Οι αυτοδιοικητικές εκλογές τελείωσαν σήμερα με την διεξαγωγή του β' γύρου και ναι μεν το πολιτικό μήνυμα της πολιτικής αλλαγής πέρασε σε ότι αφορά την αποστροφή των ψηφοφόρων για τις πολιτικές του ΣΥΡΙΖΑ αλλά τώρα ξεκινάει ο έντονος προβληματισμός της επόμενης ημέρας για το πως θα διοικήσουν οι δήμαρχοι και οι περιφερειάρχες που εκλέχτηκαν την δεύτερη Κυριακή, αφού δεν θα έχουν πλειοψηφία στα δημοτικά και περιφερειακά συμβούλια!
Διότι-για όσους το έχουν ξεχάσει-οι φετινές εκλογές έχουν διεξαχθεί, όπως προβλέπει η μεταρρύθμιση του «Κλεισθένη», με το σύστημα της απλής αναλογικής με τους περιφερειακούς ή δημοτικούς συμβούλους να εκλέγονται απόλυτα αναλογικά από την πρώτη Κυριακή και συνεπώς οι δήμαρχοι και οι περιφερειάρχες που δεν πήραν ποσοστό άνω του 50% από την πρώτη Κυριακή εξαρτώνται απόλυτα από τους πολιτικούς τους αντιπάλους για να διοικήσουν!
Χαρακτηριστικά στην Περιφέρεια Αττικής ο Γ.Πατούλης θα χρειαστεί τους συμβούλους τη αντιπολίτευσης για να λαμβάνει αποφάσεις!
Ο Κ.Μπακογιάννης θα χρειαστεί την σύμφωνη γνώμη των συμβούλων της αντιπολίτευσης για κάθε θέμα του δήμου για να διοικήσει.
Στον Πειραιά και σε περιοχές, όπου ο πρώτος και ο δεύτερος είναι πολιτικά «συγγενείς» τα πράγματα είναι πιο απλά: Ο Γιάννης Μώραλης μπορεί να πάρει στήριξη από την δημοτική παράταξη του Νίκου Βλαχάκου, αλλά αυτό είναι εξαίρεση.
Γενικά εκεί που ο πρώτος με τον δεύτερο υποστηρίζεται από την ΝΔ ή προέρχεται από τη ΝΔ τα πράγματα θα είναι πολύ πιο απλά, αλλά στις άλλες περιπτώσεις θα είναι πολύ σύνθετα και ως γνωστό ότι είναι σύνθετο γίνεται και δυσλειτουργικό καθώς μιλάμε για αντίπαλα στρατόπεδα και αντίπαλες πολιτικές επιδιώξεις.
Στην Θεσσαλονίκη έχουμε το εξής καταπληκτικό: Ο Ν.Ταχιάος που έχασε στον β' γύρο την δημαρχία έχει εκλέξει 21 δημοτικούς συμβούλους ενώ ο Κωνσταντίνος Ζέρβας που εκλέχτηκε τελικά δήμαρχος έχει εκλέξει 8!
Αυτό είναι πρωτοφανές, το μόνο πράγμα που «σώζει» κάπως την κατάσταση είναι το γεγονός ότι και οι δύο προέρχονται από την ίδια παράταξη από διαφορετικές βέβαια αφετηρίες.
Ενα από τα βασικά πλεονεκτήματα του θεσμού της αυτοδιοίκησης είναι οι σταθεροί εκλογικοί κύκλοι, δηλαδή δεν υπάρχουν πρόωρες εκλογικές διαδικασίες. Η εφαρμογή της απλής αναλογικής συνεπάγεται τη δημιουργία πλειοψηφιών συνασπισμού διότι αλλιώς δεν μπορεί να υπάρξει διοικητική απόφαση.
Και ποιος εγγυάται ότι οι συνασπισμοί αυτοί θα παραμένουν εν ισχύ; Στα κοινοβουλευτικά συστήματα υπάρχει πρόωρη προσφυγή στις κάλπες. Στην περίπτωση της αυτοδιοίκησης, όμως, δεν γίνεται να έχουμε εκλογές. Πως θα λύνεται τότε το πρόβλημα; Θα αναλαμβάνει το υπουργείο Εσωτερικών να τον έλεγχο των δήμων και περιφερειών που δεν μπορούν να περάσουν αποφάσεις από τα συλλογικά τους όργανα;
Συν τοις άλλοις η επιλογή αντιδημάρχων και αντιπεριφερειαρχών από κάθε παράταξη της μειοψηφίας θα προκαλεί υποψίες για «παζάρια».
Κανείς δεν θα πιστεύει ότι οποίος τελικά θα εκλεγεί,αν τελικά αναλάβει κάποιο αξίωμα δεν θα έχει κλείσει κάποιες συμφωνίες με κάποιες άλλες παρατάξεις για να τον στηρίξουν.
Πως θα υπάρξει αξιόπιστη διοίκηση υπό αυτές τις συνθήκες;
Καταληκτικά: Κανείς από τους νικητές, δημάρχους ή περιφερειάρχες που επικράτησαν στον β' γύρο, δεν έχουν αυτοδυναμία στα δημοτικά ή περιφερειακά συμβούλια και η έγκριση δεν έχει de facto πλειοψηφία.
Aν σε όλα αυτά προσθέσουμε το γεγονός ότι ο «Κλεισθένης» προβλέπει διορισμό γενικού γραμματέα του δήμου στέλεχος διορισμένο από την κεντρική διοίκηση από σώμα γενικών γραμματέων με απόλυτο δικαίωμα βέτο στις αποφάσεις των δημοτικών συμβουλίων, τότε τα πράγματα δεν είναι καθόλου ευοίωνα ειδικά για τους δημάρχους, είτε του α', είτε του β' γ'ύρου.
pronews.gr
