Του συνεργάτη μας Δημήτρη Κωνσταντάρα
Δευτέρα πρωί-πρωί, λες και δεν ήξερα τι θα γινόταν, πήγα στην Τράπεζα ΟΧΙ για να εισπράξω αλλά για να πληρώσω κάποια καθυστερημένα, απ΄ αυτά που όλο και πληθαίνουν μήνα με το μήνα αλλά πρέπει με κάθε τρόπο να τα «τακτοποιήσουμε».
Η Τράπεζα ασφυκτικά γεμάτη, σε ποσοστό 90% από ηλικιωμένους παππούδες και γιαγιάδες, άλλους «κοτσονάτους», άλλους με συνοδό κι άλλους με μπαστουνάκι. Καμιά εικοσαριά, είχαν βρει θέση και καθόντουσαν.
Οι υπόλοιποι, όρθιοι. Παντού. Πήρα έναν αριθμό προτεραιότητας και στάθηκα σε μια γωνία, αποφασισμένος να το «φάω» το δίωρο.
Παρά το γεγονός ότι το «προεκλογικό επίδομα» είχε πιστωθεί στους λογαριασμούς από το βράδυ της Παρασκευής, η συντριπτική πλειοψηφία των γιαγιάδων και των παππούδων που δεν ξέρει – και δεν θέλει ή δεν μπορεί να μάθει- το χειρισμό του ΑΤΜ και της cash card, ήταν εκεί από τις 8.30-9.00 για να πάρει το «δώρο» με το βιβλιάριο στο χέρι.
Μην έχοντας τι να κάνω, άρχισα να παρατηρώ τους απόμαχους της ζωής , τις εκφράσεις και τις συμπεριφορές τους στο ταμείο και ΜΕΤΑ το ταμείο. Όλοι τους – αλλά στην κυριολεξία ΟΛΟΙ τους- καθυστερούσαν αρκετά τη διαδικασία, είτε γιατί δεν είχαν βγάλει από την τσάντα ή την τσέπη την ταυτότητα, είτε γιατί ρωτούσαν τους ταμίες γιατί παίρνουν λιγότερα από τη σύνταξή τους, άκουγαν τις ποικίλες απαντήσεις που έπαιρναν από τους ταμίες που σε μισή ώρα είχαν επαναλάβει τα ίδια πράγματα 30 και 40 φορές και είχαν αρχίσει να κουράζονται κι αυτοί, έπαιρναν τα χρήματά τους, παρατούσαν τις όποιες επιφυλάξεις τους και με χαμόγελο στα χείλη, άρχιζαν να μετράνε τα λεφτά εκεί, μπροστά στο ταμείο.
Μετά, ενώ είχαν τσάντα η φορούσαν σακκάκι με εσωτερική τσέπη, έφευγαν κρατώντας τα χρήματα στη χούφτα τους, μερικοί ανεμίζοντας τα χαρτονομίσματα με χαρά. Κάτι είχαν πάρει «στο χέρι». Οι επιφυλάξεις για το μειωμένο ποσό απ΄ αυτό που περίμεναν είχαν ξεχαστεί και είχε επικρατήσει η χαρά για το ότι είχαν πάρει πέντε, έξι, εφτά, οχτώ πενηντάρικα και κάτι ψιλά ο καθένας. Στιγμές αγαλλίασης.
Πρώτο συμπέρασμα: Κανένας απ΄ αυτούς τους απόμαχους της ζωής δεν έφευγε δυσαρεστημένος. Μέχρι και ευγνωμοσύνη ένοιωθαν εκείνη τη στιγμή. Θα την κρατήσουν αυτή την ευγνωμοσύνη μέχρι την ώρα της κάλπης, ΑΝ πάνε να ψηφίσουν; Τότε «κάτι» θα έχει κερδίσει ο Τσίπρας.
Δεύτερο συμπέρασμα: Κανένας απ΄ αυτούς, δεν έβαζε τα χρήματα στην τσάντα του, στο τσαντάκι του, στην τσέπη του αλλά τα κρατούσε εμφανώς στο χέρι του, να μην πω ότι τα έδειχνε κι όλας. Θα έφτασαν άραγε τα χρήματα στο σπίτι του ηλικιωμένου που τα κρατούσε;
Έξω από την τράπεζα, υπήρχαν πολλοί που «έδειχναν» αργόσχολοι. Βημάτιζαν με ένα κινητό στο χέρι, κοίταζαν μέσα, σαν κάτι να περίμεναν. Άλλοι τόσοι, παρόμοιοι, μέσα στην
