Γράφει η
Σοφία Βούλτεψη
«Στις 25 ψηφίζουμε, στις 26 φεύγουνε», «Ψηφίζουμε και φεύγουνε», «Αυτός ο Μάης θα είναι της Αριστεράς», «Η Αλλαγή είναι στα χέρια μας», «Αγωνιζόμαστε για την “Άλλη Ευρώπη”», «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες», «Με την κα Μέρκελ ή με την αριστερά. Με τον Σαμαρά ή με τον ΣΥΡΙΖΑ», «τρομοκρατήστε τους τρομοκράτες», «η εθελοδουλία μιλάει ξένες γλώσσες», «Με την Αριστερά ή με την Μέρκελ. Με την Ελλάδα ή με τη Βαυαρία», «Με την ομαλότητα ή με την ανωμαλία».
Με τέτοια συνθήματα, δανεισμένα από το εμφυλιοπολεμικό, αλλά και το πασοκικό παρελθόν, ο Τσίπρας και οι συνοδοιπόροι του σάλπιζαν, τον Απρίλιο και τον Μάιο του 2014, την έναρξη της εφόδου για την κατάληψη της εξουσίας.
Πριν από πέντε ακριβώς χρόνια. Με εφαλτήριο τις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές και τις ευρωεκλογές.
Ήταν ακριβώς η στιγμή που η Ελλάδα έπαιρνε την τελευταία στροφή για την τελική έξοδο από την κρίση.
Στους επόμενους μήνες θα συγκρούονταν η παράνοια με τη λογική, το ψέμα με την αλήθεια, η καταστροφή με τη σωτηρία.
Και τελικά θα κέρδιζαν η παράνοια, το ψέμα και η καταστροφή.
Σ’ εκείνους τους δύο προεκλογικούς μήνες, αλλά και στους επόμενους ως την πραξικοπηματική ανατροπή της κυβέρνησης συνεργασίας, η μάχη ανάμεσα στο ψέμα και στην αλήθεια, στη δημαγωγία και στην ειλικρίνεια, στον φανφαρονισμό και στη σοβαρότητα υπήρξε όπως πάντα άνιση.
Γιατί, ως γνωστόν, «το ψέμα έχει κάνει τον γύρο του κόσμου πριν η αλήθεια προλάβει να φορέσει τα παπούτσια της».
Σήμερα, πέντε χρόνια μετά, όλοι πια ξέρουν πως οι Έλληνες πλήρωσαν ακριβά το ψέμα.
Ακόμη και αυτοί που μέχρι σήμερα συνεχίζουν να ειρωνεύονται και αναζητούν δικαιολογίες για την απόφασή τους να ανατινάξουν την Ελλάδα.
Σήμερα, πέντε χρόνια, δυο-τρία μνημόνια, ένα υπερταμείο και μια Μακεδονία μετά, βρισκόμαστε πάλι μπροστά σε κάλπες.
Βρισκόμαστε μπροστά στην αρχή του τέλους της πιο διεφθαρμένης, φαύλης, ανίκανης, ξενόδουλης κυβέρνησης που γνώρισε η χώρα από τον καιρό των Κωλέττηδων και των Δηλιγιάννηδων.
Και ναι, «στις 26 ψηφίζουμε, στις 27 φεύγουνε»: Αυτή η απάντηση αξίζει στον κ. Τσίπρα σήμερα.
Και κυρίως, να μην ξεχάσουμε τι έκανε εκείνο το δίμηνο, όταν προετοίμαζε την εγκατάστασή του στο Μέγαρο Μαξίμου, όταν προετοίμαζε μια τρυφηλή ζωή γεμάτη απολαύσεις, με ταξίδια, εκλεκτά μενού, διακοπές, γελωτοποιούς, πολλές μπίζνες, καθόλου δουλειά για την Ελλάδα και πολλή «δουλειά» εναντίον της πατρίδας.
Αρχές Απριλίου 2014. Στο Μέγαρο Μαξίμου κόσμος πάει κι’ έρχεται. Ετοιμαζόμαστε να βγούμε στις αγορές, περιμένουμε την επίσκεψη της Μέρκελ, συσκέψεις για τον τρόπο διανομής του κοινωνικού μερίσματος 500 εκ ευρώ από το πλεόνασμα του 2013, προετοιμασίες για το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα 2015-2018 και τη μείωση των εισφορών κοινωνικής ασφάλισης κατά 3,9%.
«Φύγε για τη Βουλή και πράξε τα δέοντα»
Ένας πραγματικός πυρετός, που επικοινωνιακά επισκιάζεται από την αποκάλυψη του βίντεο με τη συνομιλία Μπαλτάκου – Κασιδιάρη. Με την ιδιότητα του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου προαναγγέλλω, στις 2 Απριλίου, την παραίτηση του γενικού γραμματέα της κυβέρνησης. Έχω μόλις επιστρέψει εσπευσμένα από μια σύσκεψη στο Κόμμα, όπου ο Σαμαράς από την πρώτη στιγμή έχει λάβει τις αποφάσεις του.
Στις 3 Απριλίου από το βήμα της Βουλής κατηγορώ τον ΣΥΡΙΖΑ για πολιτική ιδιοτέλεια και απόπειρα ταύτισης της Νέας Δημοκρατίας με τη Χρυσή Αυγή. Και τους υπενθυμίζω ότι από την πρώτη στιγμή συνασπίζονται, εγείρονται μαζί και συναριθμούν τις ψήφους τους με τη Χρυσή Αυγή. Και δεν παραλείπω να ξεκαθαρίσω ότι ο Μπαλτάκος δεν διορίστηκε στη συγκεκριμένη θέση για να παριστάνει τον θεωρητικό της δεξιάς και να συνομιλεί με τη Χρυσή Αυγή.
(Ανοίγω μια παρένθεση για να σημειώσω ότι ο Σαμαράς όχι μόνο δεν ταλαντεύτηκε ούτε στιγμή – σε αντίθεση με τον Τσίπρα που όλα αυτά τα χρόνια της εξουσίας του καλύπτει συστηματικά τις επιλογές του με τον πιο προκλητικό τρόπο – αλλά και δεν μου έδωσε την παραμικρή οδηγία για όσα θα έλεγα από το βήμα της Βουλής. Το μόνο που μου είπε ήταν «φύγε για τη Βουλή και πράξε τα δέοντα». Και έπραξα σύμφωνα με τη συνείδησή μου (https://www.youtube.com/watch?v=1RCcRmLt-iY), προανήγγειλα την αποπομπή και έθεσα το πολιτικό πλαίσιο).
Τέλος πάντων, ο αγώνας ήταν διμέτωπος – στην κυβέρνηση και στη Βουλή – με τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ να ξεσπαθώνουν.
«Δεν πρέπει να χάσω την πορεία μου»
«Δεν πρέπει να χάσω την πορεία μου, θα συνεχίσω ευθεία, δεν θα παρεκκλίνω καθόλου», λέει σε συνέντευξή του στο Ρόιτερ’ς ο Αντώνης Σαμαράς, στις 2 Απριλίου 2014.
Τα επιτόκια των δεκαετών ομολόγων έχουν φθάσει στις 2 Απριλίου στο 6,4%, την ώρα που τον Φεβρουάριο του 2012 είχαν αγγίξει ακόμα και το 37%. Στις 7 Απριλίου, το επιτόκιο έπεσε στο 6,12%. Και στις 8 Απριλίου, το επιτόκιο των έντοκων γραμματίων εξάμηνης διάρκειας είχε πέσει στο 3,01%. Μετά την έξοδο στις αγορές (με 5ετές ομόλογο και 4,75%), στις 10 Απριλίου, το δεκαετές πέφτει στο 5,80%.
Δηλαδή, η κυβέρνηση Σαμαρά είχε παραλάβει τη χώρα με τα δεκαετή της ομόλογα στον ουρανό και το πρώτο τρίμηνο του 2014 τα επιτόκια είχαν μειωθεί κατά 23% - η καλύτερη επίδοση μεταξύ χωρών που εκδίδουν ομόλογα.
(Και επομένως, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ μιλάει για ομόλογα σήμερα, σκόπιμα παραλείπει να αναφέρει πού βρισκόμασταν το 2012, πού το 2014 και πού σήμερα).
Την 1η Απριλίου 2014, ημέρα που ο Σαμαράς από το Μουσείο της Ακρόπολης απευθύνει ομιλία στους υπουργούς των Οικονομικών της ΕΕ και προβάλλει τα επιτεύγματα της χώρας, από τη Σύρο ο Τσίπρας καταγγέλλει ότι η χώρα βρίσκεται σε «κατάσταση μνημονιακής ανωμαλίας» και για «δημοκρατία της σφραγίδας» και για «διαδικασίες μαφίας» και για «κοινοβουλευτικό πραξικόπημα».
Εκεί, κάνει την εμφάνισή του και το σύνθημα με το οποίο θα πήγαινε στις ευρωεκλογές: «Ψηφίζουμε για μια νέα Ελλάδα σε μια άλλη Ευρώπη. Αποφασίζουμε: Με την κα Μέρκελ ή με την αριστερά. Με τον Σαμαρά ή με τον ΣΥΡΙΖΑ».
Και αρχίζει τις περιοδείες του σε Ευρώπη και Ελλάδα – μην ξεχνάμε ότι σ’ εκείνες τις ευρωεκλογές ο Τσίπρας είχε τεθεί επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου «Η άλλη Ευρώπη με τον Τσίπρα»!
Περιοδεύει και βρίζει: Η έξοδος είναι στημένη και επικίνδυνη, είναι προεκλογικό πυροτέχνημα, η Μέρκελ έρχεται στην Αθήνα για να στηρίξει τους μερκελιστές της, όποιος ψηφίζει Σαμαρά και Βενιζέλο ψηφίζει Μέρκελ και Γκόλντμαν Ζακς.
(Άλλο τώρα που όταν βρέθηκε στην εξουσία η φράου Μέρκελ, η «νέα Φρειδερίκη» όπως την αποκαλούσε, έγινε η πιο καλή του φίλη και χωρίς τη Γκόλντμαν Ζακς δεν κάνει βήμα!)
Στις 7 Απριλίου, από τη Θεσσαλονίκη, ο Τσίπρας μιλά για «μια παράσταση με σπόνσορες την τρόικα και την ευρωπαϊκή συμμαχία των μνημονίων, υπό την υψηλή εποπτεία της Γερμανίας. Ο τίτλος της παράστασης; "Βγαίνουμε στις αγορές". Στο προεκλογικό αυτό υπερθέαμα θα προσφερθεί μάλιστα σε ένα εκατομμύριο θεατές και ποπκόρν από το πλεόνασμα του κυρίου Στουρνάρα. Πόσο πλεόνασμα κυνισμού έχουν εκείνοι που εμπνεύστηκαν και έστησαν αυτό το παιγνίδι;»
(Διερωτάται ο άνθρωπος, καταγγέλλοντας το κοινωνικό μέρισμα και το πλεόνασμα, αλλά τότε δεν μπορούσαμε να περιγράψουμε σκηνές από το μέλλον, από την πρόσφατη σύσκεψη του κ. Τσίπρα με τους επιτελείς του για το πώς θα μοιράσει τα ψίχουλα από το δικό του θηριώδες πλεόνασμα, που πέρσι έφθασε το 4,4% του ΑΕΠ).
Λίγα λόγια για το… ποπκόρν!
Εδώ, δυστυχώς, ανοίγω κι’ άλλη παρένθεση: Σε αντίθεση με το αλαλούμ των κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, το 2014 το κοινωνικό μέρισμα δόθηκε μελετημένα και στοχευμένα. Δηλαδή είχε κριτήρια:
Οι δικαιούχοι έλαβαν από 647 ευρώ και τα χρήματα διανεμήθηκαν ως εξής:
Το 47,9% ήσαν άγαμοι, σε χηρεία ή διαζευγμένοι.
Το 35,6% ήσαν έγγαμοι με έως δύο τέκνα.
Το 4,5% ήσαν πολύτεκνοι.
Το 9,7% ήσαν μονογονεϊκές οικογένειες.
Το 4,6% ήσαν οικογένειες με κάποιο μέλος με αναπηρία.
Επιπλέον, μέρος του κοινωνικού μερίσματος είχε δοθεί σε μακροχρόνια ανέργους, 35 εκ ευρώ ως εφάπαξ χρηματική ενίσχυση σε 75.428 στρατιωτικούς και μέλη των σωμάτων ασφαλείας, 20 εκ. ευρώ στην ενίσχυση υποδομών για τους άστεγους και 20 εκ. ευρώ για την ενίσχυση των ανασφάλιστων – τότε είχαν ασφαλιστεί οι ανασφάλιστοι, παρά το γεγονός ότι οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ επιμένουν ότι έγινε επί των ημερών τους.
Επιπλέον, το ποσό δεν ήταν ίδιο για όλους, καθώς προσδιορίστηκε στα 500 ευρώ ανά άτομο, το οποίο αυξανόταν σε 833 ευρώ για οικογένεια με δύο παιδιά. Και δικαιούχοι ήταν όσα νοικοκυριά είχαν ετήσιο εισόδημα (φορολογική δήλωση 2013) έως 6.000 ευρώ και ακίνητη περιουσία αντικειμενικής αξίας έως 125.000 ευρώ για τον άγαμο ή 250.000 για δύο ή περισσότερα ενήλικα μέλη του νοικοκυριού. Δηλαδή, για μία τετραμελή οικογένεια, το όριο οριζόταν στις 10.000 ευρώ.
Ειδικά, για τους μακροχρόνια άνεργους, που ήταν εγγεγραμμένοι στον ΟΑΕΔ, το Μάρτιο του 2014, ο ορισμός του εισοδήματος αναφοράς προέκυπτε, όταν τα εισοδήματα του μακροχρόνια ανέργου από μισθούς και ημερομίσθια, μηδενίζονταν.
Δηλαδή, δικαιούχοι του κοινωνικού μερίσματος της «επαράτου» ήσαν χαμηλόμισθοι, χαμηλοσυνταξιούχοι, εγγεγραμμένοι μακροχρόνιοι και επιδοτούμενοι άνεργοι, ελεύθεροι επαγγελματίες, των οποίων είχε διακοπεί η επαγγελματική δραστηριότητα (σχετικά στοιχεία για τη διακοπή της επαγγελματικής δραστηριότητας είχαν ζητηθεί από τον ΟΑΕΕ) και ΑμεΑ.
Δηλαδή – και για να τελειώνουμε – τότε κάποιοι είχαν καθίσει και είχαν δουλέψει – σε αντίθεση με τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που και ανίκανοι είναι και δεν κάθονται να δουλέψουν…
Η κ. Μέρκελ έρχεται στην Αθήνα στις 11 Απριλίου 2014 και ο ΣΥΡΙΖΑ ενημερώνει πως η επίσκεψή της «έρχεται να επιβεβαιώσει την πλήρη υποταγή του κ. Σαμαρά στις απαιτήσεις της πιο αντιδραστικής πολιτικής δύναμης στην Ευρώπη» γι’ αυτό και καλεί (μαζί με τους άλλους, τους Ανέλληνες, τους μελλοντικούς συνεταίρους του) σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας στην Πλατεία Κλαυθμώνος, «για να δώσουμε ένα ισχυρό μήνυμα ανατροπής και ελπίδας».
Της έκανε τα μούτρα κρέας…
Ο Τσίπρας βρίσκεται στις Βρυξέλλες παριστάνοντας τον υποψήφιο πρόεδρο της ΕΕ και από εκεί δηλώνει πως «η κυρία Μέρκελ έρχεται στην Ελλάδα μόνο και μόνο για να υποστηρίξει τον αντιπρόσωπό της στην Ελλάδα τον κύριο Σαμαρά» και πως αν την συναντούσε θα της έλεγε… «να προετοιμάζεται γιατί πολύ σύντομα θα έχει απέναντί της μια κυβέρνηση που θα διαπραγματευτεί πραγματικά» και ότι θα της μιλούσε για «το κατοχικό δάνειο και τις γερμανικές επανορθώσεις το οποίο φυσικά και η δική μας η κυβέρνηση θα το θέσει στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης για ιστορικούς και ηθικούς λόγους». Διότι «δεν υπάρχουν εκκρεμότητες χρέους μοναχά από την πλευρά του ελληνικού λαού»…
(Και, όπως είδατε, της έκανε τα μούτρα κρέας! Υπέγραψε ό,τι του επέβαλε – από το υπερταμείο ως την παράδοση της Μακεδονίας – και πρόσφατα μας είπε πως δεν έθετε όλα αυτά τα χρόνια το θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων για να μην συσχετιστεί με το χρέος της Ελλάδας στο πλαίσιο του προγράμματος δανεισμού. Ενώ από τον Σαμαρά όχι μόνο ζητούσε να το συσχετίσει, αλλά και αμφισβητούσε τις επίσημες ανακοινώσεις σύμφωνα με τις οποίες ο Σαμαράς έθετε κάθε φορά το θέμα).
Παρακολουθώ τις τερατολογίες από το γραφείο μου στη Βουλή. Ακούω τους «Καμμένους» να μιλούν για κάποια «Επιτροπή Αντίστασης στη Νέα Γερμανική Κατοχή» και τους Συριζαίους να μιλούν για «διαρκές έγκλημα εις βάρος της κοινωνίας, από μια κυβέρνηση υποταγμένη στους δανειστές», να σχολιάζουν πως «δεν αξίζει στο λαό μας ένας τέτοιος πρωθυπουργός».
Διαβάζω και το άρθρο Τσίπρα στην «Εφημερίδα των Συντακτών»: «Η κ. Μέρκελ έρχεται να κάνει προεκλογική εκστρατεία για τον εκλεκτό της στην Ευρώπη και τον προστατευόμενό της στην Ελλάδα», γράφει ο άνθρωπος που έναν χρόνο αργότερα θα ξεκινούσε τις κατά Τρίτη, Πέμπτη, Σάββατο επικοινωνίες του με την καγκελάριο.
Κατεβαίνω στην αίθουσα της Ολομέλειας. Οι Συριζαίοι φωνάζουν πως οι αγορές μας επέτρεψαν να τις προσεγγίσουμε για να μας στηρίξουν προεκλογικά! Διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους, τους πνίγει η ιερή οργή, παίζουν ένα θέατρο άνευ προηγουμένου, επιτίθενται στους πάντες. Το ημερολόγιο δείχνει 11 Απριλίου 2014.
«Αυτό που κάνετε τώρα, είναι εκλογική καμπάνια του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας με έξοδα των φορολογουμένων», ακούω τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ, Δ. Παπαδημούλη, να λέει. Παίρνω τον λόγο για να απαντήσω:
«Οι δύο υπεύθυνοι Οικονομικών του ΣΥΡΙΖΑ, δεν προσήλθαν σήμερα. Προφανώς είχαν καλύτερη δουλειά, απασχολημένοι στην εκστρατεία αποδόμησης της χώρας για την έξοδο στις αγορές. Για τον ΣΥΡΙΖΑ, ξαφνικά τα αδηφάγα τέρατα αποφάσισαν να συνωμοτήσουν για να βγει δήμαρχος στην Αθήνα».
Αλλά τότε τα δικά μου λόγια ήταν απλά η ωραιοποίηση της πραγματικότητας. Τα δικά τους τα λόγια φάνταζαν… αληθινά!
«Δεν μπορούν να συγκαλύψουν το τεράστιο έγκλημα εις βάρος της χώρας, αποτέλεσμα της τακτικής του καλού μαθητή της κας Μέρκελ», φωνάζουν και εγώ δεν μπορώ να τους περιγράψω τις σκηνές από το μέλλον…
Δεν μετράει τίποτε. Ούτε τα εκτενή δημοσιεύματα του ξένου Τύπου, που αναφέρουν πως 550 επενδυτές πρόσφεραν πάνω από 20 δις στην Ελλάδα (ενώ είχαμε ζητήσει 2,5 δις και τελικά πήραμε 3), ούτε η δήλωση της Λαγκάρντ ότι «διαγράφεται στον ορίζοντα η πλήρης πρόσβασή της στις αγορές».
(Και ούτε μπορούσα να τους πω ότι σύντομα θα πανηγύριζαν με τις δηλώσεις Μέρκελ και Λαγκάρντ για τη δική τους κυβέρνηση…)
«Το θέμα είναι να μην χάνεις τον στόχο»…
Η παράσταση ΣΥΡΙΖΑ τελειώνει και επιστρέφω στο γραφείο μου. Ενημερώνω τον πρωθυπουργό για το κλίμα στη Βουλή, είναι όπως πάντα βιαστικός –δικαιολογημένα αφού ετοιμάζεται για τις κοινές δηλώσεις με την Μέρκελ.
Βράζω ακόμη μέσα μου, όταν τον ακούω από την τηλεόραση σε απευθείας μετάδοση:
«Ακούστε κάτι. Είπατε για εκλογές. Σε ό,τι έχω κάνει μέχρι τώρα δεν σκέφτομαι τις εκλογές. Την Ελλάδα σκέφτομαι. Μόνον την Ελλάδα. Κοιτάζω μπροστά και ξέρετε τι βλέπω; Ότι ανοίγεται πια ο δρόμος για μακροχρόνια Ανάπτυξη μέσα από μια κατεύθυνση εξόδου από την κρίση. Και θα πω και κάτι άλλο. Σε αυτή την κυβέρνηση ξέρουμε πού πάμε, ξέρουμε πώς πάμε και ξέρουμε πώς θα φθάσουμε εκεί που πάμε. Και επειδή όχι μόνο είμαι αισιόδοξος αλλά βλέπω ρεαλιστικά την πραγματικότητα σας λέω ότι είμαι σίγουρος ότι θα φθάσουμε εκεί που πρέπει να πάμε. Και αυτό πλέον πιστεύω πραγματικά ότι το καταλαβαίνουν όλοι»…
Και επίσης:
«Κοιτάξτε η πλοήγηση μιας οικονομικής πολιτικής, μέσα σε νερά τρικυμιώδη, απαιτεί πάνω απ’ όλα σοβαρότητα. Και γι’ αυτό το λόγο είδατε ότι εμείς δεν πανηγυρίζουμε. Αντίθετα, αυτό το οποίο κάνουμε είναι να συνεχίζουμε τις προσπάθειες, για να ολοκληρώσουμε το έργο μας. Θα έλεγα ότι παράλληλα σηκώνουμε τα μανίκια, για να ετοιμάσουμε την επόμενη μέρα. Ο ρυθμός ο δικός μου και της κυβέρνησης δεν πρόκειται να αλλάξει. Αυτό το οποίο άλλαξε είναι η εικόνα. Αυτό το οποίο μετεβλήθη είναι η ψυχολογία. Αυτό το οποίο κανείς σήμερα διακρίνει και στον πιο δύσπιστο, είναι μια παραδοχή ότι μέσα από τις θυσίες του ελληνικού λαού τα πράγματα, πράγματι, πάνε καλύτερα. Ότι ο πλέον αντικειμενικός ψυχρός, σκληρός κριτής όλων, που είναι οι αγορές, ψήφισαν Ελλάδα. Έδωσαν την εμπιστοσύνη τους και ότι ως εκ τούτου, κάτω από διαφορετικές πλέον συνθήκες, συνεχίζουμε αυτή την πλοήγηση. Το θέμα είναι να μην χάνεις τον στόχο»…
(Μόνο που αυτό που για τον Σαμαρά ήταν ο «στόχος», για τον Τσίπρα ήταν απλά μια «πολιτική σκοπιμότητα». Διότι, κατά τον ΣΥΡΙΖΑ, «το μόνο που αποκόμισε ο κ. Σαμαράς από την επίσκεψη της κας Μέρκελ είναι τη δική της ψήφο εμπιστοσύνης πριν τις εκλογές, μια ψήφο για την ισοπέδωση της Ελλάδας και των ανθρώπων της. Την κέρδισε με την αξία του»…)
Εκείνη την 11η Απριλίου 2014, από τις Βρυξέλλες, από το συνέδριο της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς, ο Τσίπρας υποστήριζε πως η επιστροφή της Ελλάδας στις αγορές «αποσκοπεί μόνο στην εξυπηρέτηση επικοινωνιακών προεκλογικών σκοπιμοτήτων με την οποία "πυροβολούμε τα ίδια μας τα πόδια"». Όπως είπε, η Μέρκελ έτρεμε την… ανατροπή που θα έφερνε στην Ευρώπη μια νίκη του ΣΥΡΙΖΑ «γι’ αυτό το λόγο οργάνωσε και αυτή την τυχοδιωκτική, προεκλογική παράσταση με την έξοδο στις αγορές»!)
(Αλλά τότε ουδείς άκουγε πως ψηφίζοντας τον Τσίπρα θα πυροβολούσαμε τα πόδια μας…)
«Σαν να λυπούνται που τα κατάφερε η χώρα. Σαν θα θλίβονται που οι θυσίες των Ελλήνων πιάνουν τόπο και βγαίνουμε από την κρίση. Σαν να παρακαλούσαν να έλθει κι άλλο μνημόνιο και τώρα τα ’χουν χαμένα γιατί η έξοδος στις αγορές διαψεύδει όσους προεξοφλούσαν νέο Μνημόνιο», είχε πει στις 10 Απριλίου ο Σαμαράς στη δήλωσή του.
Δυο μέρες αργότερα, ο Καμμένος έλεγε πως… δεν θα αναγνωρίσει το ομόλογο. Και έθετε ως προϋπόθεση για συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ την μονομερή διαγραφή του χρέους!
(Τελικά στάθηκε αρκετό το υπουργείο Άμυνας, αλλά αν τολμούσε κάποιος να πει κάτι τέτοιο τότε, θα έπεφταν να τον φάνε ζωντανό!)
Ε, βέβαια! Διότι από τη Λάρισα, στις 9 Απριλίου, ο κ. Τσίπρας είχε πει πως υπάρχουν δυο δρόμοι:
«Ο ένας είναι της κ. Μέρκελ και του κ. Σαμαρά. Ο άλλος είναι της ευρωπαϊκής αριστεράς και των κινημάτων. Της Ευρώπης των λαών, της πραγματικής Ευρώπης. Ο ένας δρόμος είναι των αγορών, της ασυδοσίας, των μνημονίων. Ο άλλος δρόμος είναι των λαών, της δημοκρατίας και της παραγωγικής ανασυγκρότησης». Γι’ αυτό και «Σας καλώ να τρομοκρατήσετε τους τρομοκράτες. Το βράδυ της Κυριακής των εκλογών τελειώνουν κυβέρνηση και μνημόνια»!
Προσέξτε τώρα:
Στις 11 Απριλίου 2014, ανακοινώθηκε ότι ο δείκτης τιμών εισαγωγών στη βιομηχανία είχε μειωθεί κατά 2,8% τον Φεβρουάριο. Πρόκειται για τον ίδιο δείκτη που μέχρι σήμερα επί ΣΥΡΙΖΑ αυξάνεται κάθε μήνα, υποδηλώνοντας έναν θηριώδη εισαγόμενο πληθωρισμό.
Στις 15 Απριλίου, το επιτόκιο για τα έντοκα γραμμάτια του δημοσίου έπεσε στο 2,45%, έναντι 3,10% της 18ηςΜαρτίου.
Και κάπου εκεί ανάμεσα, στις 13 Απριλίου, μιλώντας στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματός του, ο κ. Τσίπρας είχε ξεκαθαρίσει:
«Η συντριπτική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα που θα γεννήσει αυτόματα ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις. Που θα επιφέρει πτώση της κυβέρνησης και εθνικές εκλογές».
(Τώρα, τι θα γίνει; Η δική του συντριπτική ήττα θα γεννήσει αυτόματα ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις; Θα οδηγήσει σε πτώση τη δική του κυβέρνηση;)
Εις οιωνός άριστος…
Εκείνη την ημέρα (13 Απριλίου) δημοσιευόταν στην «Καθημερινή» άρθρο του Αντώνη Σαμαρά, που έγραφε μεταξύ άλλων:
«Κάποιοι έκαναν «επάγγελμά» τους για χρόνια την «καταγγελία» του Μνημονίου. Και τώρα που η χώρα επανέρχεται σιγά σιγά στην ομαλότητα τα 'χουν χαμένα... Μέχρι πριν από λίγο καιρό επικαλούνταν τα αρνητικά δημοσιεύματα του διεθνούς Τύπου για την Ελλάδα. Τώρα θλίβονται για τα εγκωμιαστικά του σχόλια... Μέχρι πριν από λίγο κατήγγελλαν ότι το Μνημόνιο μας δάνειζε με... «τοκογλυφικά επιτόκια». Τώρα ανακάλυψαν ότι μας δάνειζε με 1,5%... Μέχρι τώρα μας έλεγαν ότι θα έλθει «και τρίτο Μνημόνιο». Τώρα, που η έξοδος της χώρας στις διεθνείς αγορές διαψεύδει το «τρίτο Μνημόνιο», αμήχανα σέρνονται από τις εξελίξεις. Πίστευα πάντα, το πίστευα πριν από δύο χρόνια, και το πιστεύω τώρα περισσότερο από ποτέ: «Εις οιωνός άριστος...»: Υπερασπιζόμενος την Πατρίδα, να απορρίπτεις τις Κασσάνδρες. Να εξουδετερώνεις τους κινδύνους. Και να ανοίγεις τον δρόμο για την αναγέννηση της χώρας. Τον δρόμο της Ελπίδας!».
Αλλά στις 14 Απριλίου, από το Αγρίνιο, ο Τσίπρας βροντοφώναζε:
«Το τρίτο μνημόνιο είναι ήδη έτοιμο -μόνο μετάφραση χρειάζεται. Αν και μάλλον αυτή είναι περιττή. Το ψηφίζουν και στα αγγλικά, ή στα γερμανικά, ή και στα σουαχίλι, όπως έχει αποδειχτεί. Η εθελοδουλία έχει βλέπετε αυτό το καλό: Μιλάει ξένες γλώσσες. Στα ελληνικά μόνο δυσκολεύεται λίγο».
(Αλλά όποιος έλεγε τότε ότι το τρίτο μνημόνιο θα το υπέγραφε ο ίδιος και μετά θα υπέγραφε όλες τις ουρές του μέχρι τη Μακεδονία, θα τον έβγαζαν τρελό…)
Και στις 16 Απριλίου 2014, από την Χαλκίδα, σχολίαζε το ευρωψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας, λέγοντας ότι… επιστρατεύτηκαν «Γουλιμήδες και αλεξιπτωτιστές»!
(Αλλά ποιος να φανταζόταν πως πέντε χρόνια αργότερα για να παραδώσει ο ίδιος την Μακεδονία θα επιστράτευε τους δικούς του αλεξιπτωτιστές και θα τους επιβράβευε με μια θέση στο δικό του ευρωψηφοδέλτιο;)
Τότε, από την Χαλκίδα εκτόξευσε όλο το δηλητήριό του:
«Ο πρωτεργάτης της καταστροφής Αντώνης Σαμαράς διαφημίζει προεκλογικά τον εαυτό του ως σωτήρα. Στήνει πανάκριβες εκλογικές φιέστες, όπως η κωμικοτραγική έξοδος στις αγορές. Κωμική γιατί προκάλεσε θυμηδία σε όλους τους σοβαρούς αναλυτές και οικονομολόγους. Τραγική γιατί φόρτωσε στον ελληνικό λαό νέα χρέη και χάρισε στους διεθνείς πάτρωνες του κυρίου Σαμαρά εκατοντάδες εκατομμύρια. Κωμικοτραγική είναι και η διανομή προεκλογικού μερίσματος φιλανθρωπίας. Τραγική, γιατί μοιράζει λίγα κατοστάρικα στα θύματα της πολιτικής του. Κωμική, γιατί πιστεύει ότι με τέτοια θηριώδη απόπειρα εξαγοράς συνειδήσεων, που όμοιά της δεν είδε ποτέ η Ελλάδα, μπορεί να διασωθεί αυτός και η πολιτική του. Πρέπει να το πούμε: Έχουμε έναν κωμικό πρωθυπουργό ο οποίος ασκεί μια τραγική πολιτική. Είναι κωμικός όταν παριστάνει τον εγγυητή της ενότητας μιας κοινωνίας που κάθε μέρα και κάθε ώρα διασπά και διαλύει. Όταν ακκίζεται ότι είναι ο σωτήρας της χώρας και ο ανορθωτής της οικονομίας, ενώ κατεδαφίζει τα πάντα. Όταν ανταλλάσσει χαμόγελα με τη Μέρκελ, ενώ ακούει και υπακούει όλες τις εντολές της».
(Ναι, ναι είναι ο ίδιος άνθρωπος, ο ίδιος υβριστής, που σήμερα διαφημίζει τα δικά του μερίσματα, αυτός που σήμερα, πέντε χρόνια μετά, μοιράζει κατοστάρικα στα θύματα της δικής του πολιτικής και εξαγοράζει συστηματικά συνειδήσεις).
Τότε που μιλούσαν για ανταλλάγματα και συναλλαγή…
Στις 22 Απριλίου, από τα Χανιά, ο Τσίπρας μιλούσε για τον «άξονα των μνημονίων, τον άξονα Μέρκελ-Σόιμπλε-Σαμαρά» που έχει ετοιμάσει ένα νέο μνημόνιο.
«Το έχει ήδη συμφωνήσει ο κ. Σαμαράς και σε αντάλλαγμα πήρε τα «δώρα» της κ. Μέρκελ, την στήριξη του κ. Σόιμπλε και τους επαίνους όλων των κερδοσκόπων».
(Δηλαδή, κατηγορούσε την κυβέρνηση Σαμαρά για συναλλαγή – που αποδεδειγμένα δεν υπήρξε αφού ο ίδιος ο Τσίπρας οδήγησε, μετά τα ηρωικά του, στο τρίτο μνημόνιο – ενώ σήμερα, που η συναλλαγή είναι ολοφάνερη, παριστάνει τον οργισμένο).
Οπότε, στις 23 Απριλίου, από την Ιεράπετρα, ο Τσίπρας βροντοφώναξε:
«Με την Αριστερά ή με την Μέρκελ. Με την Ελλάδα ή με τη Βαυαρία. Και τελικά: Με την ομαλότητα ή με την ανωμαλία. Τέρμα η ανοχή. Τέλος στην υπομονή. Στις 18 και στις 25 ψηφίζουμε, στις 26 φεύγουνε. Και γυρίζουμε σελίδα».
Και στις 25 Απριλίου, δόθηκε στη δημοσιότητα και η «Διακήρυξη του ΣΥΡΙΖΑ για τις ευρωεκλογές» - καμιά σχέση με τη φετινή – «για μια Ευρώπη χωρίς ΝΑΤΟ και ευρωστρατό, χωρίς τρομονόμους, Σένγκεν, FRONTEX», διότι… «καμιά θυσία για το ευρώ»!
Εκείνη ακριβώς την ημέρα, δινόταν στη δημοσιότητα η Έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, με θετική αποτίμηση και έγκριση της δόσης των 8,3 δις ευρώ, αλλά και πρόβλεψη για ανάπτυξη 3,7% το 2016!
(Μετά ήλθε ο ΣΥΡΙΖΑ και η ανάπτυξη έγινε ύφεση!)
Ωστόσο… «Λαοί της Ευρώπης Ενωθείτε», κραύγαζε τότε ο Τσίπρας από την Πορτογαλία ως την Τσεχία και τη Γαλικία! Στην Πράγμα μάλιστα ανακάλυψε πως… «το Κομμουνιστικό Κόμμα Βοημίας-Μοραβίας αποτελεί ελπίδα για τον τσέχικο λαό»!
Αλλά στις 29 Απριλίου 2014, ο οίκος Moody’s αναβάθμιζε τις προοπτικές του ελληνικού τραπεζικού συστήματος σε σταθερές από αρνητικές, σημειώνοντας ότι η μεταβολή αυτή αντανακλά τις προσδοκίες για την επιστροφή της ελληνικής οικονομίας στην ανάπτυξη το 2014-15, μετά από έξι χρόνια ύφεσης.
(Μιλάμε για τις ίδιες τράπεζες που επί Τσίπρα έχασαν σχεδόν το 100% της χρηματιστηριακής τους αξίας με την Μέρκελ και όλους τους δανειστές να σφυρίζουν αδιάφορα – προς δόξαν της παράδοσης της χώρας στο υπερταμείο και της Μακεδονίας στους Σλάβους)
Και στις 30 Απριλίου ηNielsen ανακοίνωνε άνοδο του δείκτη καταναλωτικής εμπιστοσύνης στο πρώτο τρίμηνο του 2014.
Αλλά τότε όλα αυτά θάβονταν κάτω από τα ψέματα και την προπαγάνδα του Τσίπρα και των ομοίων του, που έσταζαν μίσος και δηλητήριο.
Όπως και σήμερα…
