Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Το εκλογικό αποτέλεσμα υπήρξε αναμφισβήτητα μια μεγάλη νίκη του ελληνικού λαού. Νίκο επί του ψεύδους, της συκοφαντίας, του εκχυδαϊσμού του δημόσιου λόγου, της αλαζονείας, της τρυφηλής ζωής, της κατάχρησης εξουσίας, της υποτίμησης του πολιτικού αντιπάλου, της περιφρόνησης προς το δημόσιο αίσθημα, των συναλλαγών, των εκβιασμών, των εξαγορών.
Με λίγα λόγια μια μεγάλη νίκη επί του ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ τυχοδιωκτισμού με παράλληλη υπεράσπιση της Δημοκρατίας μας.
Γιατί αυτό υπερασπίστηκε ο λαός μας στην κάλπη: Την Δημοκρατία μας που είχε αρχίσει ήδη να διολισθαίνει σε τυραννίδα και αυτό το ένιωσε, το οσμίστηκε, το συνειδητοποίησε ο βαθιά δημοκρατικός λαός μας.
Ο λαός μας ένιωσε πως ξαφνικά βρέθηκε να ζει κάτω από ένα καθεστώς που αποτελούσε ένα μίγμα περονισμού και σταλινισμού.
Και έδωσε την απάντηση.
Αποδεικνύει όμως και κάτι άλλο το πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα: Ότι τελικά ο κ. Τσίπρας έλαβε την εξουσία ως αντίδωρο για μια καταστροφική για τη χώρα συναλλαγή.
Είναι δηλαδή απόδειξη της συναλλαγής με την ξενοκρατία.
Τι ζητούσαν το 2014 οι δανειστές; Να συνεχιστούν τα μνημόνια, ώστε να παραδοθεί τελικά ολόκληρη η δημόσια περιουσία στο υπερταμείο και η Μακεδονία στους Σλάβους.
Το σχέδιο του Σαμαρά για έξοδο από το μνημόνιο με δίμηνη παράτασή του ήταν λογικό – με βάση τα στοιχεία της οικονομίας – αλλά όχι αποδεκτό από τους δανειστές που δεν είχαν προλάβει (και δεν επρόκειτο να λάβουν με κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας) να ολοκληρώσουν τα σχέδιά τους.
Γνώριζαν, βέβαια, ότι με την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας δεν θα μπορούσαν να πετύχουν όσα ζητούσαν.
Έτσι, τράβηξαν το χαλί κάτω από τα πόδια του Σαμαρά, δεν έκλεισαν την αξιολόγηση, επέβαλαν συνεχώς όλο και σκληρότερα μέτρα, ώστε να ταυτιστεί η Ν.Δ. με το σκληρό και φιλελεύθερο πρόσωπο της εξουσίας και τελικά ο λαός οδηγήθηκε στην υπερψήφιση του Τσίπρα, του Καμμένου και της παρέας τους.
Οπότε, ήλθαν αυτοί στην εξουσία και συνέβη αυτό που επιδίωκαν οι δανειστές: Όχι μόνο δεν βγήκαμε από τα μνημόνια, αλλά μπήκαμε σε ένα τρίτο μνημόνιο, η δημόσια περιουσία πέρασε στο σύνολό της στο υπερταμείο και είχαμε και την περίφημη Συμφωνία των Πρεσπών.
Έπρεπε δηλαδή να παραμείνουμε στα μνημόνια ώστε να φθάσουμε στα άλλα δύο.
Και έγινε η πρώτη συναλλαγή (που ακολουθήθηκε από όλες τις επόμενες με βουλευτές να μετακινούνται και κόμματα να διαλύονται).
Ο κ. Τσίπρας γνώριζε πολύ καλά πως θα πλήρωνε στην κάλπη τη Συμφωνία των Πρεσπών.
Κι’ αν ως ανιστόρητος δεν το γνώριζε, το ένιωσε χωρίς αμφιβολία μόλις ετέθη το θέμα.
Το είδε στις αντιδράσεις του κόσμου, το είδε στις πλατείες, το είδε στη Μακεδονία, αλλά και σε κάθε γωνιά της Ελλάδας.
Αλλά δεν έκανε πίσω. Διότι είχε κάνει τη συναλλαγή (όπως ο ίδιος άλλωστε ομολόγησε στη συνέντευξή του στους Financial Times, αποκαλύπτοντας τη συνομιλία που είχε με την κ. Μέρκελ) και όφειλε να πάει ως το τέλος.
Γνώριζε πως αν αθετούσε τη δέσμευσή του θα τον έβρισκαν άλλα χειρότερα – και θα έχανε και πάλι στην κάλπη λόγω των νέων μέτρων που θα αναγκαζόταν να λάβει.
Προχώρησε, λοιπόν, με αποτέλεσμα και αυτός να χάσει και εμείς να χάσουμε τη Μακεδονία.
Και τώρα ετοιμάζεται να πληρώσει για δεύτερη φορά – και την τελειωτική…
