Δυνατότητα καταστροφής από ασφαλείς αποστάσεις αρμάτων μάχης, αποκτούν τα τουρκικά άρματα μάχης με πυροβόλο των 120 χλστ. σε μία εξαιρετικής σημασίας εξέλιξη σε ότι αφορά τις στρατηγικές δυνατότητες του τουρκικού Στρατού, απέναντι στον Ελληνικό Στρατό!
Η δυνατότητα θα αποκτηθεί εντός ενός χρόνου από σήμερα με την έναρξη παραγωγής και την ένταξη στις τουρκικές μηχανοκίνητες Ταξιαρχίες του Εβρου των κατευθυνόμενων με λέιζερ αντιαρματικών πυραύλων Konus των 120 χλστ., ακτίνας δράσης 5 χλμ. οι οποίοι θα εκτοξεύονται από τα πυροβόλα των τουρκικών αρμάτων LEO2A4, M60T Sabra και φυσικά από το νέο άρμα μάχης ALTAY το οποίο έχει ξεκινήσει να παράγεται και οι πρώτες μονάδες του θα παραδοθούν, μετά από τις τελικές δοκιμές αποδοχής στον τουρκικό Στρατό την άνοιξη του 2020!
Το όπλο που δημιουργεί στρατηγικό πλεονέκτημα στις τουρκικές τεθωρακισμένες μεραρχίες θα κατασκευάζεται εγχωρίως από την ΜΚΕΚ (Makina ve Kimya Endüstrisi Kurumu), ενώ την τεχνογνωσία την προσφέρει η ουκρανική εταιρεία SpetsTechnoExport, μέλος της ουκρανικής κρατικής επιχείρησης αμυντικής παραγωγής UkrOboronProm.
Το βλήμα Konus ήδη παράγεται στην Ουκρανία και η έκδοση στα 120 χλστ. πρόκειται για προσαρμογή του στις τουρκικές ανάγκες των πυροβόλων των 120 χλστ. που είναι το στάνταρντ ΝΑΤΟϊκό διαμέτρημα, αντί για το διαμέτρημα των 125 χλστ. των ουκρανικών αρμάτων μάχης.
Η εξέλιξη, ειδικά σε συνδυασμό με την τοποθέτηση ενεργού αντιπυραυλικού συστήματος στα τουρκικά άρματα μάχης, κάνει την κατάσταση εξαιρετικά επικίνδυνη για τα ελληνικά άρματα μάχης, τις οχυρές θέσεις, τα πάσης φύσεως οχήματα και φυσικά τα προωθημένα στρατηγεία του ΕΣ κλπ.
Είναι η πρώτη φορά που ένας Στρατός του ΝΑΤΟ θα εξοπλιστεί με ένα τέτοιο όπλο που ιστορικά ξεκίνησε να χρησιμοποιείται από τον σοβιετικό Στρατό και όταν έδειξε την χρησιμότητά του στο πεδίο μάχης (Αφγανιστάν, Τσετσενία κλπ.), αναπτύχθηκε αμέσως και από την ισραηλινή πολεμική βιομηχανία στην μορφή του LAHAT.
Tι σημαίνει πρακτικά η ύπαρξη αυτού του όπλου στο τουρκικό οπλοστάσιο: Ακόμα και τα πλέον προηγμένα ελληνικά άρματα μάχης τα LEO2HEL με το πυροβόλο των 120 χλστ. 55 διαμετρημάτων, έχουν αποτελεσματική βολή μέχρι τα 4 χλμ., μοναδική δυνατότητα σε ότι αφορά το αρματικό δυναμικό αυτή την στιγμή στο πιθανό «θερμό» μέτωπο της ελληνοτουρκικής αντιπαράθεσης.
Μετά την έλευση των ALTAY θα χαθεί αυτή η μοναδικότητα, αλλά το Kοnus εισάγει νέα δεδομένα: Ακριβής βολή, βασικά με την ακρίβεια ενός αντιαρματικού πυραύλου κατευθυνόμενου με ακτίνα λέιζερ, άρα σχεδόν απόλυτη, σε ακτίνα 1000 μέτρων περισσότερων από την μέγιστη ακτίνα των ελληνικών πυροβόλων των LEO2HEL τα οποία έτσι ή αλλιώς αποτελούν μόλις το 20% περίπου των αξιόμαχων ελληνικών αρματικών μονάδων!
Στα υπόλοιπα άρματα μάχης τα LEO2A4 η ακτίνα περιορίζεται στα 3.200 μέτρα και περί τα 2.500 μέτρα στα LEO1A5 με το πυροβόλο των 105 χλστ.
Αυτό σημαίνει στόχευση και καταστροφή των ελληνικών αρμάτων, αλλά και των ελληνικών οχυρών θέσεων στον Εβρο ή και σε ένα νησιωτικό θέατρο μάχης (πλανώνται πλάνην οικτράν όσοι πιστεύουν ότι έστω με το δεύτερο αποβατικό κύμα δεν θα μεταφερθούν βαρέα τουρκικά άρματα στα νησιά) από απόλυτα ασφαλή απόσταση για τα τουρκικά άρματα μάχης.
Αλλο να βάλλεις συμβατικά βλήματα με μέγιστη ακτίνα τα 4 χλμ. και άλλο κατευθυνόμενους με λέιζερ αντιαρματικούς πυραύλους στα 5 χλμ.
Πέρα από την μεγαλύτερη ακτίνα δράσης, η ακρίβεια είναι ίσως και διπλάσια!
Και όταν ολοκληρώσουν την καταστροφή των ελληνικών αρμάτων πρώτης γραμμής που έχουν πυροβόλα 120 χλστ., εύκολα θα εμπλέξουν τους λοιπούς ελληνικούς στόχους με τα απλά βλήματά τους.
Να σημειώσουμε ότι κάθε τουρκικό άρμα μάχης με πυροβόλο των 120 χλστ. θα μεταφέρει 8 βλήματα Kοnus, άρα η έκταση της πιθανής «σφαγής» γίνεται εύκολα αντιληπτή!
Το τραγικό είναι ότι αυτή την δυνατότητα, δηλαδή την εκτόξευση αντιαρματικών βλημάτων από πυροβόλα θα την αποκτούσε ο... Ελληνικός Στρατός από το 2010 όταν θα εντάσσονταν σε υπηρεσία τα πρώτα από τα 420 ΤΟΜΑ BMP-3HEL, με το πυροβόλο των 100 χλστ. που θα εκτόξευε βλήματα AT-10 Stabber, κατά το ΝΑΤΟϊκό κωδικό, σε ακτίνα 5 χλμ.!
Η ματαίωση της προμήθειας των 420 ΤΟΜΑ, παρά την υπογραφή της σχετικής διακρατικής σύμβασης το Νοέμβριο του 2007, αποτέλεσε συστημικό πλήγμα στις δυνατότητες του Ελληνικού Στρατού, το οποίο θα εισερχόταν σε μια νέα εποχή με το συγκεκριμένο όχημα, σε ότι αφορά τις τεθωρακισμένες Ταξιαρχίες, αλλά και το Πεζικό το οποίο κυριολεκτικά θα μεταμόρφωνε.
Τι μπορεί να κάνει η ελληνική πλευρά; Πρέπει να βρεθούν κονδύλια για την απόκτηση επιτέλους, ενεργών συστημάτων αντιπυραυλικής προστασίας για τα ελληνικά άρματα μάχης.
Εστω των LEO2HEL, μόνο.
Ο τουρκικός συνδυασμός με το αντιπυραυλικό σύστημα Pulat, επίσης ουκρανικής τεχνολογίας και το Konus, είναι τόσο επικίνδυνος, που ξεπερνά οτιδήποτε είχε να αντιμετωπίσει ο Ελληνικός Στρατός από την ίδρυσή του...
pronews
