Στο κείμενο παρουσιάζονται τρεις τουλάχιστον επείγουσες προκλήσεις τις οποίες θα πρέπει να ξεπεράσουν άμεσα οι ΗΠΑ στην Ανατολική Μεσόγειο, αν επιθυμούν να διασφαλίσουν τα στρατιωτικά, πολιτικά και οικονομικά συμφέροντά τους.
Ακολουθεί η ανάλυση του άρθρου «A new cooperation for energy security: Τhe US strategy in the Eastern Mediterranean», της Mariaeugenia Benato:
"Η Ουάσιγκτον δεν έχει ποτέ αρνηθεί το ενδιαφέρον της για την περιοχή, ιδιαίτερα μετά την ανακάλυψη σημαντικών κοιτασμάτων φυσικού αερίου. Ωστόσο, είναι εύλογο να αναμένεται ότι μια ανανεωμένη αμερικανική παρουσία στην Ανατολική Μεσόγειο θα μπορούσε να προκαλέσει αμοιβαίες, οικονομικές και στρατιωτικές αντιδράσεις στην περιοχή".
Ακολούθως, η ανάλυση κάνει μια ιστορική αναδρομή για το ενδιαφέρον ΗΠΑ- Σοβιετικής Ένωσης για την Ανατολική Μεσόγειο μετά το πέρας του Β' Π.Π. και τον ρόλο που διαδραμάτιζαν Τουρκία και Ισραήλ ως σύμμαχοι του ΝΑΤΟ. Ωστόσο, όπως σημειώνεται, όταν ξέσπασε το κουρδικό ζήτημα κατά τη διάρκεια του πολέμου στη Συρία, οι Κούρδοι άρχισαν να αγωνίζονται για τη δημιουργία μιας αυτόνομης περιοχής στη βόρεια Συρία, την οποία στη συνέχεια υποσχέθηκαν να υποστηρίξουν οι ΗΠΑ.
«Υπό τις προαναφερθείσες συνθήκες, τόσο οι Η.Π.Α. όσο και η Τουρκία άρχισαν να είναι δύσπιστες όσον αφορά τις προθέσεις ο ένας του άλλου και η φθορά προκάλεσε όχι μόνο αξιοσημείωτη διπλωματική σύγκρουση μεταξύ της Άγκυρας και της Ουάσινγκτον, αλλά, μακροπρόθεσμα, μεταξύ της Άγκυρας και των Βρυξελλών. Κατά συνέπεια, η Ρωσία επανέλαβε γρήγορα το ενδιαφέρον της για την Ανατολική Μεσόγειο και, το 2012, το Κρεμλίνο άρχισε να ασχολείται όλο και περισσότερο στην περιοχή τόσο οικονομικά όσο και πολιτικά.
Η κορύφωση έγινε με τη στρατιωτική παρέμβαση στη Συρία και, από εκείνη τη στιγμή, η επιρροή της Ρωσίας σε όλη την περιοχή άρχισε να εξαπλώνεται. Η Λευκωσία επέτρεψε στο Κρεμλίνο να έχει πρόσβαση στα λιμάνια της για αντιτρομοκρατική δράση και, το 2017, η Αίγυπτος εξουσιοδότησε τη Ρωσία να χρησιμοποιήσει προσωρινά τόσο τον στρατιωτικό της εναέριο χώρο όσο και τις στρατιωτικές της βάσεις.
Υπό το φως αυτών των εξελίξεων, οι Η.ΠΑ αποφάσισαν να επαναπροσδιορίσουν τις σχέσεις με τις χώρες της Ανατολικής Μεσογείου. Όταν το Ισραήλ, η Κύπρος, η Ελλάδα και η Αίγυπτος ανακάλυψαν νέα κοιτάσματα φυσικού αερίου κοντά στις ακτές τους, η Ουάσιγκτον προσπάθησε να τα εργαλειοποιήσει για στρατηγικούς σκοπούς. Σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, στην πραγματικότητα, οι εταιρείες των ΗΠΑ πραγματοποίησαν χρηματοοικονομικές επενδύσεις για ανάπτυξη ενεργειακών πόρων στην περιοχή.
Ωστόσο, λόγω τόσο της οικονομικής όσο και της διπλωματικής έντασης μεταξύ της Άγκυρας, της Αθήνας και της Λευκωσίας, οι ΗΠΑ δεν έλαβαν υπόψη την Τουρκία στην ανάπτυξη του αγωγού East Med. Στην πραγματικότητα, ενώ οι ΗΠΑ προώθησαν την πολιτική στήριξη προς την Ελλάδα, την Κύπρο και το Ισραήλ, προκειμένου να διατηρηθεί ζωντανή η πρόθεση δημιουργίας ενός εναλλακτικού διαδρόμου φυσικού αερίου στην περιοχή, η Τουρκία επέλεξε να συμμετάσχει στο ρωσικό σχέδιο για την κατασκευή ενός αγωγού φυσικού αερίου γνωστού ως TurkStream. […]
Όσον αφορά την κλιμάκωση της έντασης στην περιοχή τον τελευταίο χρόνο, σημειώνεται πως, παρόλο που οι ΗΠΑ φιλοδοξούν να αποκαταστήσουν την παρουσία τους στην Ανατολική Μεσόγειο, μπορεί να είναι στρατηγικά βολικό για την Ουάσινγκτον να διατηρήσει τη θέση της όσο το δυνατόν πιο ουδέτερη και να ισορροπήσει μεταξύ των πλευρών: ένα κράτος μέλος του ΝΑΤΟ που θεωρεί την Τουρκία στρατηγικό σύμμαχο της περιοχής, ζωτικής σημασίας για την Νότια πλευρά της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας και εταίρο της ΕΕ που υποστηρίζει τόσο την Κύπρο όσο και την Ελλάδα στην ανάπτυξη περιφερειακής στρατηγικής συνεργασίας.
Για να γίνει αυτό, η Ουάσιγκτον μπορεί να περιμένει να αντιμετωπίσει τουλάχιστον τρεις επείγουσες προκλήσεις στην περιοχή, στις οποίες εμπλέκονται τόσο η Τουρκία όσο και οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί της.
Α) Ανάπτυξη ενός ισχυρού σχέδιο στρατιωτικής συνεργασίας με την Κύπρο και την Ελλάδα
Σύμφωνα με τον Νόμο για την Εταιρική Σχέση Ασφάλειας και Ενέργειας της Ανατολικής Μεσογείου, το νομοσχέδιο προτείνει την μεταφορά ποσού 3.000.000 δολαρίων στην ελληνική κυβέρνηση για βοήθεια από το Υπουργείο Εξωτερικών Στρατιωτικών Χρηματοδοτήσεων (FMF) και 2.000.000 δολάρια τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο για τη Διεθνή Στρατιωτική Εκπαίδευση και Κατάρτιση (IMET)
Οι επενδύσεις των ΗΠΑ στην Ελλάδα και την Κύπρο φαίνεται να οφείλονται κυρίως στις τελευταίες εξελίξεις σχετικά με τη στρατιωτική συνεργασία μεταξύ Άγκυρας και Μόσχας. Σίγουρα, για την Ουάσιγκτον, δεν ήταν ποτέ μυστήριο που η Τουρκία χρησιμοποιεί ρωσικά οπλικά συστήματα. Παρ’ όλα αυτά, η απόφαση της Άγκυρας να αποκτήσει S-400 από τη Ρωσία, προφανώς ένα από τα πιο εξελιγμένα αντιαεροπορικά οπλικά συστήματα που κατασκευάζονται σήμερα, προκάλεσε έντονες αντιδράσεις μεταξύ των κρατών μελών της ΕΕ στην περιοχή.
Για παράδειγμα, ο Υπουργός Άμυνας Ευάγγελος Αποστολάκης δηλώνει την αναγκαιότητα για την περιφερειακή ισορροπία ισχύος, για την οποία η Αθήνα πρέπει να έχει πρόσβαση σε νέα F-35 ή τουλάχιστον σε άλλα αεροσκάφη για να αντέξει την τουρκική απειλή.
Από την πλευρά των ΗΠΑ, η Ουάσιγκτον έχει ήδη ανακοινώσει την πρόθεσή της όχι μόνο να εμποδίσει περαιτέρω μεταφορά των F-35 στην Τουρκία, αλλά και απομάκρυνση της Άγκυρας από το F-35 Lightning II, προκαλώντας σημαντικές ζημιές στην τουρκική οικονομία. Η διοίκηση Τραμπ έχει επίσης εκφράσει την προθυμία της να ενισχύσει τόσο την ελληνική Πολεμική Αεροπορία όσο και το Πολεμικό Ναυτικό αλλά και την Κύπρο μέσω της χρήσης πολυεθνικών προσομοιώσεων και ασκήσεων· επίσης, σε συνεργασία με το Ισραήλ, την Ιταλία, τις Ηνωμένες Πολιτείες και τα Αραβικά Εμιράτα, μια εξέλιξη που συνέβη ήδη τον Απρίλιο του 2019.
Η καλύτερη πορεία δράσης για τις ΗΠΑ θα ήταν να εντοπιστούν και να εδραιωθούν περιφερειακές εταιρικές σχέσεις με τις χώρες της Ανατολικής Μεσογείου. Η Ουάσιγκτον προωθεί ουσιαστικά τη συνεργασία με την Κύπρο λόγω της στρατηγικής της εγγύτητας με την περιοχή της Μέσης Ανατολής και τη Βόρεια Αφρική. Βελτιώνει, επίσης, τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις, με σκοπό την απόκτηση πρόσβασης στην ελληνική ναυτική βάση με την ονομασία Navy Support Activity (NSA) του κόλπου της Σούδας, για υποστήριξη και ανεφοδιασμό κατά τη διάρκεια διεθνών αποστολών.
Ασφαλώς, εκ πρώτης όψεως, αυτή η ενισχυμένη συνεργασία μπορεί να ερμηνευθεί ως προκλητική από τη σκοπιά της Τουρκίας. Ωστόσο, αυτό που αποκαλύπτει είναι ότι οι ΗΠΑ θα συνεχίσουν να προωθούν μια ισχυρή συνεργασία με την Κύπρο, την Ελλάδα και το Ισραήλ, καθώς η Άγκυρα παραμένει κοντά στο Κρεμλίνο.
Β) Δημιουργία ασφαλούς κόμβου εναλλακτικής ενέργειας στην Ανατολική Μεσόγειο
Το 2009, η ανακάλυψη των πρώτων κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο οδήγησε πολλούς παράγοντες να προσελκύσουν την περιοχή και τα συμφέροντά τους αυξήθηκαν με την ανακάλυψη του Λεβιάθαν και της Αφροδίτης, σε Ισραήλ και Κύπρο αντίστοιχα.
Οι ΗΠΑ αναγνώρισαν την ανακάλυψη αυτή ως τεράστιο παράθυρο ευκαιρίας για την ενίσχυση των σημερινών σχέσεων με μερικά από τα μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την προώθηση νέων εταιρικών σχέσεων και υπονόμευση του ρωσικού ερείσματος στην ευρωπαϊκή αγορά φυσικού αερίου. Αυτός είναι ο λόγος που, για πολλά χρόνια, η Ουάσινγκτον υποστηρίζει την κατασκευή ενός διατλαντικού αγωγού και έχει ενθαρρύνει τις τοπικές ενεργειακές εξερευνήσεις σε όλη την περιοχή με τη συνεργασία του Ισραήλ, της Ελλάδας, της Κύπρου και άλλων.
Κατά συνέπεια, λόγω της επιδείνωσης των δεσμών μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας κατά τη διάρκεια της αραβο-ισραηλινής σύγκρουσης, οι ΗΠΑ μπορεί να είναι απρόθυμες να στηριχθούν στην Άγκυρα για τη δημιουργία ασφαλούς εναλλακτικού ενεργειακού κόμβου στην Ανατολική Μεσόγειο.
Στην πραγματικότητα, η Άγκυρα διέκοψε τρεις φορές τους διπλωματικούς δεσμούς της με το Ισραήλ από τις αρχές του 2011.
Η αδυναμία να βρεθεί ένα σημείο συμφωνίας οδήγησε τις δύο χώρες να έχουν μια σχέση που χαρακτηρίζεται κυρίως από διαφορετικές απόψεις και εντάσεις. Το σημείο ρήξης επιτεύχθηκε όταν το Μάιο του 2018, οι δυνάμεις άμυνας του Ισραήλ σκότωσαν πολλούς πολιτικούς Παλαιστινίους κατά τη διάρκεια μιας σκληρής σύγκρουσης στη Γάζα που οδήγησε την Τουρκία να απελάσει τον Ισραηλινό πρεσβευτή από τη χώρα.
Υπό αυτές τις συνθήκες, οι Η.Π.Α. αναγνωρίζουν πλήρως ότι δεν είναι σε θέση να δημιουργήσουν ένα ασφαλές ενεργειακό κόμβο στην Ανατολική Μεσόγειο χωρίς περιφερειακό εταίρο για το Ισραήλ. Ως εκ τούτου, από το 2012, η Ουάσιγκτον ενθαρρύνει μια ανανεωμένη συνεργασία Αιγύπτου-Ισραήλ.
Η Αίγυπτος είναι ένα κεντρικό κομμάτι μέσα στη δημιουργία ενός λειτουργικού τοπικού δικτύου φυσικού αερίου. Μεταξύ του 2000 και του 2010, η χώρα έγινε μεγάλη εξαγωγέας φυσικού αερίου και καλλιέργησε σημαντική περιφερειακή οικονομική συνεργασία, χάρη στην ανάπτυξη του Αραβικού Αγωγού Αερίου.
Υπό το πρίσμα αυτό, αν οι ΗΠΑ και η ΕΕ κατορθώσουν να εξασφαλίσουν την υποστήριξη του Καΐρου, μπορεί να έχουν περισσότερες πιθανότητες να δημιουργήσουν ένα εναλλακτικό αγωγό φυσικού αερίου.
Γ) Επαναφορά διμερούς στρατηγικού διαλόγου ΗΠΑ-Τουρκίας
Με βάση τις πιο πρόσφατες εξελίξεις, σχετικά με το τουρκικό σχέδιο γεωτρήσεων στην Κυπριακή ΑΟΖ, θα ήταν συνετό να προσπαθήσει η Ουάσιγκτον να αποκαταστήσει ένα στρατηγικό διάλογο με την Άγκυρα για να διερευνήσει πιθανή συνεργασία.
Από την μια πλευρά, από την αμερικανική προοπτική, η ανοικοδόμηση μιας θετικής συνεργασίας με την Τουρκία συμβολίζει μια νίκη από κάθε άποψη.
Πρώτον, θα αποτελούσε ένα σημαντικό βήμα προς την ενίσχυση της αμερικανικής επιρροής στην περιοχή· Δεύτερον, θα επιτρέψει στην Ουάσιγκτον να εγγυηθεί το Ισραήλ ως έναν νέο τοπικό στρατηγικό εταίρο· Τέλος, αλλά όχι λιγότερο σημαντικό, θα βοηθούσε στη συγκράτηση της Ρωσικής επέκτασης σε όλη την περιοχή, τόσο από στρατιωτική όσο και από οικονομική άποψη.
Από την άλλη πλευρά, η Άγκυρα γνωρίζει ότι, λαμβάνοντας υπόψη την ισχυρή εταιρική σχέση μεταξύ της Ουάσιγκτον και του Τελ Αβίβ, μια οριστική οικονομική ρήξη με τις ΗΠΑ θα μειώσει επίσης τη δυνατότητα συνεργασίας με το Ισραήλ για περαιτέρω αεροπορικές κινήσεις. Επιπλέον, ως μέλος του ΝΑΤΟ, η Τουρκία δεν είναι σε θέση να ανεχθεί ένα δραστικό διαχωρισμό με τις ΗΠΑ, δεδομένου ότι η Άγκυρα μπορεί να χρησιμοποιήσει τη στρατιωτική συμμαχία ως μοχλό έναντι της Μόσχας. Με βάση αυτές τις συνθήκες, ο διάλογος μεταξύ των ΗΠΑ και της Τουρκίας μπορεί να προχωρήσει μετά τις δύο συγκεκριμένες φάσεις.
Ως πρώτο βήμα, οι δύο πλευρές πρέπει να συμφωνήσουν στην απόφαση των ΗΠΑ να αναστείλουν την παράδοση των F-35 στην Τουρκία.
Η Ουάσινγκτον έχει δικαιολογήσει αυτόν τον περιορισμό ως θέμα εθνικής ασφάλειας, επιβεβαιώνοντας ότι, εάν τα F35 συνεχίσουν να λειτουργούν στη ζώνη που καλύπτεται από τα συστήματα S-400, θα είναι εξαιρετικά κρίσιμη για τα μυστικά χαρακτηριστικά των αεροσκαφών. Ουσιαστικά, το S-400 δημιουργήθηκε ειδικά από τη Ρωσία για να εντοπίζουν και τα F-35 και άλλα παρόμοια αεροσκάφη που είναι πολύ δύσκολο να ανιχνευθούν με ραντάρ και στη συνέχεια να τα καταστρέφει.
Ως εκ τούτου, για την Τουρκία, το θέμα F-35 / S-400 κινδυνεύει να ξεφύγει από τον έλεγχο και οι συνέπειες μπορεί να είναι κρίσιμες. Η Άγκυρα ενδέχεται να λάβει αυστηρές κυρώσεις από τις Η.Π.Α. για την απόκτηση των S-400, μεταξύ άλλων την απώλεια της εμπιστοσύνης ενός από τους μεγαλύτερους στρατιωτικούς επενδυτές της.
Ως δεύτερο βήμα, ο Λευκός Οίκος μπορεί να ενθαρρύνει την Τουρκία να ενισχύσει τις αμοιβαίες συναλλαγές τους, δεδομένου ότι οι ΗΠΑ είναι ο δεύτερος ξένος επενδυτής που αφορά το ηλεκτρονικό εμπόριο, το λιανικό εμπόριο, την τεχνολογία, τη χρηματοδότηση της Τουρκίας και ενέργειας.
Εντούτοις, για να επαναδιαπραγματευτεί οποιαδήποτε συμφωνία εμπορίου / ενέργειας, θα ήταν απαραίτητο οι σχέσεις μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας να βελτιωθούν σημαντικά· ειδικά μετά από την καταδίκη της Άγκυρας για τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς στη Γάζα ως πράξη τρομοκρατίας.
Εφικτή συνεργασία;
Έτσι, αυτό που προκύπτει είναι ότι η αμερικανική διπλωματική, οικονομική και αμυντική εμπλοκή στην Ανατολική Μεσογειακή περιοχή εξαρτάται από μια πολύ εγκάρσια και ολοκληρωμένη στρατηγική, η οποία δεν είναι τόσο εύκολη να ολοκληρωθεί. Η Κυβέρνηση Τραμπ πρέπει επίσης να ασχοληθεί τόσο με τοπικούς όσο και με ξένους παράγοντες, οι οποίοι έχουν σημαντική επιρροή, για να μεταβάλουν την τύχη της περιοχής σύμφωνα με τα δικά τους συμφέροντα. Αλλά, σύμφωνα με αυτό, τίθεται αυθόρμητα ένα ερώτημα: είναι η συνεργασία μεταξύ των Η.Π.Α. και των τοπικών φορέων πραγματικά εφικτή;
Καταληκτικά, κάθε τουρκική στρατιωτική δράση κατά της Κύπρου και της Ελλάδας θα αποτελούσε άμεση επίθεση στο ΝΑΤΟ. Ωστόσο, ακόμη και αν η Τουρκία δεν βρει έναν τρόπο να παρεμποδίσει τη νέα περιφερειακή συνεργασία, υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που δημιουργούν ανησυχίες και σκεπτικισμό στην κατασκευή του αγωγού East Med.
pronews
