμαντος ρόλος των Ειδικών Συμβούλων δεν έχει καμία βαρύτητα εν αντιθέσει με το Εξωτερικό όπου τυγχάνουν υψηλής εκτιμήσεως ως προσωπικότητες, υψηλότερης ακόμη και των Κυβερνητικών Στελεχών. Αυτό, το αναφέρω για να προφτάσω εκείνους που θα πουν ότι εντάχθηκε σε κόμμα για ίδιον όφελος. Στην Ελλάδα ακόμα ψάχνουμε το βηματισμό μας και σε θεσμικά ζητήματα. Στην παρούσα φάση η θέση του Υφυπουργού είναι αναγκαία κομματική για να έχει βαρύτητα. Δεν χαρακτηρίζει, όμως, απαραίτητα.
Τέλος, το παρόν άρθρο το αφιερώνω σε όλες και όλους τους αναγνώστες μας, συναδέλφους και συνεργάτες του κου Στεφανή, που από χθες με συγκινητικό καταιγισμό μηνυμάτων μού έγραψαν πόσο χαίρονται για την αποκατάσταση της αδικίας θυμίζοντάς μου κείμενα που δημοσιεύτηκαν στο iPorta.gr. Τους ευχαριστώ όλους με θέρμη.
Καλή δύναμη στην παρούσα Κυβέρνηση, γερός και δυνατός ο νέος Υφυπουργός Εθνικής Άμυνας κος Αλκιβιάδης Στεφανής. Ο Πλάτων έγραψε ότι «Το δίκαιο δεν είναι τίποτε άλλο παρά το συμφέρον του ισχυρού». ( «Το δίκαιον ουκ άλλο τι ή του κρείττονος ξυμφέρον»). Είτε ο κος Μητσοτάκης σκέφτηκε το κυβερνητικό του συμφέρον, είτε αυστηρά το συμφέρον της Πατρίδας μας, τού αξίζουν τα εύσημα για την απόφαση να χρησιμοποιήσει τον χάρακα της Δικαιοσύνης σωστά για τον κο Στεφανή, χωρίς μοιρογνωμόνια και διαβήτες. Και ένας Θεός ξέρει πόσο και πόσοι σε τούτο τον τόπο έχουμε αδικηθεί περιμένοντας να λάμψει η Δικαίωση._
ΠΗΓΗ: iPorta.gr / www.enoplos.gr
